Εισαγωγή
Ειλικρινά, χαιρόμαστε να βλέπουμε προσπάθειες κατασκευαστών χωρίς ιδιαίτερα σπορ περγαμηνές. Το Kia Stinger GT είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, όντας ο παίκτης που θέλει να βάλει την κορεατική εταιρία στο τραπέζι με τους “μεγάλους”. Αξιοπρόσεκτη πρόταση μηχανικά, εντυπωσιακή εμφανισιακά (κράμα Fisker Karma και Audi A7 είναι, αυτό έλειπε) και σωστά τοποθετημένη εμπορικά.
Οι Κορεάτες ήταν προσεκτικοί στις δηλώσεις τους, δεν επεδίωξαν να ανοίξουν μέτωπο με κάποια εδραιωμένη δύναμη (διαφυλάσσοντας έτσι τα νώτα τους από καταιγισμό γιαουρτιών και ντοματών) και ουσιαστικά μας παρουσίασαν τον ανταγωνιστή της Alfa Romeo Giulia Veloce, χωρίς να κάνουν την παραμικρή αναφορά στην Ιταλίδα.
Άλλοι στη θέση τους παλιότερα, είχαν όλη την καλή διάθεση, είχαν τις ιδέες, παρουσίασαν πρωτότυπα (σε πολλές περιπτώσεις λειτουργικά), έθεσαν στόχους, έταξαν λαγούς και δεν παρέδωσαν ούτε τα πετραχήλια. Κοινό σημείο όλων; H BMW M3. Είτε ως ευθεία πρόκληση, είτε ως υπονοούμενο (βλέπε ίδια ή μεγαλύτερη κατά 1 άλογο ιπποδύναμη) ο στόχος ήταν το “τσίγκλισμα” της κορυφαίας 3αρας.
Δυστυχώς για τους ίδιους -και για εμάς- κανένα από τα μεγαλεπήβολα σχέδια δεν υλοποιήθηκε για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Όπως θα διαπιστώσεις, τα περισσότερα αυτοκίνητα ανήκουν στα 90ies και τα early 00’s. Διόλου τυχαίο, καθώς μιλάμε για τα χρόνια της λιγότερο επιθυμητής Μ3 (εγώ πάντως πάρτι έκανα για μια), της “μαλθακής” Ε36 και της εικονικής 46αρας, που δεν έβγαινε σε σεντάν. Οι εμπνευστές των 11 μοντέλων που θα δεις, πίστεψαν ότι βρήκαν “μπόσικη” την BMW. Κρίμα που δεν τους είδαμε ποτέ να πραγματοποιούν τις απειλές τους…
Dodge Avenger Stormtrooper
Γελάς; Ξεκαρδίζεσαι; Άκου κι αυτό: 400 άλογα και κίνηση μπροστά σε αμερικανικό αυτοκίνητο.
Το Avenger θεωρείται ως ένα από τα πιο “τελευταία” αμάξια στις ΗΠΑ, με το μίσος να καίει ασίγαστα ακόμα και τώρα που δεν παράγεται. Το πλαίσιο συναγωνίζονταν σε ακαμψία μασημένη τσίχλα, το εσωτερικό ήταν από κουβάδες KFC, οι επιδόσεις του το βοηθούσαν να χάνει κόντρες από τα Ford Pinto των ντελιβεράδων (άλλο δράμα από ‘κει). Κι όμως! Η Dodge το πίστεψε και το έχρισε σπορ σεντάν.
Στα χαρτιά, τουλάχιστον. Για την ακρίβεια, στη SEMA του 2007. Την κίνηση έδινε και την ύπαρξη όριζε ο V6 των 4 λίτρων του Pacifica (το δικό μας Voyager). Εδώ σημειώνεται το πρώτο “μούσι”. Το τότε δελτίο τύπου της Dodge ανέφερε πως “ο ψηφιακά βελτιωμένος V6 χαρίζει επιδόσεις που αλλάζουν την κατηγορία. 400 άλογα από ένα βελούδινο σφυρί“. Τι σήμαινε το “ψηφιακά βελτιωμένος” ακόμα διερευνάται. Το ίδιο και τον αν ήταν ατμοσφαιρικός ή όχι. Βάσει εταιρικού ιστορικού, προς κομπρέσορα πάει η υπόθεση.
