10 απίστευτα, κεντρομήχανα hatchbacks!

Σχετικά άρθρα

Κίνηση και κινητήρας μπροστά, σχεδόν πάντα τετρακύλινδρος, χώροι αρκετοί για να μετακινηθούν τέσσερα άτομα, τρεις ή πέντε πόρτες-τρεις για να φαίνεσαι πιο σπορ- και μήκος ικανό να μετακινείσαι με χάρη στο χάος της πόλης. Έλα όμως που τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για μερικούς κατασκευαστές που αναζητούσαν κάτι διαφορετικό από τα παραπάνω. Σήμερα θα δούμε περιπτώσεις hatchbacks/supermini που η “καρδιά” τους χτυπούσε στο κέντρο.

Ας μη χρονοτριβούμε και ας ξεκινήσουμε από την αγαπημένη μου…

Renault Clio V6 Phase I/Phase II

Renault! Η γαλλική εταιρεία είχε παράδοση στα κεντρομήχανα supermini και, θέλοντας να μείνει στο ίδιο μήκος κύματος με τον “παππού” R5 Turbo, παρουσίασε πριν 16 χρόνια (ε, ρε πώς περνάει ο καιρός!), το Clio V6. Πίσω από την “αθώα” φατσούλα του γαλλικού supermini με αναβολικά, κρυβόταν ένα τρίλιτρο κτηνάκι, με τα πίσω καθίσματα να έχουν παραδώσει τη θέση του στον V6 L7Χ του Laguna, ο οποίος απέδιδε περί του 230 ίππους. Λίγα στοιχεία συνδέουν αυτό και το Clio II που όλοι ξέρουμε, προφανώς έπρεπε να υποστεί το σασί εκτενείς αλλαγές και στο τέλος, το V6 ζύγιζε 300 κιλά περισσότερα από το Clio 172 Cup, σύνολ0 1335 κιλά. Σύμφωνα με πληροφορίες, τελικώς 1631 αντίτυπα κατασκευάστηκαν, με τους ιδιοκτήτες, όπως λέει ο μύθος, να τα κρατούν κλειδωμένα στα γκαράζ τους όταν έβρεχε… Βλέπεις, δε συγχωρούσε λάθη.

Στο λίφτινγκ του Phase II, νέοι προφυλακτήρες και φωτιστικά σώματα ήταν οι άμεσα αναγνωρίσιμες αλλαγές ανάμεσα σε αυτό και την προηγούμενη γενιά, η Porsche έβαλε το χεράκι της στη βελτίωση του κινητήρα, που σε αυτή την περίπτωση, απέδιδε 255 ίππους στους πίσω τροχούς μέσω ενός εξατάχυτου κιβωτίου και του ελεύθερου διαφορικού, ενώ η Renault Sport τοποθέτησε πιο σκληρά αμορτισέρ και επανασχεδίασε την ανάρτηση με γνώμονα τη σταθερότητα, κάτι που έλειπε στην προηγούμενη γενιά. Πιο βαρύ (1400 κιλά), τα 0-100 χλμ/ώρα. έρχονταν σε 5,8”, 0,6” πιο γρήγορα από το Phase I και η τελική του ταχύτητα ανερχόταν στα 245 χλμ/ώρα. Από το 2003 έως και το 2005, κατασκευάστηκαν 1309 Clio V6 Phase II.

Fun Fact: Μέχρι το 2006, είχε τον τίτλο του ισχυρότερου hatchback στον κόσμο!

Renault 5 Turbo

Πάμε να δούμε και τον “παππού” του Clio V6. H σκέψη να υπερτροφοδοτηθεί το Πεντάρι υπήρχε από το 1976, ένα χρόνο μετά, η Renault ήταν η πρώτη που αγωνίστηκε στη Formula 1 με μονοθέσιο με turbo κινητήρα. Βέβαια, ο κινητήρας στο Renault 5 σιγά που θα έμενε μπροστά. Η μετακόμιση στο κέντρο του 1400αρη κινητήρα του R5 Alpine, παρέα με ένα Garett T3 turbocharger, έφερε την ιπποδύναμη στα 160 άλογα , 70% πάνω από τον αντίστοιχο ατμοσφαιρικό! Το Κτηνοπεντάρι δεν το μπέρδευες με τίποτε άλλο, οι αεραγωγοί στα πλαϊνά φώναζαν ότι κάτι υπήρχε εκεί πίσω και το 5-ταχυτο κιβώτιο από το Renault 30 TX μετέδιδε την κίνηση στον πίσω άξονα. Παρίσι 1978 και παρουσιαζόταν στη Διεθνή Έκθεση το πρωτότυπο, δύο χρόνια μετά ξεκινούσε η παραγωγή.

