Test Drive: Δοκιμάζουμε το Abarth Punto Evo: Ο “άλλος” σκορπιός

Σχετικά άρθρα

Είναι ευχή και κατάρα για έναν άνθρωπο να του δοθεί η ευκαιρία να πραγματοποιήσει έναν στόχο του, να τσεκάρει ένα κουτάκι στην to-do-list της ζωής του. Δεν μιλάω για όνειρα ζωής και άλλα βαθυστόχαστα αλλά για απλά πράγματα, πιθανές εμπειρίες και καταστάσεις. Ευχή είναι για τον προφανή λόγο, το γεγονός και μόνο ότι του δίνεται η δυνατότητα να κάνει κάτι που ήθελε εδώ και πολύ καιρό είναι από μόνο του λόγος να χαίρεται. Είναι όμως και κατάρα καθώς από την στιγμή που θα του δοθεί αυτή η ευκαιρία, μέχρι τη στιγμή που θα το κάνει περνάνε σκέψεις από το μυαλό του: «θα είναι αρκετά καλό; Θα είναι όπως το φανταζόμουν; Και αν δεν μου αρέσει;» Και αν όντως επαληθευτούν αυτοί οι φόβοι περνάμε στο επίπεδο του εφιάλτη!

Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν έμαθα ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω λίγο χρόνο με ένα Abarth Punto Evo. Και κάτι ακόμα που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα τονίσω στο άρθρο. Προσοχή: Δεν είναι FIAT! Η Abarth έκανε πολύ κόπο ώστε να μας πείσει για αυτό. Αφήστε που έχει γύρω στα μισό εκατομμύριο αυτοκόλλητα και σήματα για να μας το υπενθυμίζει. Όπως και να έχει όμως δεν θα αφήσω τέτοια μικροπράγματα να μου χαλάσουν την εμπειρία. Ωστόσο υπήρχε μία σκέψη που δεν μπορούσα να διώξω από το μυαλό μου και δεν είναι σε προσωπικό επίπεδο. Ως φανατικός Iταλόφιλος το Punto Evo έπρεπε να είναι καλό αλλιώς θα είχα σοβαρό πρόβλημα στην επιχειρηματολογία μου…

Στα συν

[custom_list type=”check”]

  • Οδική Συμπεριφορά
  • Απόδοση Κινητήρα
  • Κατανάλωση
  • Εμφάνιση
  • Ευχρηστία

Στα μείον

  • Τιμή
  • Τα πλαστικά στο εσωτερικό
  • Εικόνα εσωτερικού
  • Πιο αργό από τον ανταγωνισμό
  • Αίσθηση κιβωτίου ταχυτήτων

Πρώτες Εντυπώσεις

Σάββατο πρωί λοιπόν και αφού έχω κοιμηθεί καλά για να πάρω δυνάμεις και να αντέξω ένα δύσκολο διήμερο παίρνω το λεωφορείο και μετά από μία μικρή διαδρομή κατά την οποία σκέφτομαι τα specs του αυτοκινήτου βρίσκομαι tet-a-tet με το όχημα. Το αυτοκίνητο κάθεται εκεί, σε λευκό χρώμα με τις κόκκινες ρίγες στο πλάι και την μαύρη πανοραμική ηλιοροφή. Πρώτη εντύπωση; Το Abarth Punto Evo είναι συγκρατημένα επιθετικό…και πανέμορφο. Ξέρω ότι η εμφάνιση είναι υποκειμενική και ότι πολλοί δεν το θεωρούν τόσο όμορφο όσο εγώ, μάλλον το αντίθετο μάλιστα, αλλά εμένα είναι του γούστου μου: «άγριος» προφυλακτήρας εμπρός με μεγάλη εισαγωγή αέρα για τον κινητήρα και δύο εισαγωγές σε κάθε πλευρά στο κάτω μέρος, φουσκωμένα φτερά με διακριτικά μαρσπιέ στο πλάι και εξίσου «άγριος» πίσω προφυλακτήρας με ενσωματωμένο διαχύτη, διπλή απόληξη της εξάτμισης και δύο αεραγωγούς -έναν σε κάθε πλευρά- ακριβώς πίσω από τους πίσω τροχούς. Όμορφη λεπτομέρεια είναι το πίσω φως ομίχλης όπως και αυτό της όπισθεν που είναι τοποθετημένα κάτω από την πινακίδα, δένουν πολύ ωραία με το όλο design και δίνουν μία «αγωνιστική» νότα στο αμάξι. Αφού περνάνε 5-10 λεπτά με εμένα να χαζεύω το αμάξι ψάχνοντας σχεδιαστικές λεπτομέρειες και σχεδιαστικά –και κατασκευαστικά- παραπτώματα (περισσότερα για αυτά παρακάτω), σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να περάσω και στο σαλόνι, στο κάτω κάτω εκεί είναι που ο οδηγός περνάει το 90% του χρόνου του με το αμάξι.

