[nextpage title=”Εισαγωγή”]

Δεν θα σου το κρύψω, ούτε θα το παίξω “ιστορίας”… αυτή ήταν η πρώτη φορά που πέρασα πάνω από 30 λεπτά στο εσωτερικό ενός Smart ForTwo και η πρώτη που κάθισα στο κάθισμα του οδηγού. Μέχρι τώρα, ήμουν προκατειλημμένος όσον αφορά στο λιλιπούτειο αυτό όχημα. Δεν το θεωρούσα αυτοκίνητο, αλλά ένα τετράτροχο μηχανάκι. Θεωρούσα ότι του έλειπε περίπου 1 μέτρο σε μήκος και ότι μοιάζει με περιπτεράκι με ρόδες. Υπόψιν, δεν είμαι συνηθισμένος σε “κούρσες” ή μεγάλα SUV. Το καθημερινό μου αυτοκίνητο είναι ένα hatchback δεκαετίας ενώ στην ευρύτερη οικογένεια, υπάρχει και ένα sedan για τα ταξίδια. Όμως το Smart  ForTwo μου φαινόταν υπερβολικά μικρό και δεν καταλάβαινα το τι ελκύει αυτούς που εν τέλει το αγοράζουν. Αυτό όμως άλλαξε όταν το έπιασα στα χέρια μου… όταν το κυκλοφόρησα για 7 ημέρες. Για την ιστορία, να αναφέρω ότι το μοντέλο που είχα στη διάθεση μου ήταν παρόμοιο με αυτό που οδηγήσαμε το καλοκαίρι του περασμένου έτους με μία σημαντική διαφορά: ήταν εξοπλισμένο με το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη 6 σχέσεων.

Στα συν

• Μέγεθος
• Ευχρηστία/ευελιξία
• Ποιότητα κύλισης
• Χώροι επιβατών
• Άνεση και στιβαρό πάτημα στην άσφαλτο
• Σπιρτάδα κινητήρα μέχρι τα 60 χλμ/ώρα

Στα μείον

• Χώροι για μικροαντικείμενα
• Κατανάλωση
• Κιβώτιο ταχυτήτων
• Τιμή

[/nextpage]

[nextpage title=”Το αυτοκίνητο”]

Κατά τη μετάβαση από τη δεύτερη γενιά, στην τρίτη, κάποια πολύ σημαντικά πράγματα άλλαξαν και κάποια άλλα, εξίσου σημαντικά, έμειναν ίδια και απαράλλαχτα. Το μήκος και το ύψος του νέου ForTwo για παράδειγμα, είναι σχεδόν ίδια με αυτά του μοντέλου που αντικατέστησε. Συγκεκριμένα, το μήκος είναι αυξημένο κατά μόλις 5 χιλιοστά, ενώ το ύψος κατά 13 χιλιοστά. Αυτό, είναι εξαιρετικά καλό. Το ForTwo διατηρεί κατά 2/3 τις διαστάσεις που το έκαναν διάσημο και τις διαστάσεις που του χαρίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το σημαντικότερο του πλεονέκτημα: το γεγονός ότι είναι αυτοκίνητο πόλης. Που σημαίνει ότι χωράει παντού. Επίσης, χάρη στους πρακτικά ανύπαρκτους προβόλους, ο οδηγός γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που ξεκινά και πού τελειώνει το αυτοκίνητο. Περιττό να αναφέρω την αξία αυτής της γνώσης κατά τον χειρισμό του αυτοκινήτου! Κάποια πράγματα όμως άλλαξαν και μάλιστα σημαντικά. Ο “δανεισμός” της πλατφόρμας (και όχι μόνο) από το Renault Twingo, έφερε σημαντικές αλλαγές τόσο στο πλάτος του Smart, όσο και στο μεταξόνιο του. Το νέο ForTwo, είναι κατά 10 ολόκληρα εκατοστά πιο πλατύ από τον προκάτοχο του, με το μεταξόνιο να είναι μεγεθυμένο κατά 8 εκατοστά.

Κατά τα άλλα, ολοκαίνουριος είναι και ο σχεδιασμός του ForTwo. Στο εμπρός μέρος, ξεχωρίζει… το καπό (!!), η κυψελοειδής μάσκα με το μεγάλο σήμα και τα τετράγωνα πλέον φωτιστικά σώματα που προαιρετικά, διαθέτουν LED φώτα ημέρας. Το προφίλ δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις ή highlights, με εξαίρεση την ασυμμετρία στα πίσω φτερά, όπου από την μία πλευρά βρίσκεται ένας “αεραγωγός” και από την άλλη το καπάκι του ρεζερβουάρ ενώ στο πίσω μέρος, βλέπουμε τα τετράγωνα φώτα και παρατηρούμε ότι το κρύσταλλο ανοίγει ανεξάρτητα από την πόρτα. Στον σχεδιασμό, διαφωνώ και με τους υπόλοιπους συντάκτες… θεωρώ ότι με την τρίτη του γενιά, το Smart “αποδέχθηκε” το τετράγωνο σχήμα του και “έχτισε” πάνω σε αυτό. Δεν προσπαθεί να πείσει ότι έχει καμπύλες. Είναι τετράγωνο και το χαίρεται και αυτό αποπνέει μία σιγουριά. Περί ορέξεως όμως…

