Το φετινό πρωτάθλημα είναι ένας μονόλογος της Red Bull, με ολίγον από Mercedes και Ferrari, σε ότι αφορά τις νίκες. Βέβαια απομένουν 2 αγώνες ακόμη και στην Formula 1 τα πάντα μπορούν να συμβούν, όμως η αλήθεια είναι ότι έως τώρα δεν είχαμε νικητή πέραν του προβλεπόμενου. Σίγουρα η στροφή προς την αξιοπιστία, οι κανονισμοί και η αποφυγή της διεξαγωγής ενός πλήρως βρόχινου αγώνα, έχουν στερήσει τα τελευταία χρόνια από τους θεατές τους διαφορετικούς/ιδιαίτερους νικητές και από τις μικρότερες ομάδες τους χαώδεις και γεμάτους εγκαταλείψεις αγώνες, που θα τους έδιναν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το κάτι παραπάνω. Στο σημερινό άρθρο λοιπόν, θα θυμηθούμε τους 5 πιο απροσδόκητους νικητές των τελευταίων 15 ετών, ξεκινώντας με τον “Αιδεσιμότατο” της Formula 1 και την νίκη του στην Ισπανία.
13 Μαΐου 2012 – Catalunya – Pastor Maldonado/Williams
Αυτή η νίκη ήταν ανέλπιστη για πολλούς λόγους. Πρώτον, επειδή νίκησε ο Pastor Maldonado, ο οποίος ήδη από την παρθενική του σεζόν στη Formula 1 είχε κερδίσει με το σπαθί του τον τίτλο του πιο επιρρεπή στα ατυχήματα οδηγού. Δεύτερον, επειδή έπρεπε να κερδίσει στα ίσια τον εξαιρετικό Fernando Alonso με τη Ferrari, που έτρεχε εντός έδρας. Τρίτον, επειδή η Williams είχε να κερδίσει από το 2004 και το Βραζιλιάνικο grand prix, με τον Juan Montoya πίσω από το τιμόνι. Και τέταρτον, επειδή ο Pastor έπρεπε να είναι αλάνθαστος, με όλους τους βασικούς πρωταγωνιστές (Alonso, Vettel, Webber, Hamilton, Button, Massa) να βρίσκονται στην πίστα και να διεκδικούν ό,τι καλύτερο μπορούν. Νομίζω πως αυτοί οι λόγοι αρκούν για να μπει στη λίστα η συγκεκριμένη νίκη!
http://vimeo.com/70362367
14 Σεπτεμβρίου 2008 – Monza – Sebastian Vettel/Toro Rosso
Η σεζόν του 2008 αποτέλεσε μια από τις πλέον κλασικές κόντρες μεταξύ Ferrari και McLaren. Οι δυο ομάδες είχαν μονοπωλήσει τις νίκες μέχρι και το grand prix της Monza (14ο της χρονιάς), με μοναδική εξαίρεση την νίκη του Kubica με BMW/Sauber, στον Καναδά. Βέβαια τόσο ο Πολωνός όσο και η ομάδα, μας είχαν προϊδεάσει για μεγάλα πράγματα από την αρχή της σεζόν. Αυτό που δεν περίμενε κανείς, ήταν το να κερδίσει ο μόλις 21ος ετών Sebastian Vettel, με την Toro Rosso. Ο καιρός στην Ιταλική πίστα ήταν άστατος καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου, κάνοντας δύσκολη τη ζωή των οδηγών. Το Σάββατο, ο Vettel κατάφερε να πάρει την pole position, όμως δίπλα του εκκινούσε το φαβορί του αγώνα, ο Heikki Konalainen με McLaren και πίσω του ο Mark Webber με τη μεγάλη αδελφή Red Bull. Στον αγώνα ο Γερμανός έφυγε μπροστά με το σβήσιμο των κόκκινων φώτων και έκανε κάτι που σπάνια κατάφερνε κατά την παρθενική του χρονιά στη Formula 1, να είναι αλάνθαστος. Έτσι πανηγύρισε την πρώτη του νίκη, αλλά και την μοναδική έως τώρα της μικρής Ιταλικής ομάδας.
