Test Drive: Δοκιμάζουμε την Lamborghini Huracan

Σχετικά άρθρα

Εισαγωγή

Όλα ξεκίνησαν πριν ενάμιση περίπου χρόνο, όταν είχαμε στείλει ένα mail στην διευθύντρια επικοινωνίας της Lamborghini στην Ιταλία, για να έρθουμε τελικά σε επαφή με τον κ. Γιώργο Λυμπεράκη, ιδιοκτήτη της Trident Cars και αντιπροσώπου της ιταλικής εταιρίας στην Ελλάδα, ο οποίος αμέσως αναγνώρισε την δυναμική του site μας.

Μετά από τις προσκλήσεις για τις παρουσιάσεις των Aventador SV και Huracán Spyder στις εγκαταστάσεις της εταιρίας στην Κηφισιά, αλλά κυρίως της αποκλειστικής παρουσίας μας στα παγκόσμια αποκαλυπτήρια της ανοιχτής έκδοσης της πισωκίνητης Huracan στη Santa Monica του Los Angeles της Αμερικής, τον περασμένο Νοέμβριο, είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή για την πρώτη δοκιμή ενός “ταύρου”.

Το ραντεβού δόθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου στο εργοστάσιο της Lamborghini στην πόλη Sant’Agata, ανάμεσα στην Modena και την Bologna, όπου βρέθηκα μαζί με τον φωτογράφο μας, Κωνσταντίνο Δεβελέγκα. Το “μενού” είχε για πρωινό την ξενάγηση στο ανακαινισμένο μουσείο της εταιρίας (σχετικό θεματάκι με πλούσια photo gallery), για να μας δοθούν τα κλειδιά αυτής της λαχανί (Verde Singh, τετραπλής επίστρωσης) ηδονής, από τις 11:00 μέχρι τις 18:00.

Χωρίς καμία υπερβολή, η παράδοση των κλειδιών και το “have fun” της κα. Magnanini ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου, πάνω από σχεδόν οποιαδήποτε προσωπική και σίγουρα πάνω από τις αντίστοιχες περιπτώσεις για τις σύντομες βόλτες των Ferrari 360 Modena, F430 και Audi R8. Το BAC Mono πλησιάζει σε ενθουσιασμό, αλλά εκείνη την στιγμή τίποτα άλλο δεν ήταν στο μυαλό μου, από το να απολαύσουμε το κάθε λεπτό, το κάθε χλμ., το κάθε λίτρο από το γεμάτο ρεζερβουάρ που είχαμε στην διάθεση μας.

Το σκηνικό ήταν γνωστό από την προηγούμενη μέρα που είχαμε προσγειωθεί στο Μιλάνο, με την ομίχλη να είναι πυκνή σε όλη την περιφέρεια της Emilia-Romagna. Ευτυχώς δεν υπήρχε πρόβλεψη για βροχή, με την θερμοκρασία, όμως, να μην ξεπερνά ποτέ τους 3 βαθμούς. Για κάποιο λόγο και στον Κώστα και σε μένα ταίριαζε περισσότερο αυτός ο μουντός καιρός, από το να είχαμε ήλιο, ίσως γιατί έτσι το φανταχτερό χρώμα του αυτοκινήτου έκανε περισσότερο “μπαμ” στο μάτι. Παρόλα αυτά, συναντήσαμε και ηλιοφάνεια, όταν περάσαμε πάνω από τα σύννεφα στην ορεινή διαδρομή που είχαμε από πριν ψάξει να κάνουμε.

Το αυτοκίνητο

Καταρχήν, ίσως ρωτήσεις ποια ήταν η έκδοση που είχαμε στα χέρια μας, καθώς πλέον η Lamborghini προσφέρει την Huracan σε τέσσερις παραλλαγές, την Coupe και Spyder LP610-4, όπου η κίνηση μεταφέρεται σε όλους τους τροχούς, και τα αντίστοιχα αμαξώματα για την LP580-2, με την κίνηση να μεταφέρεται μόνο στους πίσω. Οι δύο τελευταίες, με την παρουσίαση του τελευταίου μοντέλου, ανεπίσημα άλλαξαν ονομασία σε RWD Coupe και RWD Spyder.

Όπως και να έχει, το προσεκτικό σου μάτι θα έχει καταλάβει -βάσει προφυλακτήρα- ότι εδώ μιλάμε για την LP610-4 Coupe, αυτή που παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2013, αντικαθιστώντας μετά από 10 χρόνια παρουσίας την Gallardo. Η Lamborghini μέσα σε αυτή την δεκαετία παρήγαγε 14.022 αυτοκίνητα, καθιστώντας την Gallardo το μοντέλο με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της, ενώ μέχρι το τέλος του 2016 και στους 32 μήνες που είναι στην αγορά η Huracan, έχουν παραδοθεί 5.732 αυτοκίνητα (τρέμε Gallardo).