Τα πρώτα 400 5 turbo κατασκευάστηκαν για να συμμετέχουν στην κατηγορία του Group 4. Ήταν Ιανουάριος του 1980 όταν η Renault ξεκίνησε την παραγωγή του 5 Turbo, βάρους 970 κιλών, και στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στην παραγωγή, κατασκευάστηκαν 3.576 αυτοκίνητα. Η διάταξη του κινητήρα στο κέντρο και πίσω, μαζί με την κίνηση στους πίσω τροχούς (RMR) και το εντυπωσιακά φαρδύ bodykit το καθιστούσαν αρχικά άκρως ποθητό αλλά και αρκετά δύστροπο. Γι’αυτό και αγαπήθηκε, ενώ θεωρείται και ένα από τα πρώτα αυθεντικά hothatches.

Ωστόσο, όταν ολοκληρώθηκε η παραγωγή για να ομολογκαριστούν τα μοντέλα, παρήχθη και μια άλλη έκδοση του 5 Turbo, η Turbo 2. Αυτή ήταν, θα λέγαμε, μια πιο “φτωχή έκδοση” του 5 Turbo, χρησιμοποιώντας πιο πολλά μέρη από το stock 5, όπως και ότι δε διέθετε ζάντες ελαφριού κράματος. Εντούτοις, οι επιδόσεις μόνο κακές δεν ήταν. To R5 Turbo 2 πέρασε σε μόλις 250 μονάδες στη παραγωγή, με τον 1.400αρη turbo κινητήρα του να αποδίδει 160 άλογα, με τα 0-100 χλμ/ώρα να τα κάνει σε 6,6 δευτερόλεπτα, έχοντας τελική ταχύτητα 200 χλμ/ώρα.

Peugeot 205 T16

Επιμένουμε γαλλικά και πάμε στο “Λέοντα” του Group B. 200 κομμάτια όλα κι όλα ήταν η προϋπόθεση για να πάρει homologation το αντίστοιχο αγωνιστικό και σήμερα φημολογείται ότι υπάρχουν περίπου 150 Peugeot 205 T16.Όλα τα αυτοκίνητα δρόμου ήταν αριστεροτίμονα και πανομοιότυπα εξοπλισμένα, βαμμένα σε σκούρο γκρι χρώμα. Η περιορισμένη παραγωγή του T16 έπρεπε να γίνει σε πολύ εξειδικευμένο εργοστάσιο, γι’αυτό και η Peugeot ανέθεσε την κατασκευή του μοντέλου στην Heuliez στη δυτική Γαλλία, υπό την εποπτεία του τότε αγωνιστικού διευθυντή της ομάδας του Jean Todt (σημερινός πρόεδρος της FIA), με κάθε ένα να ήταν κατασκευασμένο στο χέρι.

Σχεδόν καμιά ουσιαστική συγγένεια δεν έχει με το 205 που ξέρουμε, με αυτή να μένει μόνο στο όνομα. Το πλαίσιο ήταν μια πανίσχυρη ατσάλινη κατασκευή από μονομπλόκ χάλυβα, το οποίο συμπληρώθηκε στο πίσω μέρος από μια προέκταση σωληνωτού σασί για την τοποθέτηση του μηχανικού συγκροτήματος. Δύο μεγάλα καπό από πολυεστέρα κάλυπταν το εμπρός και το πίσω μέρος του αμαξώματος, και το μόνο που μοιράζεται με το 205 GTI είναι οι πόρτες και κάποια άλλα μέρη, όπως τα φωτιστικά σώματα και οι εσωτερικοί διακόπτες. Κίνηση έπαιρνε από έναν 1.775 κ.εκ. 16-βάλβιδο υπερτροφοδοτούμενο τετρακύλινδρο κινητήρα ο οποίος μοιράζονταν ακριβώς τα ίδια μηχανικά μέρη με τα αγωνιστικά, μόνο που η έκδοση δρόμου είχε την μισή ιπποδύναμη, δηλαδή 200 άλογα. Για την μετάδοση, χρησιμοποιόταν ένα 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων, η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη και για την πέδηση φρόντιζαν αεριζόμενα δισκόφρενα στους τέσσερις τροχούς.

