Οι 10 καλύτερες Lotus που έχουν υπάρξει

Σχετικά άρθρα

Αν δεν έλειπες για σπουδές στη Βόρειο Κορέα, υποθέτω είσαι γνώριμος με το concept του Game of Thrones. Τη σειρά που ανά πάσα στιγμή, ο οποιοσδήποτε μπορεί να πεθάνει και στο αμέσως επόμενο καρέ να τον δεις να περπατάει περήφανος και λυγερόκορμος. Σχεδόν οποιοσδήποτε δηλαδή, καθώς υπάρχουν χαρακτήρες (όπως η uber cool, δολοπλόκα σαρανταποδαρούσα ονόματι Lord Baelish ή ο νευρόσπαστος Bran Stark, τον οποίο κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί δεν τέζαραν από το πρώτο επεισόδιο) που γλυτώνουν το τσεκούρι και τη φωτιά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Αυτοκινητικά, καλύτερο παράλληλο από την Lotus δύσκολα βρίσκεις. Η βρετανική εταιρία έχει εξαγοραστεί από Αμερικανούς, Ιταλούς, Μαλαισιανούς, Κινέζους, βρέθηκε να χαροπαλεύει με ένα μοντέλο όλο κι όλο στην γκάμα επί σειρά ετών, βλέπει την χρεοκοπία και το λουκέτο με τα μάτια της εδώ και σχεδόν 3 δεκαετίες. Κι όμως, καταφέρνει να την βγάζει «καθαρή». Στο μεταξύ, παρουσίασε και το ισχυρότερο/ταχύτερο μοντέλο παραγωγής στην ιστορία της.

Η Evora GT 430 αποτελεί την μετενσάρκωση της Esprit Sport 350 κι ένα ηχηρό «δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη» από τα παιδιά στο Hethel. Aκολουθεί ό,τι καλύτερο έχουν εμπνευστεί στα 65 χρόνια ζωής του «Λωτού».

Lotus Elite (Type 14)

Το όραμα του Colin Chapman ήταν απλό στη σύλληψη, επιστήμη στην εκτέλεση: όσο το δυνατόν χαμηλότερο βάρος, ώστε σασί-ανάρτηση-φρένα και ελαστικά να κάνουν στον βέλτιστο βαθμό τη δουλειά τους.

Η Elite ήταν το πρώτο μοντέλο παραγωγής για τη Lotus που υιοθέτησε το «δόγμα Chapman», επιστρατεύοντας την καινοτομία για σύμμαχο. Το fiberglass αποτελεί δομικό στοιχείο του monocoque σασί, πηγαίνοντας αρκετά βήματα παραπέρα την ιδέα της Corvette η οποία χρησιμοποιούσε υαλονήματα μόνο στο αμάξωμα. Ως αποτέλεσμα, το διθέσιο μοντέλο ζύγιζε μόλις 640 κιλά και έβγαζε «φτερά» από τα 85 άλογα (105 για την S2) του 1.200αρη Climax. Σχετικά πάντα, καθώς τα 11.6” για τα πρώτα 100 δεν τα λες φούρια. Τα 190 χλμ/ώρα της τελικής, όμως, ήταν σεβάσμια ποσότητα για αρχές 60’s, όπως και ο Cd 0.29 που βοηθούσε την Elite να τα πιάσει.

Lotus Elan

Η συνέχεια των αυτοκινήτων δρόμου δεν θα μπορούσε να φείδεται τεχνολογιών. Η Elan ήταν το πρώτο μοντέλο της Lotus που καθιέρωσε το αυτοφερόμενο πλαίσιο, πάνω στο οποίο «κούμπωνε» το αμάξωμα από fiberglass, η ανάρτηση ήταν πλήρως ανεξάρτητη (όπως και στην Elite), τα φρένα αποτελούνταν από δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, ο 1.550αρης κινητήρας (βασισμένος στον Kent της Ford) διέθετε τους εκκεντροφόρους στην κεφαλή και ήταν η πρώτη που υιοθέτησε (και καθιέρωσε vol.2) την κρεμαγέρα ως σύστημα διεύθυνσης. Διαθέσιμη σε κουπέ και κάμπριο μορφή, είχε και pop-up φώτα. Ο Gordon Murray έχει δηλώσει πως ένα στοιχείο δεν του άρεσε στην McLaren F1: ότι δεν έχει το τιμόνι της Elan.

