Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αυτιά είπε ο Νίτσε αλλά ειλικρινά, τα αυτιά σου πρέπει να είναι πάρα πολύ ευαίσθητα για να ακούσεις την φωνή της ομορφιάς αυτών των αυτοκινήτων. Άσχημα supercars λοιπόν… Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Για να μην κάνω ένα άρθρο με 50 tabs, αποφάσισα να περιοριστώ στα 10 αυτοκίνητο. 10 άσχημα… ΑΣΧΗΜΑ αυτοκίνητα.
Υπόψιν, ο όρος “supercar” στη συγκεκριμένη λίστα χρησιμοποιείται σχετικά αυθαίρετα, οπότε μην εκπλαγείς αν βρεις κάποιο sports car. Επίσης, αν θεωρείς πως κάποιο αυτοκίνητο της λίστας είναι sports car, διάβασε ξανά την προηγούμενη πρόταση. Ο μοναδικός περιορισμός που έχω θέσει, είναι το όποιο αυτοκίνητο, να έχει περάσει έστω και σε εξαιρετικά περιορισμένη παραγωγή. Τίποτε άλλο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
Beck LM 800
Ήταν τέτοια εποχή το 2007 όταν τα μάτια μας δέχθηκαν την επίθεση που ονομάζεται Beck LM 800. Κατασκευασμένο από την Beck Engineering & Composites, τα τεχνικά χαρακτηριστικά του LM 800 ήταν εντυπωσιακά.
Χάρη στη χρήση υλικών όπως το αλουμίνιο, το μαγνήσιο, το τιτάνιο και τα τελευταία –εκείνη την εποχή- συνθετικά υλικά, ζύγιζε 900 κιλά με γεμάτο ρεζερβουάρ και οδηγό 80 κιλών. Επίσης, κινούνταν από έναν υπερτροφοδοτούμενο V8 4.2 λίτρων που απέδιδε από 650 έως και 1.000 άλογα!
Κοίτα το όμως! Ναι, ναι… ο σχεδιασμός είναι προφανώς εμπνευσμένος από τον χώρο των motorsports αλλά έχουμε δει κι άλλους κατασκευαστές να κάνουν κάτι ανάλογο και να πετυχαίνουν. Αυτό το γεμάτο γωνίες και ευθείες πράγμα, είναι απόδειξη του ότι ο σχεδιαστής του για το 90% του χρόνου που είχε στη διάθεση του, δεν προσπάθησε καν και για το υπόλοιπο 10%, προσπάθησε υπερβολικά. Τεχνικά εξαιρετικό, αλλά όχι!
B Engineering Edonis
Κοίτα το καημένο… όποτε βλέπω το Edonis με πιάνει κάτι. Κοίταξε το θλιμμένο βλέμμα. Μοιάζει με ένα κουτάβι που έκανε ζαβολιά και έρχεται με κατεβασμένη ουρά και κεφάλι να ζητήσει συγγνώμη. Βέβαια, δεν είναι αυτή η εικόνα που πρέπει να προβάλλει ένα supercar…
Και αυτό είναι μόνο το μπροστά. Πίσω, δεν έχει καμία σχέση. Εκεί είναι υπερφορτωμένο με αεραγωγούς, ανοίγματα, γρίλιες, σιτάκια, αεροτομές, κοψίματα, γραμμές, γωνίες… Ήμαρτον!
Και είναι κρίμα, γιατί το Edonis βασίζεται στην Bugatti EB110 Super Sport αλλά έχει μεγαλύτερη ιπποδύναμη, ήταν πισωκίνητο και κατά συνέπεια, ελαφρύτερο από την Bugatti. Θα μπορούσε να πει κανείς πως έχει μία συμπαθητική ασχήμια αλλά μετά, θα ερχόμουν εγώ και θα τον σφαλιάριζα. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Αν κάτι είναι άσχημο, είναι άσχημο! Επειδή το συμπαθείς δεν σημαίνει ότι είναι όμορφο! :P
Yamaha OX99-11
Η εξαίρεση στον κανόνα που έθεσα. Σέβομαι την Yamaha. Κατασκευάζει εξαιρετικά πιάνα :P Όμως σοβαρά. Είδε κανείς το OX99-11 πριν παρουσιαστεί το 1992; Πρώτα απ’ όλα, το όνομα. Κανένα supercar που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει να λέγεται OX99-11. Έπειτα, το design. Επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε το supercar της Yamaha, ήταν ο Takuya Yura. Να σκεφτεί κανείς, πως η Yamaha είχε αναθέσει αρχικά τον σχεδιασμό του OX99-11 σε μία Γερμανική εταιρία και το αποτέλεσμα δεν τους άρεσε. Οπότε το project πήγε στο IAD και τον Yura-san.