Ξεκινώντας από το όνομα, όπως σχεδόν κάθε μοντέλο στην ιστορία της ιταλικής εταιρία, έτσι και η Huracán προέρχεται από τον κόσμο των ταυρομαχιών. Ο ταύρος Ουρακάν, της ισπανικής φυλής Conte de la Patilla, ήταν γνωστός για το εξαιρετικό θάρρος του και την ισχυρή αίσθηση της επίθεσης. Αγωνίστηκε στο Αλικάντε, τον Αύγουστο του 1879 δείχνοντας τον αδυσώπητο χαρακτήρα του και παρέμεινε ανίκητος μέχρι το τέλος του. Από την άλλη, huracan στα ισπανικά σημαίνει τυφώνας, και στη φυλή των Μάγια ήταν ο Θεός του ανέμου, της καταιγίδας και της φωτιάς. Όπως καταλαβαίνεις, δεν θα μπορούσε να περιγραφεί περισσότερο παραστατικά ένα αυτοκίνητο.

Σχεδιαστικά, η Huracan είναι κολάσιμη, απ’όπου και να την παρατηρήσεις. Είναι σχεδιασμένη από λευκό χαρτί, μη φέροντας κάποια οπτική συγγένεια με την Gallardo, εξελίσσοντας την σχεδιαστική γλώσσα που έφερε στην εταιρία η Aventador. Πίσω από το τελικό σχέδιο βρίσκεται ο Filippo Perini, ο τότε επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της Lamborghini, καθώς πλέον αντικαταστάθηκε από αυτόν της Porsche, Mitja Borkert, με τον Perini να πηγαίνει στην Italdesign. Στόχος του Ιταλού ήταν να δημιουργηθεί ένα αυτοκίνητο με πραγματικά καθαρό και ακραίο σχεδιασμό, το οποίο ωστόσο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως καθημερινό αυτοκίνητο.

Έτσι, υπάρχουν καθαρές και κοφτές γραμμές, που αποδεικνύουν την state-of-the-art τεχνολογία και την κορυφαία μηχανολογία που έχει χρησιμοποιηθεί. Δεν υπάρχουν πουθενά καμπύλες, καθώς όπου και να κοιτάξεις θα παρατηρήσεις γεωμετρικά σχήματα, τολμηρή σχεδίαση με αιχμηρές γωνίες και ανάγλυφες επιφάνειες. Η Huracan δεν έχει από τα πιο αλλόκοτα σχήματα που κατά καιρούς μας έχει δείξει η Lamborghini, ούτε η πρώτη ματιά προκαλεί το δέος της Aventador. Ωστόσο, είναι ένα πολύ όμορφο σύνολο, τραβώντας τα βλέμματα ακόμα και του “εκπαιδευμένου” κοινού των πόλεων της Modena και Bologna, όπου κυκλοφορήσαμε. Με την Ferrari να έχει πιο εκλεπτυσμένα σχέδια και τη McLaren πιο επιτηδευμένα κραυγαλέα, η Lamborghini με την Huracan βγάζει τον “κακό” εαυτό από μέσα σου, όντας brutal και άγρια.

Το σημείο εκκίνησης του σχεδιασμού είναι η σιλουέτα της Huracan, που γεννήθηκε από την επιθυμία για τη δημιουργία ενός αυτοκινήτου, του οποίου το προφίλ να ορίζεται από μία μόνο γραμμή, που ενώνει τα δύο άκρα με το cockpit του αυτοκινήτου. Το χαμηλό εμπρός μέρος έχει σχήμα βέλους, με απότομες γωνίες προς τα κάτω, και δύο χαρακτηριστικές γραμμές να τονίζουν το καπό. Η επιθετικότητα της Huracan εκφράζεται από το μεγάλο πλάτος και τους λεπτούς, σκουρόχρωμους, οριζόντιους full LED προβολείς, που μοιάζουν με το βλέμμα ενός αρπακτικού έτοιμο να επιτεθεί.

Παρατηρώντας το προφίλ, θα δεις το σφηνοειδές σχήμα της, με τα πλευρικά παράθυρα να δημιουργήσουν μια εξαγωνική μορφή, σαν γυάλινο κόσμημα. Το τόξο της οροφής είναι αρκετά χαμηλό, και στο πάνω μέρος διαθέτει δυο ανεπαίσθητα “φουσκώματα” πάνω από τα κεφάλια οδηγού και συνοδηγού, που αποτελούν οπτική συνέχεια των γραμμών του εμπρός καπό. Ακόμα, οι αεραγωγοί στο κάτω μέρος τονίζονται από τον τριγωνικό και τρισδιάστατο σχεδιασμό τους, ενώ ομοίως αυτοί που ευθύνονται για την αναπνοή του κινητήρα, “κρύβονται” από την γωνία στα πίσω φινιστρίνια. Επίσης, μόνο απαρατήρητοι δεν περνάνε οι τεράστιοι τροχοί 20 ιντσών.

Η Lamborghini αναφέρει ότι η Huracan μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καθημερινό αυτοκίνητο, γι’αυτό και έχει “συμβατικές” πόρτες, με τις “Lambo-doors” να παραμένουν προνόμιο μόνο των 12-κύλινδρων μοντέλων της. Επίσης, το εργοστάσιο θεωρεί ότι οι πελάτες της Huracán θέλουν να είναι διακριτικοί, αλλά εγώ μέσα μου γελάω με κάτι τέτοιες δηλώσεις.

