Στο νέο άρθρο της αφιερωματικής σειράς “Οι “άλλοι” πρωταθλητές της Formula 1, που θυμόμαστε τους οδηγούς της F1 που στέφθηκαν πρωταθλητές μία φορά στην διάρκεια της καριέρας τους, θα μάθουμε την ιστορία του Damon Hill.
Damon Hill
- Πρωταθλητής F1 Σεζόν 1996
- Βρετανός
- Ενεργός 1992 – 1999
- Συμμετοχές: 122 (115 εκκινήσεις, 22 νίκες, 20 pole, 42 βάθρα, 19 ταχύτεροι γύροι)
- Grand Slams: 1
Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1960 στο Hampstead του Λονδίνου. Είναι γιος του δις Παγκόσμιου Πρωταθλητή F1 (1962,1968) Graham Hill. Η επιτυχημένη καριέρα του πατέρα του, μπόρεσε και προσέφερε μία άνετη ζωή στον Damon, στις δύο αδελφές του και στη μητέρα του, ωστόσο ο θάνατος του το 1975 σε αεροπορικό δυστύχημα, μαζί με άλλα μέλη της ομάδας F1 που διατηρούσε , επέφερε δραματικές αλλαγές.
Οι ασφαλιστικές απαιτήσεις γονάτισαν οικονομικά την οικογένεια Hill (Ο ίδιος ο Graham Hill πιλοτάριζε το αεροπλάνο που έπεσε) και ο 15χρονος Damon αναγκάστηκε να δουλέψει ως εργάτης αλλά και ως κούριερ, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του.
Ο Damon σε παιδική ηλικία, καθισμένος στο cockpit της Lotus του πατέρα του, Graham
Από μικρή ηλικία τον κέρδισαν οι δύο τροχοί. Την πρώτη του μοτοσικλέτα την απέκτησε σε ηλικία 11 ετών, δώρο από τον πατέρα του. Το 1981 ξεκίνησε να αγωνίζεται με μοτοσικλέτες, ωστόσο το 1985 άλλαξε ρότα και συμμετείχε σε αγώνες μονοθεσίων Formula Ford, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1986 έκανε την μετάβαση στη Βρετανική F3, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να κερδίσει αγώνα. Το 1987 τα κατάφερε πετυχαίνοντας δύο νίκες, ενώ το 1988 πέτυχε άλλες δύο νίκες και τερμάτισε την σεζόν στην 3η θέση.
Τις χρονιές 1989-1991 αγωνίστηκε στην F3000, όμως και πάλι δεν κατάφερε να κερδίσει αγώνα. Εν αντιθέσει με τους: Jean Alesi, Johnny Herbert, Eddie Irvine, Allan Mc Nish, Christian Fittipaldi και Alessandro Zanardi, οι οποίοι την ίδια περίοδο είχαν κερδίσει τουλάχιστον από έναν αγώνα έκαστος. Το 1991 παράλληλα με την F3000, προσλαμβάνεται ως δοκιμαστής στην Williams. Ο δρόμος προς την F1 είχε ανοίξει.
1992 Ντεμπούτο
Τρείς αγώνες μετά την έναρξη της σεζόν 1992, καλείται να αντικαταστήσει την Giovanna Amati (5η και τελευταία μέχρι στιγμής, κατά σειρά, γυναίκα οδηγός με συμμετοχή στην F1) στην πάλαι ποτέ Πρωταθλήτρια ομάδα της Brabham, η οποία όμως εκείνη την περίοδο “πνέει τα λοίσθια” αντιμετωπίζοντας τεράστια οικονομικά προβλήματα. Στους επόμενους 5 αγώνες, ο Hill δεν καταφέρνει να προκριθεί για να πάρει εκκίνηση, όπως και ο team-mate του. Το ρόδι σπάει στο Βρετανικό GP, όπου πλασάρει την Brabham στην 26η και τελευταία θέση του grid, ενώ καταφέρνει να τερματίσει στην τελευταία θέση (16η), 4 γύρους πίσω από τον Mansell, που ήταν ο νικητής του αγώνα.
Silverstone 1992. Μετά από πέντε αποτυχημένες προσπάθειες, ο Hill καταφέρνει να προκριθεί σε αγώνα, με την Brabham BT-60B
Στο Hungaroring θα γραφτούν οι τίτλοι τέλους για την Brabham. Ο Hill καταφέρνει να προκριθεί για τον αγώνα στην 25η θέση και τερματίζει στην τελευταία θέση (11ος), χαρίζοντας στην ιστορική Βρετανική ομάδα ένα “θετικό” αποτέλεσμα στην τελευταία εμφάνιση της στην F1. Στα 30 χρόνια παρουσίας της στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, η ομάδα του Τρις Παγκόσμιου Πρωταθλητή Jack Brabham, κατέκτησε 4 τίτλους οδηγών και 2 κατασκευαστών.
1993: Πρώτη πλήρης σεζόν
Όταν οι Mansell και Patrese δεν ανανέωσαν την συνεργασία τους με την Williams, στα τέλη του ’92, ο Hill “προήχθη” από δοκιμαστής σε βασικό οδηγό. Πλάι του είχε τον τότε τρις Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Alain Prost. Το μονοθέσιο που θα οδηγούσαν, η FW15C, θεωρείται ίσως το πιο τεχνολογικά προηγμένο μονοθέσιο που κατασκευάστηκε ποτέ.
Βασισμένη στην FW14, αλλά σχεδιασμένη με γνώμονα τη χρήση ενεργής ανάρτησης, με βελτιωμένη αεροδυναμική απόδοση κατά 12%, αλλά και ισχυρότερο κατά 30 άλογα κινητήρα Renault, η FW15C θεωρούνταν πριν ακόμη πατήσει πίστα, ένα σκαλί πάνω από την FW14.
Αν προσθέσουμε το υδραυλικό τιμόνι, το traction control, το ABS, το κιβώτιο ταχυτήτων με ημιαυτόματη ή και πλήρως αυτόματη λειτουργία, αλλά και ένα σύστημα που βοηθούσε στο προσπέρασμα (αξιοποιούσε την ενεργή ανάρτηση, η οποία χαμήλωνε το μονοθέσιο στο πίσω μέρος, ελαχιστοποιώντας την αντίσταση στον αέρα, ενώ παράλληλα ένα λογισμικό ανέβαζε την περιστροφή του κινητήρα κατά 300rpm) καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Prost την χαρακτήρισε “μικρό Airbus”.
Παραδοσιακά, η Πρωταθλήτρια Κατασκευαστών, φέρει τα νούμερα 1 και 2 στα μονοθέσια της, ωστόσο η απουσία του Mansell ως Πρωταθλητή της προηγούμενης σεζόν, περιόρισε την Williams στα νούμερα 2 και 0. Ο Prost φορούσε το Νο2 και ο Hill το 0. Η σεζόν δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον Damon. Στον εναρκτήριο αγώνα, στην πίστα Kyalami της Ν. Αφρικής, λίγα μόλις μέτρα μετά την εκκίνηση, έχασε το πίσω μέρος της Williams και βρέθηκε να κοιτάει κατά μέτωπο τα μονοθέσια που ακολουθούσαν.
Ωστόσο κατάφερε να επαναφέρει άμεσα το μονοθέσιο του προς την σωστή κατεύθυνση και να συνεχίσει τον αγώνα του, μέχρι που εγκατέλειψε οριστικά στον 16ο γύρο. Στον επόμενο αγώνα, το GP Βραζιλίας, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο βάθρο, τερματίζοντας 2ος πίσω από τον Ayrton Senna. Θα ακολουθήσουν και άλλοι τερματισμοί στο βάθρο για τον Βρετανό: 2ος στο GP Ευρώπης και στο Μονακό, αλλά και 3ος στον Καναδά.
Στο Magny-Cours για το Γαλλικό GP (8ο αγώνα της χρονιάς) πετυχαίνει την πρώτη του pole position, περιορίζοντας τον Prost στη 2η θέση του grid. Ταυτόχρονα, ήταν η πρώτη φορά που ο Βρετανός κέρδισε σε κατατακτήριες τον ομόσταβλο του, καθώς ο Γάλλος είχε πετύχει 7 poles σε ισάριθμους αγώνες! Στον αγώνα ο Hill κατάφερε να εκκινήσει καλά διατηρώντας την 1η θέση για 26 γύρους, όταν όμως έφτασε η ώρα των pit-stops, μπήκε στο pitlane πίσω από δύο έτερα μονοθέσια, με αποτέλεσμα να τον καθυστερήσουν και να χάσει πολύτιμο χρόνο.
Από την άλλη ο Prost δεν βρήκε κίνηση όταν μπήκε για το δικό του pit-stop, κι έτσι επέστρεψε στην πίστα όντας στην 1η θέση. Ο Γάλλος οδηγώντας τους υπόλοιπους 46 γύρους, πήρε χωρίς δράματα την καρό σημαία, με τον Hill να τερματίζει τρία δέκατα πίσω του (0,342 δευτ.) Ήταν η 100η παρουσία του Γάλλου στο βάθρο των νικητών, ο πρώτος οδηγός στην ιστορία της F1 που κατάφερνε κάτι τέτοιο.
Στον επόμενο αγώνα, αυτόν της πατρίδας του, ο Hill χάνει την pole από τον team-mate του για ένα δέκατο (0,128 δευτ.). Ωστόσο εκκινεί καλύτερα και παίρνει την πρωτοπορία, την οποία διατηρεί για 40 γύρους. Στον 41ο, οι ελπίδες του Βρετανού για την πρώτη του νίκη πνίγηκαν σε ένα σύννεφο καπνού, όταν ο κινητήρας της Renault παρέδωσε πνεύμα. Ακολουθεί το Γερμανικό GP στο Hockenheim.
