Πόσο αργά είναι τα φετινά μονοθέσια;

Διαβάζοντας τα σχόλια όλων σας γύρω από τη νέα μορφή της Formula 1, τη νέα οικολογική συνείδηση που θέλει να υιοθετήσει και την προσπάθεια που γίνεται από πλευράς μεγάλων κατασκευαστών για να διαφημίσουν τη νέα υβριδική τεχνολογία, κατάλαβα το εξής: Τα Grands Prix προσπαθούν να γίνουν αγώνες αντοχής με διάρκεια μιάμισης ώρας, ενώ εμείς οι απλοί οπαδοί, ζητάμε επιστροφή στις ρίζες του σπορ, που προστάζει την ταχύτερη κάλυψη μιας διαδρομής 300 και κάτι χιλιομέτρων.

Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό να αναλύσει τις κινήσεις που έγιναν, ίσως γίνουν και θα έπρεπε να γίνουν για να ορθοποδήσει το σπορ –και η συνεχώς πτωτική τηλεθέαση- αλλά για το πως επηρέασε το νέο πλαίσιο κανονισμών την ταχύτητα των μονοθεσίων, που αποτελεί για τους περισσότερους μεγάλο μέρος –αν όχι το μεγαλύτερο- της μαγείας της Formula 1.

Πριν ακόμη ξεκινήσουν οι χειμερινές δοκιμές του 2014, ξέραμε πως οι νέοι, μικρότερης χωρητικότητας και λιγότερων κυλίνδρων, κινητήρες, θα καθιστούσαν τα μονοθέσια πιο αργά απ’ ότι το 2013. Σε αυτό θα “βοηθούσε” και η κατάργηση του beam-wing της πίσω πτέρυγας, στερώντας από τις ομάδες πολύτιμη κάθετη δύναμη, την οποία θα παλεύουν να ανακτήσουν όλη τη φετινή χρονιά. Επίσης, το νέο σύστημα ανάκτησης ενέργειας (ERS), δουλεύει σε συνεργασία με το brake-by-wire και τα πίσω φρένα, με την πλειοψηφία των ομάδων να μην έχει βρει τις ιδανικές ρυθμίσεις και τους πιλότους να μην έχουν την καλύτερη δυνατή αίσθηση κατά το φρενάρισμα, χάνοντας χρόνο.

Από την άλλη, η μεγαλύτερη ροπή των power units, η περισσότερη διαθέσιμη ανακτημένη ενέργεια και τα νέα 8-τάχυτα κιβώτια, θα έφερναν –και όντως έφεραν- βελτίωση στην τελική ταχύτητα. Επίσης, παρά το πάγωμα στην εξέλιξη των PU, οι ομάδες περιμένουν άλματα στην εξέλιξη, αφού τα νέα μονοθέσια βρίσκονται στην αρχή του κύκλου αυτής.

Βέβαια, πως θα γίνουν αυτά τα άλματα και θα έρθει η βελτίωση της νέας υβριδικής τεχνολογίας, με πάγωμα στην εξέλιξη, αυστηρότατους κανονισμούς και ελάχιστες δοκιμές μέσα στη σεζόν, δεν μπορώ ακόμη να το καταλάβω, αλλά ας σταματήσω εδώ, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα του άρθρου…

Πλέον, έχουν διεξαχθεί 7 από τα 19 Grands Prix του φετινού πρωταθλήματος και θεωρώ πως έχουμε αντιπροσωπευτικό δείγμα αγώνων για να γίνει σύγκριση μεταξύ 2013 και 2014. Επίσης, αποτελούν παρελθόν οι μισές από τις διαθέσιμες ημέρες δοκιμών εντός της σεζόν, πράγμα που σίγουρα βελτίωσε την αξιοπιστία και τη δυναμική των μονοθεσίων.

Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τις διαφορές στον ταχύτερο γύρο αγώνα για κάθε Grand Prix. Με εξαίρεση τον αγώνα στη Μαλαισία το 2013, όπου στους πρώτους 8 γύρους τα μονοθέσια φόρεσαν ενδιάμεσα ελαστικά, σε όλους τους υπόλοιπους, περσινούς και φετινούς, είχαμε στεγνό οδόστρωμα. Παρόλο που οι συνθήκες δεν πρόκειται ποτέ να είναι πανομοιότυπες ανάμεσα σε δυο χρονιές, το παραπάνω γεγονός σίγουρα βοηθά στην εξαγωγή ακριβέστερων συμπερασμάτων.

* στις παρενθέσεις αναγράφεται ο αριθμός του γύρου που σημειώθηκε ο ταχύτερος γύρος αγώνα, καθώς και ο συνολικός αριθμός γύρων.

