Hot hatches. Ο ρεαλιστικός πόθος κάθε έφηβου και όχι μόνο. Ποιος έχει τα χρήματα να αποκτήσει ένα super saloon, πόσο μάλλον ένα sportscar; Τα hot hatches, οι καυτές δηλαδή εκδόσεις φυσιολογικών, μικρομεσαίων μοντέλων, είναι η πιο φθηνή εναλλακτική για κάποιον που του αρέσει η ταχύτητα (σε ευθεία ή στροφές) αλλά δεν μπορεί να διαθέσει το απαιτούμενο κεφάλαιο για να ανέβει κατηγορία-ιπποδύναμη. Σε αυτό το άρθρο όμως, δεν θα ασχοληθούμε με το καλύτερο hot hatch στην ιστορία. Αυτό είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση.

Όλοι ξέρουμε τη Lancia Delta Integrale, το Peugeot 205 GTi, το Renault Clio Williams, το Volkswagen GTi , την Alfa Romeo Alfasud ή ακόμα και τα πιο πρόσφατα, Citroen Saxo VTS, Honda Civic Type-R, Mini Cooper S, Opel Astra OPC, Ford Focus RS κλπ. Μπορούμε να συζητάμε μέρες για το ποιο απ’ όλα αυτά είναι το καλύτερο. Δεν θα το κάνουμε όμως.

Σε αυτό το άρθρο, θα επικεντρωθούμε σε 10 hot hatches που για οποιονδήποτε λόγο, δεν είχαν την μοίρα που τους άξιζε. Σε 10 καυτά μικρά/μεσαία που έζησαν στη σκιά των κολοσσών και ενώ είχαν να δώσουν πολλά πράγματα σε όποιον τα προτιμούσε, έμειναν στην ιστορία ως “δεύτερα”. Δεν ήταν τα καλύτερα της εποχής τους, δεν ήταν τα πιο ολοκληρωμένα και δεν ήταν τα πιο γνωστά.

Αλλά ήταν αυτοκίνητα που τους αξίζει να τα θυμόμαστε. Προσπάθησα να ισορροπήσω τη λίστα (ανά εθνικότητα) οπότε να είσαι σίγουρος πως έχω αφήσει πολλά έξω. Τόσο πολλά που θα μπορούσα να το κάνω Top 20. Επίσης, δεν περιορίζω τις επιλογές μου με το αν εισάγονταν στην Ελλάδα ή την Ευρώπη. Όλα παίζουν. Διάβασε λοιπόν τα δικά μου Top 10 υποτιμημένα hot hatches και στη συνέχεια, μπορείς να προσθέσεις και τα δικά σου. Με τυχαία σειρά, έχουμε:

Daihatsu Charade GTti

Αισθητικά, δεν λέει πολλά. Είναι σαν ένα μικρό περίπτερο. Τετράγωνο. Δεν μπορείς να πεις κάτι παραπάνω. Αλλά αυτά που κρύβει κάτω από την επιφάνεια, αναπληρώνουν για το οριακά βαρετό εξωτερικό. Ανεξάρτητη ανάρτηση με γόνατα McPherson τόσο εμπρός, όσο και πίσω. Αεριζόμενοι δίσκοι με διάμετρο 234mm εμπρός και απλοί δίσκοι 236mm πίσω. Ζάντες ελαφρού κράματος 14 ιντσών με ελαστικά 175/60 και βάρος που μετά βίας ξεπερνούσε τα 800 κιλά.

Όμως αυτό που έκανε το Daihatsu να ξεχωρίζει, ήταν ο λιλιπούτειος τρικύλινδρος κινητήρα με χωρητικότητα 993 κ.εκ. που με τη βοήθεια ενός turbo της IHI, απέδιδε 101 ίππους και 130 Nm ροπής. Ο πρώτος κινητήρας 1 λίτρου που έσπασε το φράγμα των 100 ίππων/λίτρο!

Citroen AX GT

Πρόσεξε, δεν μιλάω για το AX GTi που παρουσιάστηκε λίγο αργότερα αλλά για το GT. Με τα σημερινά standards, κάποιος θα χαρακτήριζε το AX GT ως “warm hatch”. Αν το προαναφερθέν Charade GTti σου φαινόταν ελαφρύ, το Citroen αυτό, το κάνει να φαίνεται λίγο “μπούλης” κι αυτό γιατί το AX GT ζυγίζει μόλις 720 κιλά. Χάρη στο εξαιρετικά χαμηλό βάρος, η ανάρτηση του (που αποτελούνταν από γόνατα McPherson εμπρός και υστερούντες βραχίονες πίσω) δεν χρειαζόταν να είναι σκληρή για να ελέγχει το βάρος του οχήματος.