“Μούσι” δεύτερο: Το Stormtrooper (ωραίο όνομα, ωραιότερο αν ήταν μαύρο και το έλεγαν “Vader”) πλασαριζόταν για τετρακίνητο. Δήλωση πλαισιωμένη με φανφάρες για “κράτημα που αψηφά τους νόμους της Φυσικής” και λοιπά μπουρδολογήματα. Αυτό που βλέπεις, ωστόσο, ήταν μπροστοκίνητο. Όταν ρωτήθηκαν σχετικά οι υπεύθυνοι, απάντησαν πως “το πλάνο είναι να γίνει 4WD άαααμα περάσει στην παραγωγή”. Όσο το είδες εσύ, άλλο τόσο το είδαν κι αυτοί. Ωραία ιστοριούλα πάντως.
Υ.Γ. Το “βελούδινο σφυρί” που κάτι σου θύμισε, είναι αμερικανική έκφραση που έχει ξεσηκώσει ο Βαγγέλας ο Ιωάννου και στολίζει τον Λοτζέσκι εδώ και πόσα χρόνια.
Ford Mondeo ST250
Τον τελευταίο χρόνο του 20ου αιώνα, η Ford είχε το Mondeo ST200 (Contour SVT στο Αμέρικα) να κάνει το απαραίτητο link με το αγωνιστικό του BTCC. Όμως δεν ήταν αρκετά “ειδικό”.
Η λύση ήρθε από την απέναντι όχθη, υπό τη μορφή τροπέτου Taurus SHO. Η Ford Ευρώπης τοποθέτησε τον 3-λιτρο V6 του Taurus (ένα υποτιμημένο διαμάντι της Yamaha που στρόφαρε στις 7.200) ασορτί με έναν κομπρέσορα στο μηχανοστάσιο του Mondeo και εγένετο ST250. Ο αριθμός – υποτίθεται ότι- αντικατόπτριζε την ιπποδύναμη, όμως πολλές πηγές μέσα από την εταιρία έκαναν λόγο για δυναμομετρήσεις στις παρυφές των 300 ίππων. Λογικό νούμερο, μιας και “μαμά” ο V6 απέδιδε 220.
Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε την τελευταία χρονιά παραγωγής της 2ης γενιάς του Mondeo, με αποτέλεσμα να μην δει ποτέ το φως της παραγωγής λόγω κόστους και timing. Κακές γλώσσες έκαναν λόγο για αδυναμία των μηχανικών να περάσουν τα 300 (έστω, τα 250) άλογα στον δρόμο από τους μπροστινούς τροχούς (RevoKnuckle δεν υπήρχε) Το μόνο που ξέρουμε εμείς, είναι ότι χάσαμε την ευκαιρία να δούμε τον “απόγονο” της μυθικής αεροτομής του Sierra Cosworth.
Honda Accord Mugen 24sc
Ρίγη συγκίνησης με διαπερνούν στη θύμηση της Jordan Mugen Honda. Η Alpina των “Χονταίων” ανέλαβε να κάνει το ταπεινό, αλλά και σεβαστό, Accord 2.4 σε killer. To αμάξωμα χαμήλωσε, φόρεσε ένα διακριτικό -πλην “απλώστρας”- body kit, η μετάδοση απέκτησε μπλοκέ διαφορικό και ο κινητήρας έναν μηχανικό υπερσυμπιεστή που έστελνε την ιπποδύναμη στα 300 άλογα.
Το αυτοκίνητο δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, όμως όλα τα εξαρτήματα ήταν διαθέσιμα από την Mugen. Όποιος ήθελε, δεν είχε παρά να αρχίσει τις παραγγελίες.
Ιnfiniti Q50 Eau Rouge
Το αυτοκίνητο που έφτασε πιο κοντά από όλα στην πηγή της αποκαθήλωσης του γερμανικού κατεστημένου. Νερό, όμως, γιοκ.