http://www.youtube.com/watch?v=8b6RneEgeJk
6 Αυγούστου 2006 – Hungaroring – Jenson Button/Honda
Το πρωτάθλημα του 2006 περιελάμβανε 18 αγώνες, με τη Ferrari να παίρνει εννέα καρό σημαίες και τη Renault άλλες οκτώ. Περιττό να πούμε πως ήταν πρωτάθλημα δυο ταχυτήτων. Στην Ουγγαρία όμως έγινε η έκπληξη της χρονιάς. Σε έναν αγώνα μικτών συνθηκών, με τους βασικούς πρωταγωνιστές, Schumacher και Alonso, να εκκινούν αρκετά πίσω έπειτα από ποινές, εκτυλίχθηκε ένας από τους εντυπωσιακότερους αγώνες της σύγχρονης Formula 1.
Στην αρχή του grand prix, η βροχή ήταν δυνατή και το πλεονέκτημα είχαν όσοι φορούσαν ελαστικά της Michelin, με τον Raikkonen να οδηγεί την κούρσα. Όμως μετά το μέσο η κατάσταση άλλαξε, με τα ενδιάμεσα ελαστικά να είναι η καλύτερη επιλογή και όσους είχαν Bridgestone να ευνοούνται. Στη συνέχεια, ο Raikkonen έχασε την πρώτη θέση έπειτα από ατύχημα με πιο αργό συνδυασμό και το αυτοκίνητο ασφαλείας οδήγησε την κούρσα για κάμποσους γύρους, εκμηδενίζοντας τις διαφορές. Με την πίστα να στεγνώνει και άλλους οδηγούς να ρισκάρουν με στεγνά ελαστικά, άλλους με ενδιάμεσα και κάποιους, όπως ο Schumacher, να μην αλλάζουν καν τα δικά τους, το grand prix ήταν απρόβλεπτο μέχρι το τέλος του. Τελικά ο Button, στον καλύτερο αγώνα της καριέρας του, πήρε την πρώτη του νίκη και την πρώτη για την Honda, ως κατασκευαστής, μετά από 39 ολόκληρα χρόνια!
http://www.youtube.com/watch?v=J0xddPWtdI0
http://www.youtube.com/watch?v=clMEGmuKoFM
6 Απριλίου 2003 – São Paulo – Giancarlo Fisichella/Jordan
Και τι δεν έγινε στο grand prix Βραζιλίας του 2003! Οι “πανέξυπνοι” κανονισμοί για περικοπή του κόστους, υπαγόρευαν στις ομάδες την επιλογή μόνο ΜΙΑΣ γόμας βρόχινων ελαστικών, με αυτές της Bridgestone να επιλέγουν την ενδιάμεση, αυτές της Michelin για κανονική βροχή και τους ουρανούς να ανοίγουν την Κυριακή του αγώνα.
Από την pole εκκινούσε ο τοπικός ήρωας Rubens Barrichello, ο οποίος και έχασε στην πρώτη στροφή την πρωτοπορία από τον Coulthard. Στους πρώτους γύρους, όπως ήταν φυσικό, όσοι φορούσαν Bridgestone ελαστικά έχαναν συνεχώς θέσεις, με τις ομάδες της Michelin να βρίσκονται μπροστά. Όσο περνούσε η ώρα η πίστα άρχισε να στεγνώνει, ανακατεύοντας ακόμη περισσότερο την κατάταξη. Μάλιστα το μόνο σημείο που ήταν εντελώς βρεγμένο, ήταν αυτό ανάμεσα στις στροφές 2 και 3. Εκεί σχηματίστηκε, χωρίς δόση υπερβολής, ένας μικρός χείμαρρος, με τους Montoya, Pizzonia, Schumacher, Verstappen και Button να χάνουν τον έλεγχο και να εγκαταλείπουν όλοι στο ίδιο σημείο.