[/nextpage]

[nextpage title=”Εσωτερικό”]

Όσον αφορά στο εσωτερικό, το Smart ForTwo υιοθετεί την κλασική για μικρά οχήματα “νεανική” καμπίνα. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό. Το αντίθετο θα έλεγα. Ο σχεδιασμός του εσωτερικού του Smart είναι μία ευχάριστη μίξη κλασικού και μοντέρνου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν χαρακτηριστικές λεπτομέρειες όπως το σχήμα των αεραγωγών και ο επιλογέας της θερμοκρασίας του κλιματιστικού, που συνδυάζονται με πιο κλασικές φόρμες, όπως αυτή της κεντρικής κονσόλας και του πίνακα οργάνων. Ακόμα και αυτές όμως, έχουν το δικό τους “twist” με μία σημαντική λεπτομέρεια. Δεν “φορτώνουν” το ταμπλό και τους επιβαίνοντες. Δεν επιτίθενται στις αισθήσεις τους και αυτός ο σεβασμός εμένα προσωπικά μου έφτιαξε την διάθεση. Με λίγα λόγια, το εσωτερικό του ForTwo είναι μετρημένο αλλά ενδιαφέρον.

Τα υλικά, είναι σημαντικά αναβαθμισμένα σε σύγκριση με το προηγούμενο ForTwo. Όχι ότι δεν υπάρχουν τα κλισέ, “σκληρά πλαστικά”, αλλά αυτά είτε βρίσκονται μακριά από το άμεσο οπτικό πεδίο των επιβατών, είτε είναι “καμουφλαρισμένα” με funky επενδύσεις ή/και σχεδιαστικές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, το προστατευτικό των ηχείων στις πόρτες είναι κατασκευασμένο από σκληρό πλαστικό, αλλά μοστράρει ένα μοτίβο από σηματάκια “Smart”. Το πλαστικό στο πάνω μέρος του ταμπλό είναι επίσης σκληρό αλλά η Smart επέλεξε να το ντύσει με ύφασμα και έτσι, να το κρύψει. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ForTwo εντυπωσιάζει με την ποιότητα των υλικών του. Για παράδειγμα, το πλαστικό κάτω από το ηχοσύστημα θα μπορούσε να είναι καλύτερο ενώ το ίδιο ισχύει τόσο για τους διακόπτες του trip computer που έχουν “ψεύτικη” αίσθηση όσο και για την  τοποθέτηση του στροφόμετρου/ρολογιού που δεν αφήνει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Από την άλλη, έχουμε τους διάφορους διακόπτες και κουμπιά που έχουν εξαιρετική αίσθηση αλλά και την γενικότερη συναρμογή των υλικών που είναι σαφώς άνω του μετρίου.

Επίσης, χάρη στην αύξηση στο πλάτος, οι χώροι για τους δύο επιβάτες είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς… κάτι που δεν μπορώ να πω για τον χώρο αποσκευών, του οποίου η χωρητικότητα δεν ξεπερνά τα 190 λίτρα. Ένα ταξίδι στο supermarket για τα ψώνια της εβδομάδας… τόσο είναι 190 λίτρα σε περίπτωση που αναρωτιέσαι. Βέβαια, το ποιος παίρνει Smart και περιμένει άπλετο χώρο στο πορτ-μπαγκάζ, είναι μία ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Οφείλω όμως να επαινέσω την ευκολία πρόσβασης σε αυτόν τόσο από το εσωτερικό αφού η “εταζέρα” είναι ένα συρόμενο, μαλακό πλαστικό, όσο και από το εξωτερικό αφού όπως προανέφερα, το πίσω τζάμι ανοίγει ανεξάρτητα από την πόρτα. Στον αντίποδα, οφείλω να κατακρίνω την έλλειψη χώρων για μικροαντικείμενα στην καμπίνα.

