Είδαμε τα 10 ταχύτερα οικογενειακά στο Nurburgring, εντυπωσιαστήκαμε με τους αριθμούς που δίνουν και την δυνατότητα που έχουν στο να παίρνουν “πορτοφόλια” καθαροαίμων κατασκευών. Παράλληλα, γεννάται κι ένα ρομαντικό ερώτημα: πόθεν κρατάει η σκούφια τους; Γιατί δεν χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2016 για να κάνει ένα σεντάν πλάκα σε supercars.

Αυτό το ιδιαίτερα φλέγον ζήτημα θα εξετάσουμε σήμερα, αφού βουτήξουμε στις αναμνήσεις και κολυμπήσουμε στη θάλασσα της νοσταλγίας. Τα μοντέλα που θα ξετυλιχτούν μπροστά σου ίσως να τα είχες αφίσα στο δωμάτιό σου, τα περισσότερα τα έχεις ποθήσει, ενώ δεν αποκλείεται να έχεις οδηγήσει κάποιο από αυτά. Εάν τυγχάνει να είσαι και περήφανος ιδιοκτήτης, τα σέβη μου.

Ακολουθούν οι πιο καλτ και γρήγορες “κούρσες” και “νεκροφόρες”, για τα μάτια σας μόνο!

Σημείωση: Θα καταπιαστούμε με μοντέλα που έχουν τη διττή προσωπικότητα, ώστε να πηγαίνουν “κομμάτια” αλλά και να μπορούν να κάνουν ένα σεβάστο ταξίδι χωρίς να “κουδουνιάζουν” τους επιβάτες. Έχοντας αυτό υπόψη, rally replicas (Evo, STi, Integralle) και ακραία homologation specials (Mercedes 2.5 Evo II) περιμένουν τη σειρά τους για επόμενη λίστα.

Audi 200 Turbo

Σαν να ακούω το “στραβά ξεκινήσαμε” να δονεί την ατμόσφαιρα. Επίτρεψε μου να εξηγηθώ πριν αρχίσουν να πέφτουν οι πέτρες.

Πίσω στο 1979, η Audi παρουσίασε μια λουσάτη και πιο executive έκδοση του 100. Το μοντέλο ονομάστηκε 200 και για να πείσει τον κόσμο πως άξιζε τα παραπάνω χρήματα, το εξόπλισε με έναν 5κύλινδρο τούρμπο κινητήρα 2.1 λίτρων. Ίσως τον έχεις ακουστά. Τα 170 άλογα που απέδιδε χάριζαν μια τελική της τάξεως των 210 χλμ/ώρα και “έβλεπαν” τα 100 από στάση σε 7.8”. Όχι κι άσχημα για σχεδόν 40αρη γρήγορο οικογενειάρχη.

Έκδοση station wagon εμφανίστηκε πάνω από 10 χρόνια μετά και αφού είχε παρουσιαστεί η δεύτερη γενιά του μεγάλου Audi. Η ιπποδύναμη ανέβηκε στους 217 ίππους, ενώ προστέθηκε και το “quattrro”, το οποίο στο μεσοδιάστημα είχε αναθεωρήσει τη φύση των αγώνων ράλι.

H εμφάνιση/κράμα γκαρσονιέρας-λεωφορείου παραβλέπεται για το γεγονός πως το 200 Avant Turbo Quattro 20v, όπως ήταν η πλήρης ονομασία του, έθεσε τις βάσεις για το…

Αudi RS2

Σε αντίθεση με τα Seat Ibiza της εποχής, όπου το “System Porsche” στο καπάκι του κινητήρα σήμαινε ξεμάτιασμα κάποιου μηχανικού της, το RS2 είχε στο μεγαλύτερο τμήμα του DNA του γονίδια της εταιρίας από το Τσουφενχάουζεν. Ζάντες, φρένα, αναρτήσεις και γενικότερο set-up ήταν όλα by Porsche, δένοντας ιδανικά με την αναβαθμισμένη εκδοχή του 2.2 turbo κινητήρα.