Στο εσωτερικό τα πράγματα διαφοροποιούνται λίγο σε σύγκριση με το εξωτερικό. Οι σπορ πινελιές υπάρχουν και κάνουν αισθητή την παρουσία τους αλλά σε καμία περίπτωση τόσο φωναχτά όσο έξω. Τα bucket υφασμάτινα καθίσματα κλέβουν την παράσταση τόσο εμφανισιακά όσο και με τον τρόπο που αγκαλιάζουν το σώμα και τα αλουμινένια πεντάλ με το λάστιχο στην άκρη –εξαιρετική λεπτομέρεια- διαφοροποιούν το Abarth από τα υπόλοιπα Punto Evo της «μαμάς» Fiat αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα, σε κάποια σημεία – π.χ. καθίσματα, «φούσκα» στον επιλογέα ταχυτήτων κ.α.- βλέπει κανείς κόκκινες και κίτρινες ραφές, ο πίνακας οργάνων αποτελείται από όργανα της Jaeger –συνήθως τα βλέπουμε σε μοντέλα γάλλων κατασκευαστών οπότε ήταν ευχάριστη έκπληξη- και υπάρχουν και μερικά αλουμινένια ενθέματα –όχι όλα αυθεντικό αλουμίνιο, oops-. Σε γενικές γραμμές το εσωτερικό είναι αρκετά υποτονικό με μεγάλες επιφάνειες να καλύπτονται από μαύρα πλαστικά –τόσο σκληρά όσο και μαλακά- που το κάνουν κάπως «σκοτεινό». Εγώ θα το έλεγα ώριμο. Δεν απευθύνεται σε boy-racers αλλά σε ηλικίες 25-35 που θέλουν κάτι σπορ αλλά όχι πολύ φανταχτερό. Κάποιος άλλος μπορεί να το έλεγε βαρετό αφού δεν έχει το «κάτι». Είναι καθαρά θέμα οπτικής, προσωπικών εμπειριών και προτιμήσεων.