H Sprint ήταν η πιο ισχυρή της οικογενείας, έχοντας 126 ίππους για 690 κιλά. Οι επιδόσεις ήταν εντυπωσιακές για την δύναμη και την εποχή της (0-100 σε 6.5”, τελική 195 χλμ/ώρα), ενώ οι επιτυχίες στους αγώνες έρχονταν με τη σέσουλα. Η Lotus θεώρησε πως η ενδεδειγμένη λύση για την αναβίωσή της άκουγε στο όνομα «μπροστοκίνηση», οπότε παρουσίασε την αντίστοιχη –και τραγικά παράταιρη σε σύγκριση με την αυθεντική- το 1989. Την ίδια περίοδο, η Mazda μας σύστηνε το ΜΧ-5…

Lotus Cortina MK1

To 1963, η ομάδα του Chapman πήρε το ταπεινό χαμομηλάκι Ford Cortina με σκοπό να το μετατρέψει σε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της κατηγορίας των sport-sedans. Το αυτοκίνητο ήταν διαφορετικό/αλλαγμένο/βελτιωμένο σε ποσοστό 75%, οπότε κέρδιζε το δικαίωμα να λογίζεται ως ξεχωριστό μοντέλο έχοντας το έκκεντρο να κοσμεί το καπό. Κάτω από αυτό, ο κινητήρας της Elan και με τη συνδρομή του Kevin Duckworth («-worth» όπως «Cosworth») στην εξέλιξη απέδιδε 105 ίππους, παρέα με το «κοντό» κιβώτιο του διθέσιου μοντέλου. Η εκτεταμένη χρήση αλουμινίου στο αμάξωμα (πόρτες, καπό, πορτμπαγκάζ) και στο κάλυμμα του διαφορικού και τη «χελώνα» του κιβωτίου κατέβαζε το βάρος στα 900 κιλά.

Το 1964, ο εικονιζόμενος Jim Clark έσπειρε τον πανικό στο British Saloon Car Championship (το σημερινό BTCC) κερδίζοντας τον τίτλο με μόλις μια ήττα παθητικό (8/9 νίκες). Ο John Whitmore, που στέρησε το αήττητο από τον Clark, κέρδισε το ETCC την αμέσως επόμενη χρονιά, επίσης με 8/9 νίκες και Lotus Cortina.

Lotus Europa

Η ανατροφή της Europa είχε περισσότερο GT προσανατολισμούς, παρά αγωνιστικούς. Ωστόσο, αναφέρονται δεσμοί με ένα αυτοκίνητο που γεννήθηκε μέσα από τα δυο αυτά γράμματα…

Η κεντρομήχανη Lotus φέρεται να είναι το Ford GT40 που δεν είδαμε ποτέ, καθώς η πρόταση του Colin Chapman για το αγωνιστικό τoυ «Μπλε Οβάλ» απορρίφθηκε, προς τέρψη της Lola. Η οξυδέρκεια του Chapman διέγνωσε την έλλειψη της συγκεκριμένης διάταξης από τα αυτοκίνητα δρόμου, τη στιγμή μάλιστα που άλλαζε τον ρου των αγώνων Gran Prix. Αντί να κατασκευάσει ένα «γυμνό» road legal μοντέλο, στα πρότυπα του Seven (όχι της ταινιάρας του Finch), επέλεξε να δημιουργήσει ένα εύχρηστο και πρακτικό αυτοκίνητο με ασυναγώνιστα δυναμικά χαρακτηριστικά.

Το σκεπτικό του στέφθηκε με κραυγαλέα επιτυχία, καθώς η Europa αποτελεί την 3η πιο καλοπουλημένη Lotus πίσω από τις Elise και Esprit, οι οποίες όμως έχουν 20ετεις πορείες στα βιογραφικά τους. Η Europa, αντιθέτως, έμεινε στην παραγωγή για τα μισά χρόνια. Το remake του 2006 υπήρξε σαφώς πιο επιτυχημένο από το αντίστοιχο της Elan και βοήθησε την εταιρία να αντιμετωπίσει τα –μόνιμα- οικονομικά ζόρια.