Ο Hill εκκινώντας και πάλι από τη 2η θέση, νικά τον Prost και παίρνει την πρωτοπορία του αγώνα. Στον 8ο γύρο, ο Γάλλος περνά μπροστά από τον Βρετανό, αλλά δέχεται ποινή stop & go για ένα συμβάν στον 1ο γύρο. Ο Hill περνά και πάλι επικεφαλής του αγώνα στον 10ο γύρο και πηγαίνει καθ’ οδόν για την πρώτη του νίκη, ωστόσο δύο γύρους πριν το τέλος ένα κλατάρισμα στο πίσω αριστερό ελαστικό της Williams, θα του στερήσει τη νίκη κάνοντας την δώρο στον Prost. Ήταν η 51η και τελευταία νίκη της καριέρας του “κ. Καθηγητή”.
Ενδέκατη στάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Hungaroring, για το Ουγγρικό GP. Ο Prost βρίσκεται και πάλι στην pole, αλλά δεν καταφέρνει να εκκινήσει στον γύρο σχηματισμού καθώς ο κινητήρας του έσβησε, με αποτέλεσμα να εκκινήσει από την τελευταία θέση του grid. Ο Hill εκκινεί πολύ καλά αφήνοντας πίσω τους Schumacher και Senna και φτάνει στην 1η στροφή χωρίς πίεση.
Οδηγώντας αλάνθαστα τους 77 γύρους του αγώνα και χωρίς άγχος λόγω των εγκαταλείψεων των αντιπάλων του, πετυχαίνει την πρώτη του νίκη γράφοντας ιστορία. Είναι η πρώτη φορά που γιος νικητή grand prix, κερδίζει και ο ίδιος σε grand prix.
Ο Hill ο νεότερος κερδίζει τους δύο επόμενους αγώνες σε Spa και Monza. Στο Βέλγιο εκμεταλλεύτηκε το αργό pit-stop του team-mate του προκειμένου να φτάσει στη νίκη. Στην Ιταλία, μετά από επαφή με τον Senna στην 1η στροφή, έπεσε στην 9η θέση, ωστόσο σύντομα ανέβηκε στην 7η. Στη συνέχεια πέρασε την Ligier του Martin Brundle, αλλά και την Lotus του Johnny Herbert και πλέον βρισκόταν στην 5η θέση. Σειρά είχαν οι δύο Ferrari των Gerhard Berger και Jean Alesi. Σε μόλις 10 γύρους από τους 53 συνολικά, ο Hill είχε αναρριχηθεί στην 3η θέση.
Στον 21ο γύρο ο Schumacher πάρκαρε την Benetton εκτός πίστας με κατεστραμμένο κινητήρα, πράγμα που σήμαινε ότι ο Hill ήταν πλέον 2ος. Στον 28ο γύρο, έχοντας μόλις πραγματοποιήσει pit-stop, ο Βρετανός βρισκόταν 19 δευτ. πίσω από τον Prost. Καταγράφοντας συνεχώς ταχύτερο γύρο “ροκάνισε” τη διαφορά στα 1,7 δευτ. στον 46ο γύρο. Στον 49ο ο Prost εγκαταλείπει με κατεστραμμένο κινητήρα και ο Hill πετυχαίνει την 3η του συνεχόμενη νίκη, ενώ ταυτόχρονα περνά στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, 5 βαθμούς μπροστά από τον Senna αλλά 23 πίσω από τον Prost.
Grand Prix Ιταλίας. Στιγμιότυπο από την επαφή των Hill και Senna στην πρώτη στροφή
Απέμεναν τρείς αγώνες για την αυλαία του Πρωταθλήματος, με τον Hill να διατηρεί μαθηματικές πιθανότητες για τίτλο. Στην Πορτογαλία πετυχαίνει την 2η του pole στη σεζόν, ωστόσο εκκινεί από την τελευταία θέση του grid, μετά την πεισματική άρνηση του μονοθεσίου του να ξεκινήσει τον γύρο σχηματισμού. Νικητής του αγώνα αναδείχθηκε ο Michael Schumacher με Benetton, περνώντας επικεφαλής του αγώνα κατά τη διάρκεια των pit-stops. Πίσω του, λιγότερο από 1 δευτ. τερμάτισε ο Alain Prost, οδηγώντας συντηρητικά και αποφεύγοντας τα περιττά ρίσκα, εξασφαλίζοντας έτσι τον 4ο τίτλο του. Στην 3η θέση τερμάτισε ο Hill, 8 δευτ. πίσω από τους πρώτους δύο.
Η μάχη για τη 2η θέση στους οδηγούς ήταν ακόμα ανοιχτή, με τους: Hill (62 βαθμοί), Senna (53) και Schumacher (52) να την διεκδικούν. Ωστόσο ο Βραζιλιάνος δεν άφησε περιθώρια στους αντιπάλους του. Κέρδισε και τους δύο αγώνες σε Ιαπωνία και Αυστραλία, ενώ στέρησε από την Williams “το απόλυτο” στις pole positions (15 σε σύνολο 16 αγώνων), καθώς στην Αυστραλία πέτυχε τον ταχύτερο γύρο στις κατατακτήριες.
Ο Βραζιλιάνος άσσος, φτάνοντας συνολικά τις 5 νίκες στη σεζόν, “κλείδωσε” την 2η θέση στους οδηγούς αφήνοντας 4 βαθμούς πίσω τον Hill. Ο Βρετανός ηττήθηκε κατά κράτος από τον Γάλλο team-mate του με 14-2 στις κατατακτήριες (13 pole positions ο Prost) και 6-4 στους ταχύτερους γύρους.
Το βάθρο των νικητών του Grand Prix Αυστραλίας και το τέλος μιας εποχής.
Ήταν η τελευταία φορά που Prost και Senna μοιράστηκαν το βάθρο και συνάμα το τελευταίο βάθρο για τον καθένα ατομικά, για διαφορετικούς όμως λόγους.Ήταν η 41η και τελευταία, όπως αποδείχθηκε νίκη του Βραζιλιάνου.
1994: Από Νο2 σε όλο “ηγέτη”
Μετά την κατάκτηση του 4ου τίτλου του, ο Alain Prost αποσυρόταν οριστικά από την Formula 1. Ταυτόχρονα η συνεργασία Williams και Senna ήταν πλέον εφικτή, με τον Βραζιλιάνο να θεωρείται το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Για άλλη μία φορά, ο Hill θα είχε ομόσταβλο του ένα ιερό “τέρας”. Στο πεδίο των κανονισμών, η FIA απαγόρευσε την χρήση της ενεργής ανάρτησης αλλά και των ηλεκτρονικών συστημάτων, όπως: ABS, traction control και launch control.
Τα εν λόγω συστήματα θεωρήθηκε ότι περιόριζαν την οδηγική ικανότητα σε δευτερεύοντα ρόλο, ενώ ταυτόχρονα ήταν μία προσπάθεια μείωσης, του ολοένα και αυξανόμενου κόστους λειτουργίας των ομάδων. Στον αντίποδα, επετράπη ο ανεφοδιασμός κατά την διάρκεια των pit-stops, ο οποίος είχε απαγορευτεί στα τέλη του 1983.
Η σεζόν δεν ξεκινούσε με τους καλύτερους οιωνούς για την Williams και για τους οδηγούς της. Το νέο μονοθέσιο, η FW16, αντιμετώπιζε προβλήματα με το κράτημα και την οδηγική συμπεριφορά της, με τους Senna και Hill να δυσκολεύονται να βρουν το ιδανικό “στήσιμο”. Μάλιστα ο Βραζιλιάνος δήλωνε ότι ένιωθε άβολα οδηγώντας την, πράγμα που ωστόσο δεν τον εμπόδισε, να την πλασάρει στην pole position στους τρείς πρώτους αγώνες.
Ωστόσο η πρώτη θέση στη σειρά εκκίνησης δεν μετουσιώθηκε σε νίκη, καθώς το αντίπαλο δέος (προς έκπληξη των περισσοτέρων) που άκουγε στο όνομα Michael Schumacher (Benetton), κέρδισε εύκολα τους πρώτους δύο αγώνες. Μάλιστα ο 25χρονος Γερμανός είχε κερδίσει με διαφορά ενός γύρου τον Hill στο GP Βραζιλίας και λίγο περισσότερο από ένα λεπτό τον Gerhard Berger (Ferrari) στο GP Ειρηνικού.
Ακολούθησε το GP του Αγίου Μαρίνου στην Imola, ένας αγώνας που θα άλλαζε για πάντα την F1, καθώς μετά από εκείνο το “μαύρο” Σαββατοκύριακο τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο. Την Παρασκευή, κατά την πρώτη περίοδο κατατακτηρίων δοκιμών, η Jordan του Rubens Barrichello πατάει με μεγάλη ταχύτητα στο κερμπ βγαίνοντας από ένα εσάκι και απογειώνεται.
Εν συνεχεία, χτυπά με δύναμη στο προστατευτικό τείχος και προσγειώνεται ανάποδα. Η γλώσσα του Βραζιλιάνου έχει κλείσει την αναπνευστική του οδό, αλλά η ζωή του σώζεται χάρις την άμεση επέμβαση του Ιατρικού team της πίστας.
Κατατακτήριες δοκιμές Σαββάτου και ο Αυστριακός πρωτάρης οδηγός Roland Ratzenberger, της “νεοφώτιστης” ομάδας Simtek βρίσκεται στην πίστα για τον γρήγορο γύρο του. Λίγο πριν την στροφή Tosa κι ενώ κινούνταν με περισσότερα από 300χλμ/ώρα, η εμπρός πτέρυγα του μονοθεσίου του κατέρρευσε με αποτέλεσμα το μονοθέσιο, ανεξέλεγκτο πλέον, να προσκρούσει σε τσιμεντένιο τείχος.
Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και ο άτυχος οδηγός υπέκυψε στα τραύματά του. Είχαν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από το τελευταίο θανατηφόρο ατύχημα κατά τη διάρκεια αγωνιστικού τριημέρου F1 (1982 Riccardo Paletti grand prix Καναδά) και 8 χρόνια από τον θάνατο του Elio de Angelis κατά τη διάρκεια δοκιμών.
