Πριν ξεκινήσω να λέω οτιδήποτε, θα επαναλάβω το εξής: Μου αρέσει η τεχνολογία. Δεν είμαι λάτρης των παλιών, “αναλογικών” αυτοκινήτων. Καταλαβαίνω τη θέση τους στον κόσμο και τους ανθρώπους που τα λατρεύουν, αλλά δεν είμαι ένας από αυτούς. Θέλω τον ηλεκτρονικό ψεκασμό, το ABS, τον κλιματισμό και άλλες σύγχρονες ευκολίες. Υπό προϋποθέσεις, θα προτιμήσω και ένα καλό αυτόματο κιβώτιο έναντι ενός μηχανικού (πωωωω… τι είπεεεεεεε!). Όμως, δεν μπορώ να καταλάβω την μανία των κατασκευαστών, να τοποθετούν στα αυτοκίνητα τους, κουμπί “Sport Mode”. Για την ακρίβεια, δεν είναι ότι δεν το καταλαβαίνω, αλλά όντως εκ φύσης καχύποπτος και μίζερος, το θεωρώ φθηνή δικαιολογία. Θα καταλάβεις στην συνέχεια γιατί…
Τι κάνει το Sport κουμπί; Ανάλογα με το αυτοκίνητο, αλλάζει το “βάρος” ή/και την αίσθηση του τιμονιού και την απόκριση του γκαζιού. Αν το υποστηρίζει η ανάρτηση μεταβάλλει την σκληρότητα της, ίσως τον ήχο που παράγει η εξάτμιση και στην περίπτωση που το όχημα είναι εξοπλισμένο με αυτόματο κιβώτιο, τον χρόνο και τον τρόπο αλλαγής ταχυτήτων. Σε γενικές γραμμές, κάνει αυτό που υπόσχεται το όνομα του. Δίνει στο αυτοκίνητο πιο sport χαρακτηριστικά. Υπάρχουν και αυτοκίνητα στα οποία το μόνο που κάνει είναι να αλλάζει το display στον ηλεκτρονικό πίνακα οργάνων, αλλά ας μην πιάσουμε αυτή την υπο-κατηγορία…
Έχει νόημα όμως; Και γιατί πιστεύω πως είναι φθηνή δικαιολογία; Νομίζω με έχει κουράσει η ασταμάτητη προσπάθεια των κατασκευαστών να ικανοποιήσουν 10 διαφορετικά γούστα/ανάγκες με ένα μόνο αμάξι. Και αυτό που με εκνευρίζει ιδιαίτερα, είναι ότι προσπαθούν να το κάνουν, ενώ την ίδια στιγμή δημιουργούν 35 διαφορετικά niches/κατηγορίες. Γιατί πρέπει ένα supercar να μπορεί να είναι άνετο όσο ένα gran tourer; Γιατί ένα gran tourer να μπορεί να έχει την ίδια συμπεριφορά με ένα track-car; Εκτός του ότι δεν πρόκειται ποτέ να πιάσει το επίπεδο του άλλου στην “ειδικότητα” του, γιατί πρέπει εσένα, σαν κατασκευαστή, να σε ενδιαφέρει ο κάθε περίεργος; Ο κάθε ένας που θα βάλει το station wagon στην πίστα; Ο κάθε ένας που θα αποφασίσει να κάνει 5.000 χιλιόμετρα με ένα supercar; Ο κάθε ένας που θα διαμαρτυρηθεί επειδή το hot hatchτου “καίει”; Γιατί; Είναι κάποια πράγματα που ο νορμάλ κόσμος αποδέχεται όταν κάνει μία μελετημένη αγορά. Υποτίθεται πως έχει προτεραιότητες και είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Άφησε τον λοιπόν να ζήσει με την επιλογή του και μην αναγκάζεις όλους τους υπόλοιπους να υποστούν μία αλλαγή που ποτέ δεν ζήτησαν.
