Ayrton Senna: 20 χρόνια χωρίς τον “θεό” της F1

Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από το τραγικό Σαββατοκύριακο στην Ίμολα, που άλλαξε για πάντα τη Formula 1. Μετά από 12 χρόνια χωρίς κάποιο θάνατο μέσα στις πίστες, το σπορ θρήνησε τη ζωή δυο ανθρώπων. Του Αυστριακού Roland Ratzenberger και του μεγάλου Βραζιλιάνου αστέρα του πρωταθλήματος, Ayrton Senna.

Τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άσχημη τροπή στην Ίμολα, από την Παρασκευή κιόλας. Το σφοδρό ατύχημα του Rubens Barrichello στη Variante Bassa, άφησε αναίσθητο το νεαρό Βραζιλιάνο, με τους γιατρούς να του σώζουν τη ζωή και να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο της Μπολόνια, όπου ο φίλος του Ayrton Senna έσπευσε να τον επισκεφθεί… Ο Rubens επέστρεψε στην πίστα την επόμενη μέρα, αν και η σπασμένη μύτη και ο γύψος στο χέρι, τον έθεσαν εκτός αγώνα.

Με το Barrichello να γλυτώνει τα χειρότερα, το κλίμα στην πίστα δεν χάλασε, όμως, κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων, ο Ratzenberger θα χτυπήσει στον τοίχο της καμπής Villeneuve. Ο άτυχος Αυστριακός έχασε ακαριαία τη ζωή του… Η εικόνα του λευκού και κόκκινου κράνους του, που πηγαινοερχόταν από τη μια πλευρά του κόκπιτ της Simtek στην άλλη, μέχρι το μονοθέσιο να σταματήσει, είναι ένα θέαμα που η Formula 1 είχε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια, σημαδεύοντας για πάντα όσους το είδαν ζωντανά.

Ο Ratzenberger γεννήθηκε το 1960 στο Salzburg της Αυστρίας και ξεκίνησε αργά την ενασχόλησή του με το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Μάλιστα, φοβούμενος πως η προχωρημένη ηλικία του θα του στερούσε ευκαιρίες, έκρυβε 2 χρόνια από την πραγματική. Ο ίδιος δεν διέθετε ούτε τα πολλά χρήματα, ούτε το μεγάλο ταλέντο που θα του άνοιγαν πόρτες, οπότε ακολούθησε το μοναδικό τρόπο που είχε στη διάθεσή του, αυτό της σκληρής δουλειάς.

Αφού κέρδισε το Αυστριακό πρωτάθλημα F3 και το πρωτάθλημα Κεντρικής Ευρώπης F3, το 1986 υπέγραψε με την ομάδα της West Surrey Racing για το Βρετανικό πρωτάθλημα F3. Σε ένα από τα παιχνίδια της μοίρας, η West Surrey Racing ήταν η ομάδα με την οποία ο Senna πήρε τον τίτλο το 1983, πριν μεταπηδήσει στη Formula 1…

Το φετινό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε το SkySports για τον Senna

http://www.youtube.com/watch?v=EFUZuMBPq9o&feature=em-subs_digest-vrecs

Τα επόμενα χρόνια, ο Roland πέρασε με κάποια επιτυχία από διάφορα πρωταθλήματα (Τουρισμού, F3000, αντοχής, LeMan), επιδεικνύοντας θαυμαστή προσαρμοστικότητα, πριν έρθει η μεγάλη ευκαιρία στη Formula 1, για λογαριασμό της νεοσύστατης Simtek, των Max Mosley και Nick Wirth.

Ο Roland ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ένας συνηθισμένος τύπος με ζεστασιά, εκλεπτυσμένη αίσθηση του χιούμορ και έξυπνη εκτίμηση των ικανοτήτων και αδυναμιών του και πάνω απ’ όλα γεμάτος ενθουσιασμό για το άθλημα, μας λένε οι J. McGregor και E.Law. Αγαπητός από όλους τους οδηγούς, βύθισε στη θλίψη το grid, όταν μετά από μια μικρή έξοδο, η εμπρός πτέρυγα της Simtek αποκολλήθηκε, οδηγώντας τον στο θάνατο.

Όπως ήταν λογικό, το κλίμα ήταν βαρύ πριν από την έναρξη του Κυριακάτικου αγώνα και ο Senna σκεφτόταν να μην ξεκινήσει το Grand Prix. Βλέποντας το φίλο του σε κακή ψυχολογική κατάσταση, ο καθηγητής Sid Watkins τον προέτρεψε να βγει από τη Williams και να φύγουν παρέα από την πίστα. Ο Senna μιλούσε σπάνια, όμως το βλέμμα του όταν κάθισε στο κόκπιτ της Williams εκείνη τη μέρα, έλεγε πολλά…

“Φόβος είναι ο κίνδυνος που βιώνει ένας οδηγός να μην τραυματιστεί ή σκοτωθεί”, έλεγε ο Ayrton και εκείνη την Κυριακή διαισθανόταν πως τα ατυχήματα δεν είχαν τελειώσει. Όμως, ο ίδιος δεν ήταν απλά ένας πιλότος. Όταν έτρεχε, εκπροσωπούσε ένα ολόκληρο έθνος. Παρότι γόνος πλούσιας οικογένειας, είχε καταφέρει να αγγίξει και τον πιο φτωχό Βραζιλιάνο. Εξάλλου, ο ίδιος είχε βοηθήσει ουκ ολίγες φορές τα φτωχά παιδιά της ταλαιπωρημένης πατρίδας του, κυρίως με ανώνυμες δωρεές, κάτι που συνεχίζει εν τη απουσία του και η οικογένειά του μέσω του Instituto Ayrton Senna.