Εγώ άλλο σκέφτομαι όμως. Αν αυτό το πράγμα ικανοποίησε τους Ιάπωνες, πώς ήταν το πρώτο σχέδιο που απορρίφθηκε; Θέλω να ξέρω; Τέλος πάντων… Το Yamaha OX99-11 μπορεί να ήταν εξαιρετικό supercar αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς, ποτέ δεν θα το μάθουμε αφού δεν πέρασε ποτέ στην παραγωγή. Με την Ιαπωνία να είναι σε περίοδο κρίσης, η Yamaha φοβήθηκε πως δεν θα έβρισκε πελάτες να πληρώσουν τα 1.3 σχεδόν εκατομμύρια δολάρια που θα ζητούσε, οπότε το project ακυρώθηκε.
Mosler Consulier GTP
Πρώτα απ’ όλα, όχι, δεν θα κάνω το προφανές αστείο γιατί είναι παιδιάστικο! Το Consulier GTP, ήταν ένα φιλόδοξο, προσιτό supercar της Mosler Automotive. Επίσης, ήταν ένα τρανό παράδειγμα του πιο είναι το αποτέλεσμα αν ο προυπολογισμός του σχεδιαστικού τμήματος φτάνει μόνο για ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και έναν χάρακα. Ευτυχώς οι τροχοί και οι θόλοι έχουν καμπές γιατί οπουδήποτε αλλού και να κοιτάξεις, βλέπεις μόνο ευθείες και γωνίες. Εκτός από τον σχεδιασμό, το Mosler Consulier GTP συνοδεύει και μία αστεία ιστορία.
Όταν παρουσιάστηκε, ο Warren Mosler ήταν τόσο σίγουρος για το Consulier που πρόσφερε $25.000 σε όποιον κατάφερνε να πάρει ένα οποιοδήποτε μοντέλο παραγωγής και να είναι ταχύτερος με αυτό σε οποιαδήποτε Αμερικάνικη πίστα. Αργότερα μάλιστα, ανέβασε την προσφορά στα $100.000. Το Car & Driver, είδε την πρόκληση, πήρε μία stock C4 Chevrolet Corvette και κατάφερε χρόνο 1.5 δευτερόλεπτο ταχύτερο από το Mosler!
Ο Warren Mosler είπε ότι το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησε το C&D ήταν παλιό και καταπονημένο και πως για να δώσει τα χρήματα, θα διάλεγε αυτός την πίστα, το Consulier που θα χρησιμοποιούνταν και τον οδηγό! Όπως και να έχει… άσχημο! Επόμενο.
Orca Engineering C113
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Μιλάμε για μία εταιρία που ονομάζεται Orca. Από την αρχή ξέρεις ότι δεν μπορείς να περιμένεις μεγάλα πράγματα. Πάμε παρακάτω. Ας ξεκινήσουμε από το προφανές. Μιλάμε για μία εταιρία που ονομάζεται Orca. Από την αρχή ξέρεις ότι δεν μπορείς να περιμένεις μεγάλα πράγματα. Πάμε παρακάτω.
Το C113 ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και ολοκληρώθηκε το 2004. Αξίζει δε να αναφέρουμε ότι η Orca Engineering αποτελούνταν από τους Rene και Ralph Beck. Σου λέει τίποτα το όνομα; Έλα, κοίτα απλά το όνομα μπροστά από το LM800… δύο άνθρωποι, έχουν δύο αυτοκίνητα στη λίστα με τα ασχημότερα supercars στον κόσμο… Μπράβο σας! Στο θέμα μας, το C113 ήταν όπως κι άλλα μοντέλα στη λίστα αξιόλογο μηχανολογικά. Στον τομέα της εμφάνισης όμως μας τα χαλάει!
