Σε παλαιότερα άρθρα έχουμε δει κάποια κάποιους από τους ξεχωριστούς χρωματισμούς των μονοθεσίων της F1. Στο ακόλουθο άρθρο θα γίνει μια αναφορά στην ιδιαίτερη ομάδα του Eddie Jordan, η οποία είχε κάποια από τα πιο ιδιαίτερα μονοθεσία σε χρωματισμούς.
Η ομάδα της Jordan έπειτα από μεγάλες επιτυχίες που είχε σε μικρότερης δυναμικότητας πρωταθλήματα, θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της στην F1. Έτσι λοιπόν, το 1991 ξεκίνησε το ταξίδι της στο μαγικό κόσμο της F1, με οδηγούς τον έμπειρο για την εποχή εκείνη Andrea de Cesaris και τον Bertand Gachot. Η Βρετανική ομάδα είχε κινητήρες Ford την πρώτη της χρονιά και η παρουσία της στο πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών μόνο κακή δεν ήταν. Ο Andrea de Cesaris κατάφερε να τερματίσει στην 5η θέση του πρωταθλήματος οδηγών ενώ λίγο έλειψε να κερδίσει και το Βελγικό Gran Prix αφού προηγούνταν του ήδη δις πρωταθλητή Ayrton Senna. Όμως και ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση, λίγους γύρους πριν πέσει η καρό σημαία εγκατέλειψε. Ο Bertand Gachot από την άλλη δεν κατάφερε και πολλά καθώς πριν το Βελγικό αγώνα εκείνης της χρονιά φυλακίστηκε έπειτα από μια επίθεση που είχε κάνει σε έναν οδηγό ταξί, με τον αντικαταστάτης του να ορίζεται ο νεαρός Michael Schumacher.
Ο πανέξυπνος Βρετανός ιδιοκτήτης για την συμμετοχή αυτή του Γερμανού οδηγού είχε πάρει $150.000 από την Mercedes-Benz έτσι ώστε ο μικρός και πολλά υποσχόμενος τότε οδηγός της να πάρει εμπειρίες από το σπορ καθώς από τότε η Γερμανική εταιρεία ήθελε να εμπλακεί στην F1.
Από το 1991 και μέχρι το 2005 που η ομάδα σταμάτησε να υπάρχει, ο Edie Jordan κατάφερε να έχει στης περισσότερες σεζόν εξαιρετικούς οδηγούς για τα μονοθεσία του. Κάποιοι από αυτούς είναι ο Andrea de Cesaris, o Michael Schumacher, ο Alessandro Zanardi, o Rubens Barrichello, o Eddie Irvine, o Ralf Schumacher, o Damon Hill, o Heintz-Harald Frentzen, o Jarno Trulli, o Jean Alesi, o Giancarlo Fisichella, o Nick Heidfeld και ο Timo Glock.
Ας δούμε όμως χρονολογικά τα μονοθεσία της ομάδας, όπου διπλά στα μονοθεσία αναφέρεται η χρονιά στην οποία συμμετείχαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα:
1. Jordan 191 (1991)
Το μονοθέσιο αυτό είχε σχεδιαστεί από τον Gary Anderson, είχε κινητήρα Ford και κατέκτησε την πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 13 βαθμούς. Πρώτος οδηγός της ομάδας για τη χρονιά εκείνη ήταν ο Andrea de Cesaris. Δεύτερος οδηγός ο Bertand Gachot, όμως μετά την αντικατάστασή του, το δεύτερο μονοθέσιο της ομάδας πρόλαβαν και το οδήγησαν και οι Roberto Moreno, Alessandro Zanardi και ο Michael Schumacher. Το μονοθέσιο είχε πράσινο χρώμα λόγο της χορηγίας της 7up.
2. Jordan 192 (1992)
Σχεδιαστής και αυτού του μονοθεσίου ο Gary Anderson, πλέον όμως η Βρετανική ομάδα δεν είχε κινητήρες Ford V8 αλλά Yamaha V12. Οδηγοί της ομάδας ήταν οι Stefano Mopena και ο Mauricio Gugelmin, οι οποίοι οδήγησαν την ομάδα στην χειρότερη συγκομιδή βαθμών στην ιστορία της, στην F1. Η Jordan το 1992 κατέκτησε την 11η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με μόλις 1 βαθμό στο ενεργητικό της. Χορηγός της ομάδας εκείνη τη χρονιά ήταν η Sasol και από το πράσινο της 7up, τα χρώματα αλλάζουν και γίνονται μπλε με άσπρο, δηλαδή τα χρώματα του νέου χορηγού της.