Σημειώσεις

• Η γρήγορη εγκατάλειψη του Lewis Hamilton στον αγώνα της Αυστραλίας, μόλις στο δεύτερο γύρο, επέτρεψε στον έτερο οδηγό της Mercedes, Nico Rosberg, να χαλαρώσει και να μην πιέσει στο όριο το μονοθέσιο του. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως η επίτευξη του ταχύτερου γύρου ήρθε μόλις στον 19^ο, λίγο πριν το πρώτο pit-stop και με το μονοθέσιο γεμάτο από καύσιμα.

• Ο αγώνας του Μπαχρέιν έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Πρώτον, φέτος διεξήχθει για πρώτη φορά το βράδυ. Οι λίγο χαμηλότερες θερμοκρασίες (αλλά και πάλι αρκετά υψηλές για να κρατούν τα ελαστικά στο παράθυρο λειτουργίας τους), σε συνδυασμό με τη φύση της πίστας που ταλαιπωρεί πολύ τα ελαστικά, έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα. Επίσης, 8 από τις 12 ημέρες των φετινών χειμερινών δοκιμών έλαβαν χώρα στο πριγκιπάτο της Μέσης Ανατολής, πράγμα που σημαίνει πως οι ομάδες ήξεραν πολύ καλά πως να στίσουν τα μονοθέσιά τους εκεί. Τέλος, το αυτοκίνητο ασφαλείας που οδήγησε για κάμποσους γύρους τον αγώνα, κατέστησε ανούσια την οικονομία στα καύσιμα που θα έπρεπε να κάνουν οι οδηγοί σε άλλη περίπτωση.

• Στον Καναδά, το ταχύτερο με διαφορά μονοθέσιο του 2014 (η MercedesW05) αντιμετώπισε προβλήματα λίγο μετά το μέσο του αγώνα. Πράγμα που σημαίνει πως ο ταχύτερος γύρος θα ήταν ακόμη πιο κάτω. Επίσης, η συγκεκριμένη πίστα, όπως και αυτή της Monza στη Ιταλία, απαιτούν μεγάλες τελικές, που είναι και το ατού των νέων μονοθεσίων.

Σε ό,τι αφορά τη συνολική διάρκεια των αγώνων και αυτή έχει αυξηθεί αισθητά. Όμως, πραγματική σύγκριση μπορεί να γίνει μόνο σε δυο αγώνες (Μαλαισία και Ισπανία), αφού το αυτοκίνητο ασφαλείας έχει εμφανιστεί φέτος στους 4 από τους 7 έως τώρα. Όπως έχω τονίσει και στο παρελθόν, δεν μου αρέσουν τα σενάρια συνωμοσίας, όμως το συγκεκριμένο θέμα θα συνεχίσω να το παρακολουθώ με ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της σεζόν, κυρίως επειδή μου φάνηκαν περίεργες κάποιες αποφάσεις για την είσοδο ή μη του αυτοκινήτου ασφαλείας στο Μονακό. Επίσης, οι συχνές εμφανίσεις του Bernd Maylander στην πίστα, γλυτώνουν οδηγούς και ομάδες από τον πονοκέφαλο της εξοικονόμησης καυσίμου, πέρα από το ότι ανεβάζουν το θέαμα, φέρνοντας κοντά τα μονοθέσια.

Τι γίνεται όμως εμφανές από τον πίνακα; Δυο πράγματα. Ότι τα νέα μονοθέσια είναι κατά μέσο όρο 0,6076 δευτερόλεπτα στο χιλιόμετρο πιο αργά από αυτά του 2013, βγάζοντας εκτός τους αγώνες σε Αυστραλία και Μπαχρέιν. Η διαφορά αυτή χαρακτηρίζεται τεράστια για τα δεδομένα της Formula 1. Ανεξάρτητα από το εάν κάποιος υποστηρίζει ή όχι τις αλλαγές στους κανονισμούς, τέτοια διαφορά στην ταχύτητα κατά το παρελθόν δικαιολογήθηκε σε περιπτώσεις που υπήρξαν θέματα ασφαλείας ή τα μονοθέσια άρχιζαν να γίνονται υπερβολικά γρήγορα.

Επίσης, οι ομάδες σταθερά βελτιώνουν τα όπλα τους, έχοντας κλείσει ένα μικρό μέρος της διαφοράς και σίγουρα θα εξελιχθούν ακόμη περισσότερο μέχρι το Abu Dhabi. Θα είναι αρκετή αυτή η βελτίωση για να τηρήσουν την υπόσχεσή τους οι κατασκευαστές και να φτάσουν μέχρι το τέλος της σεζόν τους περσινούς χρόνους; Με το πάγωμα στην εξέλιξη των power unit, τολμώ να πω πως σίγουρα όχι.