Έτσι, ο Barrichello βρέθηκε ξανά στην πρώτη θέση, με τα 2/3 του αγώνα να έχουν συμπληρωθεί. Όμως η κακοδαιμονία του Βραζιλιάνου στον εντός έδρας αγώνα του, ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά τον είχε προδώσει η αντλία βενζίνης. Στον 47ο γύρο ο πρωτοπόρος του αγώνα, Coulthard, μπήκε στα pit, αφήνοντας στην πρώτη θέση τον ομόσταυλό του Raikkonen. Στον 54ο γύρο ο Kimi έκανε λάθος και χάρισε την πρωτιά στον Fisichella, ο οποίος μπήκε στον 55ο γύρο ως επικεφαλής του αγώνα. Πιο πίσω, ο Webber (δεν είχε συμπληρώσει τον 54ο γύρο) έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του, χτύπησε στα προστατευτικά ελαστικά και ο επερχόμενος Alonso, που δεν μείωσε ταχύτητα στη θέα της κίτρινης σημαίας, δεν μπόρεσε να αποφύγει τα συντρίμμια, έχοντας κι ο ίδιος ένα πολύ άσχημο ατύχημα.
Μετά από όλα αυτά ο αγώνας διεκόπη, χωρίς να ξέρει κανείς ποιος έχει κερδίσει. Έπειτα από ώρα και αρκετές διαβουλεύσεις, η FIA έκρινε πως νικητής ήταν ο Fisichella, του οποίου η Jordan είχε πάρει εν τω μεταξύ φωτιά στο parc ferme! Η απόφαση άλλαξε μετά τον αγώνα και η νίκη πήγε στον Raikkonen, πριν αλλάξει ξανά, για τελευταία φορά στο διαιτητικό δικαστήριο. Ο Fisichella πήρε τελικά το τρόπαιό του 2 εβδομάδες μετά, πριν την έναρξη του επόμενου αγώνα στην Ίμολα.
26 Σεπτεμβρίου 1999 – Nürburgring – Johnny Herbert/Stewart
Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν καταραμένος για όποιον τύχαινε να βρεθεί στην πρώτη θέση. Οι μεταβολές στην πίστα ήταν πολλές, με τον αγώνα να ξεκινά στεγνός, εν συνεχεία να βρέχει και τελικά να τελειώνει σε στεγνή ξανά πίστα. Αρχικά, επικεφαλής του αγώνα ήταν ο Heinz Harald Frentzen, με τη Jordan να διανύει την καλύτερη σεζόν της ιστορίας της. Όμως στον 32ο γύρο, ακριβώς μετά από τα πρώτα pit-stop, τον πρόδωσαν τα ηλεκτρικά της 199 και η πρωτοπορία πέρασε στον Coulthard και τη McLaren. Ο Σκωτσέζος κρατήθηκε για μόλις 5 γύρους στην πρώτη θέση, αφού η βροχή δυνάμωσε και ο ίδιος με σλικ ελαστικά δεν κατάφερε να κρατήσει το μονοθέσιο στην πίστα.
Επόμενος επίδοξος νικητής, ο Giancarlo Fisichella με τη Benetton. Ο Ιταλός είχε οδηγήσει εκπληκτικά μέχρι εκείνο το σημείο, στις συνεχώς εναλλασσόμενες συνθήκες και έδειχνε πως η πρώτη νίκη της καριέρας του δεν θα αργούσε να έρθει. Όμως στον 48ο γύρο έκανε παρόμοιο λάθος με τον Coulthard και εγκατέλειψε. Επόμενος “τυχερός” ο Ralf Schumacher, ο οποίος έχασε κι εκείνος την ευκαιρία να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη, όταν κλάταρε το πίσω ελαστικό της Williams. Έτσι, ο Johnny Herbert βρέθηκε στην πρώτη θέση, την οποία και κράτησε μέχρι τέλους. Σε ένα grand prix γεμάτο συγκινήσεις, αυτές δεν έλειψαν ούτε για τις πιο πίσω θέσεις. Με τον Luca Badoer (Minardi) να χάνει εξαιτίας μηχανικού προβλήματος τους βαθμούς της τέταρτης θέσης, οι οποίοι θα ήταν και οι μοναδικοί της καριέρας του…