Την Κυριακή το πρωί Senna και Berger συζητούν περί ασφάλειας των αγωνιζομένων οδηγών. Σύντομα μαζί με τους υπόλοιπους οδηγούς αποφασίζουν την επανίδρυση της Ένωσης Οδηγών Γκραν Πρι (G.P.D.A. Grand Prix Drivers’ Association). Στην εκκίνηση η Lotus του Pedro Lamy πέφτει με ταχύτητα στην ακινητοποιημένη Benetton του J.J. Lehto, η οποία δεν είχε καταφέρει να εκκινήσει.
Ένας τροχός από την Lotus εκσφενδονίζεται και χτυπά 8 θεατές και έναν αστυνομικό, οι οποίοι τραυματίζονται ελαφρά. Οι αγωνοδίκες βγάζουν στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας, μία σπορτίφ έκδοση του Opel Vectra 1ης γενιάς (!) Είναι μόλις η 4η φορά στην μέχρι τότε ιστορία της F1 που χρησιμοποιείται. Στον 6ο γύρο το αυτοκίνητο ασφαλείας αποσύρεται κι ο αγώνας ξεκινά, με τον Senna επικεφαλής και με τον Schumacher να ακολουθεί από κοντά.
Στον 7ο γύρο, ο Senna πλησιάζει στην στροφή Tamburello με κάτι περισσότερο από 300χλμ./ώρα, αλλά δεν θα καταφέρει ποτέ να στρίψει…το μονοθέσιο του κινείται ευθεία και χτυπά το τσιμεντένιο τείχος…ο Ayrton Senna περνά στην Ιστορία…
“The show must go on” λένε οι Queen στο πολύ επιτυχημένο τραγούδι τους και 45 λεπτά μετά το ατύχημα του Senna, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ενημέρωση για την πραγματική του κατάσταση, ο αγώνας ξεκινά και πάλι με τον Schumacher να παίρνει την 3η του σερί νίκη. Δώδεκα μέρες μετά, επανιδρύεται η G.P.D.A. ζητώντας από την FIA να λάβει άμεσα μέτρα για την βελτίωση της ασφάλειας στην Formula 1.
Η FIA απαντά άμεσα, θεσπίζοντας όριο ταχύτητας 80 χλμ/ώρα εντός του pit-lane, ενώ ταυτόχρονα ορίζει νέους τεχνικούς κανονισμούς, με σκοπό να μειωθεί η κάθετη δύναμη των μονοθεσίων κατά 15%, αλλά και η ιπποδύναμη των κινητήρων. Άλλες αλλαγές αφορούν την βελτίωση της ασφάλειας του οδηγού μέσα στο cockpit, ενώ επιπλέον υπό την καθοδήγηση της G.P.D.A. τοποθετούνται τεχνητά σικέϊν σε κάποιες πίστες, προκειμένου να μειωθούν οι ταχύτητες στις στροφές.
Ο Schumacher στο μεταξύ είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στο Πριγκηπάτο, καθώς πετυχαίνει pole, νίκη και ταχύτερο γύρο, οδηγώντας από την 1η θέση όλους τους γύρους του αγώνα, σημειώνοντας έτσι το πρώτο του grand slam. Στον επόμενο αγώνα στην πίστα της Καταλονίας, ο Γερμανός βρίσκεται στην pole, έχοντας δίπλα του τον Hill. Ο Schumi κρατά την 1η θέση στην εκκίνηση και οδηγεί την κούρσα για 22 γύρους, ωστόσο η Benetton παρουσιάζει πρόβλημα, με το κιβώτιο ταχυτήτων της να “κολλά” στην 5η σχέση, αλλά ο Γερμανός καταφέρνει να συνεχίσει τον αγώνα του.
Ο Hill κάνει το 2ο pit-stop του στον 41ο γύρο και στον 46ο περνά επικεφαλής του αγώνα. Στον 65ο παίρνει την καρό σημαία αφιερώνοντας τη νίκη στην πολύπαθη ομάδα της Williams και στους φιλάθλους του Ayrton Senna. Για την Βρετανική ομάδα είναι μια συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή. Στον αντίποδα η Simtek δεν μπορεί να ξεφύγει από τους κακούς της δαίμονες, καθώς στις κατατακτήριες δοκιμές ο αντικαταστάτης του Ratzenberger, Andrea Montermini, τραυματίζεται μετά από ατύχημα, χάνοντας την υπόλοιπη σεζόν.
Ο Schumacher συνεχίζει το καλό του σερί κερδίζοντας τους επόμενους δύο αγώνες σε Καναδά και Γαλλία αντίστοιχα, φτάνοντας τις 6 νίκες σε 7 grand prix. Η Williams από την άλλη, αρχίζει να δείχνει και πάλι ανταγωνιστική καθώς στο Magny-Cours “κλειδώνει” την 1η σειρά της εκκίνησης με τον Hill μπροστά από τον Mansell, με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή του 1992 να επιστρέφει για λίγες εμφανίσεις. Είναι μία pole position ψυχολογίας για τον Hill, ο οποίος παρέμενε για καιρό στην σκιά των team-mate του.
Σειρά έχει το Βρετανικό GP στο Silverstone και ο Hill βρίσκεται 37 βαθμούς πίσω από τον Schumacher. Αντίστοιχα η Williams βρίσκεται στην 3η θέση των Κατασκευαστών, 5 βαθμούς πίσω από την Ferrari και 36 πίσω από την Benetton. Ο Βρετανός σημειώνει την pole position με διαφορά μόλις 3 χιλιοστών του δευτερολέπτου από τον Γερμανό.
Στον γύρο σχηματισμού ο Schumacher, σε μία αψυχολόγητη ενέργεια του, προσπερνά τον Hill, κάτι που απαγορευόταν από τους κανονισμούς. Στην εκκίνηση η Williams καταφέρνει να κρατήσει τη θέση της, αλλά με την Benetton να βρίσκεται πολύ κοντά της. Στον 13ο γύρο οι αγωνοδίκες επιβάλλουν ποινή stop & go 5 δευτ. στον Schumacher, αλλά ο Γερμανός δεν μπαίνει στα pits για να εκτίσει την ποινή του. Στον 21ο γύρο οι αγωνοδίκες του δείχνουν την μαύρη σημαία, αλλά ο Schumacher φαίνεται να την αγνοεί. Σχεδόν ταυτόχρονα στα pits, ο Tom Walkinshaw, Επικεφαλής μηχανικών της Benetton, διαφωνεί με ανθρώπους της FIA σχετικά με την ποινή.
Τελικά στον 27ο γύρο ο Schumacher μπαίνει στα pits προκειμένου να εκτίσει την ποινή των 5 δευτ. Ο Hill καταφέρνει αυτό που δεν κατάφερε ποτέ ο πατέρας του, παίρνει τη νίκη στο Βρετανικό GP και παραλαμβάνει το τρόπαιο του νικητή από την Πριγκίπισσα Νταϊάνα. Η απόφαση των αγωνοδικών είναι καταπέλτης για την Benetton και τον Schumacher. Απαγόρευση συμμετοχής σε δύο αγώνες και αποκλεισμός από τη 2η θέση στο Βρετανικό GP, με τον Γερμανό να ασκεί έφεση κατά της απόφασης.
Ο Hill χαιρετά το πλήθος μετά τη νίκη του στο Silverstone
Μέχρι να εκδικαστεί η έφεση, ο Schumacher μπορούσε να αγωνιστεί, οπότε συμμετείχε κανονικά στο Hockenheim. Η Ferrari έκανε την έκπληξη κάνοντας το 1-2 στις κατατακτήριες για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια. Ο Berger κράτησε τη θέση του, έχοντας πίσω του τον Schumacher να τον κυνηγά. Στο μεταξύ ο Hill είχε επαφή με άλλο μονοθέσιο στον 1ο γύρο, με αποτέλεσμα να πάθει ζημιά η ανάρτηση του. Ακολούθησε ένα πολύ αργό pit-stop με τον Βρετανό να χάνει πολύ χρόνο. Στον 15ο γύρο η έτερη Benetton, αυτή του Jos Verstappen, μπαίνει στα pits για ανεφοδιασμό και αλλαγή ελαστικών…αλλά όλα πηγαίνουν στραβά.
Η ψυχρολουσία για την Benetton ολοκληρώνεται στον 20ο γύρο, όταν ο Schumacher παρκάρει το μονοθέσιο του μέσα στα pits με βλάβη στον κινητήρα της Ford. Η Benetton καλείται να δώσει εξηγήσεις για το περιστατικό στα pits, ενώπιον του Παγκόσμιου Συμβουλίου Μηχανοκίνητου Αθλητισμού, για το πώς αφαιρέθηκε ένα φίλτρο από το σύστημα ανεφοδιασμού. Ο Hill δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την ατυχία του αντιπάλου του, καθώς τερματίζει τον αγώνα εκτός βαθμών στην 8η θέση. Ο Berger κερδίζει για λογαριασμό της Ferrari, είναι η πρώτη νίκη της Ιταλικής ομάδας από το Ισπανικό GP του 1990.
Σημείωση: Η FIA εισήγαγε άλλον έναν τεχνικό κανονισμό, σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε να τοποθετηθεί μία ξύλινη πλάκα μήκους 300χιλ. και ύψους 10χιλ. στα πατώματα των μονοθεσίων. Προκειμένου να διασφαλιστεί, ότι τα μονοθέσια θα αγωνίζονταν στο προκαθορισμένο από τους κανονισμούς ελάχιστο ύψος από το έδαφος, η φθορά της εν λόγω πλάκας θα ελεγχόταν από τους αρμόδιους και δε μπορούσε να ξεπερνά το 1χιλ. στο ύψος.