Dr Jekyll

Αφού έχω περάσει αρκετή ώρα απλά κοιτάζοντας το αμάξι μέσα και έξω, ήρθε η ώρα να ξεκινήσω. Βάζω το κλειδί στη μίζα –που είναι σε περίεργη θέση, όχι εκεί που περιμένεις να είναι αλλά όχι ακριβώς και στην κονσόλα, σαν να μην μπορούσαν να αποφασίσουν και να την έβαλαν στη μέση!- και βάζω μπρος. Ο κινητήρας παίρνει αμέσως μπρος και ένας μπάσος ήχος από την εξάτμιση πλημμυρίζει διακριτικά την καμπίνα. Ωραία…καλά ξεκινήσαμε. Λύσιμο το χειρόφρενο και πάτημα του συμπλέκτη για επιλογή της πρώτης ταχύτητας. Ο συμπλέκτης είναι αρκετά μαλακός στο πάτημα, όπως και το πεντάλ του γκαζιού που αφενός το κάνει ξεκούραστο στην πόλη και σε μακριές διαδρομές αλλά αφετέρου στερεί κάτι από την εμπειρία όταν θέλεις να πιέσεις. Ξέρω ότι είμαι περίεργος –θα το σκεφτείτε πολλές φορές σε αυτό το άρθρο- αλλά είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να ξεζουμίσω αυτό το αυτοκίνητο –κυριολεκτικά και μεταφορικά-. Θα ήθελα μεγαλύτερη αντίσταση και από τα δύο πεντάλ που προανέφερα ακόμα και αν υπήρχε το ρίσκο του να κουράσει στην καθημερινή μετακίνηση ή σε κάποιο ταξίδι. Αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική παραξενιά και δεν νομίζω ότι θα προβληματίσει κανέναν άλλο. Αυτό που δεν μου έκανε καθόλου καλή εντύπωση είναι το κιβώτιο. Ναι μεν οι έξι σχέσεις του έχουν άριστη κλιμάκωση για την δύναμη και τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου αλλά οι διαδρομές του επιλογέα είναι μακριές και υπάρχει και μία ασάφεια και μία ελαφρότητα που ιδίως όταν οδηγάς «εμπνευσμένα» εκνευρίζει! Μην νομίζετε ότι θα βάλεις ποτέ λάθος ταχύτητα ή ότι η διαδρομή είναι μισό μέτρο αλλά ο επιλογέας θυμίζει περισσότερο Fiat παρά Abarth. Προχωράω όμως. Μία στάση σε βενζινάδικο –δεν βγάζεις πολλά χιλιόμετρα όταν είσαι «στο λαμπάκι»- και πάμε βολτούλα. 20 ευρώ (=11,5 λίτρα βλέπω στην αντλία, άτιμη ακρίβεια…) και ένα άτυπο test κατανάλωσης ξεκινάει.

Η πρώτη διαδρομή που κάνω είναι φυσικά μέσα στην πόλη. Παρότι ο χαρακτήρας του αυτοκινήτου είναι ξεκάθαρα σπορ, οι αρχικές εντυπώσεις είναι πολύ θετικές. Το Punto περνάει πάνω από τις ανωμαλίες –ακόμα και τις μεγάλες- με άνεση. Η Abarth δηλώνει ότι έχει αναθεωρήσει την σχέση σκληρότητας αμορτισέρ/ελατηρίων και παρότι τα εμπρός ελατήρια είναι 20% σκληρότερα σε σχέση με τον προκάτοχό του, η ανάρτηση διαχειρίζεται πολύ άνετα τους ελληνικούς δρόμους. Κάποιον ρόλο παίζουν και τα ελαστικά που είναι διάστασης 215/45/17 και έχουν έστω λίγο προφίλ παραπάνω για να βοηθούν την ανάρτηση στις κακοτοπιές. Με λίγα λόγια σε καμία περίπτωση δεν νιώθεις το αμάξι αφόρητα σκληρό, δεν φοβάσαι για τα σφραγίσματα ούτε αν σου φύγει ο δίσκος από την μέση. Σε αυτό βοηθάει και το πλαίσιο –το αισθάνεσαι και είναι στιβαρό- αλλά και τα καθίσματα που παρότι bucket είναι πάρα πολύ άνετα με άφθονο υλικό να προστατεύει τα μαλακά σου μόρια! Σκόπιμα δεν έχω αναφέρει μέχρι στιγμής το «manettino» του Punto αλά DNA της Alfa Romeo με δύο ρυθμίσεις, Normal και Sport. Προς το παρόν είναι στο Normal. Η απόκριση στο γκάζι είναι νωχελική, το turbo της Garrett δεν σηκώνει μέγιστη πίεση, το τιμόνι είναι ελαφρύ και γενικά το αμάξι είναι «χαλαρό».

