Συνεπιβάτες… για κάποιους, ευχάριστη παρέα. Για κάποιους άλλους, “αναγκαίο κακό” είτε μιλάμε για μία μετακίνηση 15 λεπτών είτε για κάποιο road-trip που μπορεί να διαρκέσει μέρες. Όμως δεν είναι όλοι οι συνεπιβάτες ίδιοι. Ή για να το θέσω καλύτερα, τα “κουσούρια”, οι ενέργειες ή ορισμένα χαρακτηριστικά κάποιων, μας ενοχλούν περισσότερο από αυτά κάποιων άλλων. Διάλεξε όποιον ορισμό επιθυμείς, η ουσία είναι ότι αυτό το άρθρο, θα παρουσιάσει 10 συνεπιβάτες που απλά δεν αντέχω. Πρόσεξες το πρόσωπο που χρησιμοποιώ. Μιλάω για εμένα. Μπορεί να διαφωνείς ή να συμφωνείς. Μπορεί επίσης να μην αντέχεις μία κατηγορία συνοδηγού/επιβάτη που εγώ δεν έχω πρόβλημα να ανεχτώ. Γι’ αυτό υπάρχουν τα σχόλια… για συζήτηση!
Ο Περίεργος
Σου έχει τύχει ποτέ; Να μπαίνει ο άλλος στο αυτοκίνητο σου και να αρχίσει τις ερωτήσεις σαν 5-χρονο παιδάκι; “Τι κάνει αυτό; Τι κάνει αυτό; Τι κάνει αυτό; Τι κάνει αυτό;”. Πρώτα απ’ όλα, βούλωσε το! Δεύτερον, η ερώτηση που επαναλαμβάνεις, απαιτεί την προσοχή μου και πολύ περισσότερο, το να πάρω τα μάτια μου από τον δρόμο για να δω τι είναι το “αυτό”. Τρίτον, ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙΣ ΤΑ ΚΟΥΜΠΙΑ! Ξέρω ότι βαριέσαι. Το έχεις κάνει σαφές. Όμως δεν είμαι ο προσωπικός σου διασκεδαστής! Βαριέσαι; Θέλεις να μάθεις τι κάνει “αυτό”; Άνοιξε το ντουλαπάκι του συνοδηγού, πάρε το βιβλιαράκι και διάβασε το! Αν βρεις κάτι ενδιαφέρον, πες το και σε εμένα.
Ο Ηλίθιος
Συνεπιβάτης που ξεχωρίζει χάρη στην ιδιαίτερα μειωμένη νοημοσύνη του: Αυτός που δεν θέλει να φορέσει ζώνη ασφαλείας. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: είσαι ηλίθιος! Δεν με νοιάζει αν έχεις κάποιου είδους φιλοσοφία για το πώς η ζώνη ασφαλείας είναι περιττή ή αν δεν θέλεις να τσαλακωθεί το πουκάμισο σου. Είσαι στο αυτοκίνητο μου και όσο είσαι μέσα του, υπακούς τους κανόνες μου. Και ένας από τους βασικότερους κανόνες, είναι: ΖΩΝΗ!
Ο Μαγγελάνος
Όταν πηγαίνεις κάπου και δεν γνωρίζεις τον δρόμο, βασίζεσαι σε κάποιον άλλον να σε καθοδηγεί. Αν “νιώθει”, καλώς. Όμως αν στο διπλανό κάθισμα είναι η μετενσάρκωση του Μαγγελάνου που δεν μπορεί να διαβάσει έναν χάρτη, έχεις πρόβλημα. Πρόβλημα επίσης έχεις όταν ο συνοδηγός-πλοηγός δεν έχει αίσθηση της ταχύτητας, του χρόνου αντίδρασης σου και του “παράθυρου ασφαλούς ελιγμού”. Αν κινούμαστε με 120 km/h και μου πεις 10 μέτρα πριν από την έξοδο “ΕΔΩ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ”, έχω δύο επιλογές: η πρώτη είναι να σε αγνοήσω και να χάσουμε την έξοδο. Η δεύτερη, είναι να σε ακούσω, να κάνω απότομο ελιγμό –που ίσως να περιλαμβάνει και απότομο φρενάρισμα– και να γίνω ο πιο μισητός και επικίνδυνος άνθρωπος σε εκείνο το κομμάτι του δρόμου. Αντίστοιχη κατάσταση και επιλογές, φαντάσου για κίνηση εντός πόλης όπου πληροφορούμαι για το στενό στο οποίο πρέπει να στρίψω αφού η μούρη του αυτοκινήτου έχει περάσει τα μισά του στενού… Ευχαριστώ πολύ. Τώρα βρες τρόπο να πάμε από αλλού!