Η S1 του 1966 είναι η πιο σκληροπυρηνική Europa, ανεξαρτήτως γενιάς. Τα παράθυρα δεν άνοιγαν, τα καθίσματα ήταν συγκολλημένα, χειρολαβές στις πόρτες δεν υπήρχαν, ούτε επένδυση στο εσωτερικό τους. Το βάρος διατηρούνταν στα εντυπωσιακά 610 κιλά, επιτρέποντας στα 82 άλογα του 1.5αρη από το Renault 16 (μόλις 52 ίπποι στο γαλλικό μοντέλο) να επιταχύνει την Europa στα πρώτα 100 μέσα σε 9.2” και να την ταξιδεύει μέχρι τα 195 χλμ/ώρα της τελικής. Τα 0.9 g πλευρικής επιτάχυνσης με τα ελαστικά του τότε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντιστοιχούν σε περίπου 1.5+ με τα σημερινά δεδομένα. Αυτά.

Lotus Carlton

O πνευματικός διάδοχος της Cortina, με κάποιες μικρούτσικες διαφορές σε θέμα νοοτροπίας. Αν η Cortina είναι ο πιτσιρικάς που ξημεροβραδιάζεται στο γήπεδο κάνοντας προπόνηση στις ντρίπλες, τις σέντρες και τα σουτ ώστε να μαγέψει κόσμο, το Carlton είναι ο έφηβος-«χημείο»/χουλιγκάνος που θέλει να τους σπάσει στα μπουνίδια.

Φαντάσου ένα Opel Omega να ποτίζεται με το ζουμί του Bane και βουαλά. Ο 3λιτρος εν σειρά 6κύλινδρος του GSi “ξεχείλωσε” κατά 600 κυβικά, ενώ μπήκαν στο παιχνίδι και δυο υπερσυμπιεστές της Garrett. Οι 380 ίπποι του ισοπέδωσαν την BMW M5 E34, έκαναν τη Ferrari Testarossa να βλέπει δράκους στις ρεπρίζ, το αυτό για την 348 TB στις επιταχύνσεις από στάση (1” πίσω στο 0-100, 6.1 έναντι 5.2” του Lotus) και την τελική (272 αντί 285 χλμ/ώρα), ενώ στοίχειωσαν ακόμα και την Μ5 Ε39, 10 χρόνια μετά το ντεμπούτο του. Δεν δίστασε να πολιτικοποιηθεί, λαμβάνοντας μέρος σε συνεδριάσεις του βρετανικού Κοινοβουλίου.

https://www.youtube.com/watch?v=A8BJu5pWv8g

Lotus 340R

Πριν γίνουν μόδα τα διάφορα Ariel Atom, BAC Mono και δεν συμμαζεύεται η Lotus είχε τη λύση στην μελλοντική ανάγκη.

H 340R ήταν κατ’ ουσία μια ξεγυμνωμένη Elise, αντανακλώντας τις διδαχές του Seven. Ο κινητήρας K-Series της Rover ανέβαινε στους 179 ή 190 ίππους, κάνοντας πρόβα για το μηχανοστάσιο της Exige που ακολούθησε. Με το βάρος στα 701 κιλά, τα 100 χλμ/ώρα από στάση έρχονταν άκοπα μέσα σε 4,4”, ενώ για τα 160 χρειάζονταν επιπλέον 6,3”. Στην πρώτη στροφή του μιλένιουμ, κανένα αυτοκίνητο σε καμία πίστα δεν ήταν ασφαλές όταν υπήρχε μια 340R να κόβει βόλτες.

Lotus Elise

Δίχως πολλές «σάλτσες»: το μοντέλο που έσωσε τη Lotus. Επιπλέον, ένα από τα πιο καλοστημένα αυτοκίνητα που έχουν δει οι δρόμοι. Ιδανικά, παίρνεις την 111S της πρώτης γενιάς με τον 1.8 VVC της Rover στα 143 άλογα, για την βρετανίλα. Διαφορετικά (και ορθολογιστικά) επιλέγεις την 111R 2ης γενιάς με τον 2ΖΖ-GE της Toyota, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και κυνηγάς Lamborghini σε αντρικούς δρόμους και πίστες.

Προσοχή στα Mondeo μόνο, γιατί βαράνε

Lotus Turbo Esprit

Οι Lotus δεν ήταν ποτέ του «γκαζιού». Γρήγορες μεν, αλλά η ταχύτητά τους πήγαζε από την ικανότητα να μεταφέρουν (ή και να αυξάνουν) τα χιλιόμετρα της ευθείας μέσα στις στροφές. Το 1976 ήταν η χρονιά της αλλαγής.