<

Το αποτέλεσμα ήταν ένα οικογενειακό αυτοκίνητο που “πελάτωνε” τις ίδιες τις 911, οι οποίες φώναζαν για βοήθεια τον μεγάλο αδερφό -993 Turbo- προκειμένου να μπει στη θέση του ο estate τρομοκράτης. Οι 315 ίπποι σε συνδυασμό με την τετρακίνηση, το διακτίνιζαν στα 100χλμ σε 4.8” και σταματούσαν να βασανίζουν την άσφαλτο στα 270 χλμ/ώρα.

Fun fact: To Αutocar είχε μετρήσει για τα 0-50 χλμ/ώρα, 1.5”. Ταχύτερα τόσο από την McLaren F1, όσο και από την FW18 του Jacques Villeneuve. Αυτά.

Μπόνους φώτο του καμαριού της ομάδας “Σ” (επιφυλασσόμεθα για αφιέρωμα).

Alfa Romeo 164 Q4

Μπορεί η 75 Turbo να αποτελεί την μακρινή πηγή έμπνευσης της Giulia QV. ωστόσο η κορυφαία 164 ήταν το μοντέλο που κράταγε τα “μπόσικα” του στάτους σε μια δύσκολη περίοδο για την ιταλική φίρμα.

Ο μελωδικός 3λιτρος V6 έκανε 230 άλογα να τραγουδούν, περνώντας τα στον δρόμο μέσω ενός 6ταχυτου κιβωτίου της Getrag και ενός πρωτοποριακού συστήματος 4wd, το οποίο συνδύαζε viscous διαφορικό στο κέντρο και Torsen πίσω. Το ποσοστό κυμαινόταν από 0-100 και τούμπαλιν. προσδίδοντας απρόσμενη ευελιξία στην ευμεγέθη μπερλίνα.

Στην ίδια θέση τοποθετείται και η 155 Q4, η οποία ήταν ουσιαστικά η σεντάν έκδοση της Delta Integrale καθώς δανειζόταν τόσο τον 2λιτρο turbo κινητήρα, όσο και την τετρακίνηση της μυθικής Lancia.

ΒΜW M5 E28

Μέχρι το 1986 είχε ήδη σφηνωθεί μια απορία στα κεφάλια των μηχανικών της BMW. Πώς θα ήταν ένα σεντάν με τον κινητήρα και τις επιδόσεις της Μ1, άραγε;

Δεν είχαν παρά να πάρουν τον 3.5αρι 6κύλινδρο, να τον γυρίσουν ως προς τον διαμήκη και να τον βάλουν στο αμάξωμα της 5αρας. Φυσικά, η βάση προϋπήρχε με τη μορφή της 535i, αλλά αυτό που ακολούθησε έμελλε να αποτελέσει Ιστορία. H M5 ήταν το πιο γρήγορο σεντάν και από τα πιο γρήγορα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στα μέσα των 80’s. Ενδεικτικά, η “Μπέμπα” έβλεπε τα 270 άλογα της Ferrari 328 GTS και τα ανέβαζε άλλα 15.

Εδώ, ο Chris Harris κάνει καλλιγραφίες.

Για να είμαστε δίκαιοι, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την “κυρία” που έδειξε τον δρόμο αρκετά χρόνια πριν την παρουσίαση της Μ5. Το διακριτικό “Μ” παραμένει, αλλά ακολουθείται από το “535” και αφορά τον κωδικό Ε12, την πρώτη 5αρα που εμφανίστηκε ποτέ.

Σεντάν 210 ίππων στα τέλη της δεκαετίας του 70 ήταν κάτι που άφηνε τον κόσμο άναυδο, ενώ επικράτησε και στην μονομαχία με το Audi 2οο Τurbo που λέγαμε πιο πριν.

Ford Sierra Cosworth

Πισωκίνητο ή τετρακίνητο, δεν έχει σημασία. Ένας είναι ο θρύλος.

Αντί για λόγια, δες το βίντεο και την περιγραφή της Ford για το τέκνο της με μουσική υπόκρουση που βρίθει 80-ιλας.

Lancia Thema 8.32

Όπως διαπιστώνεις, το ιταλογερμανικό μέτωπο έχει χρόνια μαχών πίσω του. Οι γείτονες, βέβαια, υπερέβαλαν εαυτούς και λογική όταν αποφάσισαν πως τα 160 άλογα της 2λιτρης Thema Turbo δεν επαρκούσαν.

