Το άκρως ερωτεύσιμο Renault 5 Turbo II είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα hot hatches των ’80s, καθώς η “βιαιότητα” της εμφάνισης του γαλλικού pocket-rocket είναι τέτοια που το κάνει ακαταμάχητο. Η γαλλική εταιρία το έβγαλε στην παραγωγή επειδή “έπρεπε”, ώστε να λάβει μέρος σε αγώνες, γι’αυτο και θεωρείται ένα από τα ομορφότερα homologation special της χρυσής δεκαετίας των ’80s.
Ήταν Ιανουάριος του 1980 όταν η Renault παρουσίασε το R5 Turbo και στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στην παραγωγή, κατασκευάστηκαν 1.820 αυτοκίνητα. Διέθετε ένα bespoke εσωτερικό που δεν υπήρχε σε κανένα άλλο μοντέλο της εταιρίας, ενώ αρκετά μέρη του αμαξώματος ήταν κατασκευασμένα από αλουμίνιο. Η διάταξη του κινητήρα στο κέντρο και πίσω, μαζί με την κίνηση στους πίσω τροχούς (RMR) και το εντυπωσιακά φαρδύ bodykit το καθιστούσαν αρχικά άκρως ποθητό αλλά και αρκετά δύστροπο. Γι’αυτό και αγαπήθηκε, ενώ θεωρείται και ένα από τα πρώτα αυθεντικά hothatches.
Το κόστος της παραγωγής του R5 Turbo ήταν αρκετά μεγάλο, γι’αυτό και το R5 Turbo ΙΙ οι λογιστές της Renault επενέβησαν για να μειωθεί η “χασούρα”. Έτσι, χρησιμοποιούσε το ταμπλό και πολλά μέρη από το stock 5, ενώ δε διέθετε ζάντες ελαφριού κράματος και μέρη του αμαξώματος από αλουμίνιο. Εντούτοις, οι επιδόσεις μόνο κακές δεν ήταν. Στα δύο χρόνια παραγωγής του, κατασκευάστηκαν 3.167 R5 Turbo 2, εκ των οποίων τα 200 ήταν στην Evolution έκδοση.
Υπήρχε, όμως, και το Maxi πακέτο, όπως αυτό που βλέπεις στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο, το οποίο μιμούνταν ακριβώς την εμφάνιση του αγωνιστικού “αδελφού” του. Το Evo πακέτο μαζί με το Maxi look διαθέτει αλουμινένια οροφή, νέο εμπρός προφυλακτήρα με τους μεγάλους προβολείς ομίχλης, νέα εμπρός φτερά με εξαγωγείς αέρα, μεγάλη πίσω αεροτομή και νέες ζάντες. Μηχανικά, είχε ελαφρώς αυξημένη χωρητικότητα στον κινητήρα, καθώς από 1.397 κ.εκ. που είχαν τα “απλά” R5 Turbo 2, το Evo είχε 1.432 κ.εκ.
Ο τετρακύλινδρος turbo εν σειρά κινητήρας στρογγυλοκαθόταν στο κέντρο του αυτοκινήτου και απέδιδε 220 άλογα, ο οποίος είχε να κινήσει ένα αμάξωμα βάρους 970 κιλών, κάτι που το έκανε εξαιρετικά γρήγορο, με τα 0-100 χλμ/ώρα να έρχονταν σε 6,6 δευτερόλεπτα, έχοντας τελική ταχύτητα 200 χλμ/ώρα. Η κίνηση μεταδίδεται φυσικά στους πίσω τροχούς μέσω ενός πεντατάχυτου κιβωτίου και το διαφορικό είναι περιορισμένης ολίσθησης της ZF.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο παραδόθηκε στον πρώτο του ιδιοκτήτη στις 30 Αυγούστου του 1985 και μέχρι σήμερα έχει γράψει 71.883 χλμ. Είναι σε υπεράριστη κατάσταση και πωλείται από την αντιπροσωπεία Chelsea 1979 στην Βαρκελώνη, που ζητά €150.000 για να το αποχωριστεί.