Σήμερα θα ρίξουμε μια ματιά σε πιο πρωτότυπες κατασκευές που έχουν κυλίσει τους τροχούς τους στους αμμόλοφους και τις ερημιές του φημισμένου αγώνα. Θα μου πεις, πόσο πιο πρωτότυπες από ένα κτηνώδες μεταλλαγμένο crossover κι ένα pick up που θυμίζει άρμα μάχης;

Η τρέλα δεν πάει στα βουνά, αλλά στην έρημο. Απόλαυσε!

Vespa P200E

Το 1980, στη sophomore χρονιά του Dakar, τέσσερις εκκεντρικοί (αλλιώς, ημίτρελοι) κύριοι αποφάσισαν πως το ιδανικό μέσο για να αντιμετωπίσουν το εχθρικό περιβάλλον της ερήμου, ήταν η Vespa. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, δύο εξ αυτών – Marc Simonot και Bernard Tcherniavsky τα ονόματα των ηρώων- αποδείχθηκε πως ήξεραν από Vespa και έφτασαν στη Σενεγαλέζικη πρωτεύουσα. Μπορεί να άργησαν 3 μέρες από τον τελευταίο τερματισμό, όμως τα κατάφεραν. Ο ορισμός του “σημασία έχει η συμμετοχή, όχι η νίκη”.

Renault 4L

Οι Αφοί Marreau πόνταραν στο μικρό βάρος, την απλότητα της κατασκευής (και της τυχόν επισκευής) και την αξιοπιστία της “Kατρουλούς” για την παρθενική διεξαγωγή του Paris-Dakar, πίσω στο 1979. To γαλλικό αυτοκίνητο εντυπωσίασε τους πάντες τερματίζοντας στην 5η θέση, επίτευγμα που αγγίζει τα όρια του άθλου καθότι τότε αυτοκίνητα, φορτηγά και μοτοσυκλέτες αγωνίζονταν σε μια κατηγορία.

Αυτό φαίνεται πως άνοιξε την όρεξη στους Γάλλους, οι οποίοι έναν χρόνο αργότερα ανέβηκαν στο βάθρο πετυχαίνοντας μια από τις μεγαλύτερες νίκες για τον όρο “καθημερινό αυτοκίνητο” στο motorsport.

Citroen 2CV

Σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, δύο άλλα αδέρφια εμπνεύστηκαν από το έπος των Marreau και δοκίμασαν την τύχη τους με το “Nτεσεβό”. Οι Philippe και Gilles Marques πήραν ένα 2CV του 1963, αλλά επειδή τα 29 άλογα του δικύλινδρου αέροψυκτου boxer των 600 κυβικών πιθανότατα θα τερμάτιζαν σήμερα από το 2007, τοποθέτησαν το μοτέρ του Visa των 652 κυβικών και 35 ολόκληρων αλόγων. Για να είναι σίγουροι ότι θα έχουν αφθονία γκαζιού ντούμπλαραν τον κινητήρα στο πίσω μέρος, με τη συνολική ιπποδύναμη του δικινητήριου Citroen να ανέρχεται στους 80 ίππους (ήταν και βελτιωμένοι στα 40 άλογα, παράλειψις δική μου).

Προς απογοήτευση όλων, ενώ το bi-motor project δούλευε ρολόι, η πίσω ανάρτηση αποφάσισε πως δεν ανεχόταν πιστονιές πάνω από το κεφάλι της και κατέρρευσε.

Fiat Campagnola

Μπορεί να μην έχεις ξανακούσει το όνομα “Campagnola” και δεν σε αδικώ. Το σκληροτράχηλο Fiat, όπως βλέπεις, είχε πολλές επιρροές από Willys Jeep και G-Wagen, έχοντας παράλληλα ίδιο σκοπό ύπαρξης. Σχεδιασμένο αρχικά το 1951 για τις ανάγκες του ιταλικού στρατού, αναβαθμίστηκε το 1974 και συνεχίζει να υπηρετεί μέχρι σήμερα τα ιταλικά και γαλλικά στρατεύματα. Μέχρι την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ήταν κι εκεί παρόν με τα σήματα της Zastava.