Για μέσα στην πόλη, ότι πρέπει. Ο κινητήρας κάτω από τις 2.000 σ.α.λ. θέλει υπομονή αλλά από εκεί και πάνω ακόμα και στο Normal είναι πολύ δυνατός και κρατάει αυτή τη δύναμη μέχρι και τις 6.000 σ.α.λ., πέρα από εκεί δεν έχει νόημα να πιέζεις. Το turbo είναι μικρό και spoolάρει γρήγορα ενώ τα φρένα είναι προοδευτικά με πολύ καλή αίσθηση. Επίσης, πριν προχωρήσουμε στα «ζουμερά», κάτι που μου έκανε θετική εντύπωση είναι η κατανάλωση. Ακόμα και με ορισμένα ανοίγματα με δευτέρα και τρίτη ταχύτητα, το πρώτο 20άρικο που σας ανέφερα καταναλώθηκε μετά από 150+ χιλιόμετρα αστικού και υπέρ-αστικού κύκλου χωρίς ιδιαίτερη αυτοσυγκράτηση στο γκάζι. Που σημαίνει πραγματική κατανάλωση που κυμαίνεται περίπου στα 7,5l/100km! Αν οδηγούσα και με την κατανάλωση στο μυαλό θα ήταν αρκετά χαμηλότερη…πιστέψτε με.

Mr Hyde

Η διαδρομή όμως μέσα στην πόλη τελειώνει και νιώθω ότι το αυτοκίνητο θέλει να τεντωθεί λίγο, να ξεπιαστεί! Ποιος είμαι εγώ που θα του το απαγορέψω; Το πρώτο άνοιγμα που κάνω με το Punto είναι με τον διακόπτη ακόμα στη θέση Normal. 1.500 σ.α.λ., τρίτη σχέση στο κιβώτιο και προοδευτικό άνοιγμα του γκαζιού…τα πράγματα εξελίσσονται όπως ακριβώς τα περίμενα με βάση τη μικρή συμβίωση με το αυτοκίνητο. Πρώτα λίγο lag μέχρι να ξυπνήσει η τουρμπίνα και μετά γραμμική επιτάχυνση χωρίς ξεσπάσματα μέχρι τις 6.000 και κάτι ψιλά σ.α.λ. οπότε και αρχίζει να «κρεμάει» ελέω μικρού turbo. Σου δίνει την εντύπωση περισσότερο ενός αυτοκινήτου όπως το 1,8Τ Α3 παρά ενός hot hatch. Σκοτεινές σκέψεις στο μυαλό μου…μήπως χάσανε την μπάλα στην Abarth; Αφήνω το γκάζι, ρολλάρει το αυτοκίνητο και πιέζω τον διακόπτη προς τα επάνω για ένα περίπου δευτερόλεπτο μέχρι να γράψει στον πίνακα οργάνων Sport. Περιμένω να πέσει η ταχύτητα –ποιος έχει λεφτά για κλήσεις αυτή την περίοδο- και ξαναδοκιμάζω. Η μέρα με την νύχτα! Το τιμόνι γίνεται πιο βαρύ και η χαρτογράφηση του κινητήρα αλλάζει. Τώρα εκτός από την αμεσότερη απόκριση στο γκάζι έχει και overboost που δίνει περίπου 3kgm ροπής παραπάνω για μικρό χρονικό διάστημα. Γενικά το αυτοκίνητο ζωντανεύει. Σε παρακαλάει να παίξεις μαζί του, να το πιέσεις…Με το Sport πρόγραμμα ενεργοποιημένο, το Punto Evo μοιάζει με υπερκινητικό παιδί! Ο περιφερειακός της Θεσσαλονίκης όμως δεν είναι το σωστό μέρος για τέτοιου είδους παιχνίδια και έτσι παίρνω τα βουνά…κυριολεκτικά.