Ο Schumacher επιστρέφει δυναμικά με νίκες στην Ουγγαρία, αφήνοντας στη 2η θέση τον Hill, αλλά και στο Βέλγιο. Ωστόσο μετά τον αγώνα στο Spa, το μονοθέσιο του Γερμανού επιθεωρείται και η ξύλινη πλάκα στο πάτωμα του βρίσκεται κοντύτερη κατά 2χιλ. Η Benetton ισχυρίζεται, ότι η φθορά στην πλάκα προκλήθηκε από μία πιρουέτα 360 μοιρών, που υπέστη ο οδηγός της στον 19ο γύρο του αγώνα.
Ωστόσο οι ισχυρισμοί της ομάδας δεν γίνονται δεκτοί και ο Schumacher αποκλείεται από τα αποτελέσματα, με την νίκη να απονέμεται στον Hill. Λίγες μέρες μετά τον αγώνα εκδικάζεται η έφεση του Γερμανού οδηγού, αλλά η ετυμηγορία επικυρώνει την αρχική ποινή της απαγόρευσης συμμετοχής σε δύο αγώνες, επειδή αγνόησε την μαύρη σημαία στο GP Βρετανίας.
Με τον Schumacher εκτός δράσης για 2 αγώνες, ο Hill είχε την ευκαιρία να κλείσει την “ψαλίδα” στον ένα βαθμό. Ωστόσο για να το πετύχει, έπρεπε να κερδίσει και τους δύο αγώνες. Ο Βρετανός είχε στη διάθεση του ήδη από το Γερμανικό GP την βελτιωμένη FW16B, στην εξέλιξη της οποίας είχε προσφέρει τα μέγιστα. Ωστόσο και η Ferrari είχε αναβαθμίσει το μονοθέσιο της, τοποθετώντας νέο κινητήρα, με αποτέλεσμα οι Alesi και Berger να σημειώσουν τους 2 ταχύτερους χρόνους στη Monza.
Ωστόσο στον 14ο γύρο του αγώνα, ο Alesi που ηγείται της κούρσας, αποσύρεται με βλάβη στο κιβώτιο, ενώ ο Berger που παίρνει την πρωτοπορία από τον team-mate του, καθυστερεί στα pits με αποτέλεσμα ο Hill να περάσει στην 1η θέση και να σημειώσει τη νίκη. Ο Βρετανός κερδίζει και το GP Πορτογαλίας, εκμεταλλευόμενος την εγκατάλειψη λόγω κιβωτίου του Berger στον 7ο γύρο.
Ο Αυστριακός είχε εκκινήσει από την pole position και βρισκόταν στην 1η θέση μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψε. Το θρίαμβο για την Williams συμπλήρωσε με το πρώτο του podium, ο David Coulthard στη 2η θέση (δοκιμαστής της ομάδας και αντικαταστάτης του Senna). Ήταν το πρώτο 1-2 στη σεζόν για την Βρετανική ομάδα, με το οποίο πέρασε στην 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα 2 βαθμούς μπροστά από την Benetton.
Η τελευταία δεν φαινόταν να είναι σε φόρμα, καθώς αποκόμισε μόλις 2 βαθμούς σε αυτούς τους δύο αγώνες, με την 5η θέση του Jos Verstappen στο Estoril. Να σημειωθεί ότι ο Ολλανδός δεν κατάφερε να πετύχει κάτι καλύτερο από την 10η θέση στις κατατακτήριες των δύο αγώνων, ενώ και ο έτερος οδηγός της Benetton, o Φινλανδός JJ Lehto, πέτυχε μόλις τον 20ο καλύτερο χρόνο στη Monza και τον 14ο στο Estoril.
Όλα αυτά όταν ο Schumacher μετρούσε 4 pole positions σε 11 αγώνες και δεν είχε κατατάξει το μονοθέσιο του σε χειρότερη θέση από την 4η. Τέλος να σημειωθεί ότι η ομάδα της Benetton δεν τιμωρήθηκε για τις παρατυπίες στο σύστημα ανεφοδιασμού της.
Ο Hill έχει ντεραπάρει μετά από επαφή με την Jordan του Eddie Irvine στις κατατακτήριες δοκιμές του grand prix Πορτογαλίας.
Ο Hill κατάφερε να διατηρήσει “το όνειρο” ζωντανό, μειώνοντας τη διαφορά του από τον Γερμανό αντίπαλό του στον ένα βαθμό (76-75), με τρείς αγώνες να απομένουν. Ο Schumacher επέστρεψε για το Ευρωπαϊκό grand prix στην πίστα της Jerez, όπου πέτυχε την pole, τη νίκη, αλλά και τον ταχύτερο γύρο σημειώνοντας hat-trick. Ο Βρετανός τερμάτισε 25 δευτ. πίσω του στη 2η θέση, με τον Γερμανό να παίρνει μία ανάσα 5 βαθμών, ενώ και η Benetton βρισκόταν δύο βαθμούς μπροστά από την Williams. Η τελευταία μαζί με τον Hill, αντιμετώπισαν θέματα με την αντλία ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια των pit stops, τα οποία επηρέασαν τον ρυθμό του Βρετανού αλλά και την στρατηγική της Williams.
Η νίκη στη Suzuka ήταν μονόδρομος για τον Hill, προκειμένου να παραμείνει ζωντανός στο κυνήγι του πρωταθλήματος. Στο μεταξύ η Benetton επιστράτευσε τον Johnny Herbert για το δεύτερο μονοθέσιο της, προκειμένου να βοηθήσει την ομάδα με το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών. Οι δύο διεκδικητές του τίτλου βρίσκονταν στην πρώτη σειρά της εκκίνησης, με τον Schumacher στην pole. Ο αγώνας στην Ιαπωνία διεξήχθη υπό καταρρακτώδη βροχή με τον Schumacher να κρατά τη θέση του, αλλά με τον Hill να ακολουθεί κατά πόδας.
Οι συνθήκες ήταν ακραίες και το αυτοκίνητο ασφαλείας δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του, καθώς τουλάχιστον 3 οδηγοί έπεσαν θύματα της ολισθηρότητας της πίστας στον 3ο γύρο. Στο τέλος του 9ου γύρου το αυτοκίνητο ασφαλείας αποσύρθηκε, ωστόσο οι συνθήκες παρέμεναν δύσκολες. Άλλοι τρείς οδηγοί τέθηκαν εκτός αγώνα στον 10ο γύρο, ενώ στον 14ο ο αγώνας διακόπτεται με κόκκινη σημαία, όταν άλλα δύο μονοθέσια βγαίνουν εκτός πίστας στο ίδιο σημείο, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός εκ του προσωπικού ασφαλείας της πίστας.
Κατά τη διάρκεια της διακοπής οι περισσότεροι οδηγοί βγήκαν από τα μονοθέσια τους, σε αντίθεση με τον Hill, ο οποίος παρέμεινε μέσα στο cockpit, με το κράνος του φορεμένο και την αυτοσυγκέντρωση του στο έπακρο. Για λόγους ασφαλείας, η επανεκκίνηση γίνεται πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας και 5 γύρους μετά ο Schumacher μπαίνει στα pits, ενώ ο Hill περνά επικεφαλής του αγώνα. Στον 25ο γύρο ο Βρετανός μπαίνει στα pits για τον δικό του μοναδικό ανεφοδιασμό και αλλαγή ελαστικών, όμως οι μηχανικοί της Williams δεν καταφέρνουν να βγάλουν τον πίσω δεξί τροχό, αλλάζοντας τελικά μόνο τα τρία ελαστικά.
Στον 36ο γύρο, ο Hill έχει πίσω του τον Schumacher, αλλά στην πράξη ο Γερμανός είναι στην 1η θέση, καθώς όταν ο αγώνας διεκόπη είχε προβάδισμα 6,8 δευτ. Στον 40ο γύρο, ο Schumacher μπαίνει στα pits για τον δεύτερο του ανεφοδιασμό και βγαίνει 15 δευτ. πίσω από τον Hill, με 9 γύρους να απομένουν για το πέσιμο της καρό σημαίας. Ο Γερμανός μειώνει τη διαφορά στα 2,4 δευτ. με έναν γύρο να απομένει, αλλά ο Hill καταφέρνει να πάρει την νίκη με διαφορά 3,3 δευτ. συνολικά από τα δύο σκέλη του αγώνα. Ο Γερμανός είναι ο πρώτος που σπεύδει να συγχαρεί τον Βρετανό για την νίκη του. Ήταν μία αξιέπαινη επίδοση, σε μία απαιτητική πίστα, υπό ακραίες συνθήκες και με αντίπαλο έναν οδηγό, που μπορεί ακόμα να μην είχε χτίσει τον μύθο του επτάκις Παγκόσμιου Πρωταθλητή, αλλά έστω και τότε θεωρούνταν “γκουρού” στο βρεγμένο.
Η αυλαία θα έπεφτε για ακόμη μία φορά στην Αυστραλία και στους δρόμους της Αδελαΐδας, με τα πάντα να κρίνονται εκεί. Ο Schumacher προηγούνταν έναντι του Hill με ένα βαθμό (92-91) και όποιος τερμάτιζε μπροστά από τον άλλο θα στεφόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ο Schumacher έκανε την καλύτερη εκκίνηση από τη 2η θέση του grid και τέθηκε επικεφαλής του αγώνα, με τον Hill, ο οποίος εκκίνησε 3ος, να ακολουθεί.
Η κατάταξη στις εμπρός θέσεις δεν άλλαξε ούτε μετά τα πρώτα pit-stops, καθώς οι δύο οδηγοί μπήκαν στα pits στον ίδιο γύρο. Στον 36ο γύρο, υπό την συνεχή πίεση του Hill, ο Schumacher κάνει το λάθος σε μία αριστερή στροφή και βγαίνει εκτός πίστας, ακουμπώντας πολύ ελαφρά τον τσιμεντένιο τοίχο με τους δεξιούς τροχούς του. Καταφέρνει να επανέλθει στην πίστα και να “κλείσει” από την εξωτερική τον Hill για την δεξιά στροφή που ακολουθεί, όμως ο Βρετανός αλλάζει γραμμή και βουτάει στην εσωτερική, με αποτέλεσμα την επαφή των δύο μονοθεσίων.