Lancia Delta S4 Stradale

Αχ αυτή η Ιταλίδα! Συλλεκτικό κομμάτι πια, 200 και εδώ αντίτυπα κατασκευάστηκαν για την απαραίτητη homologation. Delta διαβάζουμε στο όνομα, καμιά ομοιότητα με το αυτοκίνητο παραγωγής. Στο κέντρο ο κινητήρας κι εδώ, σε κάθετη διάταξη. Το σασί ήταν σωληνοειδής κατασκευή χωροδικτυώματος και έμοιαζε πολύ με την 037. Χαρακτηριστικά του ήταν τα μεγάλα διπλά ψαλίδια εμπρός και διπλή ανάρτηση πίσω (δυο αμορτισέρ σε κάθε πλευρά, με ένα μόνο ελατήριο για κάθε δύο από αυτά). Το αμάξωμα ήταν κατασκευασμένο, εν αντιθέσει με αυτό από ανθρακονήματα της αγωνιστικής έκδοσης, από fiberglass.

Το μηχανικό σύνολο ήταν ένας τετρακύλινδρος 1,8 λίτρων κινητήρας, με turbocharger και supercharger, αποδίδοντας 247 ίππους στις 6.750 σ.α.λ..

Ford Festiva Shogun V6

Τι γίνεται όταν ένα Ford Festiva φορέσει έναν V6 3,0-λιτρο κινητήρα προερχόμενο από το Taurus SHO τοποθετημένο πίσω από το κάθισμα του οδηγού; Δημιουργείται το Shogun, με τον Jay Leno να οδηγεί το καυτό hot hatch των 220 ίππων με 271 Nm ροπής.

Ο κινητήρας σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε από την Yamaha, κατόπιν συμφωνίας με τους Αμερικάνους. Λόγω του σχεδιασμού της εισαγωγής του κινητήρα, αυτός μπορούσε να τοποθετηθεί εγκάρσια, αλλά και κατά τον διαμήκη άξονα. Ζυγίζει μόλις 993 κιλά, με τα 0-96 χλμ/ώρα να τα κάνει σε 5 δευτερόλεπτα, με το αυτοκίνητο να διαθέτει και σύστημα Nitro που ανεβάζει στιγμιαία την ιπποδύναμη στα 300 άλογα. Δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ θέλω να έχω μια βόλτα μαζί του, κολασμένα!

Λέγεται ότι εφτά τέτοια κατασκευάστηκαν και ένα από αυτά ανήκει στον Jay Leno.

Daihatsu Charade DeTomaso 926R

Ένα αυτοκίνητο που ΘΑ αγωνιζόταν στο Group B, αλλά δεν πρόλαβε. Τα τραγικά δυστυχήματα που έλαβαν χώρα, κυρίως το 1986, με τον αποκορύφωμα το θάνατο των Toivonen/Cresto στο καταραμένο ράλι Κορσικής, στέρησαν από κατασκευαστές την εμπλοκή τους στο πρωτάθλημα, Ένας από αυτούς ήταν η Daihatsu.

Στο 26ο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τόκιο το 1985, Daihatsu παρουσίασε ένα κεντρομήχανο πρωτότυπο για το Group B που θα μπορούσε να συμμετάσχει την επόμενη χρονιά. Ο τρικύλινδρος turbo κινητήρας των 993 κ.εκ μετακόμισε στο κέντρο του αυτοκινήτου, ενώ για τις ανάγκες συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, η χωρητικότητα του κινητήρα μειώθηκε στα 926 κ.εκ. (εξού και το όνομά του), έτσι ώστε να ενταχθεί στην κατηγορία κάτω των 1.3 λίτρων. 118 ίππους απέδιδε ο κινητήρας και ήταν ικανά να κινήσουν το μόλις 800 κιλών αγωνιστικό.