Κλείνοντας, στο πίσω μέρος, οι τέσσερις απολήξεις της εξάτμισης στα άκρα τονίζουν το πλάτος του αυτοκινήτου, με τα φωτιστικά σώματα -σχήματος μπούμερανγκ- να αποτελούν συνέχεια της μάσκας/αεραγωγού, που έχει εξάγωνο πλέγμα και διατρέχει όλο το αυτοκίνητο. Αυτή, μαζί με τα “βράγχια” στο γυάλινο κάλυμμα του κινητήρα εξυπηρετούν την απαγωγή της θερμότητας από αυτόν. Αυτό είναι και το κερασάκι της τούρτας, καθώς ο τελευταίος είναι εμφανής στα διακριτικά, και μη, βλέμματα, όπως πρέπει να γίνεται σε κάθε αυτοκίνητο που προκαλεί “ζημιές”.

Αεροδυναμική

Όπως και να έχει, εκτός από τον προφανή λόγο του εντυπωσιασμού, υπάρχει και η λειτουργικότητα πίσω από το εξωστρεφές σχέδιο του αυτοκινήτου, καθώς οι σχεδιαστές του Centro Stile συνεργάστηκαν στενά με τους αεροδυναμιστές. Η Huracan παράγει 50% περισσότερη κάθετη δύναμη από την Gallardo χωρίς να καταφεύγει σε χρήση μεγάλη πίσω αεροτομής ή προεξεχόντων αεροδυναμικών βοηθημάτων, με τον αεροδυναμικό συντελεστή να υπολογίζεται κοντά στο Cd 0,33.

Οι μεγάλες εισαγωγές αέρα στο μπροστινό μέρος κατευθύνουν τον αέρα για την ψύξη των μηχανικών μερών, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τη κάθετη δύναμη στο μπροστινό άξονα. Το “κρυμμένο” σπόιλερ στο πίσω μέρος, σε συνδυασμό με τον μεγάλο διαχύτη στο κάτω μέρος του αμαξώματος, βελτιώνουν τη ροή του αέρα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, χωρίς να απαιτεί κάποιο κινητό πτερύγιο. Τέλος, το πάτωμα του αμαξώματος είναι πλήρως επίπεδο και καλυμμένο, με ειδικά “κανάλια NACA” να κατευθύνουν τον αέρα στα ψυγεία.

Πλατφόρμα

Από τις φωτογραφίες η Huracan κρύβει το μέγεθος της, καθώς το μήκος του ιταλικού supercar φτάνει τα 4.459 χλστ., το πλάτος του τα 1.924 χλστ. και το ύψος του τα μόλις 1.165 χλμ. Είναι κατά 16 χλστ. μεγαλύτερη από την Gallardo, ενώ αυξημένο είναι και το μεταξόνιο, το οποίο φτάνει τα 2.620 χλστ., προσφέροντας περισσότερο χώρο για τους επιβάτες.

Βασίζεται πάνω στη νέα πλατφόρμα του VW Group, MSS (Modular Sports Car System), την ίδια που χρησιμοποίησε αργότερα η δεύτερη γενιά του R8. Η δομή της είναι κατασκευασμένη από carbon και αλουμίνιο, με το βάρος του “υβριδικού” σασί να μην υπερβαίνει τα 200 κιλά, όντας 50% πιο άκαμπτο και ταυτόχρονα 10% πιο ελαφρύ από αυτό της Gallardo. Το σώμα της είναι από αλουμίνιο και συνθετικά υλικά, με το βάρος της, χωρίς τα υγρά, να φτάνει τα 1.422 κιλά, 12 κιλά πιο βαριά από την προκάτοχο της εξαιτίας του πιο πλούσιου εσωτερικού και των επιπλέον ηλεκτρονικών. Τέλος, η κατανομή των μαζών είναι 42/58 στον εμπρός/πίσω άξονα.

Εσωτερικό

Έχοντας μπει (προ 11ης Σεπτεμβρίου) σε cockpit επιβατικού αεροσκάφους, δεν μπορώ να πω ότι η καμπίνα της Huracan διαφέρει πολύ από ένα τέτοιο, έστω και με μια μικρή δόση υπερβολής. Πριν περιγράψω οτιδήποτε για το εσωτερικό της, θα αναφέρω επιγραμματικά ότι παρά το ύψος μου (1,92 μ.) χωρούσα υπεράνετα, χωρίς να έρχονται σε συχνή επαφή με το οτιδήποτε τα γόνατα και το κεφάλι μου, κάτι που με εντυπωσίασε.

Μόνη παρατήρηση, για χρήση σε καθημερινές συνθήκες κίνησης, είναι η ορατότητα… προς τα πάνω. Ναι, αν είσαι πρώτος στο φανάρι (κάνοντας τα απαραίτητα ξερόγκαζα), το να κοιτάς πότε αυτό θα ανάψει είναι δύσκολο. Κάτι τέτοια, όμως, είναι πταίσματα, όπως και ότι πρέπει να αφήσεις το μπουφάν σου στον εμπρός χώρο αποσκευών. Χαζομάρες το ξέρω, αλλά το αναφέρω.

Να πω την ταπεινή αλήθεια, λόγω του πιεσμένου ωραρίου δεν έδωσα πολύ μεγάλη προσοχή στο να απομνημονεύσω κάθε λειτουργία όλων των διακοπτών του εσωτερικού της, καθώς “καιγόμουν” να την οδηγήσω. Είναι και πολλοί, κακά τα ψέμματα.