Οι 160 ίπποι του 2λιτρου κινητήρα μπορεί να ήταν αρκετά για την εποχή, αλλά όχι αρκετά για την δημιουργία του πρώτου σύγχρονου, βρετανικού supercar. Κάπου εδώ μπήκε η Garrett T3.

Το μοτέρ τσίμπησε 200 κυβικά, τα οποία φουσκωμένα υπερηφάνια και καυσαέρια, ανέβασαν την απόδοση στους 210 ίππους. Το –μικρό τότε- κλαμπ των υπεραυτοκινήτων υποδέχτηκε με σκασίματα και στριγκλιές ελαστικών την Esprit, παρέα με τα 5.4” για το 0-100 και τα 250 χλμ/ώρα της τελικής. Η Essex Turbo ήταν η πρώτη, αλλά πάντα θα μας κερδίζει η Turbo του 1981 και η αριστοκρατική αύρα του αξέχαστου Roger Moore.

Lotus Seven

Το απαύγασμα ενός μινιμαλιστικού ιδεώδους, γεννημένο στις πίστες και αναθρεμένο σε ένα από τα ευφυέστερα μυαλά που γνώρισε η αυτοκίνηση.

Το Seven ξεκίνησε την καριέρα του με 1.172 κυβικά και μόλις 40 ίππους, πίσω στα 1958. Δεν ράγιζε τη δομή της πραγματικότητας με τις επιδόσεις (0-100 σε 16.2”, τελική 130 χλμ/ώρα), όμως γνώριζε την αποθέωση από όποιον πέρναγε έστω 10 λεπτά πίσω από το τιμόνι του. Η κορυφή του παρμπρίζ, που εξυπηρετούσε και ως το ψηλότερο σημείο του αυτοκινήτου, απείχε 90 εκατοστά από το έδαφος. Κοντολογίς, το κέντρο βάρους ήταν στα Τάρταρα, με ό,τι εξωπραγματικό για την οδική συμπεριφορά συνεπαγόταν.

Μέχρι το τέλος της επίσημης παραγωγής το 1973, το «Εφτάρι» σταδιακά αντικατέστησε τα ταμπούρα με δισκόφρενα γύρω-γύρω, υπερτριπλασίασε την ισχύ (peak τα 140 άλογα του Supersprint των 1.7 λίτρων) και έγινε cult icon. Η φιλοσοφία, ωστόσο, έμεινε παρθένα: ελάχιστο βάρος (500 κιλά max η πρώτη γενιά, μέχρι τα 560 η τέταρτη και τελευταία), αμόλυντη αίσθηση, αξεπέραστη αμεσότητα.

Η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων Caterham Cars αγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος στις αρχές του ’70 και συνεχίζει μέχρι σήμερα την παράδοση.

Lotus Esprit V8

Γραφειοκρατικά, η Esprit χωρίζεται σε 4 γενιές. Ουσιαστικά, ωστόσο, υπάρχουν μόνο 2: προ 1987 και μετά.

Μέχρι την άφιξη του σωτηρίου έτους που διδάξαμε μπάσκετ στην Ευρώπη, η Esprit ήταν ίδια από την πρεμιέρα της, το 1976. Λίγες βελτιώσεις εδώ, ένα ελαφρύ facelift εκεί, αλλά το είναι και το φαίνεσθαι παρέμεναν απαράλλαχτα. O Peter Stevens ήρθε -κατ’αρχήν- να αλλάξει το δεύτερο. Ο μετέπειτα σχεδιαστής της McLaren F1 εκσυγχρόνισε τις γραμμές, «αγρίεψε» την παρουσία και δημιούργησε ένα από τα πιο δυναμικά σχήματα της εποχής, το οποίο εξελίχθηκε σε ένα από τα διαχρονικότερα ever.

