[nextpage title=”Εισαγωγή” ]
To DTM ως το καλύτερο Πρωτάθλημα Τουρισμού της Ευρώπης, αλλά και για μερικούς και παγκοσμίως, στην 31χρονη ιστορία του, έχει προσελκύσει μέχρι στιγμής 397 οδηγούς από 42 κράτη. Πολλοί από αυτούς προήλθαν από τις μικρότερες κατηγορίες των μονοθεσίων (Formula 2,Formula 3, Formula 3000). Ωστόσο, αρκετοί ήταν αυτοί οι οποίοι άφησαν τον μαγικό κόσμο της Formula 1, είτε για να αναζητήσουν στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού νέες προκλήσεις, χάρη στο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού, είτε για να κλείσουν εκεί μια σπουδαία καριέρα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και αυτοί που “έχτισαν” το όνομά τους και την καριέρα τους στο DTM και τους δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστούν στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όπως οι Paul di Resta, πρωταθλητής το 2010 στο DTM και το 2011 ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος στην Formula 1 με την Force India, o Gary Paffett , o 33χρονος οδηγός από τη Μεγάλη Βρετανία που αναδείχθηκε πρωταθλητής με τη Mercedes το 2005, γεγονός το οποίο τον βοήθησε να συμμετάσχει στο μαγικό κόσμο της Formula 1, έστω και ως οδηγός εξέλιξης με την Mclaren Mercedes. Από το 2007 έως και το 2012 συμμετείχε στο DTM και παράλληλα ήταν και οδηγός εξέλιξης στην ομάδα από το Woking. Αλλά και να μην ξεχνάμε το “next best thing” της F1 κατά τη γνώμη μου, τον Pascal Wehrlein, το νεαρότερο νικητή στο DTM, ο οποίος κέρδισε επάξια θέση δοκιμαστή στην Mercedes F1.
Στα 2 μέρη του αφιερώματος, θα ασχοληθούμε με τους σημαντικότερους πιλότους της F1 που άφησαν μετά από αρκετά έτη την Formula 1 για να μεταπηδήσουν, άλλοι για πλήρη αγωνιστική δράση και συμμετοχή και άλλοι για μερικές μόνο συμμετοχές στο DTM.
[/nextpage]
[nextpage title=”Stuck” ]
Hans Joachim Stuck
Ο “Der Regenmeister” (άρχων της βροχής δηλαδή) για τους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, χάρη στις εκπληκτικές του εμφανίσεις υπό βροχή, αγωνίστηκε σε 72 αγώνες στη Formula 1, από το 1974 έως και το 1979, με τις πιο πολλές συμμετοχές να της έχει με την ομάδα της March.
Τη διετία 1986-1987 αναδείχθηκε νικητής στον 24ωρο αγώνα του Le Mans με την Porsche 962 και τo 1990, στην πρώτη, επίσημη συμμετοχή της Audi στο DTM, στέφθηκε πρωταθλητής, σημειώνοντας 6 νίκες μέσα στη χρονιά.Στην εταιρεία από το Ingolstadt θα μείνει μέχρι το 1992, ενώ, το 1996, αγωνίστηκε με την Opel με το Calibra στην τελευταία χρονιά της Class 1 και του ITC, πετυχαίνοντας διπλή νίκη στον αγώνα του Ελσίνκι. Συνολικά, σημείωσε 13 νίκες στα χρόνια που αγωνίστηκε στο DTM.
[/nextpage]
[nextpage title=”Mass” ]
Jochen Mass
Ο 68χρονος Βαυαρός πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Formula 1 το 1973 με την Team Surtees στο Βρετανικό GP και το 1975 σημείωσε με τη McLaren τη μία και μοναδική νίκη του στο GP Ισπανίας. Για την 0μάδα από το Woking αγωνίστηκε τρεις σεζόν (1975,1976,1977) και έκλεισε την καριέρα του στην F1 to 1982 με τη March. Ωστόσο, μάλλον ο Γερμανός είναι πιο γνωστός για την εμπλοκή του στον τραγικό δυστύχημα του Gilles Villeneuve στα δοκιμαστικά του βέλγικου GP στο Zolder την ίδια χρονιά. To 1972 ήταν team mate με τον Stuck στη νίκη στις 24 ώρες του Spa με Ford Capri RS2600 και το 1989 μαζί με τους Manuel Reuter και Stanley Dickens έφεραν τη Sauber Mercedes C9 στην πρώτη θέση του Le Mans.
https://www.youtube.com/watch?v=xZzfZBXUmw8
Στο DTM αγωνίστηκε μόνο 4 φορές το 1990 με τη Mercedes 190E 2.5-16 Evo II, τερματίζοντας μία φορά.