Παρόλα αυτά, με το που μπαίνεις μέσα το πρώτο πράγμα που θα απολαύσεις είναι το κάθισμα, και ότι βυθίζεσαι μέσα του. Είναι τόσο χαμηλά τοποθετημένο, που όταν είναι ανοιχτή η πόρτα, το φαρδύ μαρσπιέ της μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για υποβραχιόνιο του αριστερού σου χεριού. Η πλευρική στήριξη των καθισμάτων, το κεντρικό τούνελ και το φαρδύ μαρσπιέ σε υποχρεώνουν να κουμπώσεις σε ένα σημείο, έτσι ώστε να έχεις την κατάλληλη θέση όταν μετά έρθουν τα πλευρικά Gs.

Το εξαγωνικό μοτίβο των λεπτομερειών του εξωτερικού σχεδιασμού, παίζει κυρίαρχο ρόλο και εδώ. Το ταμπλό είναι αρκετά χαμηλό, με τον πίνακα οργάνων και τους αεραγωγούς να μοιάζουν με αυτόνομα -πρόσθετα- εξαρτήματα, ενώ η κεντρική κονσόλα αποτελεί συνέχεια του κεντρικού τούνελ. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο σχεδιασμός του έχει γίνει από Ιταλούς.

Είναι ξεκάθαρο ότι κατά τον σχεδιασμό του cockpit, ένα πράγμα είχαν στο μυαλό τους οι σχεδιαστές. Τον οδηγό και μόνο. Εσένα! Και αυτό γιατί σχεδόν τα πάντα είναι τοποθετημένα πάνω στο τριάκτινο τιμόνι, κάτι που σημαίνει ότι μόνο εσύ μπορείς να ενεργοποιήσεις και να διαχειριστείς τις πολλές λειτουργίες του οχήματος, Από τους διακόπτες για τα φώτα και τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι τα φλας και το κουμπί με τα προγράμματα οδήγησης που βρίσκεται στην βάση του τιμονιού.

Σίγουρα θα χρειαστείς λίγο χρόνο να απομνημονεύσεις κάθε λειτουργία, ώσπου να σου βγαίνει ασυναίσθητα κάθε κίνηση όταν την χρειαστείς. Να πω την αλήθεια στο τέλος της ημέρας τα περισσότερα είχαν ήδη γίνει “κτήση” μου. Γενικά δεν θα το έλεγα ιδιαίτερα εργονομικό, ενώ και η τοποθέτηση των διακοπτών των παραθύρων στο κέντρο της κονσόλας δεν είναι το καλύτερο σημείο.

Ο κυριότερος λόγος αυτής της δομής είναι η τοποθέτηση των paddles για το κιβώτιο σταθερά πάνω στην κολόνα του τιμονιού. Χωρίς καμία αμφιβολία είναι η καλύτερη λύση, σε σχέση με αυτά που είναι τοποθετημένα πάνω στο τιμόνι…τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα.

Πίσω από το τιμόνι και ολοκληρώνοντας το cockpit, υπάρχει η έγχρωμη οθόνη 12,3 ιντσών, κληρονομιάς Audi. Έχει τρομερή ακρίβεια, με την ανάλυση να είναι 1440 x 540 pixels. Το virtual cockpit παρουσιάζει όλα τα στοιχεία σε ευκρινή 3D γραφικά, με εξελιγμένα οπτικά εφέ, χάρη στον υπερ-γρήγορο επεξεργαστή γραφικών της Nvidia.

Για παράδειγμα, το στροφόμετρο παράγει 60 καρέ ανά δευτ., εξασφαλίζοντας απόλυτα ομοιογενής κίνηση της βελόνας. Έχεις στην διάθεση σου να επιλέξεις μεταξύ τριών “οθονών”. Στην πρώτη, full mode, υπάρχει ένα μεγάλο, κεντρικό στροφόμετρο, που πλαισιώνεται από τις ενδείξεις για το καύσιμο και τη θερμοκρασία του νερού, με την ταχύτητα να εμφανίζεται ψηφιακά. Ακολουθεί το mixed mode, όπου το στροφόμετρο είναι μικρότερο και τοποθετείται προς τα αριστερά, με ένα παράθυρο για τις λειτουργίες του infotainment και του navigation να καταλαμβάνει το δεξί μισό της οθόνης. Τέλος, στο navi και infotainment mode, ο χάρτης γεμίζει το μεγαλύτερο μέρος της οθόνη, ενώ στο κέντρο και ψηλά στην κεντρική κονσόλα υπάρχουν άλλα στοιχεία απεικόνιση.

Τα πιο σημαντικά κουμπιά, όμως, στο εσωτερικό της Huracan είναι αυτά που έχουν κόκκινο χρώμα. Εξαιρώντας αυτό των alarm, στο κεντρικό τούνελ υπάρχει, κάτω από ένα κόκκινο καπάκι, το κουμπί που θα κάνει τη καρδιά σου να χτυπάει πιο γρήγορα, βάζοντας εμπρός τον κινητήρα. Δίπλα σε αυτό υπάρχουν τα κουμπιά για το κιβώτιο ταχυτήτων, δηλαδή η νεκρά (Ν), για τη θέση στάθμευσης (Ρ), και το ηλεκτρικό χειρόφρενο. Για να επιλέξεις την πρώτη σχέση και να βάλεις όπισθεν γίνεται μέσω του αλουμινένιου λεβιέ -γλυπτού μοντέρνας τέχνης- πάνω από αυτά.