Το 4-πορτο GT-R είχε σχεδόν πάρει τον δρόμο για τη γραμμή παραγωγής. Ο Sebastian Vettel το προμόταρε, πλάνα από την ιστορική στροφή, που το βάφτισε, έδιναν κι έπαιρναν, ο ανταγωνισμός είχε αρχίσει να κόβεται από ιδρώτα. Το κόστος, όμως, και η χαμηλή εμπορικότητα που θα είχε ένα γρήγορο Infiniti απέναντι σε καταξιωμένα ονόματα, οδήγησαν τους Ιάπωνες στο να “κατεβάσουν διακόπτες” και να μείνουμε με την απορία για το αν το Q50 Eau Rouge θα έσπερνε τον ίδιο πανικό με τον “μπαμπά” του.
Jaguar X-Type Bonspeed
H X-Type αποτελεί το “μαύρο πρόβατο” της Jaguar και το μόνιμο εξιλαστήριο θύμα για τα χρόνια που οδήγησαν την εταιρία στα χέρια των Ινδών. Προσωπική εκτίμηση, άδικα χαντακώθηκε από το αγοραστικό κοινό, ειδικά με την καραμελίστικη αιτιολόγηση του “είναι Mondeo με άλλα σήματα”. Το Mondeo είναι αυτό εδώ:
Ίδια, ε; Αnyway. Σε μια προσπάθεια να τονωθεί ο χαρακτήρας της Jag, το παρακλάδι της Β. Αμερικής ανέθεσε στον οίκο Bonspeed να σώσει ό,τι μπορούσε. Μια πνοή 30 ίππων στον κινητήρα, ένα χαμήλωμα με ελατήρια της Eibach κι ένα σφίξιμο με αμορτισέρ της Bilstein, συν τους 19αρηδες τροχούς και η πιο σπορ Χ-Τype που δεν κυκλοφόρησε ποτέ ήταν έτοιμη.
Το πακέτο, όπως και στην περίπτωση του Mugen, ήταν διαθέσιμο. Σε αντίθεση με το Honda, ελάχιστοι πιστοί προσήλθαν.
Lexus IS430 RMSV
To γνωστό και λατρεμένο IS200 σε muscle απόδοση. V8 μοτέρ από το LS430, 6-ταχυτο χειροκίνητο κιβώτιο, αναρτήσεις TEIN και φρένα Brembo. Ολοκληρωμένο και υγιές tuning. Το IS430 δεν προοριζόταν για παραγωγή. Αντίθετα, αποτέλεσε τη σπουδή που άνοιξε τον δρόμο για το IS-F, άρα το καθήκον του ως ανταγωνιστής Μ3 το έκανε.
Μazda 626 MPS
Υπήρξε μια περίοδος από το “κλείσιμο” του RX7 μέχρι το “άνοιγμα” του 6 (δεν εξισώνω τα δυο μοντέλα, μην τρελαθούμε), όπου η Mazda ήταν σαν να μην υπήρχε. Τα αυτοκίνητά της θύμιζαν αποχυμωτές που ζούσαν για να απομυζούν και την τελευταία σταγόνα οδηγικής ευχαρίστησης, με το ένδοξο παρελθόν να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να πλαντάζει στο κλάμα (και τα λάδια του Wankel). Αγάλματα – φόροι τιμής στην τετράτροχη ανία στήθηκαν υπέρ των 323 (όχι το F), Demio, Premacy και 626.
Σε αυτή τη “νεκρή ζώνη”, η φίρμα από τη Χιροσίμα είχε μια αναλαμπή και παρουσίασε το 626 MPS Concept. 280 άλογα από έναν 2.5αρη υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα, μπλοκέ διαφορικό, πισταδόρικο στήσιμο και μια αεροτομή – που συναγωνιζόταν αυτή των Evo και STI. Όπως και με το Mondeo ST250, όμως, η αγάπη άργησε πολύ και το πρότζεκτ εγκαταλείφθηκε.