Γι’ αυτό λοιπόν, πιστεύω πως τα “Sport” κουμπιά είναι μία φθηνή δικαιολογία. Είναι κάτι που χρησιμοποιεί ο κάθε κατασκευαστής για να μην ξοδέψει χρόνο και χρήμα ώστε να κάνει το Χ μοντέλο όσο καλύτερο, όσο πιο ισορροπημένο γίνεται! “Γιατί να ξοδέψω εγώ σαν εταιρία τους πολύτιμους πόρους μου για να συνδυάσω τα καλύτερα χαρακτηριστικά από τα 2, 3 ή 4 modes ενώ μπορώ να βάλω αντίστοιχα κουμπιά και να δώσω στον οδηγό την ψευδαίσθηση ότι του προσφέρω περισσότερα ενώ στην πραγματικότητα του δίνω λιγότερα; Άφησε τον να παίζει με τα κουμπάκια του και να νομίζει ότι είναι και cool“. Έτσι πιστεύω ότι σκέφτονται οι κατασκευαστές. Αυτό ισχύει –στο μυαλό μου τουλάχιστον- ακόμα περισσότερο, αν σκεφτείς ότι κάποιες φορές, το κουμπί “Sport” κάνει το αυτοκίνητο χειρότερο! Κάνει το τιμόνι υπερβολικά ή/και τεχνητά βαρύ. Κάνει το πεντάλ του γκαζιού υπερβολικά ευαίσθητο στο παραμικρό πάτημα. Την ανάρτηση, τραπέζι και τις αλλαγές του κιβωτίου τόσο απότομες που ανησυχείς για τους δίσκους στην πλάτη σου. Γι’ αυτό και θα ακούσεις πολλούς δοκιμαστές να λένε “άφησε την ανάρτηση στην comfort ρύθμιση και το τιμόνι στο sport αλλά βάλε τον κινητήρα στο sport++ και το κιβώτιο στο semi-sport-but-not-too-much”. Εκεί με πιάνει το Σαλονικιώτικο και φωνάζω στην οθόνη του υπολογιστή μου: ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ;;;; Θέλω να οδηγήσω, όχι να εκτοξεύσω πύραυλο στο διάστημα.
Η ανάρτηση δεν χρειάζεται να είναι τραπέζι για να είναι sport. Μάλιστα, οι καλύτερες αναρτήσεις, είναι αρκετά ενδοτικές στον δρόμο και ταυτόχρονα εξαιρετικές στην πίστα. Δεν χρειάζεται να πηδάει το αυτοκίνητο μπροστά κάθε φορά που πατάω 2mm το γκάζι. Θέλω γραμμικότητα. Αν είναι τόσο απότομο, περισσότερο κακό κάνει παρά καλό. Δεν θέλω το τιμόνι να έχει την αίσθηση λάστιχου που το τραβάς ή να χρειάζομαι εντατικό πρόγραμμα προπόνησης για να το χειριστώ. Θέλω να έχει αίσθηση και ένα επαρκές αλλά όχι ενοχλητικό βάρος.
Ζητάω πολλά; ΝΑΙ. Όλοι μας πρέπει να ζητάμε πολλά γιατί αγοράζουμε αυτοκίνητο, όχι παντόφλες. Πρέπει να απαιτούμε ένα άρτιο, εξελιγμένο στο σημείο της τελειότητας –για την εποχή του- αυτοκίνητο που θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, άριστα! Αν ήθελα οικολογία και χαμηλή κατανάλωση, θα έπαιρνα ένα μικρού κυβισμού diesel και όχι ένα τερατάκι 300-400 ίππων. Αν ήθελα χώρους, θα έπαιρνα ένα sedan (κατά προτίμηση diesel) ή ακόμα και ένα station wagon, όχι ένα hot hatch. Αν ήθελα ταξίδια, θα έπαιρνα ένα grantourer και όχι ένα supercar (λέμε τώρα…). Από την άλλη, αν ήθελα επιδόσεις, θα αγόραζα κάτι δυνατό, όχι το compact με τον βασικό κινητήρα. Αν ήθελα κρατήματα, θα αγόραζα την “γρήγορη” έκδοση και όχι την υβριδική. Ένα σωστό, προσεγμένο αυτοκίνητο, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα χωρίς την ανάγκη κουμπιών. Έχει ισορροπία. Μπορεί να είμαι παλιομοδίτης και “απόλυτος” αλλά αυτή είναι η γνώμη μου. Δεν θέλω άλλα Sport κουμπιά. Φτάνει! Και μην με κάνεις να αρχίσω για το κουμπί “Eco” γιατί δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο…