Test Drive: Δοκιμάζουμε το Hyundai i20 1.4 CRDi

Η Hyundai είναι παλιά γνώριμη του ελληνικού λαού που για αρκετά χρόνια την τιμάει επιλέγοντας κάποιο από τα μοντέλα της και αυτή τον σέβεται προσφέροντας μικρά (κατά κανόνα), προσιτά οχήματα με πολύ καλό after-sales. Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία από οχήματα της μάρκας, η εντύπωση που είχα πάντα για την Hyundai ήταν πως ενώ τα αυτοκίνητά της ήταν αξιόπιστα, τίμια και πάνω απ’ όλα φθηνά, τους έλειπε κάτι πολύ σημαντικό για εμένα: ο χαρακτήρας. Κάτι στην εμφάνισή τους τα έκανε να φαίνονται άχρωμα και άοσμα. Αν επέλεγα Hyundai θα το επέλεγα επειδή είναι καλό, φθηνό και καλύπτει τις ανάγκες μου και όχι με πρωταρχικό κριτήριο την αισθητική. Έτσι όταν βρέθηκα μπροστά στο ανανεωμένο i20, οι εξεπλάγην θετικά…

Στα συν

[custom_list type=”check”]

• Εξωτερική σχεδίαση
• Χώροι/Πορτ μπαγκάζ
• Συναρμογή εσωτερικού
• Ελαστικότητα κινητήρα
• Ουδέτερη οδική συμπεριφορά
• Κιβώτιο ταχυτήτων

Στα μείον

• Συντηρητικό/”κουρασμένο” εσωτερικό
• Τιμή diesel εκδόσεων
• Αντίδραση ανάρτησης στις εγκάρσιες ανωμαλίες

Ο νέος είναι -πιο- ωραίος

Το i20 είναι από τα μοντέλα που δεν νομίζω πως χρειάζονται συστάσεις. Αντικατέστησε το Getz το 2008 και πέρυσι (2012, μην μπερδευόμαστε) υπέστη και το καθιερωμένο πλέον midlife facelift που κάνουν σχεδόν όλες οι εταιρίες 3-4 χρόνια μετά την παρουσίαση του εκάστοτε μοντέλου. Αν περιμένετε να έχει εφαρμοστεί η συνταγή «προφυλακτήρας-φώτα-μάσκα-ζάντες» γι’ αυτό το facelift θα απογοητευτείτε θετικά όμως. Το «νέο» i20 είναι ελαφρώς βελτιωμένο σε πολλούς τομείς, γεγονός που το ξαναφέρνει στο προσκήνιο για μία δεύτερη νιότη. Ένα-ένα όμως για να μην μπερδευτούμε. Εμφανισιακά το facelift “κουβαλάει” το i20 από την προηγούμενη εποχή της Hyundai στη νέα, αυτή που μοιράζεται (και πολύ καλά κάνει) την “ρευστή” αισθητική με το i30.

Μπορώ με θάρρος και τόλμη να πω πως μου αρέσει πολύ η νέα σχεδιαστική ταυτότητα της Hyundai. Τα νέα επιθετικά εμπρός φωτιστικά σώματα συνδυάζονται με άριστο τρόπο με τα γωνιώδη φώτα ομίχλης (που με μικρό επιπλέον κόστος ενσωματώνουν και τα LED φώτα ημέρας) και την νέα χαμηλότερη και «λεπτότερη» μάσκα. Το¨ενοχλητικό χαμόγελο που είχε το προ-facelift i20 έφυγε και η νέα μάσκα δείχνει σοβαρή και ελαφρώς απειλητική, με την καλή έννοια… Στο πλάι και πίσω δεν παρατηρούμε πρακτικά καμία διαφοροποίηση και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω παράπονο αφού το εμπρός με το πίσω μέρος δείχνουν να «δένουν» αρμονικά ακόμα και έτσι.

Προχωρώντας στο εσωτερικό θα κάνω μία στάση στις πόρτες για να φανερώσω τον ελαφρώς καταναγκαστικό χαρακτήρα μου. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δίνω σημασία στις πόρτες. Πόσο βαριά είναι στον χειρισμό, τους ήχους που κάνει όταν την ανοίγεις και την κλείνεις κ.ά. τέτοια περίεργα. Δείχνει προσοχή στη λεπτομέρεια και μηχανολογική αρτιότητα. Η πόρτα του i20 λοιπόν, είναι του γούστου μου. Ανοίγει με έναν ωραίο, «βαρύ» ήχο, έχει βαριά αίσθηση στο χέρι χωρίς ωστόσο να μοιάζει τεχνητή και κλείνει με έναν γδούπο, όπως πρέπει. Σαφώς και θα μπορούσε να είναι καλύτερη, δεν κλείνει σαν χρηματοκιβώτιο και δεν είχα τέτοιες προσδοκίες άλλωστε αλλά είναι άκρως ικανοποιητική.

 Απ’ έξω κούκλα…

Εντάξει, όχι πανούκλα αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι ευχαριστημένος από το εσωτερικό. Μην με παρεξηγήσετε, ποιοτικά δεν έχει κάτι μεμπτό, με εξαίρεση την ευρεία χρήση σκληρών στην αίσθηση πλαστικών, όμως η εικόνα που σχηματίζει κανείς όταν ανοίγει την πόρτα είναι αυτή ενός συντηρητικού εσωτερικού, μιας καμπίνας που μάλλον έμεινε εκεί από το προ-facelift μοντέλο. Ok, κάποια κουμπιά και κάποιοι διακόπτες άλλαξαν, η οθόνη του trip computer έχει μπλε φωτισμό όπως και ο πίνακας οργάνων και τα χειριστήρια στο τιμόνι έγιναν πιο πρακτικά και εύχρηστα όμως συνολικά, όλες αυτές οι αλλαγές δεν ήταν ποτέ δυνατό να κάνουν την διαφορά. Τα πλαστικά στην πλειοψηφία τους όπως ανέφερα είναι σκληρά αλλά όχι δυσάρεστα (μου θύμισαν λίγο αυτά του Honda Jazz) ενώ στο πάνω μέρος του ταμπλό, το μαλακό υλικό που χρησιμοποιείται είναι μαλακό στην υφή αλλά λίγο περίεργο. Από εκεί και πέρα, η συναρμογή κινείται γενικά σε άκρως ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να θέτει νέα στάνταρ στην κατηγορία αλλά χωρίς να μένει και πίσω από τον μέσο όρο και η εργονομία όπως στα περισσότερα κορεάτικα, απαιτεί μία μικρή περίοδο εξοικείωσης μετά από την οποία όλα θα φαίνονται απολύτως νορμάλ (είχα το όχημα 7 ημέρες και ήδη από την τρίτη τα χέρια μου έβρισκαν μόνα τους τα χειριστήρια).

Εκεί που το i20 παίζει εντός έδρας είναι στον τομέα των χώρων. Το μικρο-μεσαίο Hyundai μετράει 3.940×1.710×1.490mm (ΜxΠxΥ) και οι σχεδιαστές έκαναν ότι μπορούσαν ώστε κάθε χιλιοστό να έχει εκμεταλλευτεί. Έχω συνηθίσει τα Hyundai να είναι ευρύχωρα αλλά αυτό είναι πραγματικά εξαιρετικό. Τέσσερα άτομα θα βολευτούν χωρίς καμία απολύτως παραχώρηση (ακόμα και αν ο οδηγός είναι ψηλός) ενώ και πέντε βολεύονται σχετικά άνετα. Ο χώρος των αποσκευών είναι στα 295 λίτρα (με τα καθίσματα ριγμένα ανεβαίνει πάνω από τα 1.000 λίτρα) και θα καλύψει τις ανάγκες των αστικών και υπεραστικών μετακινήσεων χωρίς δυσκολία. Άφθονοι είναι επίσης και οι αποθηκευτικοί χώροι για μικροαντικείμενα στην καμπίνα με διαφόρων μεγεθών ντουλαπάκια ή ανοίγματα να βρίσκονται διασκορπισμένα στο εσωτερικό.

Αφού είμαστε στο εσωτερικό νομίζω πως πρέπει να αναφερθώ και στα καθίσματα αλλά και στην θέση οδήγησης. Πρώτα τα καθίσματα: η ταπετσαρία έχει λίγο περίεργη αίσθηση και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ο παράγοντας ολισθηρότητας που έχει. Για κάποιον περίεργο λόγο γλιστράς. Όχι πολύ και σαφώς όχι επικίνδυνα αλλά αρκετές φορές έπιασα τον εαυτό μου να μετατοπίζει ελαφρώς τα μαλακά του μόρια για να επανέλθει στη θέση που ήταν όταν μπήκε στο όχημα. Πέρα από αυτό, η πλευρική στήριξη είναι ελλιπής στους ώμους κυρίως (πολύ μικρό ψεγάδι για τον χαρακτήρα του οχήματος αλλά οφείλω να το πω) αλλά η άνεση που παρέχουν είναι αξιομνημόνευτη. Ακόμα και μετά από πολύωρο ταξίδι δεν είχα πιαστεί και δεν ένιωθα την ανάγκη να σταματήσω. Η θέση οδήγησης τέλος, είναι καλή. Τόσο το κάθισμα, όσο και το τιμόνι διαθέτουν πλήθος ρυθμίσεων με αποτέλεσμα η εύρεση σωστής θέσης οδήγησης να είναι αρκετά εύκολη διαδικασία ακόμα και για άτομα με περίεργο σωματότυπο.

Κινητήρας…

Μερικές γραμμές πριν από το τέλος, να πούμε και δύο λόγια για τα πως κινείται στον δρόμο, εντός ή εκτός πόλης το ανανεωμένο i20. Στην διάθεσή μας για την δοκιμή είχαμε τον τετρακύλινδρο diesel των 1.396 κ.εκ. με απόδοση 90 ίππων στις 4.000 σ.α.λ. και 22,5 kgm ροπής στις 2.750 σ.α.λ. που συνδυάζεται με εξατάχυτο, χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Ο κινητήρας φυσικά και είναι προδιαγραφών Euro5, με εκπομπές CO2 που δεν ξεπερνούν τα 106 gr/100km και κατανάλωση που σύμφωνα με την Hyundai κυμαίνεται από 3,7 l/100km για κίνηση εκτός πόλης έως και 5,1 l/100km για κίνηση εντός αυτής. Η μέση κατανάλωση διαμορφώνεται στα 4,2 l/100km. Σε πραγματικές συνθήκες σημειώστε 10-20% απόκλιση, δηλαδή: δεν είδα πάνω από 6,5 l/100km εντός πόλης αλλά ούτε κάτω από 4 l/100km εκτός. Όπως είναι αναμενόμενο, όλα τα παραπάνω βελτιώνονται στην ISG έκδοση (έτσι ονομάζει η Hyundai το Stop&Start) και κυρίως οι ρύποι που πέφτουν κάτω από το μαγικό -για τα τέλη κυκλοφορίας- νούμερο των 100 gr/100km (96 για την ακρίβεια). Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι είχα οποιοδήποτε παράπονο από τον κινητήρα. Τα επίπεδα ραφιναρίσματος βρίσκονται ανέλπιστα ψηλά, τόσο όσον αφορά στον ήχο όσο και στους κραδασμούς που περνάνε στην καμπίνα. Και στις δύο κατηγορίες, η ενόχληση που προκαλεί ο κινητήρας στους επιβάτες παραμένει στο ελάχιστο. Ok, αν τον πιέσεις σε υψηλές στροφές θα ακουστεί αλλά και ποιος κινητήρας δεν θα το κάνει; Από επιδόσεις δεν περίμενα πολλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως το i20 απογοητεύει. Καμία σχέση. 13,5 δευτερόλεπτα δίνει η Hyundai για το 0-100 και σε αίσθηση μάλλον επιβεβαιώνεται. Στις ρεπρίζ ο κινητήρας βρίσκεται περισσότερο στο στοιχείο του, με αποτέλεσμα αν είσαι πάνω από τις 1.300-1.400 σ.α.λ. να μην σε απασχολεί ιδιαίτερα τι ταχύτητα έχεις στο κιβώτιο (σε λογικά πλαίσια μιλάμε πάντα ε;!). Μιας που αναφέρθηκα στο κιβώτιο άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως είναι με κλειστά μάτια ένα από τα καλύτερα κιβώτια σε μικρο-μεσαίο αυτοκίνητο. Οι σχέσεις έχουν σωστή κλιμάκωση, οι αποστάσεις των ταχυτήτων μεταξύ τους είναι λογικές και το κούμπωμα σαφές και σίγουρο.