Pirelli – Ελαφρυντικό ή βασικός παράγοντας;

Όλο και περισσότερο ακούμε τους οδηγούς να προβληματίζονται και να διαμαρτύρονται για τις σκληρές γόμες των ελαστικών της Pirelli. Ο Ιταλός κατασκευαστής δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ομάδες και τους οδηγούς και παράλληλα να μείνει πιστός στο συμβόλαιό του με τη FIA, ό,τι κι αν κάνει. Έτσι, μετά από το περσινό φιάσκο, προχώρησε με το σκεπτικό μιας συντηρητικής συνταγής, σκληραίνοντας τις γόμες του 2013 κατά μια βαθμίδα. Δηλαδή, η πολύ μαλακή του 2014, είναι η μαλακή του 2013 και ούτω καθεξής.

Αλλά θα μου πεις φίλε αναγνώστη, είναι αρκετό αυτό για να δικαιολογήσει τα 0,6076 δευτερόλεπτα στο χιλιόμετρο που βλέπουμε σαν διαφορά; Όχι θα σου απαντήσω. Όμως, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς το ποσοστό “συμμετοχής” των Pirelli στους χρόνους, αν και ξέρουμε πως αυτό είναι υψηλό.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από κάποια νούμερα που διέρρευσαν για τον αγώνα του Μονακό, που ίσως να βοηθήσουν σε μια καλύτερη κατανόηση, καθώς η μηχανική πρόσφυση και αυτή των ελαστικών, παίζει μεγαλύτερο ρόλο από την αεροδυναμική και τη δύναμη του κινητήρα. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως η Pirelli δεν είναι η κύρια υπαίτιος για τους φετινούς χρόνους.

Που βρίσκονται από άποψη ταχύτητας τα φετινά μονοθέσια;

Σε Μπαχρέιν και Κίνα (2004-2014), τα φετινά μονοθέσια έχουν πετύχει τους πιο αργούς γύρους αγώνα απ’ όσα Grand Prix έχουν διεξαχθεί εκεί και οι καιρικές συνθήκες επέτρεψαν σύγκριση. Στο Bahrain International Circuit, ο αμέσως πιο αργός Fastest Lap από το 2014, είναι το 1:36.921 του 2013 και στη Σανγκάη, το 1:39.960 του 2012.

Μετά από τις αλλαγές στο Μονακό το 2003, στο διάστημα 2003-2013 πιο αργά γύρισαν τα μονοθέσια του 2012 με χρόνο 1:17.296. Στην Ισπανία, από το 2008 έως το 2013, πιο αργό ήταν το 1:26.727 του 2011, χρόνοι που και πάλι βρίσκονται πιο κάτω από τους φετινούς.

Η Μαλαισία φιλοξενεί αγώνες από το 1999, χωρίς αλλαγές στη χάραξη της διαδρομής. Εκεί, τα νέα μονοθέσια επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από τη ζέστη, όντας 2 δευτερόλεπτα πιο αργά από το 1:40.962 του 2001, όταν η αρχή του αγώνα χτυπήθηκε από μουσώνα. Χρόνος πιο κοντά σε αυτόν του 2014, από το 2001, δεν υπάρχει.

Ο Καναδάς έχει δεχθεί αλλαγές σε κερμπ, χάραξη της στροφής 10 και οδόστρωμα, οπότε η σύγκριση περιορίζεται για καλύτερη ακρίβεια στα έτη 2010-2014. Το 2010 ο Robert Kubica έγραψε τον ταχύτερο γύρο με 1:16.972, ενάμιση δευτερόλεπτο πιο κάτω από το φετινό.

Απαράλλακτη έμεινε και η πίστα της Αυστραλίας από το 1996 έως και σήμερα και για να βρει κάποιος πιο αργό χρόνο από το φετινό 1:32.478, πρέπει να πάει στον πρώτο αγώνα στη συγκεκριμένη πίστα, για το 1:33.421 του Jacques Villeneuve.

Σε πολλούς, όλα τα παραπάνω στοιχεία ίσως να μη λένε απολύτως τίποτα. Σε άλλους, ίσως να συνοψίζουν το δρόμο που ακολουθεί η Formula 1 τα τελευταία χρόνια. Εγώ, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στις συγκρίσεις, θέλοντας να έχω κατά νου κάθε φορά που θα παρακολουθώ κάποια φετινή διαδικασία, το που βρίσκονται ιστορικά από άποψη ταχύτητας τα υβριδικά μονοθέσια. Ο κόσμος αλλάζει, οι απαιτήσεις αλλάζουν, οι ανάγκες μας αλλάζουν. Θέλουμε όμως να αλλάξει και η Formula 1, να γίνεται συνεχώς πιο αργή, προς όφελος πράσινων τεχνολογιών ή δυσκολότερων στην οδήγηση μονοθεσίων; Δυστυχώς, εμείς δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για κάτι τέτοιο, παρά μόνο να εκφράσουμε τις σκέψεις μας σε άρθρα και σχόλια.

[Χρόνοι: F1.com/GMM | Photo Copyrights: Mercedes AMG F1 Team/Pirelli/Lotus F1 Team/McLaren-Mercedes/Studio Colombo/Ferrari/Getty Images/Red Bull/Williams F1]