Τα τελευταία 15 έτη, οι τιμές των κλασσικών και ειδικά των κλασσικών και συλλεκτικών supercars έχουν φτάσει σε πολύ ψηλά επίπεδα. Πριν το 2002 έβρισκες Lamborghini Miura με κάτω από 80.000 ευρώ, τώρα όμως πωλούνται αντί 3 ή και πλέον εκατομμυρίων. Έτσι στήθηκε μια επιχείρηση με οίκους αξιολόγησης και δημοπράτες που διακινούν αυτοκίνητα, συχνά ως assets. Χαρακτηριστικό είναι το ανέκδοτο που λένε οι άνθρωποι του χώρου, πως καλύτερα να επενδύσεις σε ένα αυτοκίνητο παρά σε ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.
Τώρα όμως η αγορά φαίνεται πως έχει χτυπήσει ταβάνι και αν δεν πρόκειται για κάποια ειδική έκδοση, οι τιμές αρχίζουν να πέφτουν. Οι αναλυτές λένε πως ο κόσμος φοβάται μια κρίση αντίστοιχη με αυτή της Ιαπωνίας της δεκαετίας του ’90, η οποία μας στέρησε πολλά supercar, που δεν είδαν το δρόμο της παραγωγής και μείναν πρωτότυπα. Η κτηματομεσιτική κρίση στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου έριξε τις τιμές της F40 κάτω από την αξία της ως καινούρια. Αυτό είναι λογικό να συμβαίνει σε κάποιο μεταχειρισμένο αλλά στα instact classics οι τιμές των μεταχειρισμένων βλέπουμε πως είναι συχνά πολύ μεγαλύτερες, οπότε αυτό που συνέβη ήταν εντυπωσιακό φαινόμενο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η πρόσφατη άνοδος των τιμών των κλασσικών supercars συνοδεύτηκε και από μεγάλη αύξηση στην αγορά των νέων supercars.
Ειδικά σε τέτοιου είδους αγορές η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο και αρκετοί είναι αυτοί που δεν αγοράζουν γιατί υπάρχει η πεποίθηση πως οι τιμές θα πέσουν και αφού δεν αγοράζουν οι τιμές πέφτουν. Άλλωστε στα μεγάλα 6-ψήφια και 7-ψήφια ποσά δεν υπάρχουν αρκετοί ενδιαφερόμενοι για να μπορεί να σταθεί μια συνεχής ζήτηση. Για κάποια χρόνια, τα συλλεκτικά αυτοκίνητα προσέφεραν ετήσιες αποδόσεις της τάξης του 40% που καμία τράπεζα δεν μπορούσε να προσφέρει. Όμως το 2016 βλέπουμε αρκετά να μένουν απούλητα και οι τιμές να πέφτουν κατά 20%. Σε αυτές τις τιμές και σε αυτές τις αγορές, είναι και δύσκολο να εκτιμήσει κάποιος αν ένα αυτοκίνητο αξίζει για 1 εκατομμύριο ή για 850 χιλιάδες. Επίσης το κοινό έχει ωριμάσει σχετικά και απαιτεί μεγαλύτερη πιστότητα και οι μετατροπές δεν ήταν λίγες τις παλαιότερες εποχές, με πιο χαρακτηριστική αυτή της αλλαγής των ηχοσυστημάτων, που συχνά απαιτούσαν και επιπλέον αλλαγές. Τέτοια αυτοκίνητα πουλήθηκαν ακριβά την εποχή της φούσκας και τώρα ψάχνουν να τα ξεφορτωθούν γιατί αποτελούν δεύτερη επιλογή.
Η τιμή πολλών πέφτει επίσης επειδή είναι άχρηστα, κανείς δεν χρειάζεται μια Diablo GT, αφού με λιγότερα χρήματα μπορείς να έχεις πολύ πιο γρήγορο αυτοκίνητο, αν σε νοιάζει η χρήση. Και για τις συγκεντρώσεις κλασσικών είναι αρκετά δύσχρηστη, οπότε ο ρόλος της περιορίζεται αποκλειστικά στο μουσειακό είδος, ειδικά όταν η έλλειψη ανταλλακτικών αρχίζει να χτυπάει την πόρτα. Και να μην ξεχνάς ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος η επένδυση να χάσει την αξία της αν γίνει καμιά στραβή. Όταν μιλάμε για τέτοια ποσά αυτό είναι κάτι που λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν. Όμως υπάρχει μείωση και στα πιο ταπεινά supercars που όμως είχαν ανατιμηθεί και αυτά, όπως η Porsche 964. Όπως όλες οι αερόψυκτες, έτσι και η 964 απέκτησε συλλεκτική αξία όταν η Porsche πέρασε στην υδρόψυξη, όμως οι τιμές της από 70 χιλιάδες που ήταν πριν 1-2 χρόνια τώρα είναι γύρω στις 50 χιλιάδες ευρώ.
Όπως είπα και πριν, ζούμε την εποχή με την μεγαλύτερη παραγωγή supercars, αυτά θα μπορέσουν κάποτε να γίνουν συλλεκτικά; Ειδικοί του χώρου λένε πως μόνο αν πρόκειται για ειδικές εκδόσεις ή οχήματα που συνδέονται με κάποιο ιστορικό πρόσωπο ή γεγονός. Αλλά ακόμη και γι’αυτά σαν γενικό κανόνα έχουν την αγορά και αποθήκευση για 5 έτη. Έτσι ώστε να βγουν στην αγορά των δημοπρασιών όταν το μοντέλο θα έχει αντικατασταθεί ή και καταργηθεί.