Από πλευράς υλικών έχει γίνει χρήση των καλύτερων, με το Nappa δέρμα να βρίσκεται παντού. Δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από ασυμβίβαστη ακρίβεια και προσοχή στη λεπτομέρεια, με την αίσθηση που εισπράττεις να είναι πολυτελή και sport, ενώ επικρατεί μια μουντή -ακατάλληλη για κλειστοφοβικούς- ατμόσφαιρα. Φυσικά, όμως, τα πάντα μπορούν να παραμετροποιηθούν στα γούστα σου, μέσω του προγράμματος Ad Personam και να ντύσεις τα πάντα με alcantara.

Κινητήρας

Αποκωδικοποιώντας το ακρωνύμιο LP στο όνομα των μοντέλων της Lamborghini, αυτό αναφέρεται στην διάταξη του κινητήρα, και προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις longitudinale posteriore, που σημαίνουν “στο διαμήκη άξονα και πίσω από τον οδηγό”.

Έχει καταγωγή από την Audi, και είναι ο ίδιος V10 που υπήρχε στην Gallardo, εκτεταμένα όμως επανασχεδιασμένος, ώστε να αυξηθεί η απόδοση του. Η χωρητικότητα του ανέρχεται στα 5.204 κ.εκ., με τα έμβολα να έχουν διατομή 84,5 χλστ. και διάμετρο 92.8 χλστ., ενώ το V ανάμεσα στις δύο σειρές των εμβόλων να σχηματίζει γωνία 90 μοιρών. H συμπίεση φτάνει το 12,7:1 και είναι κατασκευασμένος εξ’ολοκλήρου από αλουμίνιο, με τον στρόφαλο να είναι από σφυρήλατο χάλυβα.

Με την υπετροφοδότηση να βρίσκεται πλέον παντού, ο κινητήρας της Huracan είναι “ο τελευταίος των Μοϊκανών”, καθώς δεν χρησιμοποιεί κάποιον έμμεσο τρόπο για την αναπνοή του. Υπάρχουν δύο plenum από χυτό κράμα, καθένα ηλεκτρονικά ελεγχόμενο με drive-by-wire πεταλούδες γκαζιού, ενώ από χυτό κράμα μαγνησίου είναι η μεταβλητής γεωμετρίας και βύθισης πολλαπλή εισαγωγής.

Η απόδοση του ανέρχεται στα 610 άλογα στις 8.250 σ.α.λ., με την ροπή να αγγίζει τα 560 Nm στις 6.500 σ.α.λ., με το 75% να είναι διαθέσιμο από τις μόλις 1.000 σ.α.λ. Για τους αριθμολάγνους να αναφέρω ότι η ειδική ισχύς του αγγίζει τα 117,3 άλογα ανά λίτρο, ενώ τα κιλά ανά ίππο το εκπληκτικό νούμερο του 2,33. Οι αναφλέξεις του V10 γίνονται εναλλάξ στις 54 και 90 μοίρες, με τον στρόφαλο να σχεδιάστηκε έτσι ώστε οι μπιέλες των αντίθετων εμβόλων να λειτουργούν με ένα κοινό πείρο βάσης, που μεγιστοποιεί την ακαμψία του, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα το βάρος. Οι σφυρήλατες μπιέλες είναι από χάλυβα, ενώ τα πιστόνια από αλουμίνιο.

Μία πρωτοποριακή καινοτομία του V10 είναι η διπλή έγχυση καυσίμου, δηλαδή σύστημα άμεσου και έμμεσου ψεκασμού, γνωστό και ως “Iniezione Diretta Stratificata” (IDS) Έτσι, κατά την εκκίνηση του κινητήρα, σε ψηλά φορτία και στροφές, εγχέει καυσίμου σε πίεση έως 180 bar απευθείας στους θαλάμους καύσης. Αυτό οδηγεί σε έντονο στροβιλισμό, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την ψύξη των τοιχωμάτων του κυλίνδρου και επιτρέπει την υψηλότερη αναλογία συμπίεσης. Σε χαμηλότερα φορτία, το καύσιμο ψεκάζεται έμμεσα μέσα στην πολλαπλή, η οποία μειώνει την κατανάλωση καυσίμου και τις εκπομπές σωματιδίων. Στα μεσαία φορτία και στροφές, τα δύο συστήματα έγχυσης συνεργάζονται.