Η Benetton σηκώθηκε στις δύο ρόδες, προσγειώθηκε και κατέληξε στα προστατευτικά λάστιχα, αλλά η Williams κατάφερε να φτάσει στα pits με κλαταρισμένο το εμπρός αριστερό ελαστικό. Ωστόσο με μια πιο προσεκτική ματιά, οι μηχανικοί εντόπισαν ένα λυγισμένο μπράτσο στην εμπρός ανάρτηση, το οποίο δεν μπορούσε ούτε να επισκευασθεί, ούτε να αντικατασταθεί άμεσα. Επίσης δεν υπήρχε περίπτωση να επιτραπεί στον Hill ή στην Williams να συνεχίσουν έτσι τον αγώνα τους.
Οι αγωνοδίκες που εξέτασαν το περιστατικό, το θεώρησαν αγωνιστικό συμβάν κι έτσι τίποτε δεν άλλαξε το αποτέλεσμα, με τον 25χρονο Γερμανό να στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Ωστόσο περισσότερα από 27 χρόνια μετά, παραμένει ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα συμβάντα της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Συνοψίζοντας, ήταν ίσως η πιο τραγική σεζόν στη νεότερη ιστορία της F1, με πολλούς τραυματισμούς οδηγών (οι Alesi και Lehto είχαν τραυματιστεί σε δοκιμές πριν την έναρξη της σεζόν, ενώ άλλοι δύο οδηγοί τραυματίστηκαν και αναγκάστηκαν να παραμείνουν εκτός σεζόν για ανάρρωση), μηχανικών, θεατών, αλλά και προσωπικού ασφαλείας, με αποκορύφωμα τον θάνατο του Senna και του Ratzenberger. Ο θάνατος δύο νέων ανθρώπων δεν μπαίνει σε καμία περίπτωση σε ζυγαριά, αλλά ειδικά η απώλεια του Senna συγκλόνισε και συγκλονίζει ακόμα το κοινό της F1, για ευνόητους λόγους.
Ήταν ο τελευταίος εν ενεργεία οδηγός μιας άλλης εποχής, δεν θα ήταν μάλιστα υπερβολή να πει κανείς, ότι για τότε αυτός ήταν η Formula 1. Ωστόσο ο θάνατός του σηματοδοτεί την αυγή μιας νέας εποχής, μιας εποχής όπου η ασφάλεια αγωνιζομένων, θεατών και πάσης φύσεως συμμετεχόντων έγινε προτεραιότητα. Μιας εποχής κατά την οποία αναδείχθηκαν νέοι “ήρωες” (Schumacher, Hill, Hakkinen, Coulthard κ.α.), γιατί το φίλαθλο κοινό έχει πάντα ανάγκη από “ήρωες” και γιατί το “ταξίδι” πρέπει πάντα να συνεχίζεται…
Σε αυτή τη σεζόν λοιπόν, ο Hill κατάφερε να σταθεί επάξια, σηκώνοντας στους ώμους του την ομάδα του και κρατώντας την ενωμένη, ενώ με την απόδοση του στο β΄ μισό της σεζόν και ειδικά στους αγώνες που δεν συμμετείχε ο Schumacher, κατάφερε να παραμείνει σε τροχιά τίτλου μέχρι το τέλος. Και με λίγη περισσότερη τύχη, ποιος ξέρει; μπορεί να κέρδιζε το Πρωτάθλημα του ’94.
Με τρεις διαφορετικούς team-mates συνεργάστηκε ο Hill εκείνη τη χρονιά. Ηττήθηκε από τον Senna με 3-0, αλλά κέρδισε τον Mansell με 3-1 και τον Coulthard με 8-0.
1995: Hill Vs Schumacher Vol. 2
Η σεζόν του ΄95 ξεκινά με τους Schumacher-Hill να θεωρούνται τα απόλυτα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Η Benetton μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών, έχει πλέον στη φαρέτρα της τον V10 κινητήρα της Renault, αφήνοντας πίσω της την επταετή συνεργασία με την Ford. Η Williams έχει χάσει το θεωρητικό πλεονέκτημα, καθώς πλέον είναι αναγκασμένη να “παίξει” με την Benetton επί ίσοις όροις.
Η σεζόν ξεκινά με νίκη του Schumacher στο Interlagos, για να ακολουθήσουν δύο νίκες back to back για τον Hill στα grands prix Αργεντινής και Αγ. Μαρίνου αντίστοιχα. Ο Γερμανός αντιδρά άμεσα και κερδίζει σε Καταλονία και Μονακό. Σε διάστημα 5 αγώνων ο Schumacher προηγείται του Hill με 3-2 σε νίκες, ενώ μετρώντας μία εγκατάλειψη έκαστος, η βαθμολογία διαμορφώνεται σε προβάδισμα 5 βαθμών υπέρ του Schumi.
Ο Jean Alesi σπάει το μονοπώλιο των δύο “άσπονδων εχθρών” στο GP Καναδά με μία, μάλλον τυχερή, νίκη για την Ferrari. Ο Γάλλος οδηγός σημείωσε την μοναδική, όπως αποδείχθηκε, νίκη της καριέρας του, όταν ο πρωτοπόρος Schumacher αντιμετώπισε πρόβλημα με το κιβώτιο ταχυτήτων, 11 γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας. Ήταν η μοναδική νίκη που ξέφυγε από τα χέρια των Benetton-Williams, ενώ παραμένει η τελευταία νίκη που σημειώθηκε από μονοθέσιο με V12 κινητήρα.
Ο Hill δηλώνει βροντερά το παρών σημειώνοντας την pole position στους επόμενους 4 αγώνες. Ωστόσο στον πρώτο εξ αυτών, στο Magny-Cours, περιορίζεται στη 2η θέση μισό λεπτό πίσω από τον Schumacher, καθώς το μονοθέσιο του Βρετανού αδυνατούσε να βρει καλό ρυθμό. Φτάνουμε στο Silverstone για το Βρετανικό GP. H Benetton με στρατηγική ενός pit-stop, σε αντίθεση με την Williams που προτίμησε δύο στάσεις, έβγαλε τον Schumacher στην 1η θέση μετά το δεύτερο pit-stop του Hill στο τέλος του 41ου γύρου.
Ο Hill πίεσε τον αντίπαλό του, ψάχνοντας ένα κενό προκειμένου να περάσει μπροστά. Στον 46ο γύρο έκανε την κίνησή του σε μία αριστερή στροφή, αλλά υπήρξε επαφή μεταξύ των δύο, με αποτέλεσμα να καταλήξουν αμφότεροι εκτός πίστας και εκτός αγώνα. Το περιστατικό ξύπνησε μνήμες Αδελαΐδας του ’94. Ο Hill το θεώρησε αγωνιστικό συμβάν, όμως ο Schumacher εμφανώς εκνευρισμένος, χαρακτήρισε τελείως περιττή την κίνηση του Βρετανού. Η ένταση μεταξύ των δύο αντιπάλων οξύνθηκε ακόμη περισσότερο μετά από αυτή την κατάληξη, ενώ οι Αγωνοδίκες επέπληξαν αυστηρά και τους δύο οδηγούς.
Silverstone 1995
Στο Hockenheim, ο Schumacher έγινε ο 1ος Γερμανός οδηγός στην ιστορία της F1, που κέρδισε το Γερμανικό GP. Στον αντίποδα ο Hill κατέληξε στις μπαριέρες στο ξεκίνημα του 2ου γύρου, λόγω σπασμένου άξονα μετάδοσης. Μέχρι τότε βρισκόταν στην 1η θέση. Τελικά ο Βρετανός κατάφερε να αποκομίσει κάτι από τις 4 σερί pole positions, καθώς κέρδισε τον αγώνα στην Ουγγαρία, σημειώνοντας παράλληλα το μοναδικό του grand slam.
Ο Schumacher από την άλλη ταλαιπωρήθηκε στα pit-stops από προβλήματα με τον εξοπλισμό ανεφοδιασμού, με το κερασάκι στην τούρτα να έρχεται 3 γύρους πριν το τέλος, όταν υπέστη την πρώτη του εγκατάλειψη στη σεζόν με πρόβλημα στην αντλία καυσίμου. Ο Γερμανός έχασε 6 βαθμούς, ενώ ο Hill κατάφερε να μειώσει τη διαφορά από τους 21, στους 11 βαθμούς.
Ο βροχερός καιρός στις κατατακτήριες του Spa, είχε σαν αποτέλεσμα τον σχηματισμό ενός παράξενου grid. Ο Hill εκκινούσε από την 8η θέση και ο Schumacher από την 16η. Σύντομα οι δύο οδηγοί βρήκαν το δρόμο τους για τις εμπρός θέσεις, επωφελούμενοι από τις εγκαταλείψεις και τα λάθη των οδηγών που διεκδικούσαν την πρωτοπορία του αγώνα.
Στον 13ο γύρο ο Hill τέθηκε επικεφαλής του αγώνα, όταν ο ομόσταβλός του (Coulthard) εγκατέλειψε λόγω κιβωτίου ταχυτήτων. Λίγο πιο πίσω ο Schumacher είχε αναρριχηθεί στην 3η θέση. Στον 21ο γύρο έκανε την εμφάνιση της η βροχή, με τον Hill να μπαίνει στα pits για βρόχινα, αλλά με τον Schumacher να παραμένει με slicks. Οι δύο οδηγοί έδωσαν μάχη για την 1η θέση, με τον Γερμανό να παίζει σκληρή άμυνα υπερασπιζόμενος την θέση του.