3. Jordan 193 (1993)
Μετά την απογοητευτική χρονιά του 1992 ο Eddie Jordan αντιλαμβανόμενος το μεγάλο λάθος του, δηλαδή τους κινητήρες Yamaha V12, στην προσπάθεια του να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο, συνάπτει συμφωνία με τον κατασκευαστή κινητήρων Hart. Το μονοθέσιο του 1993 δεν μοιάζει καθόλου με τον προκάτοχό του, δηλαδή την 192 εξαιτίας της νέας μπροστά αεροτομής, η οποία ήταν ελαφρώς ανασηκωμένη. Το νέο αυτό μονοθέσιο είχε και πολλά νέα βοηθήματα όπως το traction control. Οδηγοί, ήταν ο rookie εκείνης της χρονιάς Rubens Barrichello και ο Τhiery Boutsen, ο οποίος έτρεξε σε 10 αγώνες και μετά αντικαταστάθηκε από τον Marco Apicella(έτρεξε έναν αγώνα μόνο),Emanuel Naspetti(έτρεξε έναν αγώνα μόνο) και στο τέλος χρησιμοποιήθηκε άλλος ένας πολύ γνωστός σε όλους μας, πρωτοεμφανιζόμενος τη χρονιά εκείνη ο Eddie Irvine(έτρεξε στους δύο τελευταίους αγώνες). Η ομάδα τερμάτισε στη 10η θέση του παγκοσμίου πρωταθλήματος με 3 βαθμούς. Τα χρώματα του μονοθεσίου παρέμειναν τα ίδια, αφού η Sasol είχε παραμείνει βασικός χορηγός της ομάδας.
4. Jordan 194 (1994)
Το μονοθέσιο αυτό δεν υπέστη μεγάλες αλλαγές, μόνο μερικές αεροδυναμικές (μικρότερες εισαγωγές αέρα και το μονοθέσιο είχε μια μικρή κλίση προς τα εμπρός). Η αλλαγή των τεχνικών προδιαγραφών(μείωση ηλεκτρονικών βοηθημάτων) εκείνης της χρονιάς φαίνεται να βοήθησαν την ομάδα, με αποτέλεσμα να τελειώσει η σεζόν, με την Jordan να έχει κατακτήσει 28 βαθμούς και να έχει βρεθεί και πάλι στην 5η θέση του πρωταθλήματος των κατασκευαστών, πίσω από τις «τέσσερις μεγάλες» ομάδες Williams , Benetton , Ferrari και McLaren . Οδηγοί, ήταν οι ίδιοι που τελείωσαν και το 1993, ο Rubens Barrichello και ο Eddie Irvine. Ο Eddie Irvine αντικαταστάθηκε στην αρχή του πρωταθλήματος μετά από ποινή που δέχθηκε για ένα ατύχημα που είχε προκαλέσει(βλέπετε στο video).Τα χρώματα της ομάδας παρέμειναν τα ίδια, διότι η Sasol ήταν και πάλι χορηγός της ομάδας.
http://www.youtube.com/watch?v=nX23wCPqW-o
5. Jordan 195 (1995)
Η ομάδα με την 195 θέλησε να συνεχίσει την καλή της πορεία όπως δηλαδή με την 194. Η 195 πλέον είχε κινητήρα Peugeot V10, είχε κοντή μπροστά αεροτομή και ανάγλυφα side pods. Οδηγοί παρέμειναν οι ίδιοι με το 1994 και η ομάδα κατέκτησε την 6η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα με 21 βαθμούς. Ο χορηγός της ομάδας άλλαξε, η Τotal ήταν πλέον ο επίσημος χορηγός της ομάδας. Το μπλε χρώμα παρέμεινε, όμως πλέον είχαμε και μια ρίγα άσπρου στη μέση του μονοθεσίου, αλλά και μια ρίγα πράσινου χρώματος (οινοπνευματί).