Υπερβολικό στα όλα του. Υπερβολικό στους αεραγωγούς, υπερβολικό στις αεροτομές, υπερβολικό στην κακία… υπερβολικό ακόμα και στο χρώμα. Εντάξει, υπήρχε και ένα μπλε που δείχνει καλύτερο αλλά με ξέρεις πως είμαι. Κίτρινος προβοκάτορας.
Covini C6W
Αυτά παθαίνεις αν βλέπεις F1 της δεκαετίας του ’70. Βλέπεις την Tyrell P34 και θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα να κατασκευάσεις ένα εξάτροχο supercar! Στην προκειμένη περίπτωση, το Covini C6W.
Σχεδιαστικά το C6W δεν είναι “παραδοσιακά” άσχημο –εντάξει, από πίσω δεν βλέπεται– αλλά κάτι οι τέσσερις εμπρός τροχοί, κάτι οι αναλογίες που μοιάζουν λάθος, κάτι δεν κολλάει στο γενικό σχήμα. Η πλάκα είναι ότι το project ξεκίνησε το 1974, πριν από την εξάτροχη Tyrell απλά εγκαταλείφθηκε και επανεμφανίστηκε το 2003.
Αν γνωρίζεις το concept του “uncanny valley”, τότε καταλαβαίνεις γιατί το Covini C6W είναι στη λίστα. Αν όχι, διάβασε το να μάθεις και κάτι… όλη την ημέρα στο Autoblog είσαι :P
W3 Triposto
Ο δημιουργός του W3 Triposto είμαι σίγουρος πως λέει στους φίλους του ότι σχεδίασε την σύγχρονη Porsche 718 RSK αλλά ενώ τελειώνει την πρόταση του, είμαι επίσης σίγουρος, πως η αντίδραση από τους φίλους του είναι μία συγκαταβατική σιωπή που συνοδεύεται από διστακτικά “ναι ρε φίλε… μπράβο σου” μέχρι να αλλάξει κάποιος θέμα.
Αξιόλογη προσπάθεια αλλά η φάτσα του μου θυμίζει ελαφρώς υπέρβαρο παιδάκι που του ζουλάνε τα μάγουλα οι θείες του. Είναι το μοναδικό αυτοκίνητο στη λίστα που θα μπορούσα να πω ότι το design του σχεδόν δουλεύει. Τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Τα φώτα είναι περίεργα, το αυτοκίνητο μοιάζει να χωρίζεται σε δύο επίπεδα – πλατύ κάτω, στενότερο λίγο παραπάνω και γενικά, γιατί να αλλάξεις το design μίας 911 ή μίας Cayman;
Και πολύ παραπάνω, γιατί να πληρώσω $250.000 επιπλέον της Porsche που θα παρέχω στην εταιρία για να πάρω το W3 Triposto; Όχι, ευχαριστώ.
Gillet Vertigo
Οι σχεδιαστές το περιγράφουν ως “γυναικείες καμπύλες, ανδρική δουλειά, μοναδική προσωπικότητα” και προέρχεται από το Βέλγιο. Το 1990 που παρουσιάστηκε ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο στον κόσμο στο 0-100 με χρόνο 3.85 δευτερολέπτων και για να είμαστε ειλικρινείς, έπρεπε να είναι τόσο γρήγορο για να αποφεύγει την ασχήμια που το κυνηγά!
Βέβαια, αυτό που βλέπεις στην φωτογραφία είναι το Vertigo .5 Spirit που θα πρέπει να έχει και κάποιο βραβείο για το πιο ανόητο όνομα αλλά μην νομίζεις πως η πρώτη εκδοχή ήταν ομορφότερη. Εντυπωσιακό; Σίγουρα. Όμορφο; Σίγουρα όχι!
Panoz Abruzzi Spirit Of Le Mans
Η Panoz γενικά δεν φημίζεται για τον σχεδιασμό της. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι “εεεε… ok” ενώ στην χειρότερη, όπως βλέπεις, είναι “OMG τι είναι αυτό;” Αν το όνομα σου δεν είναι Bruce Wayne και στον ελεύθερο χρόνο σου δεν πολεμάς το κακό, τότε δεν έχεις δικαίωμα να αγοράσεις το Panoz Abruzzi “Spirit of Le Mans”. Απλά όχι!