Ο κινητήρας διαθέτει σύστημα start/stop, αν και να πω την αλήθεια το απενεργοποίησα για να μπορώ να ακούω τον ηδονικό του ήχου κάθε φορά που σταματούσα. Φυσικά, πληροί τα στάνταρ του Euro 6, με τις εκπομπές να φτάνουν τα 290 γρ/χλμ, Τέλος, συνδυάζεται με το εντελώς νέο 7-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη Lamborghini Doppia Frizione (LDF), με την προεπιλογή των ταχυτήτων να γίνεται μέσω 2 ανεξάρτητων ράβδων, το οποίο στέλνει τη κίνηση σε όλους τους τροχούς μέσω του πλήρως ηλεκτρονικά ελεγχόμενου συστήματος τετρακίνησης. Υπό κανονικές συνθήκες οδήγησης, ο πολύδισκος συμπλέκτης στέλνει το 30% της ροπής του κινητήρα στους εμπρός τροχούς, που σύμφωνα με την εταιρία σημαίνει ότι η Huracan έχει πισωκίνητα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, ανάλογα τις συνθήκες, ο μπροστά άξονας μπορεί να πάρει σε χιλιοστά του δευτερολέπτου μέχρι και το 50% της ροπής, με τον πίσω να μπορεί να δεχτεί το μέγιστο, δηλαδή το 100% της ροπής. Επιπλέον, ο πίσω άξονας διαθέτει ένα μηχανικό μπλοκέ διαφορικό ενσωματωμένο στο κιβώτιο, που βελτιώνει την πρόσφυση ακόμα περισσότερο.

Για τα 0-100 χλμ/ώρα η ιταλική εταιρία ανακοινώνει ότι έρχονται σε 3,2 δευτ., αλλά σε μια ευθεία που βρήκαμε σε έναν επαρχιακό δρόμο, καταφέραμε να δούμε στο VBox μας το εκπληκτικό νούμερο των 3,11 δευτ., εξαιτίας του εξαιρετικού thrust mode, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Lamborghini το launch control της! Αυτό που δεν μπορέσαμε να μετρήσουμε, ελλείψει χώρου, ήταν το 0-200 χλμ/ώρα, αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μπορεί εύκολα να τα κάνει σε 9,9 δευτ., όπως αναφέρει η Lamborghini, όπως επίσης να πιάσει τα 325 χλμ/ώρα της τελικής ταχύτητας.

Στον δρόμο

Ήταν η στιγμή που μας έκαναν tour στο μουσείο της Lamborghini, όταν πάρκαρε έξω από την είσοδο του η συγκεκριμένη. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιατί υπέθεσα ότι θα ήταν κάποιου πελάτη. Όταν όμως μας ενημέρωσαν ότι το αυτοκίνητο είναι κάτω και μας περιμένει, τα συναισθήματα μου εκείνη τη στιγμής ξεχείλιζαν, και ήταν πιο δυνατά από το να επεξεργαστώ την Sesto Elemento, την Egoista, την Reventon, την Veneno, την Miura, την Countach ακόμα και την LM002 δίπλα στην Urus, που ήταν μέσα.

Το μόνο που ένιωθα ήταν προσμονή, αγωνία, ένταση, και τους σφυγμούς μου να ανεβαίνουν, με το χαμόγελο να ήταν ήδη ζωγραφισμένο, χωρίς καν να έχουμε κάτσει μέσα της. Μας γίνεται μια τεχνική ενημέρωση, που δεν πρέπει κράτησε πάνω από 1 λεπτό, αλλά μου φάνηκε αιώνας. Ανοίγοντας την πόρτα παρατήρησα ότι δημιουργείται πολύ μεγάλο άνοιγμα, καθώς η οροφή είναι τραβηγµένη προς τα μέσα. Μόλις πήρα θέση μάχης, και το κάθισμα με αγκάλιασε σφιχτά, σήκωσα το κόκκινο κάλυμμα και πάτησα το κουμπί, νιώθοντας ότι είμαι μέσα σε ένα μαχητικό σαν άλλος Maverick από το Top Gun. Τότε άκουσα τον βρυχηθμό του κινητήρα, και ένιωσα το αίμα του σώματος μου να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο ανάμεσα στα πόδια, και κάτι να χαίρεται, παρότι ήταν ένα κρύο πρωινό.

Μετά το αρχικό σοκ, βγαίνουμε από την πύλη του εργοστασίου, όσο διακριτικά σου επιτρέπει μια Lamborghini, με τον Κώστα δίπλα μου να με ρίχνει στην πραγματικότητα, λέγοντας μου “πρώτα θα τελειώσουμε την στατική φωτογράφηση και μετά θα οδηγήσεις το αυτοκίνητο”. Έτσι, την πρώτη ώρα προσπαθούσα να εγκλιματιστώ με το νέο μου “γραφείο” και όχι να το “ανοίξω”. Ψάχνοντας, όμως, να βρούμε τα κατάλληλα spots, άφηνα εσκεμμένα όσο μεγαλύτερα κενά μπορούσα από τον προπορευόμενο μου, για να έχω την ευκαιρία να σανιδώσω το γκάζι. Έγινε αρκετές φορές και η εκσφενδόνιση μας προς τα εμπρός ήταν ασύλληπτη. Για το πότε έβλεπες νούμερα κοντά στα 180 χλμ/ώρα ήταν πραγματικά κάτι εξωφρενικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι με 1η σχέση είδα 73 χλμ/ώρα, με 2η 115 χλμ/ώρα, με 3η 148 χλμ/ώρα και με 4η 195 χλμ/ώρα, καθώς παραπάνω δεν μπορέσαμε να πάμε, αφού δεν βγήκαμε σε εθνική οδό.