Ο Φωνακλάς
Για να οδηγείς σωστά πρέπει το περιβάλλον εντός της καμπίνας να είναι ήσυχο. Επειδή μου αρέσει να οδηγώ σωστά, σιχαίνομαι τους φωνακλάδες. Ο Halford του πίσω καθίσματος, ασχέτως αν υπάρχει θόρυβος στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, νομίζει ότι ο οδηγός και ο συνοδηγός είναι 10 μέτρα μακριά. Ρε φίλε, δεν οδηγώ λεωφορείο και δεν κάθεσαι στη γαλαρία. Μην φωνάζεις στο αυτί μου. Ο αντίστοιχων πρακτικών συνοδηγός από την άλλη φωνάζει για δύο λόγους. Είτε γιατί κατά βάθος σε μισεί και θέλει να σου σπάσει τα νεύρα, είτε γιατί θέλει να μιλήσει στους πίσω αλλά δεν θέλει να γυρίσει λίγο το κεφάλι, οπότε βασίζεται στο παρμπρίζ για να αντανακλάσει τα κύματα, συνυπολογίζοντας και τις απώλειες στην πορεία. Φοβερά επιστημονικό αν ήξερε ότι το κάνει. Φοβερά εκνευριστικό επίσης…
Ο Αρωματικός
Δεν υπάρχει λόγος να βγάλεις τα παπούτσια σου. Δεν υπάρχει λόγος να πέρδεσαι αχαλίνωτα και ασταμάτητα. Δεν υπάρχει λόγος να μην κάνεις μπάνιο. Δεν υπάρχει λόγος να μην χρησιμοποιείς αποσμητικό. Γενικά, δεν υπάρχει λόγος να βρωμάς! Επίσης, αν βρωμάς, δεν υπάρχει λόγος που να με κάνει να σε βάλω στο αυτοκίνητο μου… οπότε αυτή η κατηγορία είναι λίγο άτοπη. Τέλος πάντων…
Ο DJ
Είμαι περήφανος ροκάς. Απολαμβάνω ιδιαίτερα την rock μουσική αλλά και οτιδήποτε “σκληρότερο”. Μέταλλο που δεν σκουριάζει και τέτοια. Είμαι όμως πιο ανοιχτός όσον αφορά στην μουσική όταν κουβαλάω συνεπιβάτες. Δεν θα βάλω το “The Sound of Perseverance” των Death. Θα ακούσω το pop τραγουδάκι ή κανένα beatάκι ή ακόμα και κάποιο καλό ελληνικό ανάλογα με τις προτιμήσεις των συνταξιδιωτών μου. Τα ανέχομαι άνετα. Αυτό που δεν ανέχομαι, είναι να μου αλλάζουν την μουσική για κάτι που ΔΕΝ ανέχομαι, χωρίς να με ρωτήσουν και αφού τους έχω δώσει άφθονες επιλογές. Sorry ρε μάγκα –άντρα ή γυναίκα– αλλά αν είναι να ακούσουμε κάτι που ακούει μόνο ένας από εμάς, θα ακούσουμε αυτό που ακούω εγώ! Γιατί; Γιατί είναι δικό μου το αυτοκίνητο και κατά συνέπεια το ράδιο/CD/MP3 player που έρχεται μαζί του. Αν δεν γουστάρεις, υπάρχουν και τα ακουστικά.
