Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 η Jaguar είχε μια αρκετά γερασμένη γκάμα μοντέλων και αρκετά οικονομικά σκαμπανεβάσματα μετά την αποκρατικοποίηση της το 1984. Όμως χάρη στον αείμνηστο Tom Walkinshaw κατάφερε βρεθεί στην κορυφή των αγώνων αντοχής κερδίζοντας 2 φορές τον 24ώρο αγώνα του Le Mans (’88 και ’90) μετά από 30 και πλέον έτη. Έτσι το 1990 με την εξαγορά της βρετανικής μάρκας από την Ford, παρουσιάστηκε ένα μοντέλο που δεν είχε καμία σχέση με ό,τι προσέφερε έως τότε η Jaguar. Η XJR-15! Βασικά είχε σχέση γιατί φορούσε τον κλασσικό διβάλβιδο V12 της Jaguar αλλά ήταν το πρώτο supercar της Jaguar και το πρώτο με κινητήρα στο κέντρο. Η XJR-15 που ήταν το αγωνιστικό του Le Mans τροποποιημένη για τον δρόμο παρήχθη μέχρι το 1992 σε μόλις 53 αντίτυπα και κόστιζε σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια τότε. Η δεκαετία του ’90 ξεκινούσε με τους καλύτερους οιωνούς για την Jaguar και τον κόσμο των supercars!
Βέβαια η οικονομική κρίση που σάρωνε τότε τον κόσμο είχε τις επιπτώσεις της και στα supercars. Όπως προανέφερα, η XJR-15 φορούσε έναν αρκετά αναχρονιστικό μοτέρ. Το 1992 λοιπόν παρουσιάστηκε η XJ220 και ο κόσμος έμεινε με ανοιχτό το στόμα! Ήταν το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής με τελική που έφτανε σχεδόν 340 χλμ/ώρα! Αν και το ρεκόρ αυτό πλέον το θυμόμαστε κυρίως επειδή το συνέτριψε ένα χρόνο μόλις μετά η McLaren F1 με 370 χλμ/ώρα! Η XJ220 είχε έναν V6 3,5 λίτρων με διπλούς στροβιλοσυμπιεστές, που τον είχε δανειστεί από το MG Metro Group B. Αυτό ξένισε αρκετό κόσμο που περίμενε έναν νέο V12 κι αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο, αλλά η οικονομική κρίση επέβαλε περικοπές οπότε μείναμε με τους μισούς κυλίνδρους και την κίνηση στους μισούς άξονες (την σχεδίαζαν για τετρακίνητη). Ενώ αρχικά είχε δεχτεί παραγγελίες και προκαταβολές για 1.500 αυτοκίνητα (Ford=μαζική παραγωγή), η κρίση και οι εκπτώσεις στα specs έριξαν τον τελικό αριθμό σε 271! Αν και δεν κόστιζε τόσο όσο η XJR-15, ήταν ακριβότερο αυτοκίνητο παραγωγής της εποχής του, αλλά είμαι βέβαιος πως όσοι το αγόρασαν, δεν το μετάνιωσαν!
Μετά από αυτή την αναπόληση της ιστορίας, ελπίζω να μην σε κούρασα, η είδηση είναι πως η Bridgestone παρουσιάζει σήμερα ελαστικά ειδικά φτιαγμένα για την XJ220, οι διαστάσεις των οποίων είναι 255/55 ZR17 για τους πρόσθιους τροχούς και 345/35 ZR18 για τους οπίσθιους. Η Bridgestone είχε βγάλει αρχικά ειδικά ελαστικά για την XJ220 που να αντέχουν σε τόσο υψηλές ταχύτητες, τα Expedia S.01, τα οποία ήταν μη διαθέσιμα για πλέον της μιας δεκαετίας.
Σκοπός των νέων ελαστικών όπως αναφέρουν είναι “να έχει το αυτοκίνητο την αίσθηση που πρέπει”! Ο Justin Law που έχει αγωνιστεί με την XJ220 και η εταιρεία του η Don Law Racing δοκίμασαν με την Bridgestone 17 γόμες για να καταλήξουν στην κατάλληλη. Στο εγχείρημα πήραν μέρος κι άλλοι, όπως οι οδηγοί και νικητές του Le Mans για την Jaguar, Andy Wallace (1988 με XJR-9) και ο John Nielsen (1990 με XJR-12) αλλά και οι μηχανικοί πίσω από τις νίκες Alastair Macqueen και Shinichi Watanabe. Είμαι σίγουρος πως αν ζούσε ο Tom Walkinshaw θα έβαζε κι αυτός το χέρι του. Αυτός ήταν άλλωστε που έφερε το 1997 την Bridgestone στην Formula 1.
Για το τέλος άφησα τον πιο εντυπωσιακό δοκιμαστή που χρησιμοποίησε η Bridgestone για να εξελίξει τα νέα ελαστικά της XJ220, τον υιό του Justin Law, που μιας και ο πατέρας του είχε “συνεργείο” για XJ220 κατάφερε να διανύσει τα τελευταία 23 χρόνια 160.000 χιλιόμετρα με το βρετανικό supercar! Έτσι γνωρίζει αρκετά καλά πως συμπεριφέρεται σε συνθήκες δρόμου το αυτοκίνητο και σίγουρα είναι ένας ευτυχισμένος και τυχερός άνθρωπος, όπως και ο ίδιος παραδέχεται. Έτσι λοιπόν κόντρα στο πνεύμα των καιρών που αντιμετωπίζει τα συλλεκτικά αυτοκίνητα σαν συλλεκτικά γραμματόσημα, η Bridgestone δίνει το σήμα πως στηρίζει την κυκλοφορία τους και τα προτιμά στους δρόμους και όχι στις βιτρίνες!