Η πίστα στέγνωσε γρήγορα και ο Hill μπήκε στα pits για στεγνά, αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν η βροχή έκανε και πάλι την εμφάνιση της. Η παρουσία του αυτοκινήτου ασφαλείας κρίθηκε απαραίτητη και οι δύο πρωταγωνιστές μας μπήκαν στα pits για βρόχινα. Ωστόσο ο Βρετανός φαίνεται να παραβίασε το όριο ταχύτητας στο pit-lane, με αποτέλεσμα να δεχθεί ποινή 10 δευτερολέπτων, κάτι που τον έριξε στην 3η θέση πίσω από την Ligier του Martin Brundle.
Η μάχη Hill-Schumi
Ο Hill περιόρισε τις απώλειές του προσπερνώντας τον Brundle για τη 2η θέση, τερματίζοντας 19,5 δευτ. πίσω από τον Schumacher. Ο Γερμανός τιμωρήθηκε μετά το τέλος του αγώνα με αποκλεισμό ενός αγώνα με αναστολή.
Τα highlights του Spa
O Schumacher προηγούνταν με 15 βαθμούς έναντι του Hill, όταν το περιοδεύον τσίρκο της F1 έφτασε στην Ιταλία για το GP στη Monza. Στον 24ο γύρο του αγώνα, κι ενώ ο Hill κυνηγούσε τον Schumacher για την 2η θέση, συνάντησαν μπροστά τους την Footwork του Taki Inoue, που βρισκόταν ένα γύρο πίσω.
Οι δύο αντίπαλοι κατάφεραν να ντουμπλάρουν τον Ιάπωνα οδηγό, αλλά ακολουθούσε ένα αργό σικέϊν και ο Hill φρέναρε πολύ αργά, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στην Benetton και να καταλήξουν και τα δύο μονοθέσια εκτός αγώνα.
Άλλο ένα περιστατικό με φωτιά στα pits, αυτή τη φορά με την Jordan-Peugeot του Eddie Irvine.
Ήταν το δεύτερο, κατά σειρά, μεγάλο οδηγικό λάθος του Hill στη σεζόν και πλέον ο Schumacher ήταν έξαλλος. Ο Βρετανός τιμωρήθηκε με απαγόρευση συμμετοχής σε έναν αγώνα με αναστολή, γι’ αυτήν του την ενέργεια.
Το στραπάτσο στην Ιταλία ήταν ίσως το κομβικό σημείο της σεζόν, καθώς από εκεί και μετά ξεκινά η “πτώση”. Πέρα από τον Schumacher, ο Hill είχε να αντιμετωπίσει κι έναν φορμαρισμένο team-mate, τον David Coulthard. Ο Σκωτσέζος αρχής γενομένης στην Monza, πέτυχε 4 σερί pole positions. Στην Πορτογαλία ο Βρετανός δεν κατάφερε να κρατήσει πίσω του τον Γερμανό, καθώς 9 γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας, άφησε χώρο στον Γερμανό πριν τα φρένα μιας αριστερής φουρκέτας, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να “βουτήξει” στην εσωτερική και να περάσει στη 2η θέση.
Η ταφόπλακα για τις ελπίδες του Hill ήρθε στο Nurburgring, το οποίο επέστρεφε στο καλεντάρι για πρώτη φορά μετά το 1985, ως grand prix Ευρώπης. Στον 40ο γύρο του αγώνα, ο Hill βιάστηκε να επιχειρήσει προσπέρασμα στον Alesi, ο οποίος ήταν επικεφαλής του αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν μια σπασμένη εμπρός πτέρυγα για τον Hill, ο οποίος ήταν αναγκασμένος να κάνει μια μη προγραμματισμένη στάση στα pits.
Ο Βρετανός επέστρεψε στην πίστα 4ος πίσω από τους: Alesi, Schumacher και Coulthard, αλλά στον 59ο γύρο βγαίνοντας από μία αριστερή στροφή, πάτησε το κερμπ περισσότερο απ’ ότι έπρεπε, με αποτέλεσμα να χάσει το πίσω μέρος της Williams και να καταλήξει εκτός πίστας.
Με τρείς αγώνες να απομένουν για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, ο Schumacher χρειαζόταν μία 4η θέση για να στεφθεί Πρωταθλητής για δεύτερη φορά. Ο Γερμανός κέρδισε το GP Ειρηνικού και στα 26 του χρόνια, έγινε ο νεότερος δις Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ιστορία της F1. Ο θρίαμβος ολοκληρώθηκε στη Suzuka, όπου κρίθηκε το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών υπέρ της Benetton.
Ο Schumacher πέτυχε την 9η νίκη του στη σεζόν, ενώ ο Johnny Herbert ανέβηκε στο 3ο σκαλί του βάθρου. Στον αντίποδα, κανένα από τα δύο μονοθέσια της Williams δεν κατάφερε να τερματίσει, εξαιτίας οδηγικών λαθών και από τους δύο οδηγούς, στη στροφή Spoon, η οποία αποδείχθηκε δύσκολη πρόκληση, με αποτέλεσμα τα δύο μονοθέσια να καταλήξουν εκτός πίστας. Για την ιστορία, ο Hill τελείωσε τη σεζόν με hat-trick στην Αυστραλία, πετυχαίνοντας pole, νίκη και ταχύτερο γύρο. Οριακά κέρδισε σε απόδοση τον David Coulthard με 9-8 στις κατατακτήριες δοκιμές.
Ο Hill δέχθηκε δριμεία κριτική από τον Βρετανικό Τύπο, για τα ουκ ολίγα λάθη του κατά τη διάρκεια της σεζόν, και ιδιαίτερα για την επίδοση του στο Nurburgring. Ο Βρετανός είχε στη διάθεση του το ταχύτερο μονοθέσιο, όπως τουλάχιστον αποδεικνύουν οι 12 pole positions που σημείωσε η FW17 (7 Hill – 5 Coulthard). Ωστόσο δύσκολα χαρακτηρίζεις το μονοθέσιο της Williams αξιόπιστο. 10 χαμένοι βαθμοί στην Βραζιλία, 3 στην Ισπανία και 4 στον Καναδά, όλοι λόγω κιβωτίου και 10 πιθανοί βαθμοί στη Γερμανία λόγω άξονα μετάδοσης.
Αντίστοιχα και ο David Coulthard υπέστη 5 εγκαταλείψεις από μηχανικές βλάβες. Η ξεκάθαρη υπεροχή του Schumacher ως οδηγού, σε συνδυασμό με την αξιοπιστία του μονοθεσίου της Benetton, αλλά και η ικανότητα της ομάδας να χαράσει αποτελεσματικές στρατηγικές pit-stop, τα οποία το προσωπικό εκτελούσε με ακρίβεια, οδήγησαν τον Schumacher και την Benetton στην επιτυχία.
1996: Τώρα ή ποτέ
Στα τέλη του 1995 πραγματοποιείται η μεταγραφή της δεκαετίας. Η Ferrari “γυρνάει σελίδα” και αλλάζει το οδηγικό της δίδυμο, αντικαθιστώντας τον Jean Alesi (1991-1995) και τον Gerhard Berger (1987-1989, 1993-1995) με τους: Michael Schumacher και Eddie Irvine. Για τον 35χρονο πλέον Hill είναι “τώρα ή ποτέ”. Ο Βρετανός έχει ίσως την τελευταία του ευκαιρία να αναδειχθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής, τώρα που ο βασικός του αντίπαλος έχει αλλάξει ομάδα και λογικά αναμένεται να μην είναι ανταγωνιστικός.
Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή, η Ferrari διανύει τα “πέτρινα” χρόνια της. Η Mc Laren δεν φαίνεται να είναι υπολογίσιμος αντίπαλος, αλλά η περσινή Πρωταθλήτρια Benetton δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ωστόσο η κύρια απειλή για τον Hill, είναι “εσωτερική”. Ο νέος του team-mate είναι ένας 25χρονος Γαλλο-Καναδός, περσινός Παγκόσμιος Πρωταθλητής του Indycar και νικητής του Indy 500, ενώ όπως και ο Hill, προέρχεται και αυτός από οικογένεια στενά συνυφασμένη με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το όνομα αυτού; Villeneuve, Jacques Villeneuve
Ο εναρκτήριος αγώνας της σεζόν λαμβάνει χώρα εκεί που ολοκληρώθηκε η προηγούμενη, στην Αυστραλία. Το grand prix μετά από 11 χρόνια αλλάζει τοποθεσία και μεταφέρεται από την Αδελαΐδα στη Μελβούρνη. Ο Villeneuve κάνει αμέσως αισθητή την παρουσία του, πετυχαίνοντας την pole position στο ντεμπούτο του. Στον αγώνα διατηρεί την πρωτοπορία και οδεύει προς την νίκη, αλλά πέντε γύρους πριν το πέσιμο της καρό σημαίας, αντιμετωπίζει πρόβλημα με την πίεση του λαδιού και αναγκάζεται να κόψει ρυθμό. Ο Hill επωφελείται, περνά μπροστά και παίρνει την 1η νίκη της σεζόν.
Ο Βρετανός πετυχαίνει την pole position στους επόμενους τρείς αγώνες. Μάλιστα στον πρώτο από αυτούς, στη Βραζιλία, ο χρόνος του είναι σχεδόν 1 δευτ. ταχύτερος από τον δεύτερο. Στο βρεγμένο Interlagos, o Hill επιδεικνύει τις ικανότητες του στη βροχή. Στον 14ο γύρο προηγείται 15 δευτ. έναντι του Villeneuve που βρίσκεται στη 2η θέση, ενώ στον 62ο από τους 71 γύρους του αγώνα, ντουμπλάρει τον Michael Schumacher που βρίσκεται στην 3η θέση.