Η καριέρα του Senna στη Formula 1 άρχισε το 1984. Τα επόμενα χρόνια, οδήγησε για λογαριασμό των Toleman, Lotus, McLaren και Williams, με τον Luca di Montezemolo, Πρόεδρο της Ferrari, να ισχυρίζεται ότι ο Βραζιλιάνος ήθελε να ολοκληρώσει την καριέρα του στη Scuderia. Υπερέβαλλε εαυτόν με μονοθέσια που στα χέρια άλλων θα έμοιαζαν αργά, εδραιώνοντας το απίστευτο ταλέντο του σε συνθήκες βροχής. Όταν οι ουρανοί άνοιγαν, κανείς δεν μπορούσε να τον νικήσει, παρότι στην εποχή του βρέθηκε αντιμέτωπος με σπουδαίους οδηγούς όπως οι: Nigel Mansell, Nelson Piquet και ο Alain Prost.

Με το Γάλλο προσέφεραν στο κοινό τη μεγαλύτερη κόντρα, εντός κι εκτός πίστας, στα χρονικά της Formula 1. Στο τέλος, κατέληξαν να τρακάρουν δυο φορές στη Suzuka, για τους τίτλους του 1989 και του 1990, όμως ο Prost ήταν ο πιλότος που αποζητούσε ο Ayrton το 1994, ως το αντίπαλο δέος και ο Γάλλος ήταν ένας από τους ανθρώπους που κουβάλησαν το φέρετρό του, στην κηδεία στη Βραζιλία…

Ο Ayrton έκανε πράγματα μέσα στις πίστες, που στον απλό κόσμο, αλλά και τους συναδέλφους του, έμοιαζαν αδύνατα. Πίστευε βαθιά και κάθε φορά που έμπαινε στο μονοθέσιο προσευχόταν και κοιτούσε το άπειρο, συγκεντρώνοντας όλη του την ενέργεια στην οδήγηση αυτού. “Όλα είναι θέλημα Θεού και κατευθυνόμενα από Εκείνον”, έλεγε και πως να μη τον πιστέψεις, όταν τρέλαινε τα χρονόμετρα όπως στα δοκιμαστικά του GP του Monaco το 1988, στην πρώτη του εμφάνιση στο Πριγκιπάτο με την Toleman ή στο GP του Donington το 1993;

Στους αγώνες υπήρχε μόνο μια επιλογή για τον ίδιο: Η νίκη! Συχνά, τοποθετούσε το μονοθέσιο του με τέτοιο τρόπο, που άφηνε την επιλογή για τρακάρισμα ή υποχώρηση στον προπορευόμενο πιλότο. Ο ίδιος υπερασπιζόταν το αδίστακτο οδηγικό του στυλ, δηλώνοντας: “Δεν έχω σκοπό να έρθω δεύτερος ή τρίτος. Είμαι σχεδιασμένος να κερδίζω”, όμως, κάθε φορά που κάποιος συναθλητής του χρειαζόταν βοήθεια, ήταν ο πρώτος που θα έσπευδε στο σημείο.

Την Πρωτομαγιά του 1994 στις 2.17 μ.μ. όλοι “πάγωσαν” όταν η Williams FW16 έσκασε με πάνω από 250 χλμ/ω στoν εξωτερικό τοίχο της καμπής Tamburello. Ένα μεταλλικό κομμάτι από την μπροστινή ανάρτηση είχε διαπεράσει το κράνος του, προκαλώντας σοβαρότατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ο Ayrton ήταν κλινικά νεκρός. Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο της Μπολόνια, με την καρδιά του να σταματά στις έξι το ίδιο απόγευμα.

Η Formula 1 άλλαξε ριζικά μετά το θάνατό του και για πολλούς δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αυτή που ήταν, όταν ο Ayrton μεγαλουργούσε στις πίστες. Όλες οι μετέπειτα γενιές οδηγών, έχουν να ευχαριστούν εκείνον και το Ratzenberger για τα μεγαλύτερα επίπεδα ασφαλείας και τις εκθετικά αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης από ατυχήματα. Όσο για τους απλούς θεατές; Αυτοί δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ τα όσα έκανε μέσα κι έξω από τις πίστες, τις μάχες που έδωσε και τις νίκες που πανηγύρισε.

Αν αληθεύει πως ο άνθρωπος πεθαίνει πραγματικά, μαζί με τον τελευταίο που θυμάται το όνομά του, τότε ο Ayrton Senna και ο Roland Ratzenberger δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Θα παραμένουν στις μνήμες όλων μας, όντας αθάνατοι.