6. Jordan 196 (1996)
Σχεδιαστής και αυτού του μονοθεσίου ο Gary Anderson, όμως η ομάδα είχε κινητήρες Peugeot και διαφορετικούς οδηγούς. Στην ομάδα βρισκόταν για τέταρτη συνεχή χρονιά ο Rubens Barichello άλλα και ο Martin Brundle που είχε έρθει από την Ligier. Η ομάδα αν και είχε υψηλές προσδοκίες εκείνη την χρονιά δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από την πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών. Ο χρωματισμός όμως του μονοθέσιου ήταν ιδιαίτερος αφού η συμφωνία της Jordan με την καπνοβιομηχανία Benson and Hedges, έκανε την Βρετανική ομάδα να χρωματίσει χρυσά τα μονοθεσία της όπως δηλαδή τα χρώματα του χορηγού της.
7. Jordan 197 (1997)
Με το μονοθέσιο αυτό η Jordan μπήκε αμέσως στην μάχη των βαθμών καθώς βαθμολογήθηκε στους περισσότερους αγώνες της. Οδηγούς είχε τον Giancarlo Fisichella και τον Ralf Schumacher, ο Ιταλός οδηγός προερχόταν από την Minardi και ο Ralf ήταν rookie εκείνη την χρονιά. Ο χρωματισμός του μονοθεσίου δεν άλλαξε πολύ καθώς από χρυσός έγινε κίτρινος ενώ τοποθετήθηκαν στη μύτη του μονοθεσίου μάτια φιδιού κάτι που έδωσε στον χρωματισμό αυτό μια πιο άγρια πλευρά. Η ομάδα τερμάτισε και πάλι στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών.
8. Jordan 198 (1998)
Η Jordan 198 ήταν το μονοθέσιο το οποίο η Jordan χρησιμοποίησε για να αγωνιστεί στην F1 το 1998. Πρώτος οδηγός της ομάδας ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1996, Damon Hill, ο οποίος είχε μετακομίσει από την Arrows, δεύτερος οδηγός ο Ralf Schumacher, ο οποίος ήταν στη δεύτερη σεζόν του με την ομάδα. Το 1998 στο Βελγικό Grand Prix, η ομάδα σημείωσε την πρώτη νίκη της με τον Damon Hill ενώ είδε και τον Ralf Schumacher να τερματίζει πίσω του στη δεύτερη θέση. Η ομάδα τερμάτισε στην 4η θέση στο παγκοσμίου πρωταθλήματος κατασκευαστών έχοντας κερδίσει 34 βαθμούς.
9. Jordan 199 (1999)
Το μονοθέσιο αυτό έδωσε την πρώτη νίκη στην ομάδα. Τεχνικός διευθυντής της ομάδας εκείνη τη χρονιά ο Mike Gascoyne ο οποίος ουσιαστικά σχεδίασε το πιο πετυχημένο μονοθέσιο στην ιστορία της ομάδας. Οδηγοί της ομάδας ήταν ο γερόλυκος Damon Hill και ο Ηeinz Harald Frentzen. Η ομάδα τότε εφοδιαζόταν με κινητήρες Mugen-Honda που μαζί με τον αεροδυναμικό σχεδιασμό του μονοθεσίου, είχε καταφέρει να τερματίσει στην τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 61 βαθμούς.Μάλιστα ο Γερμανός οδηγός είχε κατακτήσει και την 3η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών πετυχαίνοντας και 2 νίκες. Ο χρωματισμός παρέμεινε ο ίδιος, μόνη διαφορά ότι σε αυτό τοποθετήθηκαν τα μάτια μιας μέλισσας στη μύτη της 199. Αδιαμφισβήτητα το 1999 ήταν και η καλύτερη χρονιά της ομάδας στην F1.
10. Jordan EJ10A EJ10B (2000)
O κωδικός του μονοθεσίου από 199 μετατράπηκε σε EJ10 εξαιτίας της 10ης επετείου της ομάδας στην F1. Σχεδιαστής και αυτού του μονοθεσίου ο Mike Gascoyne, ενώ η ομάδα είχε υπογράψει εκείνη τη χρονιά νέα συνεργασία όσον αφορά τους κινητήρες με τη Honda. Τα μονοθέσια της ομάδας όμως θα εφοδιάζονταν αυτούς του κινητήρες από την επόμενη χρονιά(2001). Οδηγοί ήταν ο Ηeinz Harald Frentzen και ο Jarno Trulli, οι οποίοι κατέκτησαν 17 βαθμούς φέρνοντας την ομάδα 6η στην κατάταξη. Ο χρωματισμός ήταν ο ίδιος με την 199.