Αντί να καταφύγουν στην απλοϊκή και πεζή λύση του tuning, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν τις γνωριμίες τους. Όπερ ήρθαν σε επαφή με τη Ferrari, δανείστηκαν τον 3λιτρο V8 της 308 GTS και τον στρίμωξαν κάτω από το καπό του πολυτελούς 4θυρου. Με τους εμπρός τροχούς να πρέπει να χαλιναγωγήσουν 212 ιταλικά άτια.

Ως αποτέλεσμα, η “σεντάν Ferrari” (όπως είναι το παρατσούκλι της) έγινε το πιο αξιόλογο αυτοκίνητο της χώρας στον συνδυασμό επιδόσεων/μεταφοράς οικογένειας και μπαγκαζιών (οι Maserati Quattroporte της εποχής και οι 424 χρησίμευαν μόνο ως ανέκδοτα του Αρκά).

Attenzione! Αυτή η Thema με ετούτη, καμία απολύτως επικοινωνία.

Lotus Carlton

Υπήρχαν κάποιοι κακεντρεχείς που αποκαλούσαν το Opel Omega βαρετό, αδιάφορο, κινούμενο υπνοστεντόν και εντόπιζαν το μοναδικό σημείο ζωής στους πίσω τροχούς, οι οποίοι και κυκλοφορούσαν το γερμανικό μεγαλομεσαίο στον κόσμο. Οι ιθύνοντες της φίρμας το πήραν κατάκαρδα…

Για αυτό και απευθύνθηκαν στα -τότε- νεοαποκτηθέντα “αδέρφια” τους στη Lotus, ευγενική χορηγία της GM. Οι Άγγλοι έχουν δώσει τα φώτα τους σε πολλές περιπτώσεις (Lotus Cortina, Sunbeam, η πρώτη Corvette ZR1) και ήταν αποφασισμένοι να μετατρέψουν το Omega από θύμα bullying, σε Σιλβέστερ Σταλόνε στο Cobra (το Rambo είναι η τετριμμένη επιλογή). Και μόνο από τη φωτογραφία καταλαβαίνεις ότι πέτυχαν και με το παραπάνω. Κάτω από τον “όγκο” ήταν όλη η δύναμη, όμως.

Ο 3λιτρος εν σειρά 6κύλινδρος του GSi “ξεχείλωσε” κατά 600 κυβικά, ενώ μπήκαν στο παιχνίδι και δυο υπερσυμπιεστές της Garrett. To σασί “δέθηκε”, το αμάξωμα χαμήλωσε, η ανάρτηση σκλήρυνε, τα μετατρόχια “άνοιξαν” και οι δισκόπλακες βρέθηκαν στα 328mm εμπρός/ 300mm πίσω. Απλά κι επιγραμματικά οι μετατροπές, καθώς μιλάμε για άλλο αυτοκίνητο. Εξ ου και το σήμα της Lotus που το κοσμεί.

Πάρε μια γεύση δια χειρός Tiff Needell.

Το νέο και ενισχυμένο Omega έγινε ο δυνάστης της κατηγορίας σχεδόν για μια δεκαετία, ισοπεδώνοντας κάθε αντίπαλο στο βροντερό πέρασμά του. Μερίμνησαν οι 382 ίπποι, τα 285 χλμ τελικής και τα 5.2” που χρειάζονταν για τα πρώτα 100.

Η Ferrari Testarossa έβλεπε την αεροτομή του στη ρεπρίζ 80-120 χλμ, η Μ5 Ε34 μετά βίας μπορούσε να σταθεί δίπλα του, ενώ ακόμα και η εμβληματική Ε39 (η καλύτερη Μ5 μέχρι σήμερα) τα βρήκε μπαστούνια όταν λανσαρίστηκε. Το Lotus ήταν 10 ετών τότε. Ακόμα και οι βρετανικές αρχές πήραν μέτρα εναντίον του, καθώς κρίθηκε “επικίνδυνα γρήγορο” και θεωρήθηκε πως “προωθεί την αντικανονική οδήγηση”. Κανονικός χούλιγκαν.