Μηχανικά το αμάξωμα ήταν εξ’ ολοκλήρου νέο, το ανθρακόνημα «παντρεύτηκε» με την οροφή, η ακαμψία αυξήθηκε κατά 22% και η ιπποδύναμη πήρε τον ανήφορο. Από τα 210 άλογα, φτάσαμε στα 270 (280 με overboost) της SE και το φράγμα των 5” για το «κατοστάρι» μας άφησε, όπως έκανε και το κιβώτιο της Lotus στα χέρια του Richard Gere

Tα καλύτερα ήρθαν στα 90’s, όταν η Esprit απέκτησε το τελευταίο κομμάτι για να συμπληρώσει το παζλ που θα την έβαζε στην ελίτ των supercars. Ο V8 των 3.5 λίτρων κόστισε 5 εκ. λίρες στη Lotus για να τον εξελίξει, όταν ολόκληρη η Elise περιορίστηκε στα 2. Όσες και οι τουρμπίνες που έστελναν την απόδοση του flat-plane 8κύλινδρου στα 355 άλογα, με τους ανταγωνιστές να λένε «ευχαριστώ». Βλέπεις η δυναμική του κινητήρα βρισκόταν στους 500 ίππους, νούμερο που αν το συνδυάσεις με τα 1.380 κιλά βάρους παίρνεις έναν πρώιμο hypercar εξυγιαντή . Το κιβώτιο της Renault, όμως, αποδείχθηκε πολλές φορές λίγο ακόμα και για τα 355 άλογα, τονώνοντας την φήμη του ακρωνύμιου LOTUS (Lots Of Trouble Usually Serious). Όταν λειτουργούσε σωστά, η Esprit V8 απαιτούσε 4.3” για τα πρώτα 100, ξερό «10αρι» για τα 160, 18.2 για τα 200 και σταματούσε να επιταχύνει στα 285 χλμ/ώρα.

Εκδόσεις υπήρξαν πολλές: η Senna Edition που είδες στο εξώφυλλο, η σπάνια 300 Sport των 64 κομματιών, που «έσφιγγε» τις 964 και 993 RS και «έριχνε» στην Jaguar XJ220 στις ανά τον κόσμο πίστες

H GT3 των 1.230 κιλών, στην οποία έφταναν και περίσσευαν 240 ίπποι από το 2λιτρο υπερτροφοδοτούμενο μοτέρ για να επαναφέρουν το πνεύμα της πρώτης Turbo Esprit

H κορυφή, όμως, φοράει carbon αεροτομή, ζάντες μαγνησίου και αυτοκόλλητα «350» στις πόρτες. Η Sport είναι η πιο ακραία εκτέλεση της Esprit συνταγής, με απευθείας καταβολές από την αγωνιστική GT1. Το βάρος μειώθηκε κατά 80 κιλά σε σχέση με την V8, τα φρένα της AP Racing ήταν μεγαλύτερα, η ανάρτηση σκληρότερη και χαμηλότερη, το υποπλαίσιο του κινητήρα είχε επιπλέον δεσίματα για αύξηση της στρεπτικής ακαμψίας, ενώ ο κινητήρας διέθετε λειτουργία torgue overboost στις πρώτες ταχύτητες ώστε να καλύπτει το lag των τούρμπο και να μην αφήνει «ξεκρέμαστο» τον οδηγό στις εξόδους των κλειστών στροφών.

Μόλις 50 κατασκευάστηκαν, όλες σε ασημί χρώμα πλην 2, οι οποίες κυκλοφόρησαν σε λευκό. Αυτές είναι και οι πιο σπάνιες Lotus που αναζητούνται, προσηλωμένες μέχρι βίδας στα πιστεύω του «πατριάρχη» της δυναμικής συμπεριφοράς Colin Chapman.

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Τα ηλεκτρικά θα κοστίζουν λιγότερο από αυτά με κινητήρες εσωτ. καύσης το 2027, αλλά θα έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος επισκευής

Το κόστος κατασκευής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμένει η Ford και σύμφωνα με την πρόβλεψη της Gartner, μιας αμερικανικής εταιρείας τεχνολογικής...

Η Renault δεν θα προσφέρει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα από το 2030

Στις αρχές του 2022 η Renault είχε ανακοινώσει πως έως το 2030 η εταιρία θα μεταμορφωθεί σε μια αμιγώς ηλεκτρική εταιρία για την αγορά...

Η κατήγορος του Christian Horner έκανε επίσημη καταγγελία στη FIA

Νέο κεφάλαιο στην υπόθεση Christian Horner, με την γυναίκα κατήγορο να έχει κάνει επίσημη καταγγελία για τη συμπεριφορά του στη FIA, ενώ ετοιμάζεται να...
Autoblog.gr