[/nextpage]
[nextpage title=”Cecotto” ]
Johnny Cecotto
O Βενεζουελανός με ιταλική καταγωγή ξεκίνησε την καριέρα του όχι στους 4, αλλά στους δύο τροχούς και το 1975, σε ηλικία μόλις 19 χρονών, αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των 350cc, νικώντας τον θρύλο των αγώνων μοτοσυκλέτας, Giacomo Agostini. Οι 23 συμμετοχές του στην Formula 1 πραγματοποιήθηκαν με δύο ομάδες, το 1983 με την Theodore και το 1984 με τη Toleman, στην οποία ήταν ομόσταυλος με τον Ayrton Senna. To 1988 μεταπήδησε στο DTM, αρχικά αγωνιζόμενος με την Mercedes (κατακτώντας τέσσερις νίκες), αλλά με την BMW έκανε σπουδαίες εμφανίσεις από το 1989 μέχρι και το 1992, κατακτώντας 10 νίκες εν μέσω μεγάλου ανταγωνισμού. To 1990 έχασε στον τελευταίο αγώνα τον τίτλο και τερμάτισε δεύτερος, μόλις 12 βαθμούς πίσω από το πρωταθλητή Stuck.
[/nextpage]
[nextpage title=”Lafitte” ]
Jacques Lafitte
Ο Γάλλος πρώην πιλότος της F1 έκανε το ντεμπούτο στο DTM το 1990 σε αρκετά μεγάλη ηλικία (46 χρονών) και μάλιστα κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία του τερματισμού στον αγώνα στην “Πράσινη Κόλαση”. Την πρώτη του χρονιά αγωνίστηκε με την BMW M3 Sport Evolution και τις δύο επόμενες χρονιές αγωνίστηκε για λογαριασμό της Mercedes.
Πρώτη φορά αγωνίστηκε στην F1 to 1974 με τη Williams και τα ενεργά έτη παρουσία του στην Formula 1 ήταν από το 1974 έως και το 1986 με ομάδες όπως αυτές των Ligier και TAG Williams. 6 νίκες συνολικά για τον Γάλλο στα 13 χρόνια του στην F1, με την πρώτη του νίκη να έρχεται το 1977.
[/nextpage]
[nextpage title=”Rosberg” ]
Κeke Rosberg
O πατέρας του Nico Rosberg και πρωταθλητής το 1982 με τη Williams FW07C ήταν ένας από τους γνωστούς πιλότους της F1 που αγωνίστηκαν στο DTM. To 1978 ξεκίνησε η καριέρα του στη Formula 1 με τη Theodore και την έκλεισε το 1986 στη McLaren. To 1992 αγωνίστηκε με τη Mercedes 190 E 2.5-16 Evo II, σημειώνοντας την πρώτη του νίκη στον τρίτο γύρο του πρωταθλήματος στο Wunstorf. Ωστόσο, μάλλον δίκαια έχει συνδεθεί με την προσπάθεια της Opel στην Class 1, με την οποία αγωνίστηκε το 1994 και το 1995, μάλιστα τη δεύτερη χρονιά ίδρυσε τη δική του ομάδα που προετοίμαζε τα Calibra (Team Rosberg) και στις τάξεις της είχε και τον πρωταθλητή του 1994, Klaus Ludwig. H ομάδα του συνέχισε να τρέχει και το 1996 (με τον Stuck να είναι ένας από τους οδηγούς της) και το 2000, στην επανασύσταση του θεσμού, επέστρεψε, αυτή τη φορά προετοιμάζοντας τα αγωνιστικά της Mercedes. Aπό το 2006 και έπειτα, η ομάδα αγωνίζεται με τα αυτοκίνητα της Audi.
[/nextpage]
[nextpage title=”Larini” ]
Nicola Larini
O 51χρονος Ιταλός και πρώτος πρωταθλητής το 1993 της Class 1 με την 155 V6 Ti, πρωτοαγωνίστηκε με μονοθέσιο της F1 το 1987 με την Coloni για 2 αγώνες και οι Osella, Ligier και Modena ήταν μερικές απο τις ομάδες με τις οποίες αγωνίστηκε. Το 1992 ήταν οδηγός εξέλιξης της Scuderia και έτρεξε σε 2 αγώνες, αυτών της Αυστραλίας και Ιαπωνίας. Το 1994 ήρθαν και οι πρώτοι βαθμοί (6), αφού στο ενδιάμεσο μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου του DTM του 1994, ο Nicola Larini έπρεπε να αντικαταστήσει τον τραυματία Jean Alesi στο GP της Ιαπωνίας της F1. Το 1997 αγωνίστηκε για λογαριασμό της Sauber σε πέντε αγώνες. Το 2005 έως και το 2009 αγωνίζοταν στο WTCC με Chevrolet. O Ιταλός είναι ένας από τους πιο πετυχημένους οδηγούς του DTM. Mαζί με τον Alessandro Nannini συγκαταλέγεται στο “κλειστό club” των οδηγών που έχουν πετύχει τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες , το 1993 κατέκτησε 4 συνεχόμενες νίκες (το 1993), στην “Πράσινη Κόλαση” και μετά στο Norisring.
