[nextpage title=”Εισαγωγή” ]
Ferrari ίσον Formula 1, και Formula 1 ίσον Ferrari. Τα δύο αυτά ονόματα είναι συνδεδεμένα από το 1950, όταν δηλαδή ξεκίνησε το διασημότερο μηχανοκίνητο άθλημα στον κόσμο. Η ιταλική εταιρεία είναι η μοναδική που έχει πάρει μέρος από την αρχή του θεσμού και φυσικά παραμένει μέχρι και σήμερα.
Τα επιτεύγματα είναι μοναδικά: 16 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 15 πρωταθλήματα οδηγών, 224 νίκες, 695 τερματισμοί στο βάθρο, 520 παρουσίες στο βάθρο, 208 pole positions, 233 ταχύτεροι γύροι και όλα αυτά σε 906 αγώνες, μαζί με πολλά άλλα ρεκόρ που δεν είναι της παρούσης.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τα μονοθέσια της Scuderia και πιο συγκεκριμένα με τα πιο όμορφα. Για την ακρίβεια είναι 13 από τα πιο όμορφα μονοθέσια στην τεράστια ιστορία της ομάδας. Σίγουρα, υπάρχουν κι άλλα όμορφα, ενώ ξέρεις πολύ καλά πως το στοιχείο της υποκειμενικότητας πάντα βρίσκεται σε τέτοια άρθρα. Αν θεωρείς ότι έπρεπε να μπει κάποιο ακόμα στη λίστα, τότε είσαι ελεύθερος να το γράψεις στα σχόλια.
[/nextpage]
[nextpage title=”375 F1″ ]
Ξεκινάμε από το 1950. Όχι, δεν είναι το πρώτο μονοθέσιο της Ferrari. Η 375 F1 διαδέχθηκε την 275 F1, με το μεγάλο όνομα στη θέση του οδηγού να είναι ο Alberto Ascari, ο πρώτος άνθρωπος που κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα στην ιστορία της Formula 1, το 1952 και το 1953. Μπροστά από τον οδηγό, βρισκόταν ένας V12 κινητήρα, 4,5 λίτρων.
[/nextpage]
[nextpage title=”156 F1″ ]
Η 156 F1 ήταν το όπλο των Ιταλών από το 1961 μέχρι το 1964. Λόγω των αλλαγών στους κανονισμούς, το ιταλικό μονοθέσιο φορούσε έναν V6 κινητήρα, 1,5 λίτρων, με την απόδοση να είναι κοντά στα 200 άλογα. Η 156 είχε το προσωνύμιο «Sharknose», κατακτώντας το πρωτάθλημα κατασκευαστών το 1961 και το 1964, ενώ έδωσε τον τίτλο στον Phil Hill, το 1961.
[/nextpage]
[nextpage title=”312″ ]
Ντεμπούτο το 1966 για την 312. Από που έρχεται το όνομα; Όπως και στην περίπτωση της 156, από τον κινητήρα της: 3 λίτρα χωρητικότητα και 12 κύλινδροι σε διάταξη «V». Εμφανιζόταν στις πίστες μέχρι το 1969, αλλά δεν ήταν τόσο επιτυχημένη όσο η 156, αφού δεν πήρε κανέναν τίτλο.
[/nextpage]
[nextpage title=”312B” ]
Διάδοχος της 312 δεν ήταν άλλη από την 312B, η οποία έτρεχε από το 1970 μέχρι και τους πρώτους αγώνες του 1975, παίρνοντας μέχρι τότε τα ονόματα 312B2 και 312B3. Όλα αυτά φορούσαν έναν 3λιτρο κινητήρα, που είχε ξανά 12 κυλίνδρους, αλλά αυτή τη φορά ήταν επίπεδος. Ξανά το μηδενικό δίπλα στους τίτλους.
[/nextpage]
[nextpage title=”312 T2″ ]
Διάδοχος της 312B ήταν η 312 T. Η 312 T2 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο Ισπανικό Grand Prix του 1976 και παρέμεινε στην πίστα μέχρι τους δύο πρώτους αγώνες του 1978. Κινητήρας ήταν και πάλι ένας Flat-12, 3,0 λίτρων, με το μονοθέσιο να δίνει το πρωτάθλημα στη Scuderia το 1976 και το 1977, αλλά και στον Niki Lauda το 1977.
[/nextpage]
[nextpage title=”312 T3″ ]
Η 312 T3 είναι, νομίζω, λίγο πιο όμορφη από την T2. Και τα δύο μονοθέσια είχαν τα ίχνη του μεγάλου Gilles Villeneuve, με την T3 να εμφανίζεται για πρώτη φορά στον τρίτο αγώνα του 1978, εγκαταλείποντας τις πίστες στον δεύτερο αγώνα του 1979. Όπως και η T2, έτσι κι αυτή φορούσε τον 3λιτρο Flat-12 κινητήρα.