Mercedes 500E

Πριν οι AMG ποτίσουν “σπορτίλα” τα χνώτα της Mercedes, υπήρχε η 500Ε. Η 7λιτρη 450 SEL μπορεί να ήταν πληθωρική, ωστόσο το πρώτο μοντέλο που μπορούσε να μεταφέρει την ταχύτητα στην ευθεία εντός στροφής – αποκτώντας τον όρο “super saloon”- ήταν η 500αρα V8 των 326 ίππων.

Για την κατασκευή του χρειάστηκε -και εδώ- η συνδρομή της Porsche, με το αυτοκίνητο να πηγαινοέρχεται μεταξύ Στουτγάρδης και Τσουφενχάουζεν, απαιτώντας 18 ολόκληρες μέρες για την ολοκλήρωση κάθε δείγματος. Η ταλαιπωρία, ωστόσο, άξιζε τον κόπο για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά sleepers των τελευταίων δεκαετιών. Το 0-100 είχε μετρηθεί από 5.5 εως 5.9, το 400αρι στα 14.1” με ταχύτητα εξόδου στα 163 χλμ/ώρα, ενώ η τελική ήταν στα διόλου ευκαταφρόνητα 260 χλμ.

Φυσικά, δεν γίνεται να παραλείψουμε την 190Ε 2.5-16 Cosworth. Ηomologation special και αντίπαλος της Μ3 Ε30 μεν, ικανότατο all arounder δε. Απόλαυσε τη “γυρισμένη” κάπου στου Παπάγου.

Mitsubishi Galant VR4 Station Wagon

Έστεκες με δέος μπροστά στα 4 σερί πρωταθλήματα του Tommi Makinen; Ποθούσες ένα Lancer Evo, αλλά ο τραχύς 4G63 και η ποιότητα κύλισης φρέζας σε έσκιαζαν; No problem. H Mitsubishi είχε τη λύση.

Το Galant δεν είχαμε την ευκαιρία να το χαρούμε ιδιαίτερα στην Ευρώπη, πρόκειται όμως για ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο. Στην κορυφαία του έκδοση, ο V6 των 2.5 λίτρων ερχόταν με ένα turbo σε κάθε πλευρά του και συνδυαζόταν με μια ηπιότερη μορφή του συστήματος 4wd που συναντούσες στο Evo.

Τα 280 άλογα (κοντά στα 320 αληθινά) χρειαζόντουσαν 5.5” για να φτάσουν το βαρύ αμάξωμα στα 100, με την τελική να ξεπερνάει τα 240 χλμ/ώρα. Σε αυτόν τον τομέα ήταν το γρηγορότερο μοντέλο της εταιρίας, πίσω μόνο από το πρωτοποριακό 3000 GT VR4.

Renault 21 Turbo Quadra

Σεντάν αμάξωμα με αεροτομή, “φούστες” και άγριο παρουσιαστικό αναζητεί 2λιτρο turbo μοτέρ και τετρακίνηση για πάσης φύσεως ταρζανιές. Το συνοικέσιο καταλήγει σε Impreza, Lancer ή Legacy, σωστά;

Πριν τους Ιάπωνες, ωστόσο, ήταν οι Γάλλοι και το R21. Ο προκάτοχος της Laguna χρησιμοποιούσε το viscous 4wd που έμπαινε στο Espace και είχε αρχική κατανομή 65-35.

Αναλόγως συνθηκών μπορούσε να αντιστραφεί στο 35-65, ενώ για εξαιρετικά ολισθηρές συνθήκες προσέφερε τη δυνατότητα κλειδώματος του πίσω διαφορικού. Μόνο που αυτό συνέβαινε έχοντας 1η ή όπισθεν, με παράλληλη απενεργοποίηση του ABS.

H επιτάχυνση ήταν αρκούντως ικανοποιητική, ζητώντας 7.8” για τα πρώτα 100 και τερματίζοντας τη βελόνα του ταχύμετρου στα 220, αξιοποιώντας πλήρως τα 175 άλογα του μοτέρ. Όχι κι άσχημα για οικογενειακό “κουτί” των 80’s.

Subaru Legacy Β4 Blitzen

To χρώμα. Το όνομα. Η αεροτομή. Το Legacy B4 ήταν η ψαγμένη και πιο σοφιστικέ επιλογή σε σύγκριση με τις ορδές Impreza Turbo και WRX που κυκλοφορούσαν στη δεκαετία του 90′, εξ ου και η σπανιότητά του.