Οδεύω σε διαδρομές που ξέρω πάρα πολύ καλά και την ώρα που θα είμαι εκεί δεν θα έχουν και κίνηση. Με τον διακόπτη στη θέση Sport, ενεργοποιείται και το TTC, το ηλεκτρονικό «βοήθημα» που προσομοιώνει τη λειτουργία διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης όχι κόβοντας το γκάζι αλλά φρενάροντας τον –εσωτερικό- τροχό που σπινιάρει. Η διαδρομή είχε τα πάντα: ανοιχτές καμπές των 90+ χλμ/ώρα, μεσαίου μήκους ευθείες που οδηγούσαν σε φουρκέτες –απαιτώντας βίαιες και επαναλαμβανόμενες επιβραδύνσεις-, ανηφόρες, κατηφόρες…ότι θέλετε. Δεν πρόκειται να σας πουλήσω παραμύθι ότι κινήθηκα στο όριο…ούτε καν κοντά σε αυτό. Με ένα αμάξι που δεν σου ανήκει και το έχεις στην κατοχή σου για δύο μέρες, σε ανοιχτό, δημόσιο δρόμο δεν είναι δυνατόν να κινηθείς στο όριο. Το Punto Evo όμως συμπεριφερόταν απολύτως προβλέψιμα. Το τιμόνι είναι βαρύ και σαφές αλλά όχι ιδιαίτερα επικοινωνιακό καθώς δεν σου μεταφέρει πολλές πληροφορίες -ιδίως στις εξόδους από τις φουρκέτες- αλλά είναι κάτι που συνηθίζεται. Όπως και το ESP το οποίο ενώ δεν απενεργοποιείται, είναι αρκετά διακριτικό και μπορείς να μάθεις να ζεις μαζί του. Αν μάλιστα εξοικειωθείς με το αυτοκίνητο μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ESP ώστε να «πετάς» το Punto στην στροφή και να παίζεις μαζί του! Το εμπρός μέρος κινείται πρόθυμα εκεί που του λες να πάει, έχει πολύ καλό turn-in και απορροφάει τις ανωμαλίες χωρίς να αναπηδάει έντονα –με κάποιες λογικές εξαιρέσεις-.

Σε αυτό βοηθάνε πάρα πολύ οι 17άρες –πανέμορφες- ζάντες. Κάνουν το αμάξι πιο προβλέψιμο, πιο προειδοποιητικό και ελαφρώς πιο άνετο! Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον λόγο για τον οποίο θα δικαιολογούνταν 18άρες σε αυτό το αμάξι –και σε οποιοδήποτε αμάξι της κατηγορίας του- ασχέτως που στην έκδοση EsseEsse οι ζάντες είναι όντως 18 ιντσών. Το πλαίσιο, παρότι είναι κάποιων ετών, είναι στιβαρό, αντέχει άνετα την δύναμη που βγάζει ο 14άρης MultiAir και σου δίνει την δυνατότητα να πιέσεις αν το επιθυμείς. Τα φρένα, με δίσκους 305mm και διπίστονες τετραπίστονες δαγκάνες της Brembo εμπρός και 265mm πίσω με μονοπίστονες δαγκάνες πίσω, έρχονται σε θερμοκρασία λειτουργίας γρήγορα αλλά δεν δείχνουν να κουράζονται καθόλου εύκολα ενώ και η αίσθηση του πεντάλ είναι κορυφαία. Στην όλη εμπειρία συμβάλει και ο ήχος του κινητήρα που είναι μπάσος όπως προανέφερα, ενώ ακούγεται και ελαφρά το σφύριγμα από την τουρμπίνα και η εκτόνωση του παραπανίσιου αέρα όταν αφήνεις το γκάζι. Φυσικά αν θέλεις να κινηθείς γρήγορα πρέπει να τον κρατάς ανάμεσα στις 2.800 σ.α.λ. με 5.800 σ.α.λ. όπου πραγματικά δίνει ρέστα. Πώρωση! Αν δεν ήταν και αυτό το ρημάδι το κιβώτιο θα ήταν το τέλειο απόγευμα…