[/nextpage]
[nextpage title=”F1/87″ ]
Ορθώς καταλαβαίνεις από το όνομα, πως η F1/87 έτρεξε τη σεζόν του 1987. Ο κινητήρας της ήταν ένας V6 turbo, 1,5 λίτρων, αλλά δεν έδωσε κανέναν τίτλο οδηγών και κατασκευαστών στη Ferrari. Παρόμοια εμφάνιση και για τον διάδοχο της, την F1/87/88C, μονοθέσιο του 1988. Πανέμορφη και αυτή.
[/nextpage]
[nextpage title=”643″ ]
Μόνο τη μισή χρονιά του 1991 αγωνίστηκε η 643. Διαδέχθηκε την 642, αλλά, αντίθετα με την εμφάνιση, το ιταλικό αυτοκίνητο δεν είχε την απαραίτητη ταχύτητα, με αποτέλεσμα να μη σημειώσει καμία νίκη στους 10 αγώνες. Βέβαια, στον τομέα του ήχου τα πήγαινε περίφημα, διότι είχε στην πλάτη της έναν V12, 3,5 λίτρων. Καταλαβαίνεις πόσο ΘΕΪΚΗ μελωδία παρήγαγε…
[/nextpage]
[nextpage title=”412 T2″ ]
4 χρόνια μετά, οι Jean Alesi και Gerhard Berger βρισκόταν μέσα στην 412 T2. Τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών και μόλις μία νίκη, στο Καναδικό Grand Prix από τον Alesi. Την εμφάνισή της ολοκλήρωνε ο ήχος, καθώς για ακόμα μία χρονιά η Formula 1 απολάμβανε τους V12 κινητήρα, με τη χωρητικότητα να είναι 3,0 λίτρα.
[/nextpage]
[nextpage title=”F310B” ]
Περνώντας στην Michael Schumacher εποχή, η 310B ήταν ένα πολύ όμορφο μονοθέσιο. Ο Γερμανός είχε για team-mate τον Eddie Irvine, και οι δυο τους οδηγούσαν την 310B το 1997. Πέντε νίκες για τον «Schumi» και δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών -πίσω από τη Williams-. Όσον αφορά τον κινητήρα, πίσω υπήρχε ένας 3λιτρος V10.
[/nextpage]
[nextpage title=”F1-2000″ ]
Το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών μετά από το 1979 ήρθε το 2000 για τη Ferrari. Υπεύθυνος, φυσικά, ο Schumacher που άνοιξε λογαριασμό με τη Scuderia. Το μονοθέσιό του ήταν η F1-2000, σχεδιασμένη από τον σπουδαίο Rory Byrne, φορώντας έναν 3λιτρο V10 κινητήρα.
[/nextpage]
[nextpage title=”F2004″ ]
Από τον πρώτο τίτλο με τη Ferrari, στον τελευταίο. Ο Schumacher βρισκόταν μέσα στη διαστημική F2004 το 2004, κατακτώντας με πολύ μεγάλη άνεση τον 7ο και τελευταίο τίτλο του στη Formula 1. Η πεντάμορφη F2004 του έδωσε 13 νίκες σε 18 αγώνες, ενώ τερμάτισε στο βάθρο σε 15 αγώνες. Περιττό να πω πως πίσω βρισκόταν ένας 3λιτρος V10, που στρόφαρε στις 19.000 σ.α.λ.. Α, ρε Formula 1, πού ήσουν και πού έφτασες…
[/nextpage]
[nextpage title=”F2008″ ]
Κάποιοι ίσως να μη τη θεωρούν όμορφη, όμως προσωπικά η F2008 πάντα μου άρεσε. Ένας λόγος που τον έβαλα εδώ είναι επειδή έδωσε τον τελευταίο τίτλο στην ομάδα του Maranello. Ένα πολύ γρήγορο μονοθέσιο, στο οποίο είδαμε για πρώτη φορά το σύστημα S-Duct (φαίνεται στην φωτογραφία), με τον Felipe Massa να παίρνει το πρωτάθλημα για 15 περίπου δευτερόλεπτα, προτού ο Lewis Hamilton περάσει τον Timo Glock στην τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου του τελευταίου αγώνα. V8 κινητήρας, 2,4 λίτρων, με τον κόφτη να βρίσκεται στις 19.000 σ.α.λ..
[/nextpage]