11.Jordan EJ11 (2001)
Το μονοθέσιο αυτό δεν ήταν και ότι το καλύτερο, μπόρεσε όμως να κερδίσει την 5η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών. Σχεδιαστής του μονοθεσίου ο Eghabal Hamidy, ενώ ήταν και η πρώτη χρονιά συνεργασίας με τη Honda. Οδηγοί εκείνης της χρονιάς οι Ηeinz Harald Frentzen και Jarno Trulli, λόγο όμως των κακών αποτελεσμάτων κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο Γερμανός οδηγός απομακρύνθηκε από τη θέση του και για 2 αγώνες έτρεξε o Ricardo Zonda. Στη συνέχεια για τους τελευταίους 5 αγώνες, οδήγησε ο θρύλος του σπορ, Jean Alesi. To μονοθέσιο παρέμεινε κίτρινο, το μόνο που άλλαξε ήταν η τοποθέτηση ενός καρχαρία στη μύτη της ΕJ11.
12. Jordan EJ12 (2002)
Οδηγοί της ομάδας για το 2002 ήταν οι Giancarlo Fisichella και ο Takuma Sato, οι οποίοι δεν κατάφεραν και πολλά, τερματίζοντας στην 6η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών. Τα χρώματα του μονοθεσίου ήταν τα ίδια, δηλαδή κίτρινο, μόνο που ο βασικός χορηγός της ομάδας είχε αλλάξει, ήταν πλέον η DHL.
13. Jordan EJ13 (2003)
Το 2003 ήρθε και άλλη μία νίκη για την ομάδα, δράστης ο Giancarlo Fisichella, τόπος του εγκλήματος η Βραζιλία όπου έπειτα από ακραία καιρικά φαινόμενα και με τη βοήθεια μιας καραμπόλας στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού, ήρθε μια τυχαία νίκη. Βέβαια για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, νικητής ήταν ο Κimi Raikonen. Ο Φιλανδός όμως τιμωρήθηκε από τη FIA οπότε και έχασε τη νίκη αυτή η οποία πήγε στον δεύτερο Giancarlo Fisichella. Δεύτερος οδηγός ήταν ο Firman τον οποίο στο τέλος του πρωταθλήματος τον αντικατέστησε ο Baumgartner. Tα μονοθέσια διατήρησαν το παραδοσιακό τους κίτρινο χρώμα με τις κλασικές μαύρες πτέρυγες και τα μαύρα side pods.
14. Jordan EJ14 (2004) 
Το μονοθέσιο αυτό ήταν μια μεγάλη αναβάθμιση της EJ13. Το μονοθέσιο είχε κινητήρα Ford Cosworth RS2 και είχε οδηγούς τον Nick Heidfield και τον Giorgio Pantano, τον οποίο αντικατέστησε στο τέλος της χρονιάς ο Timo Glock. Η ομάδα τερμάτισε στην 9η θέση, με 5 βαθμούς. Το μονοθέσιο και αυτή τη χρονιά παρέμεινε βαμμένο στα παραδοσιακά του χρώματα.
15. JordanEJ15 (2005)
To τελευταίο μονοθέσιο της ομάδας που πήρε μέρος σε αγώνα F1 πριν η ομάδα πουληθεί στην Midland. Το μονοθέσιο είχε κινητήρες Toyota και οδηγούς τον Τiago Monteiro και τον Νarian Karthikeyan. Τερμάτισε στην 9η θέση του πρωταθλήματος, καθώς κέρδισε αρκετούς βαθμούς από τον αγώνα παρωδία της Ινδιανάπολης (είχαν τρέξει μόνο η Jordan, η Ferrari και η Minardi). Τα χρώματα της ΕJ15 ήταν κίτρινο, μαύρο και λίγο κόκκινο.
Η ομάδα του Εddie Jordan κατάφερε στα 15 αυτά χρόνια της παραμονής της στην F1 να αφήσει μια μεγάλη ιστορία, τόσο για τα αγωνιστικά της επιτεύγματα όσο και για την άγρια ομορφιά των μονοθεσίων της.