[/nextpage]

[nextpage title=”Κινητήρας”]

Τώρα όμως ξεκινούν τα δύσκολα για το Smart ForTwo 1.0 twinamic… Πρώτον, ο κινητήρας. Το τρικύλινδρο, ατμοσφαιρικό μοτέρ, αποδίδει 71 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και 91 Nm ροπής από τις 2.850 και είναι… οριακό. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι μιλάμε για Smart αλλά…! Μέχρι τα 60 χλμ/ώρα, το ForTwo δείχνει σπιρτόζικο. Και είναι! Το θέμα είναι όμως ότι με το πεντάλ του γκαζιού φυτεμένο στο πάτωμα, το ForTwo δεν έχει διάθεση να επιταχύνει. Ναι, τα 15,1 δευτερόλεπτα που δίνει η εταιρία για το 0-100 χλμ/ώρα με το αυτόματο κιβώτιο αποτελούν ένδειξη για την ταχύτητα του μικρού οχήματος αλλά άλλο να διαβάζεις και άλλο να το νιώθεις. Δεύτερον, η κατανάλωση. Η Smart αναφέρει ότι με το αυτόματο κιβώτιο, το ForTwo καταναλώνει στον αστικό κύκλο 4,7 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, στον υπεραστικό 3,7 και στον μικτό, 4,1. Συγγνώμη, μπορεί να έκανα κάτι λάθος, αλλά ούτε καν πλησίασα. Στον αστικό κύκλο ήμουν σταθερά πάνω από τα 7,5 λίτρα και στον υπεραστικό, πάνω από τα 5,5 – με πολύ “συντηρητικές” ταχύτητες (όχι ότι και να ήθελα, το Smart μπορούσε).

Τρίτον, το κιβώτιο. Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία, το αυτόματο 6άρι διπλού συμπλέκτη είναι καλύτερο σε κάθε τομέα από εκείνο το πράγμα που προσπαθούσε να περάσει για κιβώτιο στο προηγούμενο Smart. Τα ανεβάσματα είναι εξαιρετικά ομαλά και τα κατεβάσματα πρακτικά ανεπαίσθητα. Όμως το καλιμπράρισμα του κιβωτίου δεν ήταν ανάλογο άλλων, πραγματικά καλών αυτόματων κιβωτίων, ανεξαρτήτου αριθμού συμπλεκτών! Στα kickdowns, το twinamic “σκέφτεται” για 1+ δευτερόλεπτο ποια σχέση να δώσει στον οδηγό και αυτό το δευτερόλεπτο, ο οδηγός περιμένει με το γκάζι στο πάτωμα χωρίς να συμβαίνει κάτι. Επίσης, κατά την κίνηση στα στενά, βρέθηκα ουκ ολίγες φορές με το κιβώτιο να μου δίνει μία σχέση, συνήθως την 2^α ή την 3^η, μόνο και μόνο για να κατεβάσει μία, επειδή ο κινητήρας δεν “τραβούσε”. Ναι, ο χρόνος της αλλαγής ήταν μικρός αλλά αυτό το φαινόμενο είναι αντιληπτό και μετά την νιοστή φορά, ελαφρώς εκνευριστικό.

Τέλος, το κιβώτιο δεν συνεργάζεται καθόλου αρμονικά με το σύστημα Stop/Start και θα σου περιγράψω αμέσως ένα σκηνικό για να καταλάβεις τι εννοώ. Είμαι σταματημένος στο φανάρι και όπως είναι αναμενόμενο, ο κινητήρας σβήνει. Μετά από x δευτερόλεπτα, το φανάρι ανάβει πράσινο. Αφήνω το φρένο και ο κινητήρας παίρνει ξανά εμπρός – δονώντας παράλληλα ολόκληρο το αυτοκίνητο ελέω τρικύλινδρης αρχιτεκτονικής και κατά συνέπεια, κραδασμών. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ ο κινητήρας έχει πάρει μπροστά, πρέπει να περιμένω λίγο ακόμα μέχρι το κιβώτιο να επιλέξει την 1^η σχέση. Από το άφημα του φρένου και την μετάβαση στο γκάζι μέχρι τη στιγμή που το Smart αρχίζει να κινείται, έχει μεσολαβήσει 1,5+ δευτερόλεπτο. 1,5+ δευτερόλεπτο κατά το οποίο κάθομαι ακίνητος και αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ενεργοποιείται το κατά τα άλλα άμεσο Start/Stop. Στο τέλος, κατέληξα να ξεγελάω το σύστημα ελαφρώνοντας το πάτημα του φρένου, πριν ανάψει πράσινο το φανάρι ώστε να “προετοιμάσω” το αυτοκίνητο για τις προθέσεις μου! Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι αρμονική λειτουργία και δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε ένα ολοκαίνουριο αυτοκίνητο με την τιμή του ForTwo (θα επανέλθω σε αυτό στο τέλος).