Αυτή ήταν η 15η νίκη της καριέρας του, με την οποία ξεπέρασε το ρεκόρ του δις Παγκόσμιου Πρωταθλητή πατέρα του, Graham Hill. Ακολουθεί μία εύκολη νίκη στην Αργεντινή, αλλά στο Nurburgring είναι η σειρά του Villeneuve να ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ο Hill, σε έναν κακό για τον ίδιο αγώνα, θα περιορίσει τις βαθμολογικές του απώλειες τερματίζοντας στην 4η θέση. Ένα καθόλου κακό αποτέλεσμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι έπεσε ακόμα και στην 11η θέση, μετά από ένα pit-stop διάρκειας 21 δευτ.
Στην Imola ο Schumacher πετυχαίνει την 1η του pole για λογαριασμό της Ferrari και στέλνει τους Tifosi στον 7ο ουρανό. Στη 2η θέση του grid βρίσκεται ο Hill, δύο δέκατα πιο αργός από τον Γερμανό (0,215 δευτ.) Στον αγώνα ο Hill μπαίνει στα pits 9 γύρους μετά τον Schumacher και επιστρέφει στην πίστα 1ος. Ο Βρετανός δεν χάνει την πρωτοπορία ούτε κατά τη διάρκεια των δεύτερων pit-stop και πέρνει τη νίκη με διαφορά 16 δευτ. από τον 2ο Michael Schumacher.
Η Williams είχε μάθει πλέον από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και παρουσίαζε αισθητή βελτίωση στο σχεδιασμό της στρατηγικής, αλλά και στην εκτέλεση των pit-stop. Ήταν η 4η νίκη του Damon σε σύνολο 5 αγώνων και με 43 βαθμούς ηγούνταν της κούρσας του Πρωταθλήματος. Πίσω του βρίσκονταν οι Villeneuve και Schumacher με 22 και 16 βαθμούς αντίστοιχα.
Διαφήμιση της εποχής για λογαριασμό της Renault με τους οδηγούς της Williams και της Benetton. Από αριστερά προς τα δεξιά: Jean Alesi, Damon Hill, Gerhard Berger και Jacques Villeneuve. Στο κέντρο ο τρίλιτρος V10 κινητήρας της Γαλλικής εταιρείας.
Σειρά είχε το Μονακό με τον Schumacher ξανά στην pole position. Ο Hill πλάσαρε την FW18 μισό δευτ. πίσω από την Ferrari του Γερμανού, ενώ ο Villeneuve μάλλον δυσκολεύτηκε στους στενούς δρόμους του Πριγκηπάτου, πετυχαίνοντας τον 10ο καλύτερο χρόνο. Σε έναν ανατρεπτικό αγώνα, ο Hill κατάφερε να στρίψει πρώτος στην Sainte Devote, μπροστά από τον Schumacher.
Η πίστα ήταν υγρή και πριν ακόμα ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος, ο δις Παγκόσμιος Πρωταθλητής, σε ένα από τα σπάνια λάθη του, χτύπησε στις μπαριέρες στη στροφή 7, αμέσως μετά την στροφή του Λέοντα. Στον 40ο γύρο o Hill ήταν επικεφαλής του αγώνα, αλλά μπαίνοντας στο τούνελ, ο κινητήρας της Renault “πρόδωσε” τον Βρετανό με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τον αγώνα. Δυστυχώς ο Damon δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει το Μονακό, έναν αγώνα που ο πατέρας του κέρδισε 5 φορές.
Νικητής θα αναδειχθεί ο Olivier Panis με Ligier Mugen-Honda, έχοντας εκκινήσει από την 14η θέση, σε έναν αγώνα όπου μόλις τρία μονοθέσια κατάφεραν να ολοκληρώσουν τους 75 γύρους. Μέχρι σήμερα παραμένει ο αγώνας με τους λιγότερους τερματισμούς στην ιστορία της F1.
Ο Hill δεν κατάφερε να αποκομίσει βαθμούς ούτε στην Καταλονία, καθώς στον 11ο γύρο του υπό καταρρακτώδη βροχή αγώνα, έχασε το πίσω μέρος της Williams καταλήγοντας στον τοίχο.
Ήταν η τρίτη φορά μέσα σε 11 γύρους, που έχανε τον έλεγχο του μονοθεσίου του, μη θυμίζοντας σε τίποτα την απόδοση του στο Μονακό, πόσο μάλλον στη Suzuka το ’94. Αντιθέτως ο Schumacher απέδειξε ότι είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στη βροχή, κερδίζοντας για πρώτη φορά με Ferrari και μάλιστα με την F310, την οποία ο Eddie Irvine έχει χαρακτηρίσει “καταστροφή”.
Ωστόσο ο Hill επέστρεψε δυναμικά, με νίκες back to back σε Καναδά και Γαλλία, αντιμετωπίζοντας αντίσταση μόνο από τον team-mate του, ο οποίος περιορίστηκε και στις δύο περιπτώσεις στην 2η θέση, ενώ η Williams έφτανε τους τέσσερις τερματισμούς στο 1-2.
Στον εντός έδρας αγώνα του Hill στη Μεγάλη Βρετανία και στην ιστορική πίστα του Silverstone, ο Βρετανός εκκίνησε πολύ άσχημα από την pole position και έπεσε στην 5η θέση. Στον 26ο γύρο ο αγώνας του τελειώνει άδοξα.
Στα φρένα για τη στροφή Copse, χάνει τον έλεγχο του μονοθεσίου του και βγαίνει εκτός πίστας. Ένα μπουλόνι τροχού φέρεται να είναι υπεύθυνο γι’ αυτήν την κατάληξη. Στον αντίποδα o Villeneuve έχει κάθε λόγο να πανυγηρίζει. Πετυχαίνει τη 2η νίκη της καριέρας του και μειώνει την διαφορά στους 15 βαθμούς από τον team-mate του.
Grand Prix Canada. Στιγμιότυπο από την 1η στροφή του 1ου γύρου. Στα δεξιά ο Damon Hill
Ο Hill καταφέρνει να πάρει μία “ανάσα” κερδίζοντας το Γερμανικό GP, με μία δόση τύχης. Ο Βρετανός βρισκόταν στην pole, αλλά δεν κατάφερε να κρατήσει πίσω του τις δύο Benetton, πέφτοντας στην 3η θέση. Η Williams αποφάσισε να πάει σε στρατηγική δύο pit-stops, ενώ η Benetton θα πήγαινε για ένα. Με αυτήν την τακτική, ο Hill κατάφερε να βρεθεί μπροστά από τον Alesi, όχι όμως μπροστά από τον Berger.
Ο Αυστριακός πέρασε στην 1η θέση μετά το 2ο pit-stop του Hill, όμως ο Βρετανός ήταν πολύ κοντά και πίεζε. Τρείς γύρους πριν το τέλος, ο κινητήρας της Renault στην πλάτη του Berger παρέδωσε πνεύμα και ο Hill αύξησε τη διαφορά του από τον Villeneuve στους 21 βαθμούς. Ήταν η 20η νίκη του Hill, πράγμα που σήμαινε ότι είχε ισοφαρίσει τον Schumacher σε νίκες.
Στην Ουγγαρία, ήταν η σειρά του Villeneuve να κερδίσει και να μειώσει τη διαφορά του από τον team-mate του, στους 17 βαθμούς. Ο Hill τερμάτισε οχτώ δέκατα πίσω από τον Καναδό, αλλά όχι τόσο εύκολα όσο ακούγεται. Χρειάστηκε να περάσει μπροστά από τον Alesi κατά τη διάρκεια των pit-stops, αλλά και να επωφεληθεί από την εγκατάλειψη του Michael Schumacher από την 2η θέση, 7 γύρους πριν το τέλος. Η Williams επέστρεψε στην κορυφή, κατακτώντας τον τίτλο των κατασκευαστών για 8η φορά, με διαφορά 90 βαθμών από την 2η Benetton. Με τον 8ο τίτλο της, η Williams ισοφάρισε το τότε ρεκόρ της Ferrari, η οποία αριθμούσε επίσης 8 πρωταθλήματα κατασκευαστών.
Απέμεναν 4 αγώνες για την ολοκλήρωση του Πρωταθλήματος και μόνο ένας εκ των οδηγών της Williams μπορούσε να στεφθεί Πρωταθλητής. Ο Villeneuve θα εκκινούσε από την pole position στο Spa, έχοντας πίσω του τον Hill και τον Schumacher. O Καναδός εκκίνησε καλά και διατήρησε τη θέση του, αντίθετα η εκκίνηση του Hill για 4ο διαδοχικό αγώνα, ήταν κακή. Το αποτέλεσμα ήταν ο Schumacher να στρίψει νωρίτερα στην La Source, ενώ ο Βρετανός έχασε άλλη μία θέση από τον Coulthard στο τέλος της ευθείας Kemmel.
Στον 14ο γύρο εμφανίζεται στην πίστα το safety car, μετά από την έξοδο του Jos Verstappen, και κάπου εδώ τα πράγματα εξελίσσονται άσχημα για τον Hill. Η Williams καλεί στα pits τον Villeneuve, ο οποίος όμως δεν έχει λάβει το μήνυμα και μένει στην πίστα. Ο Hill έρχεται για το δικό του pit-stop, αλλά η ομάδα την τελευταία στιγμή του λέει να μείνει στην πίστα. Τελικά ο Καναδός μπαίνει στα pits στο τέλος του 15ου γύρου και όταν το Safety car επιστρέφει στο pit-lane, προσπερνά τον Alesi για την 4η θέση. O Hill μπαίνει στα pits στο τέλος του 16ου γύρου και επιστρέφει στην πίστα 13ος.
Οι δύο Mc Laren μπαίνουν στα pits, αφήνοντας τον Schumacher να ηγείται της κούρσας, με τον Villeneuve 2ο. Στον 25ο γύρο ο Hill έχει αναρριχηθεί στην 6η θέση και θα τερματίσει τον αγώνα στην 5η. Ο Schumi πετυχαίνει την 21η του νίκη, με τον Villeneuve να τερματίζει 2ος.
