Ο αγώνας στο πριγκιπάτο του Μονακό ήταν ανέλπιστα διασκεδαστικός. Αν και το αγκάθι που λέγεται FIA για μια ακόμη φορά κατάφερε να παίξει με τα νεύρα μας, είτε με τους κανονισμούς για τις ζελατίνες, είτε για την υπερευαισθησία που επιδεικνύει στους βρόχινους αγώνες, μπορέσαμε να επικεντρωθούμε με σχετική άνεση στο αγωνιστικό κομμάτι. Το οποίο αγωνιστικό κομμάτι μου δημιούργησε αρκετές σκέψεις, που θα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες του Autoblog.
Το δις εξαμαρτείν…
Τελικά, όσα χρώσταγε η τύχη στον Lewis Hamilton από τους πρώτους αγώνες της σεζόν, του τα γύρισε όλα πίσω στο Μονακό, ξαναβάζοντάς τον σε τροχιά τίτλου. Ναι, έβαλε αρκετά το χέρι της και η Red Bull, καταστρέφοντας μια μαγική εμφάνιση του Daniel Ricciardo. Αλλά θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί και την αντίστοιχη περσινή στρατηγική της Mercedes, που χαντάκωσε τον πρωταθλητή στο ίδιο gp.
Εγώ δεν θα σταθώ εκεί. Για εμένα, η στιγμή που καθόρισε τον αγώνα ήταν το σημείο στο οποίο ο Hamilton κράτησε πίσω του τον Ricciardo, μετά το σικέιν και αμέσως μετά από την αλλαγή σε ελαστικά για στεγνό. Εκεί, ο Βρετανός χρειάστηκε την τύχη με το μέρος του. Και εξηγούμαι. Αρχικά, δεν πήρε ποινή που ίσιωσε κομμάτι του σικέιν, ούτε για την δεύτερη αλλαγή πορείας στην άμυνά του. Πράγμα που ήταν εν μέρη λογικό, ειδικά εάν συνεχίζουμε να κατευθυνόμαστε σε μια πιο “αντρική” F1.
Στάθηκε, όμως, τυχερός στο γεγονός πως είχε πλάι του έναν πιλότο όπως ο Ricciardo. Γιατί εάν βρισκόταν εκεί κάποιος περισσότερο θερμόαιμος, σαν τον… ίδιο για παράδειγμα, θα είχαμε επανάληψη των όσων συνέβησαν στην Βαρκελώνη και πιθανότατα μια ακόμη χαμένη ευκαιρία έναντι του Rosberg.
Σε τελική ανάλυση, ο Hamilton κέρδισε σε ψυχολογία στο Μονακό. Και όπως έχει φανεί καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, αυτή παίζει σημαντικότερο ρόλο από ότι 5 ή 10 χαμένοι πόντοι, που μπορεί να τους καλύψει αλλού, μέσα από το ταλέντο του. Ο μόνος εχθρός που ο Lewis δεν έχει καταφέρει ακόμα να κερδίσει, είναι ο κακός του εαυτός, που παραλίγο να τον ξανά προδώσει.
Συνωμοσίες, τέλος…
Με παράδειγμα την Mercedes και τα τραγικά pit-stop του Rosberg, που του στέρησαν θέσεις στον αγώνα, θα ήθελα να τονίσω το πόσο δύσκολο είναι να “μαγειρέψει” μια ομάδα τα αποτελέσματα ενός gp. Ειδικά για τα όσα ακούστηκαν τον περασμένο καιρό, περί συνωμοσίας των Γερμανών που θέλουν τον συμπατριώτη τους πρωταθλητή, είναι πιστεύω αχρείαστο το να μπεις στη διαδικασία να τα καταρρίψεις.
Απλά ευελπιστώ να φάνηκε πως, ειδικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, τα λάθη και τα μηχανικά προβλήματα είναι πολλά και απρόβλεπτα και σίγουρα ανεπιθύμητα. Ειδικά στους ρυθμούς της F1, που τα πάντα μεγεθύνονται, είναι δύσκολο να προβλέψεις ή ακόμη χειρότερα να προετοιμάσεις τέτοιου είδους αστοχίες. Φυσικά, ο καθένας έχει δικαίωμα στη γνώμη του.
Και τώρα Sainz;
Για την εμφάνιση του νεαρού Max, εάν το τμήμα μάρκετινγκ και προώθησης των Red Bull και F1 μας το επέτρεπε, θα μπορούσαμε να βάλουμε σαν τίτλο το: “From hero to zero, in zero seconds”. Ο Ολλανδός έκανε πάρα πολλά λάθη στο Μονακό, που δεν θα δικαιολογούνταν ούτε καν στην πρώτη του επαφή με την πίστα πέρυσι.
Δεν είναι μυστικό πως ο μικρός έχει μπόλικο ταλέντο, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο πως υπάρχει και πολύ σπρώξιμο προς το πρόσωπό του. Οπότε, ήταν λογικό να πάρουν αέρα τα μυαλά του και να θεωρήσει πως μπορεί, σε αυτό το πρώιμο ακόμη στάδιο της καριέρας του, να τρέξει έναν αλάνθαστο αγώνα στο Μονακό όντας συνεχώς στο όριο. Εκεί που οδηγοί θρύλοι έπαιρναν μαθήματα ακόμα και στην ακμή τους.