Συμπεράσματα

Για αυτούς που έχετε φτάσει σε αυτό το σημείο και δεν το κλείσατε λόγω φανταστικής Ιταλοφιλίας να σας ηρεμήσω. Σίγουρα, είμαι φανατικός Ιταλόφιλος, το ανέφερα από την αρχή του άρθρου, όμως από εκεί και πέρα ακριβώς επειδή είμαι Ιταλόφιλος θέλω αυτά τα αυτοκίνητα να είναι πάρα πολύ καλά και είμαι φοβερά αυστηρός κριτής. Το Abarth Punto Evo λοιπόν, έχει τα ελαττώματά του. Πρώτα απ’ όλα για μένα, η τιμή του. Η βασική του έκδοση –που είναι υπερπλήρης από άποψη εξοπλισμού αλλά και πάλι…- κοστίζει 20.250€ (VW Polo GTi 19.390€, Skoda Fabia RS 18.000€ κλπ). Τσιμπημένο, ιδιαίτερα αυτή την εποχή και χωρίς ελκυστικό χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Δεύτερο, τα πλαστικά. Η Fiat αναμφισβήτητα έχει κάνει άλματα εμπρός σε σύγκριση με το παρελθόν! Ακόμα και έτσι όμως τα πλαστικά στο ταμπλό του Punto Evo είναι στον μέσο όρο. Τα μαλακά πλαστικά είναι καλά, όμως τα σκληρά στην κορυφή του ταμπλό είναι πολύ σκληρά και η συναρμογή τους στον μέσο όρο αν όχι κάτω από αυτόν. Τρίξιμο δεν άκουσα ούτε για πλάκα αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το τι μπορεί να γίνει όταν το αυτοκίνητο είναι 4-5 ετών με 40-50.000 χιλιόμετρα.

Στην τρίτη θέση στον κατάλογο των παραπόνων μου είναι η συνολική εικόνα του εσωτερικού. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με το target group που έχουν θέσει στην Abarth αλλά το εσωτερικό παραείναι «ώριμο». Ο κρυφός φωτισμός το βράδυ «σώζει» την παράσταση –είναι πραγματικά καλόγουστος και όμορφος χωρίς να ενοχλεί τον οδηγό-. Την ημέρα όμως; Βάλτε ρε παιδιά λίγο πραγματικό αλουμίνιο στην κονσόλα να ομορφύνει λίγο! Δεν ζητάω ανθρακονήματα, που θα τα έσπαγε σαν επιλογή, αλλά κάτι να γίνει πιο σπορτίφ και να «σπάει» η μαυρίλα! Τέλος, το βάζω ως παράπονο αλλά είναι καθαρά θέμα προσωπικής προτίμησης, θα ήθελα λίγο παραπάνω ήχο κινητήρα μέσα στην καμπίνα. Είναι πολύ φιμωμένος και ακούγεται μόνο η εξάτμιση και αυτή σε χαμηλά επίπεδα. Δεν λέω να σου παίρνει τα αυτιά αλλά ένα «κλικ» παραπάνω. Ίσως μία πιο ελεύθερη εισαγωγή να βελτίωνε την κατάσταση με χαμηλό κόστος, δεν ξέρω.

Ήρθε όμως η ώρα να αφήσω τα κλειδιά και για εμένα προσωπικά εκείνο είναι το πραγματικό test. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να αποχωριστώ το Puntάκι. Ταίριαξε στην ιδιοσυγκρασία μου, στον χαρακτήρα μου, σε αυτά που ζητάω από ένα όχημα. Είναι σπιρτόζικο, με κινητήρα διαμάντι, παιχνιδιάρικη οδική συμπεριφορά και κορυφαία φρένα. Εντάξει, το κιβώτιο μας τα χάλασε λίγο αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό. Όπως και να έχει πάντως, ακόμα και με τα παράπονα που έκανα στην προηγούμενη παράγραφο, έχω να οδηγήσω καιρό νορμάλ αυτοκίνητο που να με κάνει να νιώσω σαν παιδάκι. Κάθε φορά που το άφηνα, ήθελα να ξαναμπώ μέσα, να κάνω άλλη μία διαδρομή, να περάσω λίγη ώρα ακόμη μαζί του. Οκ, δεν βγάζει τα άλογα που βγάζει ο ανταγωνισμός. Οκ, μπορεί να μην είναι στο ίδιο επίπεδο –ακόμα- ποιοτικά. Αλλά το συναίσθημα που έχεις στο τέλος της ημέρας δεν το προκαλούν πολλά αυτοκίνητα. Στην τελική, ακόμα και με όλα αυτά τα μειονεκτήματα θα το έπαιρνα… Όσο και να μην αρέσει σε μερικούς, είναι πολύ μεγάλη αλήθεια αυτό που λένε: Τα ιταλικά δεν τα αγοράζεις με την λογική, τα αγοράζεις με την καρδιά…