Υψηλές προσδοκίες είχαν οι Ιάπωνες, ήδη στην παρουσίαση, οι δημοσιογράφοι έβλεπαν ομοιότητες με το R5 Turbo. Με τον κινητήρα τοποθετημένο πίσω από τα μπροστινά καθίσματα, το 926R είχε πολύ λίγη συγγένεια με το αυτοκίνητο παραγωγής και μόνο οι πόρτες και η οροφή ήταν ίδια. Η De Tomaso είχε αναλάβει την εξέλιξη του α λλά έμελλε να παραμείνει ένα όνειρο για τους Ιάπωνες.

Η Daihatsu ήταν έτοιμη να το περάσει στην παραγωγή, με τις παρουσιάσεις και τα test drives να αφήνουν θετικές εντυπώσεις. Ωστόσο, το Group B καταργήθηκε στο τέλος του 1986 και το ελπιδοφόρο project του 926R ακυρώθηκε.

Nissan Micra 350 SR

Ένα απόλυτα road legal αυτοκίνητο, κι ας μοιάζει με αγωνιστικό. Το “τερατάκι τσέπης” που βλέπεις στην εικόνα ακούει στο όνομα Micra 350R και βασίζεται στο Micra K12 που παρουσιάστηκε το 2002. Θέλοντας η Νissan να κλέψει λίγο απ΄την αίγλη της Renault με το Clio V6, σκέφτηκε ότι μπορεί και αυτή να κατασκευάσει ένα κεντρομήχανο supermini. Ανέθεσε στο Roy Mallock και την εταιρεία του, τη RML Group, που ειδικεύεται στην προετοιμασία και εξέλιξη αγωνιστικών σε κορυφαία πρωταθλήματα ανά τον κόσμο, την υλοποίηση της παραπάνω τρελής ιδέας.

Εκεί που κάποτε βρίσκονταν τα πίσω καθίσματα, αρχικά βρίσκαμε ένα de-tuned δίλιτρο αγωνιστικό κινητήρα 265 ίππων, με καταβολές από το BTCC, με την κίνηση να μεταδίδεται φυσικά στους πίσω τροχούς Ωστόσο, επειδή τελικά αποδείχθηκε αναξιόπιστος, στη θέση του μπήκε ένας VQ35, με block από Murano και κυλινδροκεφαλή από 350Z, βελτιωμένος από την Nismo, που συνδυαζόταν με χειροκίνητο εξατάχυτο κιβώτιο. Αυτός ο κινητήρας των 3,5-λίτρων απέδιδε 310 άλογα και το ΜegaMicra πετύχαινε τα πρώτα 100 χλμ/ώρα από στάση σε λιγότερο από 5″ και η τελική του ταχύτητα ανερχόταν στα 250 χλμ/ώρα.

Toyota Aygo Crazy

One-off, στο κέντρο ο 1,8 λίτρων κινητήρας από το MR2 turbo δια χειρός Toyota Motorsport αποδίδει 200 ίππους και όλα αυτά στη λιλιπούτεια συσκευασία του Aygo της πρώτης γενιάς.

Συμπληρώνω: Πλήρης απουσία ηλεκτρονικών βοηθημάτων και ABS, custom-made αμάξωμα, full roll cage στο εσωτερικό, ανάρτηση από το MR2 Roadster, γόνατα McPherson παντού και αμορτισέρ της Tein. Είναι 18,5 εκατοστά πιο φαρδύ από το standard Αygo, αλλά ζυγίζει 1050 κιλά, 160 κιλά παραπάνω απ΄το “αδερφάκι” του.

MG Metro 6R4 Clubman

Ίσως, το μόνο αποδεκτό Austin Metro. Εννοείται ότι μιλάμε για την έκδοση δρόμου του αγωνιστικού 6R4 και το πνευματικό τέκνο του αγωνιστικού διευθυντή της Austin Rover, John Davenport. Σε συνεργασία με τη Williams F1, το πλαστικό, στην ουσία 6R4 Clubman, είχε σύστημα μόνιμης τετρακίνησης και ήταν εμπνευσμένο από την επαναστατική τετρακίνηση της Audi.