Το 1979 η Fiat κατέβασε 7 πληρώματα στο Dakar, εκ των οποίων τερμάτισαν τα 4. Το πιο επιτυχημένο εξ’αυτών, οι Cesare Giraudo και Antonio Cavalieri, κέρδισαν ένα σκέλος και τερμάτισαν στην 7η θέση της γενικής (άτυπη 3η για τα αυτοκίνητα). Η ιδιαιτερότητα στη συμμετοχή του Campagnola έγκειται στο ότι, πλην ελαστικών και “σιδεριάς” μπροστά, ήταν εντελώς εργοστασιακό!

Rolls Royce Corniche

Τα λεφτά -υποτίθεται ότι- δεν φέρνουν την ευτυχία. Μπορούν, όμως, να βάλουν σε βάλτους και ποτάμια ένα από τα πιο πολυτελή αυτοκίνητα που έχουν κυκλοφορήσει.

Το 1981 ο Thierry De Montcorgé (Γάλλος ευγενής και αργόσχολος) έβαλε στοίχημα με την παρέα του πως θα μπορούσε να τερματίσει στο Paris-Dakar με την Rolls Royce Corniche του. Οι φίλοι του εννοείται πως δέχτηκαν, καθώς πίστεψαν πως θα πήγαινε στον σκληρότερο αγώνα του κόσμου με μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή του αριστοκρατικού μοντέλου (ατσίδες, ε;).

Αυτό που κατέβηκε στην αφετηρία ήταν ένα κράμα Corvette, Land Cruiser και μηχανικής παράνοιας. Το σασί ξηλώθηκε όλο και στη θέση του μπήκε σωληνωτό βάρους μόλις 80 κιλών, στο μηχανοστάσιο “κούμπωσε” ο αμερικανικός 5,7-λίτρων V8 των 350 ίππων και την μετάδοση ανέλαβε το σύστημα τετρακίνησης του FJ45.

Για καλή τύχη της ομήγυρης του De Montcorgé, το αυτοκίνητο αποκλείστηκε λόγω παράτυπων επισκευών, ενώ βρίσκονταν στη 13η θέση της γενικής.

Porsche 959

Η Porsche ξεκίνησε τον σχεδιασμό της 959 “Gruppe B” το 1981 με σκοπό τη συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σπορ πρωτοτύπων. Την επόμενη χρονιά οι κανονισμοί τροποποιήθηκαν, ώστε το Group B να προσανατολίζεται στα ράλι και το Group C στους αγώνες αντοχής. Το project ήταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο για να εγκαταλειφθεί, οπότε οι Γερμανοί αποφάσισαν να μετατρέψουν την 959 στο τεχνολογικό υπερθέαμα που άφησε ιστορία.

Οι αγωνιστικές εκδόσεις, ωστόσο, δεν συνέφερε να πάνε χαμένες. Για αυτό και το 1985 η Porsche πήγε στην έρημο της Μαυριτανίας με τρεις 959, εκ των οποίων καμία δεν κατάφερε να τερματίσει. Την επόμενη χρονιά οι Γερμανοί ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν περιθώρια αμφισβήτησης, όπερ και εγένετο με τους Rene Metge και Jacky Ixx να κάνουν ένα άνετο “1-2”.

Η απόλυτη επικράτηση στο Dakar δημιούργησε προσδοκίες για τη συμμετοχή της 959 στο Group B, ωστόσο το κόστος μιας πλήρους εμπλοκής απέτρεψε την Porsche. Την ίδια χρονιά ήρθε ο θάνατος του Henri Toivonen στον Γύρο της Κορσικής να βάλει τέλος στην πιο ακραία μορφή rallying που είδε ο πλανήτης.

Jules II Proto

Δεν πιστεύω να ξέχασες κιόλας τον Thierry De Montcorge. Η ομάδα του εκκεντρικού Γάλλου επέστρεψε το 1984 με μία πιο εξωφρενική ιδέα από την Corniche-monster truck που είδαμε πιο πάνω.