Κατά συνέπεια, εκτός από εξαιρετική οδική συμπεριφορά, ήταν και σχετικά άνετο. Έπειτα, επειδή 720 κιλά δεν είναι πολλά, ο 1400άρης κινητήρας με τα 85 άλογα και τα 116 Nm ροπής, ήταν αρκετός για να του χαρίζει επιτάχυνση της τάξης των 8.5 δευτερολέπτων για το 0-100. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα ελαφρύ, διασκεδαστικό και ταχύ μικρό αυτοκίνητο και κρίμα που δεν είναι πιο δημοφιλές.

FIAT Tipo Sedicivalvole

Ώρα να ανέβουμε μία κατηγορία και να δούμε το πρώτο Ιταλικό της λίστας. Πρόκειται για το Fiat Tipo Sedicivalvole (16v). Κάτω από το καπό του Tipo, κρυβόταν ο τετρακύλινδρος, δίλιτρος κινητήρας της Lancia Thema που απέδιδε 145 ίππους και 183 Nm ροπής.

Έχοντας να κινήσει όμως λιγότερη μάζα, χάριζε στο γρήγορο FIAT πολύ καλές επιδόσεις… για την ακρίβεια, εξίσου καλές, αν όχι καλύτερες από αυτές του VW Golf GTI της εποχής. Στα συν, ο ιδιαίτερος, ηλεκτρονικός πίνακας οργάνων και το γεγονός ότι τα δυναμικά του χαρακτηριστικά ήταν άριστα για την εποχή.

Volkswagen Polo GT G40

Η δεκαετία του ’80 μας έδωσε πολλά καυτά μικρά. Ένα από αυτά, ήταν το Polo GT G40 που κινούνταν από έναν supercharged κινητήρα 1.3 λίτρων με απόδοση 115 ίππων και 150 Nm ροπής. Μπορεί να μην ακούγονται πολλά αλλά το Polo της εποχής εκείνης, ήταν μικροσκοπικό σε σύγκριση με το τρέχον μοντέλο και ζύγιζε κάτι παραπάνω από 800 κιλά.

Αυτό σημαίνει πως τα 115 άλογα που περνούσαν στον δρόμο από τους εμπρός τροχούς μέσω ενός 5-τάχυτου κιβωτίου με κοντές σχέσεις, ήταν αρκετά για να μετατρέψουν το VW σε ένα “ενθουσιώδες” αυτοκινητάκι. Δεν ήταν ότι φθηνότερο, ούτε ότι ταχύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην αγορά αλλά το προτίμησα έναντι του ατμοσφαιρικού Polo GTI που ακολούθησε λόγω της διαφορετικότητας του κινητήρα.

Mazda Lantis (323F) Type-R

Lantis Type-R; Mazda; Ναι, το 1993, η Mazda έβγαλε την Type-R έκδοση του Lantis (323F για εμάς), αποκλειστικά στην Ιαπωνική αγορά. Γιατί αξίζει να είναι σε αυτή τη λίστα; Πρώτα απ’ όλα, ήταν εξοπλισμένο με ένα διακριτικό bodykit που περιελάμβανε μία τεραστίων διαστάσεων πίσω αεροτομή (αλά Ford RS).

Έπειτα, κάτω από το καπό, βρισκόταν ένας δίλιτρος V6 κινητήρας που απέδιδε 170 ίππους και 179 Nm ροπής. Τέλος, μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα ελαφρύ (1.200 κιλά) αλλά όταν καταφέρνεις στην στενή και τεχνική Tsukuba χρόνο αντίστοιχο μίας BMW 335i του 2006 και λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο αργότερο από το “πολύ” Mazda RX-7, τότε νομίζω πως έχεις κάτι να πεις…

Peugeot 309 GTi

Δεν είναι hatchback και το ξέρω. Δεν είμαι ανόητος. Αλλά όπως έχω πει και στο παρελθόν, δική μου είναι η λίστα και κάνω μία εξαίρεση. Άλλωστε, μηχανικά τουλάχιστον, πρόκειται για ένα 205 GTi που θεωρείται ένα από τα κλασικότερα hot hatches ever, οπότε… Όπως και να έχει, μερικοί, ισχυρίζονται πως το 309 GTi είναι ελαφρώς καλύτερο από το 205 GTi.

Η διαφορά στο βάρος δεν είναι τέτοια που να επηρεάζει την απόδοση, το drivetrain είναι πανομοιότυπο και το 309 έχει το πλεονέκτημα του μεγαλύτερου μεταξονίου που χαρίζει επιπλέον σταθερότητα. Ακόμα και εξίσου καλό να είναι και όχι καλύτερο, είναι το outsider και έχω μία αδυναμία στα outsiders.

FIAT Ritmo Abarth 130TC

Ένα από τα καλύτερα hot hatches που μπορεί να μην έχεις ακούσει. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, το Ritmo Abarth ήταν το ταχύτερο μικρομεσαίο στην αγορά αλλά τα μοντέλα των ανταγωνιστών που ακολούθησαν, σύντομα πήραν τον τίτλο για τους εαυτούς τους. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως το ταπεινό Fiat με τον δίλιτρο, τετρακύλινδρο κινητήρα με τα διπλά Weber καρμπυρατέρ ήταν κακό.

