Με μια ιστορία 90 σχεδόν ετών, η θρυλική πίστα που βρίσκεται δίπλα στο χωριό Nürburg στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Παλατινάτου συγκεντρώνει κάθε φορά το ενδιαφέρον του φιλάθλου του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και του κάθε petrolhead.
Σίγουρα μια από τις εντυπωσιακότερες, αλλά και συγχρόνως επικίνδυνες πίστες στον κόσμο, σήμερα θα δούμε κάποια πράγματα που ίσως δεν ήξερες για την πίστα που βρίσκεται χωμένη στο δάσος του Eifel και κάτω από το “άγρυπνο βλέμμα” του μεσαιωνικού κάστρου του Nürburg.
Κατασκευή
Σωτήριον έτος 1925. Η Γερμανία, ναι μεν έχει βγει ταπεινωμένη και ηττημένη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να κατασκευάσει πίστα. Ο τόπος; Η καταπράσινη περιοχή γύρω από το δάσος του Eifel. Στα πρότυπα της Monza και της AVUS στο Βερολίνο, το καλοκαίρι του 1925 ξεκίνησαν οι εργασίες, 2 χρόνια μετά, οι μηχανικοί κατάφεραν και έβγαλαν εις πέρας την κατασκευή της πίστας μήκους 28,3χλμ, που θα μπορούσε να είχε διαφορετικές διαδρομές, ανάλογα με τον αγώνα, και ανάμεσα σε αυτές ήταν βεβαίως και η γνωστή διαδρομή του Nordschleife, μήκους 22,8χλμ.
8,1 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα τότε (ήτοι 27 εκατομμύρια ευρώ, αν θες τη σημερινή αντιστοιχία) δαπανήθηκαν για την κατασκευή, ενώ, 2500 άνθρωποι εργάστηκαν. 27 Ιουνίου ήταν τα εγκαίνια, με αγώνα μοτοσυκλετών και μια μέρα αργότερα, ο Rudolf Caracciola ήταν ο πρώτος νικητής σε αυτήν τη γερμανική πίστα, οδηγώντας μια Mercedes-Benz S.
Südschleife
Παράλληλα με την κατασκευή της Nordschleife, κατασκευάστηκε και το νότιο κομμάτι, το οποίο προφανώς θα λεγόταν Südschleife. Mε μήκος 7,7χλμ, έμεινε ωστόσο στη σκιά της διάσημης “αδερφής” της, χρησιμοποιήθηκε όλο και λιγότερο μετά την ανακατασκευή της Nordschleife το 1970, δε φιλοξένησε κανένα σημαντικό event και τελικώς καταστράφηκε για να δώσει τη θέση της στη διαδρομή του GP, που άνοιξε τις πύλες του το 1984.
Σήμερα, λίγα κομμάτια από την παλιά πίστα έχουν μείνει, αφημένα στη μοίρα τους και στο χρόνο…
Rosemeyer
Ένας από τους μεγαλύτερους Γερμανούς οδηγούς όλων των εποχών, ο Bernd Rosemeyer έκανε έναν ολόκληρο γύρο στο Nordschleife με μία μόνο ταχύτητα, για να δείξει πόσο ανθεκτικός ήταν ο 6λιτρος V12 supercharged κινητήρας της Auto Union. Βέβαια, τo 1935, προηγούταν στον αγώνα στη γερμανική πίστα λίγο πριν το τέλος, έχοντας περάσει τον Caracciola, όταν και έχασε μια ταχύτητα.
O έτερος Γερμανός, ξανακέρδισε την πρώτη θέση, με τη διαφορά των δύο στον τερματισμό να είναι μόνο 1,8”! Αλλά, η χαρακτηριστικότερη νίκη από τις 3 που πέτυχε ο Rosemeyer στο Nordschleife, ήταν το 1936, με πυκνή ομίχλη να καλύπτει το μισό του αγώνα και μετά.
Όλοι οι οδηγοί έκοψαν σε ρυθμό, εκτός από τον Rosemeyer. Σε κάποιο σημείο, ο Γερμανός ήταν ταχύτερος κατά 30” από τον Nuvolari. Αν ο Caracciola ήταν ο Regenmeister (άρχων της βροχής), ο Rosemeyer κατέκτησε επάξια, μετά από αυτόν τον αγώνα, το προσωνύμιο Nebelmeister (άρχων της ομίχλης).
Ωστόσο, το νήμα της ζωής του οδηγού κόπηκε άδοξα σε μια προσπάθεια του το 1938 στην Autobahn μεταξύ Φρανκφούρτης και Ντάρμστατ να σημειώσει ρεκόρ ταχύτητας, ανταγωνιζόμενος και εδώ τον Rudolf Caracciola.