O Larini κατέχει άλλα 2 ρεκόρ, αυτόν με τις περισσότερες νίκες σε μια χρονιά, 11 δηλαδή το 1993. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι από το 1988 έως και το 2000 οι αγώνες ήταν διπλοί σε κάθε πίστα. Ακόμα, ο Ιταλός είναι κάτοχος των περισσοτέρων ταχύτερων γύρων σε μια χρονιά (12).
[/nextpage]
[nextpage title=”Nannini” ]
Αlessandro Nannini
Ο έτερος Ιταλός που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τις επιτυχίες της “Μιλανέζας“. Formula Italia, Formula 2 ήταν οι ¨σταθμοί” πριν πάρει μεταγραφή στην ομάδα της Minardi to 1986, με την πρώτη νίκη να έρχεται στον αξέχαστο αγώνα της Suzuka του 1989, στον οποίο Prost και Senna έρχονται σε επαφή στο τελευταίο “S” και ωφελημένος βγαίνει ο Nannini, που οδηγεί την κούρσα. Ο Βραζιλιάνος θα κερδίσει τον αγώνα, αλλά θα ακυρωθεί και ο Ιταλός κατακτά την μοναδική του νίκη στη Formula 1.Η Ferrari έδωσε την ευκαιρία στον Nannini να βρεθεί πίσω από το τιμόνι μονοθέσιου σε τεστ το 1991.
Θα ακολουθήσουν αρκετές καλές εμφανίσεις, μονομαχώντας με σπουδαίους πιλότους. Ωστόσο, το 1990,λόγω του σοβαρού τραυματισμού του σε συντριβή ελικοπτέρου, στη γενέτειρά του Σιένα σε ατύχημα με ελικόπτερο,ο δεξιός πήχης του χεριού του αποκόπηκε. Το 1994 θα βρεθεί κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, με κορυφαίες εμφανίσεις και προπάντων νίκες στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, αλλά ύστερα, στο δεύτερο μισό, τα πολλά λάθη τόσο του ίδιου, όσο και της ομάδας, θα του στερήσουν το πρωτάθλημα και το “back to back” στα πρωταθλήματα για την Alfa Romeo. Από πλευράς νικών, το 1996 ήταν η κορυφαία χρονιά όπου και ο Alessandro “Nano” Nannini πανηγύρισε 7 νίκες.
[/nextpage]
[nextpage title=”Alboreto” ]
Michele Alboreto
Ο τρίτος Ιταλός για σήμερα, 14 χρόνια αγωνίστηκε στην F1 (1981-1994), τα 5 εξ’αυτών με το Cavallino Rampante (1984-1989), τερματίζοντας μάλιστα στη δεύτερη θέση της τελικής βαθμολογίας το 1985, πίσω από τoν πρωταθλητή Alain Prost. 5 νίκες σημείωσε σε GP, ενώ το 1997 κατέκτησε μαζί με τους Tom Kristensen και Stefan Johansson με TWR-Porsche WSC95 την πρωτιά στις 24 ώρες του Le Mans. Στο DTM και παράλληλα στο ITC αγωνίστηκε το 1995 με την 155 V6 Ti. Δυστυχώς, “έφυγε” από κοντά μας το 2001 σε δοκιμές με το Audi R8 στο Lausitzring, αφού το πρωτότυπο ξέφυγε από την πορεία του ύστερα από κλατάρισμα του ελαστικού και έπεσε με σφοδρότητα σε ένα τοίχο.
[/nextpage]
[nextpage title=”Lehto” ]
JJ Lehto
O 49χρονος Φινλανδός αγωνίστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία το 1993 με τη Sauber, τερματίζοντας εφτά φορές στη δεκάδα, καταλαμβάνοντας στο τέλος τη 13η θέση της τελικής κατάταξης. Το 1989 έκανε το ντεμπούτο του με την Moneytron Onyx, για να ακολουθήσουν οι Montevedi, Scuderia Italia(1991-1992), η Sauber και η Benetton Ford (για 5 αγώνες το 1994). Στο Le Mans, έχει αναδειχθεί 3 φορές νικητής (1995 με τη McLaren F1 GTR, το 2003 και 2005 με το Audi R8).
Το 1995 και το 1996 αγωνίστηκε στο DTM και ITC με Opel Calibra, με το 1996 να είναι ιδιαίτερα πετυχημένο για αυτόν, αφού τερμάτισε στην 5η θέση της τελικής βαθμολογίας, έχοντας πέντε παρουσίες στο βάθρο των νικητών.
[/nextpage]