Κάπως έτσι είχαμε μαζέψει ήδη περίπου 100 χλμ., και τα πρώτα συμπεράσματα είχαν βγει, χωρίς ακόμα να έχουμε ανέβει στους πρόποδες του όρους Cimone. Ο επικός κινητήρας αρέσκεται να “δουλεύει” ψηλά, εκεί που έρχεται σε ηχητικό οργασμό, και απολαμβάνεις κάθε νότα που βγαίνει τόσο από τις εξατμίσεις, όσο και από τον κινητήρα που έχεις στην πλάτη σου. Ακόμα προσφέρει αδιάλειπτη ποσότητα δύναμης που σε κολλάει πίσω.

Τουναντίον, τα carbon ceramic φρένα της είναι ικανά να ξεριζώσουν τα μάτια σου, καθώς μπροστά διαθέτει εξαπίστονες δαγκάνες με δίσκους διαμέτρου 380 χλστ., και πίσω τετραπίστονες με δίσκους 356 χλστ. Το πεντάλ έχει την αναμενόμενη αίσθηση, και παρότι το αυτοκίνητο φορούσε χειμερινά ελαστικά της Pirelli, για την ακινητοποίηση του χρειάστηκαν μόλις 34,7 μέτρα, κάτι που σημαίνει σε καλύτερη άσφαλτο και καλοκαιρινά ελαστικά πέφτει αρκετά πιο κάτω.

Έχοντας εξοικειωθεί με τον έλεγχο του αυτοκινήτου αρχίζω και “παίζω” με τα προγράμματα οδήγησης, τα οποία ελέγχονται από τον διακόπτη στη βάση του flat-bottomed τιμονιού. Οι Ιταλοί ονομάζουν το σύστημα ANIMA, το οποίο σημαίνει “ψυχή” στη γλώσσα τους, αλλά επίσης αποτελεί τα αρχικά του Adaptive Network Intelligent Management και επεμβαίνει στο γκάζι, στις βαλβίδες της εξάτμισης, στην ταχύτητα του κιβωτίου, στο σύστημα τετρακίνησης, στο σύστημα ελέγχου ευστάθειας, καθώς και στα μαγνητοροϊκά αμορτισέρ, που διέθετε προαιρετικά το αυτοκίνητο. Μιλώντας εν τάχει για τα τελευταία, θα σου αναφέρω ότι το συνθετικό λάδι που κυκλοφορεί στα έμβολα των αμορτισέρ περιέχει μικροσκοπικά μαγνητικά σωματίδια, και όταν εφαρμόζεται τάση σε ένα πηνίο, αυτό παράγει ένα μαγνητικό πεδίο. Έτσι, τα σωματίδια ακολουθούν κάθετη -προς την ροή του ηλεκτρικού ρεύματος- φορά, και περιορίζουν τη ροή του λιπαντικού μέσα από τα κανάλια του εμβόλου.

Η default επιλογή προγράμματος είναι το strada (δρόμος στα ιταλικά) και ενδείκνυται για τις καθημερινές μετακινήσεις, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι το αυτοκίνητο γίνεται μαλθακό και ράθυμο, αλλά τα αμορτισέρ πρακτικά ισοπεδώνουν κάθε ανωμαλία του οδοστρώματος. Και αυτό δεν το λέω μόνο έχοντας στο μυαλό τα χαμηλοπρόφιλα ελαστικά διαστάσεων 245/30 εμπρός και 305/30 πίσω, καθώς η άνεση που προσφέρει με αυτές τις ρυθμίσεις η Huracan συναντάται σε Audi A6, κάτι που θα σε βοηθήσει να βγεις από ένα μεγάλο ταξίδι ατσαλάκωτος. Τότε ίσως δεις να μπαίνει σε λειτουργία και το cylinder on demand, το οποίο απενεργοποιεί τους μισούς κυλίνδρους του V10.

Έπειτα είναι το sport, το οποίο ενδείκνυται για όταν θες να ανεβάσεις τον ρυθμό σου σε μια απαιτητική διαδρομή, για να ακολουθήσει το corsa, που θεωρητικά είναι για χρήση μέσα στην πίστα. Επιλέγοντας αυτό, το αυτοκίνητο αλλάζει πραγματικά χαρακτήρα, και μετουσιώνει σε πράξη όλη την ιστορία του ονόματος Lamborghini.

Και πάμε τώρα στο ζουμί της υπόθεσης: πως νιώθεις όταν οδηγείς ένα τέτοιο αυτοκίνητο γρήγορα. Μονολεκτικά απαντώντας: οργασμικά. Ξεκινώντας από τον ήχο και με το ΑΝΙΜΑ στο corsa αντιλαλεί στο δάσος ένας δυνατός, οξύς, και γεμάτος ουρλιαχτά ήχος. Σε προκαλεί να φτάσεις στον κόφτη των 9.000 σ.α.λ., καθώς το πρόγραμμα σε αφήνει να τον “χτυπάς” αλύπητα. Όταν δε, αφήνεις το γκάζι, τα σκασίματα της εξάτμισης κάνουν όλα τα πουλιά του βουνού να κρυφτούν, νομίζοντας ότι παραμονεύει κάποιος κυνηγός. Είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό αυτός ο ήχος, προκαλεί σοβαρά προβλήματα εθισμού.