Ο Βρωμιάρης
Κανόνας απαράβατος. Δεν πετάμε σκουπίδια ούτε μέσα στο αυτοκίνητο ούτε έξω από αυτό. Να λέμε τα αυτονόητα; Εγώ δεν έρχομαι να πετάξω τα σκουπίδια μου στο σπίτι σου. Ούτε όταν είμαι σπίτι σου, πετάω τα σκουπίδια μου από το μπαλκόνι. Εσύ γιατί το κάνεις; Δεν μπορείς να τα βάλεις σε μία σακούλα ώστε να τα πετάξεις όταν σταματήσω και βγεις; Επίσης, αν τα πετάξεις από το παράθυρο ενώ κινούμαστε, θα σε βάλω να φας το πανί που κουβαλάω πάντα για να σκουπίζω τα τζάμια. Σύμφωνοι;
Ο συνΟΔΗΓΟΣ
Πρόσεξε με. Είσαι ΣΥΝοδηγός. Όχι συνΟΔΗΓΟΣ. Έμφαση στο “συν” και όχι στο “οδηγός”. Σε κανέναν δεν αρέσει να του λένε πώς να οδηγεί. Ιδίως όταν οδηγεί. Αν έχεις κάποια παρατήρηση για τον τρόπο που συμπεριφέρομαι στον δρόμο, ή κράτησε την για τον εαυτό σου και για την επόμενη φορά που θα έρθει η ώρα να αποφασίσεις αν θα μπεις στο αυτοκίνητο μου, ή ανέφερε την υπό μορφή συζήτησης και όχι παρατήρησης, σε κάποια άσχετη στιγμή. Όπως είναι απόλυτα φυσικό, στην κατηγορία αυτή εντάσσονται συγγενείς μεγαλύτερης ηλικίας και άσχετοι! Οι σχετικοί, ξέρουν ότι δεν πρέπει να μιλήσουν… Όπως είπε και ο τιτανοτεράστιος Kimi, “leave me alone, I know what I’m doing”!
Ο Άνετος
Δεν ξέρω πώς να χαρακτηρίσω αυτόν που βάζει τα πόδια στο ταμπλό ή ακόμα χειρότερα, έξω από το παράθυρο, ακριβώς μπροστά από τον καθρέφτη. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν πρέπει να το κάνει. Γιατί; Επειδή με εκνευρίζει και μου αποσπά την προσοχή. Χρειάζεται κάποιος άλλος λόγος όταν οδηγώ εγώ το αυτοκίνητο μου;
Ο Καπνιστής
Εδώ εκνευρίζομαι διπλά και τρίδιπλα και ο λόγος για την οργή μου είναι απλός. Είμαι καπνιστής. Αν μπορώ να αντέξω εγώ την διάρκεια της διαδρομής χωρίς τσιγάρο, τότε μπορείς να αντέξεις και εσύ. Χωρίς “μα”, χωρίς “μου”. Στο αυτοκίνητο μου, δεν ανάβει τσιγάρο. Ούτε από εμένα, ούτε πολύ περισσότερο, από εσένα. Δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, δεν υπάρχουν παζάρια και δεν πρόκειται να γίνει καμία παραχώρηση από την δική μου πλευρά. Αν δεν σου αρέσει, πάρε τα πόδια σου και χρησιμοποίησε τα για να πας εκεί που θέλεις να πας. Εκτός από την άσκηση που θα σου κάνει καλό, μπορείς να κάνεις όσα τσιγάρα θέλεις. Άιντε στο καλό…
Αυτά από εμένα. Όπως έγραψε και ο Jean-Paul Sartre, “Κόλαση είναι οι άλλοι” – γιατί εκτός από εξαιρετικά περίεργος, ελαφρώς αντικοινωνικός, ολίγον μίζερος και γκρινιάρης, ξέρω να ψάχνω αποφθέγματα σχετικά με το θέμα στο Google. Καλώς ή κακώς, στο αυτοκίνητο μου καταστέλλεται η δημοκρατία. Εκεί υπάρχει μία “εκδημοκρατισμένη δικτατορία” με την έννοια ότι ακούω τις προτάσεις των συνεπιβατών μου χωρίς κανένα εχέγγυο για την υιοθέτηση τους όμως! Γιατί ok, οι συνεπιβάτες πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αλλά με δεδομένο ότι εγώ κρατώ την σωματική τους ακεραιότητα στα χέρια μου, η δική μου ευχαρίστηση και ηρεμία είναι σημαντικότερες! Εσύ έχεις κάποιον τύπο συνεπιβάτη που σε εκνευρίζει; Ή έστω, κάποια συμπεριφορά που δεν ανέχεσαι στο αυτοκίνητο σου;