[/nextpage]

[nextpage title=”Οδηγώντας”]

Ένας τομέας στον οποίο το Smart ForTwo σημείωσε άλματα προόδου, είναι αυτό της οδικής συμπεριφοράς, εντός πόλης ή εκτός, δεν έχει σημασία. Η ανάρτηση εξακολουθεί να αποτελείται από γόνατα McPherson εμπρός και άξονα DeDion πίσω αλλά η απόσβεση των κραδασμών αλλά και ο έλεγχος του αμαξώματος είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω. Οι ελληνικού τύπου εγκάρσιες ανωμαλίες πάλι φέρνουν σε δύσκολη θέση τον πίσω άξονα αλλά σε οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, το Smartάκι κινείται απόλυτα αξιοπρεπώς, άνετα και ξεκούραστα ενώ η ηχομόνωση δεν θα αφήσει περιθώρια για παράπονα. Η αύξηση του μεταξονίου αλλά και του πλάτους έκαναν θαύματα στο πάτημα του αυτοκινήτου σε υπεραστικές μετακινήσεις ενώ το ελαφρύ, ηλεκτρικό τιμόνι είναι σκέτη ευχαρίστηση στις αστικές.

Παρότι πισωμήχανο και πισωκίνητο, το ForTwo δεν θα πιεστεί ούτε στο 75% του ορίου του από τον μέσο οδηγό αλλά αξίζει να αναφέρω ότι στο όριο, το Smart γέρνει ψάχνοντας πρόσφυση και αντιδρά προβλέψιμα σχεδόν σε οποιοδήποτε χειρισμό του οδηγού. Όπως και να έχει, αν τα πράγματα ξεφύγουν, τότε καραδοκεί το ESP. Δύο πράγματα οφείλω να σημειώσω: τους αεροδυναμικούς θορύβους πάνω από τα 90 χλμ/ώρα και την αίσθηση “ελαφρότητας” του τιμονιού όσο ανεβαίνουν οι ρυθμοί. Για το πρώτο προφανώς οφείλεται το σχήμα του αυτοκινήτου ενώ για το δεύτερο, η πισωμήχανη αρχιτεκτονική. Τέλος, πρέπει να επαινέσω το σύστημα πέδησης. Τόσο η δύναμη όσο και η σταθερότητα κατά το φρενάρισμα (καλή έκπληξη αφού το είχα ένα άγχος το φρενάρισμα πανικού σε αυτοκίνητο με τόσο μικρό μήκος) είναι εξαιρετικές.

[/nextpage]

[nextpage title=”Συμπέρασμα”]

Και φτάνουμε στο συμπέρασμα. Μου άρεσε το Smart ForTwo; Πάρα πολύ! Χωράει παντού, είτε μιλάμε για παρκάρισμα, είτε για κίνηση, είναι τρομερά ευέλικτο, είναι ευχάριστο και προσωπικά, το βρίσκω και όμορφο. Αν μη τι άλλου “μοδάτο”. Έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο από την δεύτερη γενιά και ενώ  έχει τα μειονεκτήματα του όπως κάθε άλλο αυτοκίνητο, η εβδομάδα συμβίωσης μαζί του έκλεισε με σαφώς θετικό πρόσημο. Όμως τα €16.834 που κόστιζε το αυτοκίνητο της δοκιμής (€14.530 βασική τιμή + €1.978 προαιρετικού εξοπλισμού εκ των οποίων €1.165 το αυτόματο κιβώτιο twinamic + €326 πρόσθετου εξοπλισμού) είναι αρκετά. Και σκέψου ότι δεν περιλαμβάνουν το πακέτο Cool & Media με την μεγάλη οθόνη αφής που κοστίζει €780, το πακέτο LED & Sensor που κοστίζει άλλα €553 ή τους αναθεματισμένους ηλεκτρικούς καθρέφτες για τους οποίους η Smart ζητά €206!

Η τελική επιλογή είναι πάντα δική σου αλλά εγώ προσωπικά, αν ήθελα οπωσδήποτε ForTwo, θα επέλεγα τον υπερτροφοδοτούμενο των 0.9 λίτρων με τα 90 άλογα και τα 135 Nm ροπής που κοστίζει €500 ευρώ επιπλέον για να κερδίσω κάτι σε επιδόσεις και κίνηση εκτός πόλης χωρίς να χάσω κάτι ουσιαστικό σε κατανάλωση ή εκπομπές ρύπων -94 gr/km o 1000άρης με το αυτόματο κιβώτιο και 97 ο υπερτροφοδοτούμενος 900άρης. Άσε που θα μπορείς να καυχιέσαι ότι έχεις πισωμήχανο, πισωκίνητο, υπερτροφοδούμενο διθέσιο… Σαν να λέμε, Porsche 911!

[/nextpage]

[nextpage title=”Φωτογραφίες”]

[/nextpage]

[nextpage title=”Τεχ/κα Χαρ/κά” ]

[/nextpage]