Η Huracan έχει αδιανόητο τρόπο που επιταχύνει, καθώς εκτός από την πρώτη σχέση οι υπόλοιπες είναι πολύ κοντές και βοηθούν στην “έκρηξη” της. Οι αλλαγές όταν πηγαίνεις χαλαρά γίνονται ομαλά και στις στροφές που πρέπει, ενώ στο corsa πραγματοποιούνται με αστραπιαία ταχύτητα, και συνοδεύονται με ένα πολύ δυνατό κλώτσημα.

Στην ορεινή διαδρομή θέλει λίγο χρόνο να συνηθίσεις το πλάτος της, καθώς το σχεδόν 2 μέτρα αποτύπωμα της είναι πιο μεγάλο από την κάθε λωρίδα κυκλοφορίας. Έχοντας πάρει το feeling του αυτοκινήτου, αυτό που διαπιστώνεις ότι πρακτικά μπορείς να στρίψεις με όσα έρχεσαι. Εκεί έρχεται για να δέσει το “γλυκό” το ηλεκτρομηχανικό σύστημα διεύθυνσης, που παρότι σχετικά ελαφρύ παρέχει τρομερή αίσθηση, άμεση πληροφόρηση από τους τροχούς, ενώ είναι και αστραπιαία γρήγορο με κάτι περισσότερο από 2 στροφές από άκρη-σε-άκρη. Η υποβοήθηση του μειώνεται όσο αυξάνεται η ταχύτητα, κάτι που σε βοηθά κατά το φρενάρισμα και όταν κάνεις “ανάποδα”.

Μιλώντας για επιθετική οδήγηση, η Huracan αρέσκεται σε σωστές, καθαρές, αγωνιστικές γραμμές. Προτιμάει να αλλάζεις συνεχώς κατευθύνσεις, ακολουθώντας πιστά τις εντολές σου, όντας βιδωμένη στην άσφαλτο, παρά να κάνεις “γκανγκστεριλίκια”. Βέβαια η σιγουριά που σου δίνει το στήσιμο της ίσως κάποια στιγμή σε εκθέσει, καθώς η μεγάλη ταχύτητα που μπορεί να κρατήσει μέσα στην στροφή θα οδηγήσει σε υποστροφή, η οποία είναι δύσκολα ελεγχόμενη, σε βαθμό που ίσως την χαρακτήριζα δύσκολη στο όριο.

Για να σπάσεις την πρόσφυση του πίσω μέρους χρειάζεται προσπάθεια και συντονισμένες κινήσεις. Για την ακρίβεια πρέπει να είναι με 1η σχέση στο κιβώτιο και να κόψεις απότομα το τιμόνι, όντας όμως σε άμεση εγρήγορση και με αστραπιαία αντανακλαστικά για να μην σου κάνει “σφαλιάρα” η μούρη. Εν ολίγοις, το driftάρισμα δεν συναντάται εύκολα στο λεξιλόγιο της, καθώς η κατανομή της ροπής ανάμεσα στους άξονες αλλάζει αστραπιαία και έτσι σβήνεται όποια τάση για πλαγιολίσθηση.

Προφανώς και είναι άσκοπο να μιλήσω για κλίσεις στις στροφές, πόσο μάλλον με τα μαγνητοροϊκά αμορτισέρ, τα οποία κατά τη διάρκεια του turn-in, αυξάνουν την δύναμη απόσβεσης στο εξωτερικό μπροστινό τροχό, αλφαδιάζοντας το αμάξωμα.

Συμπέρασμα

Αναμφίβολα θα μου μείνει χαραγμένο στη μνήμη το ταξίδι, με την Huracan να είναι ίσως από τις λίγες Lamborghini, που εκπληρώνει το όραμα του Ferruccio Lamborghini, όταν ίδρυσε την εταιρεία, που ήθελε τα αυτοκίνητα του να ήταν καλύτερα από τον ανταγωνισμό. Το ιταλικό supercar από τη Sant’Agata είναι ένα μηχάνημα οδήγησης με όμορφο σχεδιασμό, εξαιρετικά υψηλά επίπεδα πρόσφυσης, ακρίβεια εντολών, και σχεδόν στιγμιαία αντανακλαστικά. Σαν συνέπεια είναι ξεκούραστο στην καθημερινή οδήγηση, σταθερό και απαλλαγμένο από δυσάρεστες εκπλήξεις. Α, και κάτι ακόμα…”Long live the natural aspirated engines”.

Φωτογραφίες

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Τα ηλεκτρικά θα κοστίζουν λιγότερο από αυτά με κινητήρες εσωτ. καύσης το 2027, αλλά θα έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος επισκευής

Το κόστος κατασκευής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμένει η Ford και σύμφωνα με την πρόβλεψη της Gartner, μιας αμερικανικής εταιρείας τεχνολογικής...

Η Renault δεν θα προσφέρει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα από το 2030

Στις αρχές του 2022 η Renault είχε ανακοινώσει πως έως το 2030 η εταιρία θα μεταμορφωθεί σε μια αμιγώς ηλεκτρική εταιρία για την αγορά...

Η κατήγορος του Christian Horner έκανε επίσημη καταγγελία στη FIA

Νέο κεφάλαιο στην υπόθεση Christian Horner, με την γυναίκα κατήγορο να έχει κάνει επίσημη καταγγελία για τη συμπεριφορά του στη FIA, ενώ ετοιμάζεται να...
Autoblog.gr