Το αφιέρωμα στο Group B επιστρέφει και σήμερα θα μάθουμε λεπτομέρειες για το Ford RS200. Προηγουμένως είχαμε διαβάσει τα πάντα για τα Audi Quattro, Peugeot 205 t16, Lancia Delta S4, MG Metro 6R4, Citroen BX 4TC και Mazda RX7.
Μετά την εισαγωγή του MKIII Escort το 1980 η Ford Motorsport σκεφτόταν την ανάπτυξη ενός πισωκίνητου, τουρμπάτου Escort το οποίο θα μπορούσε να συμμετάσχει στην κατηγορία Group B το φερόμενο ως Escort RS 1700T. Ένα μεγάλο πρόβλημα οδήγησε την Ford στο να εγκαταλείψει το project προς μεγάλη της απογοήτευση το 1983 αφήνοντας τους χωρίς αυτοκίνητο στην κατηγορία. Θέλοντας να μην εγκαταλείψουν την προσπάθεια και το κόστος του αποτυχημένου 1700T ,τα στελέχη της Ford αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις από το Escort ώστε να φτιάξουν μια νέα ειδική κατασκευή αυτοκίνητων rally. Επίσης ήταν κάθετοι στο γεγονός ότι το νέο όχημα έπρεπε να είναι κεντρομήχανο και 4κινητο ώστε να μπορεί να ανταγωνιστεί τα Peugeot 205 t16 και Audi Quattro.
Το νέο RS200 λοιπόν ήταν το αυτοκίνητο που προέκυψε. Διέθετε έναν νέο καινοτόμο σχεδιασμό, με σώματα και μέρη από υαλονήματα. Σχεδιάστηκε από την Ghia με έναν κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο και όσο πιο χαμηλά γινόταν καθώς και κίνηση στους 4 τροχούς. Τα αφαιρούμενα μέρη εμπρός και πίσω, κατασκευάζονταν από την Reliant, μια εταιρία γνώστη για τις πολυεστερικές της κατασκευές, όπως και το ομώνυμο αυτοκίνητο της που είχε την τάση να τουμπάρει το, Reliant Robin. Για να πετύχουν την απόλυτη κατανέμει 50-50 το σασμάν τοποθετήθηκε στο εμπρός μέρος τους του αυτοκινήτου. Αυτό συνεπάγεται όμως ότι πρώτα η κίνηση πάει μπροστά και κατόπιν στο πίσω μέρος, δημιουργώντας μια σύνθετη εγκατάσταση της μετάδοσης. Το σασί είχε σχεδιαστή από τον πρώην σχεδιαστή της Formula 1 Tony Southgate, και John Wheeler, πρώην μηχανικό της Formula 1.
Τα αμορτισέρ αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια και αμορτισέρ σε κάθε τροχό. Έτσι πέτυχαν την μέγιστη πρόσφυση που μπορούσε να έχει το αυτοκίνητο ενάντια στον ανταγωνισμό. Ήταν τόση μεγάλη η βιασύνη να ολοκληρωθεί το αυτοκίνητο που χρησιμοποιήθηκαν τμήματα από άλλα μοντέλα προκειμένου να τελειώσει έγκαιρα. Για παράδειγμα το εμπρόσθιο παρμπρίζ και τα πίσω φώτα προέρχονταν από το τρίπορτο Siera πρώτης γενιάς.
Στο χώρο του κινητήρα έχουμε έναν υπερτροφοδοτούμενο 1800κ.εκ ο όποιος ξεκίνησε από τα 250 άλογα και σταδιακά με βελτιώσεις, έφτασε τα 350, με αποκορύφωμα τα 450 και 600 στο τέλος της κατηγορίας.
Τα κιτ βελτίωσης ήταν διαθέσιμα και για τις εκδόσεις δρόμου καθώς είχαν φτιαχτεί 200 RS προκειμένου να ομολογκαριστεί το αυτοκίνητο και να μπορέσει να τρέξει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα rally.
Παρά το γεγονός ότι το RS200 είχε και την ισχύ και την κατανομή για να είναι ανταγωνιστικό, η αναλογία κιλών ανά ίππο ήταν φτωχή σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό και ο κινητήρας στις χαμηλές στροφές υστερούσε, κοινώς το lag ήταν υπερβολικό.
Παρόλο που είχε τις αναλογίες να γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα αγωνιστικά στην ιστορία, το τραγικό ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη στο Rally Πορτογαλίας σκοτώνοντας 3 θεατές και τραυματίζοντας 20, είχε ως αποτέλεσμα την διακοπή της κατηγορίας Group B.
Μια μεγάλη επίσης τραγωδία ήταν στο Rally Γερμανίας οπού ένα RS200 χτύπησε σε δέντρο, άρπαξε φωτιά και σκοτώθηκε ακαριαία ο συνοδηγός, Michel Wider, φίλος επίσης του οδηγού Μarc.
Μετά την κατάργηση του Group B, επικές μάχες σημειώθηκαν ανάμεσα στην Ford και στην Audi, στην κατηγορία rallycross, το νέο σπίτι των πιο τρελών αυτοκίνητων που υπήρξαν στα Rally.
Επίσης μια βελτιωμένη έκδοση του RS200 είχε προγραμματιστεί να τρέξει στο πρωτάθλημα του 1987 το οποίο δεν έγινε πότε. Η χωρητικότητα του κινητήρα είχε ανέβει στα 2137 κυβικά. Αναπτύχτηκε από τον Brian Hart, μηχανικό της Cosworth και η ιπποδύναμη του θα σκαρφάλωνε, κρατηθείτε, στους 815 ίππους. Το αυτοκίνητο αυτό έκανε τα 0-100 χλμ/ώρα σε μόλις 2 δευτερόλεπτα, ανάλογα με την σχέση μετάδοσης που θα χρησιμοποιούταν.