Όμως, η εταιρεία χρειαζόταν ένα επιθετικό μηχανικό σύνολο. Κινούταν από έναν 3.0-λιτρο V6 κινητήρα της εταιρίας του David Wood και είχε φτιαχτεί κατά παραγγελία, χρησιμοποιώντας πολλά στοιχεία από την αρχιτεκτονική του κινητήρα Cosworth DFV. Είχε 2 κεφάλες μια για κάθε σειρά του V κινητήρα. Κάθε κεφαλή είχε 2 εκκεντροφόρους επικεφαλής και 4 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Άρα μιλάμε για ένα 24-βαλβιδο σύνολο το οποίο στην πρώτη, αγωνιστική εκδοχή του παρήγαγε περίπου 350 άλογα. Η μηχανή ήταν κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό καθώς δεν ήταν υπετροφοδοτουμενος αλλά ατμοσφαιρικός σε σχέση με τον ανταγωνισμό που χρησιμοποιούσαν ή κομπρεσορες ή τούρμπο.

Ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στο κέντρο του αυτοκίνητου κατά τον διαμήκη άξονα αλλά στην ανάποδη εκδοχή του. Δηλαδή το μπροστά μέρος του κινητήρα είχε το κιβώτιο και κατά συνέπεια ήταν στο κέντρο του αυτοκίνητου.

Volkswagen Golf GTI W12 650

Κλείνουμε τη σημερινή λίστα με τον Frankenstein από το Wolfsburg. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονταν εκεί στη Γερμανία, αλλά το αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο, εντυπωσιάζει. Παίρνουμε ένα Golf GTi πέμπτης γενιάς, έχουμε την Bentley να μας δανείσει έναν W12 κινητήρα, ο οποίος με τη συμβολή δύο turbos αποδίδει 650 ίππους, η Audi μας παραχωρεί ευγενικά τα φρένα από το RS4 και από τη Gallardo διαλέγουμε τα πίσω φρένα και τον πίσω άξονα και τέλος ο “Φαέθων” μας στέλνει το κιβώτιο ταχυτήτων του.

Χμμ, δε χωράει μπροστά ο κινητήρας. Δε φτιάχνουμε και ένα καινούριο αλουμινένιο υποπλαίσιο για να μπορεί να μπει στο κέντρο σωστά ο W12; Αποστολή εξετελέσθη! Βέβαια, όλο αυτό επρόκειτο για concept, και πιστεύω θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έστω να το βλέπαμε σε περιορισμένη παραγωγή.

Κι όπως θα έλεγαν οι Γερμανοί: Das ist Wahnsinn!!!

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Τα ηλεκτρικά θα κοστίζουν λιγότερο από αυτά με κινητήρες εσωτ. καύσης το 2027, αλλά θα έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος επισκευής

Το κόστος κατασκευής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμένει η Ford και σύμφωνα με την πρόβλεψη της Gartner, μιας αμερικανικής εταιρείας τεχνολογικής...

Η Renault δεν θα προσφέρει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα από το 2030

Στις αρχές του 2022 η Renault είχε ανακοινώσει πως έως το 2030 η εταιρία θα μεταμορφωθεί σε μια αμιγώς ηλεκτρική εταιρία για την αγορά...

Πατέντα της Ferrari αποκαλύπτει εξακύλινδρο υβριδικό κινητήρα υδρογόνου

Η Ferrari έχει προχωρήσει στη κατάθεση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για έναν υβριδικό εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα που τροφοδοτείται με υδρογόνο. Τα σχέδια παρουσιάζουν μια πληθώρα...

Η κατήγορος του Christian Horner έκανε επίσημη καταγγελία στη FIA

Νέο κεφάλαιο στην υπόθεση Christian Horner, με την γυναίκα κατήγορο να έχει κάνει επίσημη καταγγελία για τη συμπεριφορά του στη FIA, ενώ ετοιμάζεται να...
Autoblog.gr