Είναι μία μίξη του Batmobile από το Batman & Robin και της Maybach Exelero. Είναι ρετρό, αλλά ταυτόχρονα φουτουριστικό. Σε αντίθεση με άλλα αυτοκίνητα της λίστας, εδώ δυσκολεύεσαι να βρεις μία ευθεία γραμμή. Όπως λέει συνήθως το Top Gear… “ambitious but rubbish”.
Mitsuoka Orochi
Ήρθε η ώρα να βγάλουμε τα μεγάλα όπλα! Με 233 άλογα δεν πας πολύ μακριά στον κόσμο των supercars, αλλά αν πιστέψουμε την Mitsuoka, το Orochi ήταν ακριβώς αυτό: supercar! Για την ακρίβεια “fashion supercar”.
Αν με τον όρο μόδα η Mitsuoka εννοεί εκείνες τις περίεργες, σχεδόν πειραματικές δημιουργίες που βλέπουμε στα fashion shows και τραβάμε τα μαλλιά μας, τότε η εταιρία έχει πέσει μέσα. Γιατί με το που αντικρίζεις την μούρη που θυμίζει πολύ έντονα τον Zando-Zan από την ταινία “The Last Starfighter” σου έρχεται να τραβήξεις τα μαλλιά σου… ενώ τρέχεις προς την αντίθετη κατεύθυνση… με κλειστά μάτια… προσπαθώντας να βρεις ένα μπαρ… για να μπεις και να πιεις μπας και ξεχάσεις αυτό που μόλις είδες.
Και σαν να μην έφτανε το απλό Orochi, η Mitsuoka μας παρουσίασε την Evangelion Edition και μας αποτελείωσε! Όμως το Mitsuoka Orochi δεν είναι το πιο άσχημο supercar για εμένα. Αυτόν τον τίτλο, τον δίνω στο…
Weber Faster One
Όποιος σχεδίασε αυτό το πράγμα, πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Μαζί με αυτόν, πρέπει να τιμωρηθεί και όποιος το ενέκρινε! Επειδή αν δεν είσαι μαζοχιστής σαν εμένα, δεν ψάχνεις τα ασχημότερα supercars στον κόσμο, να σε ενημερώσω για το εξής: Το Weber Faster One, ονομάζεται έτσι επειδή πριν από αυτό, η Weber Sportscars, είχε παρουσιάσει το Sportscar.
Δηλαδή, η Weber Sportscars, απέδειξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, ότι δεν διαθέτει καμία φαντασία και δεν έχει καμία όρεξη να προσπαθήσει. Εκτός αν επρόκειτο για κάποιου είδους hipster ειρωνείας, οπότε την μισώ γι’ αυτό. Όπως και να έχει όμως, την μισώ για το Faster One. Το αυτοκίνητο καταφέρνει να μην έχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ κολακευτική γωνία. Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις.
Τι να σχολιάσεις; Το απαράδεκτο εμπρός μέρος; Το απαράδεκτο προφίλ; Ή μήπως το απαράδεκτο πίσω μέρος; Ειλικρινά, επειδή δεν θέλω να το βλέπω άλλο, κλείνω εδώ. Όπως είναι μπλε, στην θάλασσα.
Οτιδήποτε από την Marcos
Η Marcos ξεκίνησε την πορεία της το 1957 με το Xylon. Το “Ασχημόπαπο”. Συνέχισε με το Adams, το Mantis 2+2, το Mini Marcos, το Mantula, το Martina, το Mantara, το Mantis, το TS500 κ.ο.κ. Είναι ελάχιστες οι εταιρίες με τα επιτεύγματα της Marcos στα άσχημα αυτοκίνητα και η bonus θέση σε αυτή τη λίστα, τιμητική.
Δεν είναι πολλοί οι κατασκευαστές που λανσάρουν το ένα άσχημο αυτοκίνητο μετά το άλλο και γι’ αυτό, όποιος το κάνει, πρέπει να επιβραβεύεται! Ευχαριστούμε Marcos. Γιατί χωρίς ασχήμια, δεν υπάρχει ομορφιά. Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης!
Υ.Γ. Θα θυμίσω για άλλη μία φορά, ότι αυτή η λίστα είναι προϊόν προσωπικού γούστου. Έχεις κάθε δικαίωμα να διαφωνείς αλλά να γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Μπορείς όμως να προτείνεις τα δικά σου πιο άσχημα supercars για να γίνει κουβέντα. Λοιπόν; Τι άφησα έξω;