MG ZT X-Power 500
Είσαι χρεοκοπημένη αυτοκινητοβιομηχανία που παλεύει να αποφύγει το λουκέτο στο “και 15”. Σου παρουσιάζονται 2 επιλογές, είτε φτιάχνεις ένα αξιοπρεπές μικρό και μικρομεσαίο μοντέλο να τραβήξουν όσο περισσότερες πωλήσεις μπορούν μπας και σωθείς, είτε την “βλέπεις” κυνηγός Μ3 και Ferrari για να γελάει ο κόσμος.
Φυσικά και παίρνεις την κουρτίνα 2 γιατί είσαι η Rover-MG και θες να πουλήσεις τρέλα στον επικήδειο σου. Το σχέδιο σωτηρίας του Phoenix Group (χειρότεροι κι από την Enic της ΑΕΚ) περιλάμβανε μοτέρ Mustang, κομπρέσορες, φανταχτερά χρώματα, καγκούρικα αυτοκόλλητα και ένα supercar (X-Power SV).
Απίστευτο και ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου, η Rover έκλεισε.
Renault Laguna Biturbo Hartge
Οι Γάλλοι έχουν παρουσιάσει εντυπωσιακά σεντάν, όπως τα 21 Τurbo και 21 Guadra, αλλά και το Safrane Biturbo με έναν διτούρμπινο V6 και τετρακίνηση.
Το τελευταίο κομμάτι “κούμπωσε” αυτούσιο από τον -γνωστό για τις “Μπέμπες” του- οίκο Hartge στο σκάφος της Laguna. Έχουμε δει και πιο extreme εκτελέσεις από τον Γερμανό, όπως μια Σειρά 1 με το μοτέρ της Μ5. Εδώ, όμως, ξεπέρασε τον εαυτό του σε επίπεδο δηλώσεων.
Σύμφωνα με τον δημιουργό του, η Laguna Biturbo γύριζε το “μικρό” Hockenheim (τότε η “κοντή” χάραξη χρησιμοποιείτο από ιδιώτες και αγώνες μικρών κατηγοριών. Ωραίες εποχές) 2 δευτ. γρηγορότερα από την Μ3. Επιπλέον, έκανε το 0-100 σε 5,2″ και είχε τελική 260+ χλμ/ώρα (επίσης, τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και YouTube οπότε η παπάτζα έφευγε με τη σέσουλα. Ωραίες εποχές vol. 2).
Ουδείς γνωρίζει κατά πόσον έστεκαν οι ισχυρισμοί, αλλά αν θες να μάθεις υπάρχουν 3 κομμάτια που πωλούνται από τον Hartge.
Toyota Avensis TTE Biturbo 4 × 4
H δεύτερη γενιά του Avensis μαζί με την τρίτη του Vectra, μοιράζονται το παγκόσμιο ρεκόρ για τα περισσότερα χασμουρητά/θέαση αυτοκινήτου. Η Toyota θέλησε να το αλλάξει αυτό, βάζοντας δυο τούρμπο σε ένα 3-λιτρο V6 και τετρακίνηση στο μεσαίο μοντέλο της. Από εμφάνιση, βλέπεις. Δύσκολα κουνιέται βλέφαρο.
Το Avensis TTE ήθελε να είναι ο διάδοχος του Caldina GT (ήτοι Avensis πρώτης γενιάς με την μετάδοση και το μοτέρ της Celica GT4). O Φέλιξ Μπόρχα ήθελε να βάζει 25 γκολ τη χρονιά. Κατάλαβες…
Volvo S60 Polestar
Το μεγαλύτερο “κρίμα” από όσα είδαμε. Ξεκίνησε ως “φονέας supercar”, με έναν 6κύλινδρο εν σειρά να χτίζει μνήματα σε κατασκευές τριπλάσιας τιμής χάρις στα 510 άλογα που του χάριζαν το τεράστιο τούρμπο, η ενισχυμένη κεφαλή, οι αλλαγμένες πολλαπλές εισαγωγής και εξαγωγής και, φυσικά, ο αγωνιστικά ρυθμισμένος εγκέφαλος.
Πέρασε το κατώφλι του εργοστασίου ως μια στρουμφοειδής και σκερτσάτη εναλλακτική στην 335 και το S4, έχοντας αυτόματο κιβώτιο και 350 ίππους από τον 3-λιτρο κινητήρα. Και πάλι. Κρίμα.