Εμένα όμως η απορία μου είναι άλλη. Μετά την εμφάνισή του αυτή, μεταξύ σοβαρού και αστείου, δεν πρέπει να δώσει η Red Bull μια αντίστοιχη ευκαιρία με του Verstappen και στον Sainz;
Τελικά, ποιος είναι ο pay driver;
Περνάμε τώρα στο έτερο “next big thing” του σπορ, που ακούει στο όνομα Pascal Wehrlein. Κι εδώ έχω μια άλλη απορία. Τελικά, ποιος είναι ο pay driver στη Manor; Ο πιλότος που κατέληξε εκεί μέσω Mercedes, έχει γαλουχηθεί σε μια χώρα με εξαιρετικές υποδομές όπως η Γερμανία και έχει περισσότερες εμπειρίες ή εκείνος που χρειάστηκε μεν χρήματα, κατάγεται από την “πιλοτο-μάνα” Ινδονησία, αλλά ακόμα βρίσκεται πίσω σε παραστάσεις σε κορυφαίο επίπεδο;
Για εμένα, εάν είναι ο Haryanto pay driver, τότε σίγουρα είναι και ο Wehrlein. Εάν είναι μεγάλο ταλέντο ο Wehrlein, τότε το ίδιο είναι και ο Haryanto. Ο Γερμανός μέχρι τώρα έχει το “όνομα”, όμως ο Ινδονήσιος έχει κερδίσει τις εντυπώσεις, καταφέρνοντας να υποσκελίσει τον πολλά υποσχόμενο teammate του και στις κατατακτήριες του Μονακό. Εκεί όπου οδηγοί ταλέντα, που θέλουν να λάμψουν, πάντα καταφέρνουν το κάτι παραπάνω. Και τα παραδείγματα είναι ακόμη νωπά…
Bye, bye Kimi. Bye, bye…
Αν και δεν το ξέρω σίγουρα, εξακολουθώ να πιστεύω πως ο Kimi δεν βαρέθηκε την F1. Αυτό όμως που σίγουρα ξέρω, είναι πως βαρέθηκαν να βλέπουν τέτοιες κακές εμφανίσεις οι φίλοι του και οι Tifosi. Ο Φινλανδός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο τα τελευταία 3 χρόνια, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρξε πραγματικά σπουδαίος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα παιχνίδια με τα κουμπιά στο τιμόνι; Τα επιμέρους σκορ απέναντι στους συναθλητές του; Τα ατυχήματα του; Την αστάθεια του;
Πραγματικά, αν δεν τον αλλάξει και φέτος η Scuderia, θα μπορούμε εύκολα να μιλάμε για έγκλημα. Ποιος, όμως, μπορεί να τον αντικαταστήσει στο Maranello; Εδώ θα διαβάσεις μόνο δικές μου θεωρίες. Καταρχάς ξεγράφω τον Ricciardo, αφού ο Αυστραλός δύσκολα θα μπορέσει να συνυπάρξει ξανά με τον Vettel και ακόμη πιο δύσκολα θα μπορέσει η Ferrari να διατηρήσει καθεστώς ισότητας, πριν δημιουργηθεί στα γκαράζ της η νέα λωρίδα της Γάζας…
Από την άλλη, ακόμα πιο δύσκολα βλέπω να ντύνεται στα κόκκινα ένας δεύτερος Γερμανός, όπως για παράδειγμα ο Rosberg ή ο Hulkenberg. Μάλιστα τον δεύτερο φαίνεται πως δεν τον πιστεύουν οι μεγάλες ομάδες. Από εκεί και πέρα, η Ferrari θέλει να υπογράφει με λατινοαμερικάνους, αφού τα οικονομικά συμφέροντα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού είναι τεράστια.
Που μας οδηγεί αυτό; Με δεδομένη την έλλειψη “υλικού” από την Βραζιλία, στην επιλογή Gutierrez-Gutierrez που έχει το μισό πακέτο (εθνικότητα-υποστήριξη), και την επιλογή Perez που είναι σαφώς ανώτερη. Προσωπικά, αυτή τη στιγμή θεωρώ αρκετά πιθανή την μετακίνηση του Sergio στην Ferrari και δεν θα μου έκανε εντύπωση εάν ανακοινωνόταν κάτι τέτοιο, ας πούμε κοντά στο Μεξικάνικο gp. Ειδικά εμφανίσεις όπως η χθεσινή, κάνουν εύκολο το έργο όσων πιέζουν για μετακίνησή του στη Scuderia.
Υ.Γ. Θα ήθελα να κλείσω το συγκεκριμένο άρθρο με κάτι θετικό, τονίζοντας το πόσο σωστά δούλεψε το εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας το Μονακό. Πραγματικά, φέτος ο συγκεκριμένος κανονισμός εφαρμόστηκε με ορθή κρίση υπέρ του συναγωνισμού και όχι απλά για να ανακατέψει την τράπουλα ή να φέρει το grid πιο κοντά.