Ωστόσο τα αυτοκίνητα αυτά πήραν μέρος στο rallycross σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες.
Ένα από αυτά τα RS με τα 815 άλογα βρήκε το δρόμο του στο Pikes Peak στην κατηγορία unlimited και τρέχει ακόμα και σήμερα από τον πρώην Βρετανό οδηγό, Mark Rennison. Σήμερα το αυτοκίνητο αυτό έχει ξεπεράσει τα 1000 άλογα.
Εκτός από τα 200 RS200 που κατασκευάστηκαν προκειμένου να ομολογκαριστεί το αυτοκίνητο, η Ford έφτιαξε άλλα 24 για ανταλλακτικά για τις αγωνιστικές ομάδες. Τα συναρμολογούμενα αυτοκίνητα που προέκυψαν από τα 24 επιπλέον, ήταν γνωστά με την ονομασία Bitsa.
24 από τα 200 αυτοκίνητα έκδοσης δρόμου μετατράπηκαν σε evolution γνωστά ως Ε και Ε2 με ιπποδυνάμεις 550 και 815 αντίστοιχα.
Το τελευταίο RS200 αγοράστηκε από μια εταιρία γνώστη ως Bahnam Conversions η οποία το χρησιμοποίησε προκειμένου να φτιάξει ένα Kit Car βασισμένο πάνω στο Austin Maestro.
Επειδή όμως το Maestro ήταν διαφορετικό όχημα, ο κινητήρας βρισκόταν στο εμπρός μέρος.
Ευτυχώς όμως για τους λάτρεις υπάρχουν και εταιρίες που ακόμα και σήμερα φτιάχνουν ρέπλικες του RS200 με μοτέρ από τα Sierra και Escort Cosworth. Σίγουρα δεν έχουν την αίγλη και τις οδηγικές ικανότητες του RS200, παρόλα αυτά, τραβάνε τα βλέμματα σαν μαγνήτες και είναι σαν υποκατάστατα για αυτούς που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν ένα γνήσιο. Video και φωτογραφίες στη συνέχεια. Thumbs Up στον Θοδωρή (aka Theo Xydias) για το tip αλλά και το κείμενο.
[learn_more caption=”Video“]
[/learn_more]
[learn_more caption=”Τεχνικά Χαρακτηριστικά“]
Longitudinally mounted, mid-ship, four-wheel drive
Head/block aluminium alloy/aluminium alloy
4 cylinders in line, Nikasil integrated liners
5 main bearings. Water cooled, electric fan
Bore 86.0 millimetres (3.39 in)
stroke 77.6 millimetres (3.06 in)
capacity 1803 cc (110 CID)
Valve gear Dual Overhead Cams, 4 valves per cylinder, toothed belt camshaft drive
Compression ratio 7.2:1. Bosch Motronic engine management system and fuel injection. Garrett T3 turbocharger/boost pressure 23 psi (1.6 bar).
Max power 450 PS (331 kW; 444 hp) at 8,000 rpm
Max torque 361 lb·ft (489 N·m) at 5,500 rpm
Transmission
5-speed manual, AP twin plate paddle clutch with cerrametallic linings.
Suspension
Front, independent, double wishbones, twin coil springs and telescopic dampers, anti-roll bar.
Rear, independent, double wishbones, twin coil springs and telescopic dampers, anti-roll bar, adjustable toe control link.
Steering
Rack and pinion, a small quantity of cars also had hydraulic power assistance. Steering wheel diameter 14 in, 1.8 turns lock-to-lock,
Brakes
Dual circuits, split front/rear. Front 11.8 in (300 mm) diameter ventilated discs. Rear 11.8 in (300 mm) diameter ventilated discs, no vacuum servo. Handbrake, mechanical fly-off and hydraulic centre lever acting on separate, mechanically operated rear calipers.
Wheels
Ford magnesium alloy, 6–8 in rims (8¾ in and 11 in option for racing tyres). Tyre dependent on conditions (Pirelli Monte Carlo intermediates 245/40 16 on test car), 16″ in diameter, pressures dependent on tyres used.
Dimensions and weights
Length: 157.5 in (4,000 mm)
Width: 69.0 in (1,750 mm)
Height: variable
Wheelbase: 99.6 in (2,530 mm)
Track (Front/Rear): 59.1/58.9 in (1502/1497 mm)
Weight: 2,315 pounds (1,050 kg)
Performance
Top speeds:
Gear mph km/h rpm
Top 118 190 8,900
4th 97 156 8,900
3rd 79 127 8,900
2nd 63 101 8,900
1st 42 68 8,900
Acceleration from rest:
True mph Time (sec)
30 1.2
40 1.8
50 2.6
60 3.5
70 3.8
80 4.8
90 5.9
100 7.3
110 8.7
Standing 1/4-mile: 11.4 sec, 115 mph (185 km/h).
Standing km: N/A
Acceleration (s):
mph Top 4th 3rd 2nd
10-30 – – – –
20-40 – – – –
30-50 – – 2.2 1.2
40-60 – 2.3 1.0 1.1
50-70 2.2 1.4 – –
60-80 1.6 1.5 – –
70-90 1.7 1.6 – –
80-100 2.0 – – –
90-110 2.4 – – –
[/learn_more]