…και συμπεριφορά στον δρόμο

Στην δρόμο το i20 εμπνέει σιγουριά. Η ρύθμιση της ανάρτησης κλίνει προς το «σφιχτό» περιορίζοντας τις κλίσεις στις στροφές αλλά και το «βούτηγμα» στο φρενάρισμα. Αν πιεστεί, τείνει να υποστρέφει προβλέψιμα και ομαλά, συμπεριφορά που δεν θα φοβίσει ακόμα και τον πιο αμύητο δίνοντάς του περιθώρια να διορθώσει εύκολα και γρήγορα πριν γίνει το όποιο κακό. Το αντάλλαγμα για αυτή την επιλογή της Hyundai στην ανάρτηση είναι μία αίσθηση πως ο πίσω (ημιάκαμπτος) άξονας δεν διαχειρίζεται με ιδιαίτερο τακτ τις βαθιές εγκάρσιες ανωμαλίες σε χαμηλές ταχύτητες ενώ στο ταξίδι περνάνε οι μικρο-ανωμαλίες του δρόμου χωρίς ευτυχώς να φτάνει στο σημείο να γίνει κουραστικό . Μάλλον ο συνδυασμός αυτής της ανάρτησης με τα άνετα καθίσματα και το γερασμένο αλλά ικανό πλαίσιο να σώζουν την κατάσταση. Το τιμόνι είναι ελαφρύ (υπερβολικά ελαφρύ για τα γούστα μου αλλά περί ορέξεως…) αλλά σαφές ενώ ακριβώς την ίδια αίσθηση σου αφήνουν και το πεντάλ του συμπλέκτη και του φρένου. Μία μικρή παρένθεση για τα σύστημα φρεναρίσματος. Παρά την περίεργη αίσθηση του πεντάλ, το γεγονός πως το i20 εξοπλίζεται με δισκόφρενα και στους δύο άξονες (τα εμπρός αεριζόμενα) εξασφαλίζει ικανοποιητικότατη δύναμη πέδησης και αντοχή στην κόπωση (πχ έντονη κατηφόρα).

Εν κατακλείδι

Γενικά, τι να πω… Από ότι φαίνεται οι εποχές αλλάζουν και αυτοί που κάποτε ήταν άχρωμοι και άοσμοι τώρα έχουν χαρακτήρα, έχουν σπίθα. Δεν μπορώ να είμαι πολύ αυστηρός απέναντι στο i20 όμως. Δεν είναι νέο μοντέλο, είναι facelift και σαν τέτοιο κάνει την δουλειά του πολύ καλά. Εξωτερικά είναι όμορφο, ανανεωμένο ακόμα και αν από την μέση και πίσω οι αλλαγές είναι ελάχιστες. Κάτω από την επιφάνεια είναι επίσης φρέσκο, με νέους κινητήρες (ιδίως τον τρικύλινδρο diesel του 1,1 λίτρου πολύ θα ήθελα να τον οδηγήσω) και αλλαγές σε αρκετά σημεία που συνολικά το κάνουν σαφώς καλύτερο από τον προκάτοχό του. Από την άλλη πλευρά το άτολμο και αταίριαστο εσωτερικό είναι απομεινάρι του προηγούμενου i20 και κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα ζητούσε από μία εταιρία να ξανασχεδιάσει ολόκληρο το εσωτερικό για ένα facelift. Ξέρω πολλές εταιρίες που δεν το αλλάζουν ούτε καν σε ολοκαίνουρια μοντέλα, το copy&paste δίνει και παίρνει, μην ανοίξω το στόμα μου…

Πρέπει να προσέξει όμως η Hyundai. Καθώς η συνολική ποιότητα των προϊόντων της ανεβαίνει, τόσο αυξάνονται και οι προσδοκίες του κοινού, ιδίως αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως η τιμή των οχημάτων της φίρμας αρχίζει να παίρνει την ανιούσα. Περί τιμής ο λόγος, το i20 ξεκινάει από τα 9.990€ (συμπεριλαμβανομένων όλων των εκπτώσεων και της απόσυρσης) για την 1,2 λίτρων, βασική, βενζινοκίνητη έκδοση ενώ αυτό που είχαμε στη διάθεσή μας κόστιζε περί τα 12.500€ έπειτα από εκπτώσεις και απόσυρση (αρχική 15.450€). Από πλευράς εξοπλισμού, θα την χαρακτήριζα πλήρη ως προς τα βασικά με ABS, anti-spin, ESP, 6 αερόσακους, air condition, υπολογιστή ταξιδίου, χειριστήρια ηχοσυστήματος στο τιμόνι και υποδοχή USB και AUX με δυνατότητα αναπαραγωγής MP3 ενώ «πολυτέλειες» όπως οι ζάντες αλουμινίου και LED φώτα ημέρας ανήκουν στον προαιρετικό εξοπλισμό… Επιπλέον bonus είναι το πρόγραμμα after sales της Hyundai με την ονομασία Triple 5 Care που παρέχει 5 χρόνια εγγύηση χωρίς χιλιομετρικό περιορισμό, 5 χρόνια οδική βοήθεια και 5 χρόνια δωρεάν οπτικό έλεγχο του οχήματος. Δύσκολες εποχές οπότε όλα παίζουν ρόλο…

[learn_more caption=”Τεχνικά Χαρακτηριστικά Hyundai i20 1.4 CRDi”]

[/learn_more]