Το Jules II Proto (όπου “Jules” η σειρά αρώματος του Christian Dior που χορήγησε τόσο αυτό, όσο και την Rolls Royce) ήταν εμπνευσμένο από την Tyrell P34 και τα τριαξονικά φορτηγά, έχοντας 6 τροχούς στους 4 εκ των οποίων πέρναγαν τα 300 άλογα του V8 κινητήρα των 5,7 λίτρων της Chevrolet. Η ιδεά ήταν να υπάρχει όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάδοση της κίνησης, ώστε να αποφεύγεται το “σκάψιμο” στους αμμόλοφους με το μπροστινό σύστημα ελεύθερο να στρίβει και να φρενάρει. Το σασί ήταν ένα πρωτοποριακό ανθρακονημάτινο σύνολο, που βοηθούσε να διατηρηθεί το βάρος στα 1.400 κιλά (πολύ λίγα για ένα τριαξονικό αγωνιστικό φορτηγό που κατ’ουσία ήταν).

Δυστυχώς, το επαναστατικό πλαίσιο δεν άντεξε τις κακουχίες και έσπασε, τερματίζοντας την πορεία του Proto και τη συμμετοχή της Team De Montcorge στους αγώνες του είδους.

Peugeot 2008 DKR

Όχι ότι το φετινό 3008 DKR πάει πίσω, αλλά το κουπέ τανκ που παρουσίασαν οι Γάλλοι για την μεγάλη επιστροφή τους το 2015 ήθελε αρκετά καντάρια φαντασίας για να συλληφθεί.

Αιρετικό ως προς την μετάδοση της κίνησης, όντας πισωκίνητο, το 2008 DKR μπήκε στην Αργεντινή με σκοπό να σπάσει το μονοπώλιο της Mini. Δυο εβδομάδες μετά, ο 11ακις νικητής σε μηχανές και αυτοκίνητα Stephanne Peterhansel τερμάτιζε 11ος και καταϊδρωμένος, ο Cyril Despres 34ος και ο Carlos Sainz -που ήταν ο μόνος σε ανταγωνιστικό ρυθμό- σταμάτησε να ταλαιπωρείται από προβλήματα αξιοπιστίας όταν τούμπαρε και εγκατέλειψε (φετινό deja vu).

Την επόμενη χρονιά, πάντως, η Peugeot ανέκαμψε και πήρε τη νίκη, με τον Peterhansel να ισοφαρίζει τις 6 νίκες στην κατηγορία των μοτοσυκλετών και ανεβάζοντας το συνολικό ρεκόρ του στις 12.

SMG Buggy

Εάν τυγχάνει να μην γνωρίζεις το Mad Max: 1ον γίνε αλλαγή μόνος σου. 2ον παρόμοια αυτοκίνητα με το Buggy του Sainz βλέπεις να “σκοτώνονται” σε ένα επικό post-apocalyptic σκηνικό.

Πριν 2 χρόνια η Red Bull αποφάσισε να μιμηθεί τη Formula 1, θέλοντας να κυριαρχήσει στο Dakar. Με τα γενναία κονδύλια του energy drink, η γαλλική ομάδα της SMG ετοίμασε ένα πρωτότυπο που θύμιζε αγωνιστικό του Le Mans για την έρημο. To αλουμινένιο σωληνωτό πλαίσιο ντύνονταν με ανθρακονημάτινο αμάξωμα, κόντρα στη μόδα των 4wd ντίζελ ήταν δικίνητο με έναν in-house κομπρεσοράτο V6 απόδοσης 420 ίππων και είχε τον Carlos Sainz στα πηδάλια.

Η πολλή πρωτοτυπία, όμως, ζήτησε τα ρέστα σε αξιοπιστία και οδήγησε στην εγκατάλειψη τον “Μatador”. Παρόλο το ανεπιτυχές πέρασμά του, παραμένει ένα από τα πιο ξεχωριστά και ίσως το πιο extreme αυτοκίνητο που έχουμε δει στις ανελέητες διαδρομές του πιο σκληρού αγώνα παγκοσμίως.