Ο παλιομοδίτικος κινητήρας, απέδιδε 130 ίππους και 177 Nm ροπής και συνδυαζόταν με ένα 5-τάχυτο, χειροκίνητο κιβώτιο. Χάρη στο βάρος των 950 κιλών, τα 100km/h από στάση έρχονταν σε 7.9 δευτερόλεπτα ενώ η οδική του συμπεριφορά κατά πολλούς, ήταν η καλύτερη και πιο διασκεδαστική στην κατηγορία. Δυστυχώς, προβλήματα όπως η κακή ποιότητα κατασκευής, η έλλειψη “ονόματος” και το ιδιαίτερο παρουσιαστικό, σήμαιναν πως το Ritmo Abarth 130TC βρήκε περισσότερους υποστηρικτές στον ειδικό τύπο παρά στις εκθέσεις…

Opel Astra GTE 16v

Αν το Volkswagen Golf GTI είχε ένα άκρως αντίθετο, αυτό θα ήταν το Astra GTE 16v. Εκεί που το Golf ήταν ώριμο και κατασταλαγμένο, το Astra ήταν απότομο, με νοοτροπία “ταχύτητα και ποιος νοιάζεται για οδική συμπεριφορά”. Ξεχώριζε όμως και γι’ αυτό είναι στη λίστα. Με το Astra GTE 16v, η Opel έκανε ένα hot hatch με τον δικό της τρόπο. Δεν ακολούθησε κάποια πεπατημένη.

Κάτω από το καπό, βρισκόταν ένας δίλιτρος, τετρακύλινδρος κινητήρας, εξελιγμένος από την Cosworth. Για τους γνώστες, αυτός με το κόκκινο καπάκι… Απέδιδε 150 ίππους και σε συνδυασμό με το βάρος του Astra που ήταν οριακά μεγαλύτερο από 1.000 κιλά, χάριζε στο Γερμανικό hatchback φοβερές επιδόσεις. Τα 100km/h έρχονταν σε 6.9 δευτερόλεπτα και η τελική του ήταν περίπου 210km/h. Επίσης, ηλεκτρονικό ταμπλό!

Proton Satria GTi

Ένα αυτοκίνητο που πολύ πιθανό να μην γνωρίζεις και δεν σε αδικώ. Κατασκευασμένο από την Μαλαισιανή Proton, το Satria δεν είναι ένα αυτοκίνητο που “γεμίζει το μάτι”. Ο σχεδιασμός του είναι συντηρητικός. Από μπροστά θυμίζει Mitsubishi Colt από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ενώ το πίσω μέρος φέρνει λίγο σε Subaru. Κάτω από το καπό, βρίσκεται ένας ατμοσφαιρικός 4G93 της Mitsubishi, με χωρητικότητα 1.8 λίτρα και απόδοση 140 ίππων και 164 Nm ροπής.

Τίποτα το εντυπωσιακό μέχρι εδώ. Το στήσιμο όμως του αυτοκινήτου, το είχε αναλάβει η Lotus και δεν ήταν μόνο για διαφημιστικούς λόγους. Το Satria GTi έλεγχε άψογα τα 1.115 κιλά του και αρκετοί εκπρόσωποι του ειδικού τύπου που το έχουν οδηγήσει, λένε τα καλύτερα.

Dodge Omni GLH-S

Αυτό, θέλω να πιστεύω πως δεν το περίμενε κανείς. Αμερικάνικο hot hatch; Ναι κύριε μου. Αμερικάνικο hot hatch. Μάλιστα, το Dodge Omni, ήταν από τα πρώτα Chryslers που δέχθηκαν την περιποίηση της Shelby. Ναι, της γνωστής Shelby. Επίσης, το αρχικό όνομα (Coyote) απορρίφθηκε και ο ίδιος ο Carroll Shelby διάλεξε το GLH… από το Goes Like Hell. Πόσο πιο Αμερικάνικο; Α, ναι… το GLH-S, σημαίνει Goes Like Hell S’More!

Ο 2.2 λίτρων turbo κινητήρας, απέδιδε 175 ίππους και 237 Nm ροπής, και με το βάρος να είναι κοντά στον τόνο, το Dodge έπιανε τα 100km/h σε μόλις 6.5 δευτερόλεπτα και ολοκλήρωνε τα 400άρι σε περίπου 14 δευτερόλεπτα. Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός ότι παρότι μιλάμε για Αμερικανικό αμάξι, είχε άριστη οδική συμπεριφορά, τουλάχιστον στην πίστα.

Αυτά από εμένα. Τώρα η σειρά σου αφού ξέρω ότι άφησα πολλά αυτοκίνητα απ’ έξω. Υπενθυμίζω όμως. Μιλάμε για ξεχασμένα ή/και υποεκτιμημένα hot hatches.