Ειδικά η συγκεκριμένη έκδοση είναι από τα πιο δυσεύρετα Subaru που έχουν πατήσει οδόστρωμα. Η Porsche κάνει άλλη μία εμφάνιση, καθώς το οπτικό αποτέλεσμα (body kit, ζάντες και φυσικά το spoiler) είναι προϊόντα του Porsche Design. Τα μηχανικά μέρη, ωστόσο, είναι pure Scooby. Και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα γερμανικά.

Το σήμα κατατεθέν Symmetrical AWD είναι παρόν, συνοδευόμενο από έναν ιδιαίτερο κινητήρα. Παρόμοια ιστορία με το Galant VR4, το Legacy ήθελε να προσφέρει τις επιδόσεις των κορυφαίων Impreza με έναν πολυτελέστερο και πιο πολιτισμένο τρόπο. Για να το πετύχει, χρησιμοποιούσε έναν 2λιτρο διτούρμπινο boxer κινητήρα, ο οποίος εκμεταλλευόταν τα οφέλη της σειριακής υπερτροφοδότησης. Ένα μικρό turbo αναλάμβανε να εξουδετερώνει το lag και να παρέχει ροπή μέχρι τις 4.000 στροφές, όπου και έπαιρνε τη σκυτάλη ο “big brother” μέχρι τον κόφτη των 6.800.

Ως αποτέλεσμα, τα πρώτα 100 δεν ήθελαν πάνω από 5.5” για να έρθουν και η επιτάχυνση συνέχιζε μέχρι λίγο πάνω από τα 250.=

Volvo 850 T5 R

O απόλυτος “σιωπηρός δολοφόνος“. Κάπως σε ψιλιάζουν οι 17αρες “Titan”, η χαμηλή απόσταση από το έδαφος και το σπορτίφ body-kit, αλλά ουδείς φαντάζεται τι γίνεται όταν το πεντάλ του γκαζιού βρει μοκέτα.

Η Porsche φαίνεται πως είχε φετίχ με τους οικογενειακούς πυραύλους στα 90’s, καθώς βοήθησε και εδώ στην εξέλιξη του κινητήρα, της μετάδοσης και του εσωτερικού. Ο 5-κυλινδρος 2,3-λίτρων κινητήρας έστελνε 243 ίππους στους εμπρός τροχούς, οι οποίοι “έσκαβαν” τον δρόμο και τον λάκκο όποιου ανυποψίαστου στέκονταν δίπλα σε φανάρι. 0-100 σε 5,7” και ηλεκτρονικά περιορισμένη τελική στα 240 -η οποία ξεπερνούσε τα 260 χωρίς κόφτη- άφηναν στον τόπο τις περισσότερες σπορ κατασκευές της εποχής.

Και δεν μιλάμε απλά για έναν drag warrior, που αξιοποιούσε τον Cd 0,29. Στις στροφές μπορούσε να αγγίξει τα 0,88g, κάνοντας το ιδανική βάση για το επιτυχημένο αγωνιστικό πρόγραμμα των Σουηδών.

Last but not least (το αντίθετο): Jaguar MKII

H αρχή του καλού. Η Jaguar πήρε ιδέες από τα hot rod και τα -τότε νεογνά- muscle cars και έβαλε στο μεσαίο της σεντάν τον κινητήρα της E-Type. Σε αντίθεση με τα αμερικάνικα που έβλεπαν στροφή και πήγαιναν για μπύρες και χάμπουργκερ, η Mark II θύμιζε αρκετά το επικό roadster με το οποίο είχαν κοινή καρδιά.

Ο straight six 6κύλινδρος απέδιδε 45 άλογα λιγότερα από ό,τι στην E-Type (220), αλλά ήταν παραπάνω από αρκετός για 8.5” στο 0-100 και τελική ακριβώς πάνω από τα 200 χιλιόμετρα (201). Σε ένα πολυτελές σεντάν του 1963.

Ο κινηματογράφος την αγάπησε, το ίδιο και η αστυνομία που είδε στη σιλουέτα του “ιαγουάρου” το ιδανικό όχημα καταδιώξεων. Άξια!