Nuvolari
Πάμε σε έναν άλλο, σπουδαίο και θρυλικό οδηγό. Προερχόμενος από τους 2 τροχούς, με σημαντικές επιτυχίες, ο Tazio μεταπήδησε στους 4 τροχούς και η πρώτη του επιτυχία ήταν η νίκη στο Mille Miglia του 1930. Το 1935, με το ναζιστικό κόμμα ήδη στην εξουσία εδώ και 2 χρόνια, το γερμανικό GP διεξήχθη στην πίστα του Nürburgring. Οι Mercedes και η Auto Union κυριαρχούσαν στους αγώνες και αγωνίζονταν εντός έδρας.
Εκείνη την ημέρα, στις 28 Ιουλίου του 1935, οι Γερμανοί παρέταξαν 5 Μercedes και 4 Auto Union, με την Alfa Romeo του Nuvolari να υπολείπεται σχεδόν 150 ίππους από τα πανίσχυρα γερμανικά αυτοκίνητα. Βροχερός ο καιρός, ο von Brauchtisch με τη Mercedes W25 ΄ήταν επικεφαλής, έχοντας διαφορά 35” από τον Ιταλό.
Ωστόσο, το πίσω αριστερό λάστιχο άρχισε να παραδίδει πνεύμα, ο Γερμανός αρνήθηκε να μπει στα pits, με τον Nuvolari να μειώνει τη διαφορά και να πηγαίνει δίχως αύριο. Το λάστιχο του von Brauchtisch τελικώς έσκασε και αναγκάστηκε να μειώσει την ταχύτητα του στα 65χλμ/ώρα, βλέποντας τον Ιταλό να τον προσπερνά.
Οι αξιωματικοί των Ναζί είχαν ήδη αρχίσαν να κουνούν τις σημαίες με τον αγκυλωτό σταυρό για χάρη του Γερμανού, αλλά ο Ιταλός τους χάλασε τη γιορτή. Για να καταλάβεις την υπεροψία των Γερμανών, είχαν μόνο τον γερμανικό ύμνο προς τιμήν του νικητή που δε θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα ήταν οποιοσδήποτε άλλος, εκτός από Γερμανό. Πάλι καλά που ο Nuvolari είχε μαζί του μια κόπια του ιταλικού ύμνου…
155 V6 Ti
Fast Forward στο 1993 και την πρώτη χρονιά της Class 1 στο DTM, ιταλικό πάρτι επί γερμανικού εδάφους και εδώ. Ο αγώνας στην πίστα του Ring χρησιμοποιούσε και τη διαδρομή του GP, πρακτικά, ο αγώνας λάμβανε χώρα στη διαδρομή του αντίστοιχου 24ωρου αγώνα αντοχής που διεξάγεται κάθε χρόνο στην πίστα του κρατιδίου της Ρηνανίας-Παλατινάτου.
Στις δοκιμές που διεξήχθησαν χωρίς το νέο κομμάτι της πίστας, η Alfa Romeo 155 V6 Ti ήταν ταχύτατη, ωστόσο στα επίσημα δοκιμαστικά, ο Jorg Van Ommen με Mercedes ήταν ο ταχύτερος, αφού κάλυψε την διαδρομή μήκους 25,3 χλμ. σε 8.45.49.
Όμως, ο Nicola Larini θα έχει άλλη άποψη στον αγώνα. Μπροστά σε 120.000 θεατές, ο Ιταλός θα νικήσει και στους 2 αγώνες, παρότι αγωνιζόταν με 33 κιλά επιπλέον βάρος. Μετά τον γύρο αυτό, ο Larini τέθηκε ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο ίδιος ο Pianta, ο αγωνιστικός διευθυντής της Alfa Corse παρομοίασε την σπουδαία αυτή διπλή νίκη με την αντίστοιχη του Tazio Nuvolari!
Ο Nicola Larini, μετά τον διπλό θρίαμβό του, δήλωσε:
Ναι, είναι η πιο σημαντική νίκη για το 1993 και μία από τις πιο σημαντικές στην ιστορία της Alfa Romeo!
Πράσινη Κόλαση
Νομίζω ότι το προσωνύμιο “Πράσινη Κόλαση” αντικατοπτρίζει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τη διαδρομή της Nordschleife εντυπωσιακή και επικίνδυνη. Έχεις αναρωτηθεί ποιος είναι ο “πατέρας” αυτού του προσωνυμίου; Προς το τέλος της δεκαετίας του ’60, το Nordschleife και άλλες πίστες είχαν γίνει αρκετά επικίνδυνες για τη νέα γενιά των μονοθεσίων της F1.
