Οι περισσότεροι πιθανότατα να θυμούνται το Luciano Burti, το Βραζιλιάνο πιλότο που έτρεξε για λογαριασμό των Jaguar και Prost GP μεταξύ 2000 και 2001, για τα δυο σοβαρά ατυχήματα που είχε στους μόλις 15 αγώνες που πήρε μέρος. Το δεύτερο από αυτά, ουσιαστικά τελείωσε την καριέρα του στη Formula 1, αφού μετά από επαφή που είχε με τον Eddie Irvine στο Βελγικό Grand Prix του 2001, καρφώθηκε με 280 χλμ/ώρα στα προστατευτικά λάστιχα της στροφής Blanchimont.
Οι θεατές και οι άνθρωποι των ομάδων πάγωσαν στο θέαμα της σύγκρουσης, με τον μηχανικό του Βραζιλιάνου να τον ρωτάει συνεχώς, μέσω team-radio, αν είναι καλά και να μην παίρνει απάντηση. Ο Burti έμεινε σε τεχνητό κώμα για τρεις μέρες, ενώ αντιμετώπισε προβλήματα με τη συγκέντρωσή του και υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις, στους μήνες που ακολούθησαν. Ο ίδιος δεν θυμάται τίποτε από τον αγώνα, παρά μόνο τη στιγμή που ξύπνησε στο νοσοκομείο.
Το κράνος του αποθηκεύτηκε μετά το ατύχημα από τη FIA, σε μια αποθήκη στη Γαλλία. Με την αποθήκη να ετοιμάζεται να κλείσει, τα πράγματα που βρίσκονταν εκεί έπρεπε επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους, σε όσες περιπτώσεις αυτό ήταν δυνατόν. Έτσι, ο Burti πήρε το κράνος του πίσω μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια του φετινού Βρετανικού αγώνα, αφού βρισκόταν εκεί ως σχολιαστής για τη Βραζιλιάνικη τηλεόραση.
Όταν πήρα το κράνος, έκλαψα. Η αλήθεια μπροστά μου ήταν σοκαριστική. Όταν το έδειξα στη μητέρα μου, έπαθε σοκ. Είναι ακριβώς όπως όταν βγήκε από το κεφάλι μου, με τη βρωμιά από την ημέρα του ατυχήματος. Είναι πολύ καλά διατηρημένο, με τα σημάδια των ελαστικών που πέρασαν από πάνω μου. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι το κράνος είναι μια αρνητική ανάμνηση του ατυχήματος, αλλά εγώ βλέπω τη θετική πλευρά: μου έσωσε τη ζωή. Αν δεν ήταν αυτό, η ιστορία μου θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί.
Η ανάμνησή μου από το ατύχημα είναι μηδενική. Δεν θυμάμαι καν την εκκίνηση. Η πρώτη μου μνήμη ήταν περίπου τρεις ημέρες μετά το ατύχημα, όταν ξύπνησα και μίλησα με τους γονείς μου στο νοσοκομείο. Το μόνο πράγμα που με αγγίζει πραγματικά, ειδικά τώρα που είμαι πατέρας, είναι όταν φαντάζομαι τι πέρασαν η μητέρα και ο πατέρας μου.
Θα το βάλω στη συλλογή μου με κράνη από τη θητεία μου στη Ferrari και την Prost, καθώς και εκείνες των φίλων μου Rubens Barrichello, Michael Schumacher, Felipe Massa και Jenson Button. Σκέφτηκα ακόμη και να το τοποθετήσω ανάμεσα στα τρόπαια μου, αφού εξακολουθεί να είναι κι αυτό ένα τρόπαιο.
Το τρομακτικό ατύχημα του Βραζιλιάνου:
https://www.youtube.com/watch?v=KNpVgV–PN8