[learn_more caption=”Τεχνικά Xαρακτηριστικά Abarth Punto Evo”]

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Αριθμός κυλίνδρων, διάταξη 4 σε σειρά, εγκάρσια εμπρός
Διάμετρος x διαδρομή (mm) 72.0 x 84.0
Κυβισμός 1368
Καύσιμο Βενζίνη
Αντιρρυπαντικές προδιαγραφές Euro 5 με Start&Stop
Μέγιστη ισχύς HP (kW) / σ.α.λ. 165 (212) / 5500 σ.α.λ.
Μέγιστη ροπή Nm (kgm)/ σ.α.λ. 225 (2502) / 2250
Σύστημα χρονισμού κινητήρα 1 εκκεντροφόρος επικεφαλής (σύστημα Multiair με πλευρά εισαγωγής)
Τροφοδοσία καυσίμου Χρονισμένος, διαδοχικός ηλεκτρονικός ψεκασμός πολλαπλών σημείων (MPI) με υπερσυμπιεστή σταθερής γεωμετρίας και intercooler
ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΙΝΗΣΗΣ
Κίνηση Εμπρός
Κιβώτιο ταχυτήτων, αριθμός σχέσεων Μηχανικό 6 σχέσεων + όπισθεν
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Τύπος Κρεμαγιέρα με ηλεκτρική υποβοήθηση – Dualdrive
ΦΡΕΝΑ : Δ (Δίσκοι) με ABS + ESP με ESP & TTC
Εμπρός: Ø mm Δ 305 (αεριζόμενοι)
Πίσω: Ø mm Δ 264
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμπρός Ανεξάρτητη διάταξη μεταξύ των τροχών τύπου McPherson, τηλεσκοπικά αμορτισέρ διπλής ενέργειας, αντιστρεπτική δοκός με ντίζες σύνδεσης με μπίλια
Πίσω Τροχοί συνδεδεμένοι μέσω στρεπτού άξονα και αντιστρεπτικής δοκού. Τηλεσκοπικά υδραυλικά αμορτισέρ
ΤΡΟΧΟΙ
Ζάντες αλουμινίου 215/45 R 17
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Μέγιστη Ταχύτητα: km/h 213
Επιτάχυνση (sec) 0-100 km/h 7,9
Κατανάλωση Καυσίμου(Οδηγία ΕΕ 2004/3/CE)
Αστικός κύκλος (λίτρα/100km) 8,1
Kύκλος εκτός πόλης (λίτρα/100km) 4,8
Μικτή διαδρομή (λίτρα/100km) 6,0
Εκπομπές ρύπων – CO2 (gr/km) 142

[/learn_more]

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Τα ηλεκτρικά θα κοστίζουν λιγότερο από αυτά με κινητήρες εσωτ. καύσης το 2027, αλλά θα έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος επισκευής

Το κόστος κατασκευής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμένει η Ford και σύμφωνα με την πρόβλεψη της Gartner, μιας αμερικανικής εταιρείας τεχνολογικής...

Η Renault δεν θα προσφέρει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα από το 2030

Στις αρχές του 2022 η Renault είχε ανακοινώσει πως έως το 2030 η εταιρία θα μεταμορφωθεί σε μια αμιγώς ηλεκτρική εταιρία για την αγορά...

Η κατήγορος του Christian Horner έκανε επίσημη καταγγελία στη FIA

Νέο κεφάλαιο στην υπόθεση Christian Horner, με την γυναίκα κατήγορο να έχει κάνει επίσημη καταγγελία για τη συμπεριφορά του στη FIA, ενώ ετοιμάζεται να...
Autoblog.gr