O Jackie Stewart, παρά την εισαγωγή του “S” στο τέλος της ευθείας πριν τα pits, για να μειωθεί η ταχύτητα των μονοθεσίων, δε δίστασε να την ον0μάσει “Πράσινη Κόλαση” μετά τη δύσκολη νίκη του σε βρόχινες συνθήκες στο GP του 1968.
Niki Lauda
O Andreas Nikolaus “Niki” Lauda είναι ο μοναδικός πιλότος της F1 που έχει σημειώσει στην διαδρομή των 22,8χλμ, χρόνο κάτω από 7′. Πιο συγκεκριμένα, πέτυχε χρόνο 6:58 το 1976. Ωστόσο, το γερμανικό GP εκείνης της χρονιάς έμελλε να τον σημαδέψει κυριολεκτικά και μεταφορικά για πάντα, μετά από το σοβαρότατο ατύχημα που είχε στο δεύτερο γύρο στην αριστερή στροφή πριν τη Bergwerk, με την 312T2 να τυλίγεται στις φλόγες.
6 εβδομάδες μετά το ατύχημά του και τα σοβαρά χειρουργεία, με τις πληγές ακόμα να μην έχουν επουλωθεί, θα τερματίσει στην τέταρτη θέση στον αγώνα στη Monza.
Το 1976 έκλεισε ένας κύκλος για το Nordschleife στη F1, καθώς ήταν η τελευταία χρονιά που φιλοξενήθηκε σε αυτή τη διαδρομή αγώνας για την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Stefan Bellof
Την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη του 1985, ο Stefan Bellof, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, πέρασε στην αιωνιότητα, ύστερα από δυστύχημα στην Eau Rouge στο Spa Franchochamps κατά τη διάρκεια των 1000 χλμ για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Πρωτοτύπων.
Το 1983, στη διαδρομή των 20,8χλμ για τον αγώνα αντοχής των 1000km, ο Γερμανός, με την Porsche 956, σημείωσε χρόνο 6:11:13, κατακτώντας, όπως είναι φυσικό, την pole position, με μ.ω ταχύτητα τα 202χλμ/ώρα. Στον αγώνα, ο Bellof σημείωσε και το ρεκόρ ταχύτερου γύρου, με χρόνο 6:25:91.
https://www.youtube.com/watch?v=gkhVnv80_lc
Ayrton Senna
Το 1984, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της διαδρομής του GP, μήκους 4,5χλμ. Παράλληλα, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο της σε έναν αγώνα με πρώην και νυν πιλότους της F1, με παγκόσμιους πρωταθλητές, η Mercedes 190E 2,3-16.
Πανομοιότυπες 190Ε οδήγησαν οι Jack Brabham, Phil Hill, Denis Hulme, James Hunt, Jacques Laffite, Niki Lauda, Carlos Reutemann, Keke Rosberg, Jody Scheckter, Manfred Schurti, Alain Prost, John Watson και ο πρωτοεμφανιζόμενος στην F1 τότε, Ayrton Senna.
Ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκαν οι μετέπειτα team mates και άσπονδοι εχθροί, Senna και Prost και ο Γάλλος παρέλαβε απ’το αεροδρόμιο τον Βραζιλιάνο, οδηγώντας δύο ώρες έπειτα προς την πίστα. Φάνηκε ότι είχαν την δυνατότητα να γνωριστούν καλύτερα.
Βέβαια, στον αγώνα, ο Senna ήταν ο κυρίαρχος και επικράτησε του πρωταθλητή του 1984, Niki Lauda.
Bongard Club
Πόσα βίντεο έχουμε δει με οδηγούς να κάνουν το κάτι παραπάνω και να οδηγούνται κατευθείαν στις μπαριέρες; Πάρα πολλά! Η “Πράσινη Κόλαση” δε συγχωρεί λάθη και πρέπει να είναι κανείς πολύ συγκεντρωμένος, αλλά και να το “έχει” για να ολοκληρώσει τη διαδρομή “ατσαλάκωτος” και περήφανος, αν δε θέλει να βρεθεί στη θέση του ιδιοκτήτη της Z3 Coupe.
Τα κίτρινα φορτηγά που έχουν αναλάβει χρέη περισυλλογής των τρακαρισμένων αυτοκινήτων στα λεγόμενα Touristfahrten ανήκουν στην εταιρεία Bongard Club. Aπό την άλλη, όσοι έχουν δει το αυτοκίνητό τους πάνω σε ένα τέτοιο φορτηγό, έχουν μπει άτυπα και χιουμοριστικά σε αυτό το club.