Με τη διαφορά να βρίσκεται στους 13 βαθμούς φτάνοντας στη Monza, ο Hill είχε την ευκαιρία να στεφθεί Πρωταθλητής και να χαλαρώσει στους δύο τελευταίους αγώνες. Το ιδανικό σενάριο ήταν η νίκη και οι 10 βαθμοί, σε συνδυασμό με τον τερματισμό του Villeneuve, όχι υψηλότερα από την 4η θέση (3 βαθμοί). Έτσι, ακόμα και αν ο Καναδός κέρδιζε τους δύο εναπομείναντες αγώνες, με τον Hill να μην σκοράρει καθόλου βαθμούς στην χειρότερη των περιπτώσεων, ο Βρετανός θα ήταν αυτός που θα κέρδιζε το πρωτάθλημα.
Όταν έσβησαν τα κόκκινα φώτα, ο Alesi ήταν αυτός που εκκίνησε καλύτερα και βρέθηκε να στρίβει πρώτος, μπροστά από τον Hill που είχε εκκινήσει από την pole. Ωστόσο ο τελευταίος το πάλεψε, και πριν ακόμη ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος, πέρασε μπροστά από τον Γάλλο οδηγό της Benetton. Δυστυχώς στον 6ο γύρο ο αγώνας τελείωσε για τον Βρετανό. Μία επαφή με τα ελαστικά, που είχαν τοποθετηθεί στο πρώτο σικέϊν για να οριοθετούν τα κερμπς, ήταν αρκετή για να προκαλέσει μία περιστροφή 360 μοιρών στην FW18, ενώ μοιραία έσβησε και ο κινητήρας, με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη του Βρετανού.
Ήταν ένα λάθος αποκλειστικά δικό του. Ο Villeneuve δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση του team-mate του προς όφελος του. Ο ίδιος είχε επίσης επαφή με τα ελαστικά στο σικέϊν, με συνέπεια να στραβώσει τμήμα της ανάρτησης του. Ο Καναδός αναγκάστηκε να κάνει 3 pit-stops, λόγω ταχείας φθοράς των ελαστικών του, με αποτέλεσμα να τερματίσει εκτός βαθμών στην 7η θέση.
Στο GP Πορτογαλίας που ακολούθησε, οι δύο διεκδικητές του τίτλου δώσανε σκληρή μάχη για την pole position, με τελικό νικητή τον Hill για μόλις 9 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αυτή τη φορά ο Βρετανός εκκίνησε καλά και τέθηκε επικεφαλής της κούρσας, ενώ αντίθετα ο Villeneuve έχασε δύο θέσεις. Έχοντας κάνει δύο στάσεις στα pits, ο Hill παρέμενε στην 1η θέση, αλλά δεχόταν μεγάλη πίεση από τον team-mate του, ο οποίος βρισκόταν μόλις τρία δέκατα πίσω του.
20 γύρους πριν το τέλος ο Καναδός έκανε ένα 3ο pit-stop, οχτώ δέκατα γρηγορότερο από το αντίστοιχο του Βρετανού και πέρασε οριακά στην 1η θέση. Ο Hill αντιμετωπίζοντας πλέον πρόβλημα με τον συμπλέκτη, οδήγησε συντηρητικά προστατεύοντας το μονοθέσιο του, αλλά και τη 2η θέση. Ο Villeneuve κέρδισε στο Estoril και μείωσε τη διαφορά στους 9 βαθμούς.
Όλα θα κρίνονταν στην Suzuka. Η πίεση έπεφτε πάνω στον Hill, καθώς μπορούσαν να χαθούν τα πάντα. Μία βλάβη, ένα κλατάρισμα, μία έξοδος από την πίστα, ένα ατύχημα, ένα κακό pit-stop, ένας τερματισμός εκτός βαθμών, πληθώρα εφιαλτικών σεναρίων, που θα οδηγούσαν στο να χαθεί το πρωτάθλημα. Από την άλλη ο Villeneuve είχε μόνο να κερδίσει.
Η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα ήταν εξασφαλισμένη και με λίγη τύχη, θα μπορούσε να στεφθεί Πρωταθλητής. Ο Καναδός εξασφάλισε ψυχολογικό πλεονέκτημα για τον αγώνα, καθώς σημείωσε την pole position σχεδόν μισό δευτερόλεπτο (0,461) ταχύτερα από τον Hill, ο οποίος περιορίστηκε στη 2η θέση.
Ο Hill εκκινεί πολύ καλά και πέρνει την πρωτοπορία, ενώ ο Villeneuve χάνει άλλες 4 θέσεις. Στον 3ο γύρο ο Βρετανός γλίτωσε τα χειρότερα, όταν ο Berger κόντεψε να τον βγάλει εκτός πίστας, επιχειρώντας να τον περάσει στα φρένα για τη στροφή 16. Στον 18ο γύρο, ο Hill μπαίνει στα pits και επιστρέφει στην πίστα πρώτος, 1,5 δευτ. μπροστά από τον Schumacher, ενώ λίγο νωρίτερα ο Villeneuve πέρασε τον Irvine για την 4η θέση.
Στον 34ο γύρο ο Hill ξαναμπαίνει στα pits και δε χάνει ούτε αυτή τη φορά την πρωτοπορία, βγαίνοντας 1 δευτ. μπροστά από τον Schumacher. Στον 37ο γύρο, στρίβοντας στην 1η στροφή, ο πίσω δεξιά τροχός του Villeneuve “έφυγε” από το μονοθέσιο, στέλνοντας τον Καναδό στην αμμοπαγίδα. Ο Damon Hill ήταν επιτέλους Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το όνομα του γράφεται με χρυσά γράμματα στα βιβλία της F1.
Η στιγμή που ο “Πρωταθλητής” πλέον Hill σταθμεύει την Williams FW18 μετά τη νίκη στη Suzuka
Είναι ο πρώτος γιος παγκόσμιου πρωταθλητή που καταφέρνει να κατακτήσει και ο ίδιος τον τίτλο. Συνολικά πέτυχε 8 νίκες, 9 poles και 5 ταχύτερους γύρους, ενώ επιβλήθηκε του team-mate του με 13-3 στις κατατακτήριες δοκιμές. Να σημειωθεί ότι σε σύνολο 16 αγώνων, δεν κατατάχθηκε ποτέ χαμηλότερα από την 2η θέση, ενώ δεν έχασε σε κανένα σημείο της σεζόν, την πρωτοπορία στον βαθμολογικό πίνακα.
1997: Από την πρωταθλήτρια ομάδα στην ουραγό
Παρόλο που ο Hill κατέκτησε το πρωτάθλημα, η Williams δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του. Τον Αύγουστο του 1996, μεταξύ των grand prix Βελγίου και Ιταλίας, ανακοινώθηκε ότι ο 29χρονος Γερμανός Heinz-Harald Frentzen, τον οποίο η Williams επιθυμούσε διακαώς, θα αντικαθιστούσε τον Βρετανό. Η ιστορία επαναλαμβανόταν, όπως με τον Mansell στα τέλη του ’92.
Μεγάλο ρόλο σε αυτή την απόφαση φέρεται να έπαιξε η απόδοση του Hill το ’95, αλλά και το γεγονός ότι οι Frank Williams και Patrick Head δεν πείστηκαν ποτέ πλήρως, ότι ο Hill ήταν ικανός να αναδειχθεί πρωταθλητής. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον προσέλαβαν ξεκάθαρα για Νο 2 οδηγό, ενώ μόνο μετά τον χαμό του Senna συγκέντρωσε όλη την προσοχή της Williams επάνω του.
Ο Hill, στα 36 του πλέον χρόνια, αναζητούσε νέα στέγη στην F1. Παρόλο που βρισκόταν σε συζητήσεις με την Mc Laren, τελικά έκανε την έκπληξη υπογράφοντας συμβόλαιο ενός έτους με την Arrows, η οποία το ’96 συγκέντρωσε μόλις 1 βαθμό. Η Arrows ήταν μια καθ’ όλα “καινούρια” ομάδα το ’97. Επέστρεψε στο αρχικό της όνομα, αποτινάσσοντας από πάνω της αυτό του πρώην μεγαλοεπενδυτή της (Footwork), ενώ βρήκε νέο ιδιοκτήτη στο πρόσωπο του Tom Walkinshaw.
Η ομάδα είχε νέο προμηθευτή κινητήρα (Yamaha), νέο προμηθευτή ελαστικών (Bridgestone) και εντελώς νέο δίδυμο οδηγών, με τον πολύ “χλιαρό” Βραζιλιάνο Pedro Diniz να πλαισιώνει τον παγκόσμιο πρωταθλητή.
Το ξεκίνημα της σεζόν ήταν καταστροφικό, με τον Hill να καταφέρνει “μετά βίας” να προκριθεί στο Αυστραλιανό grand prix. Η Arrows A18 ήταν μάλλον αργή και αναξιόπιστη, ωστόσο παρουσίασε βελτίωση κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ο Hill κατάφερε να τερματίσει 6ος στο Silverstone, 9ο κατά σειρά αγώνα της σεζόν και να φέρει τους πρώτους βαθμούς στην ομάδα. Ωστόσο αυτό που πέτυχε δύο αγώνες μετά, στην Ουγγαρία, ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες. Με μονοθέσιο το οποίο δεν πλασαρίστηκε υψηλότερα από την 9η θέση σε 10 αγώνες, κατάφερε να πετύχει τον 3ο καλύτερο χρόνο, πίσω από τους Schumacher και Villeneuve, που ήταν οι διεκδικητές του τίτλου.
Στην εκκίνηση ο Βρετανός κερδίζει τον Καναδό πρώην team-mate του και περνά στη 2η θέση ακολουθώντας τον Schumacher. Στον 11ο γύρο προσπερνά τον παλιό του αντίπαλο, στα φρένα για την 1η στροφή και ηγείται της κούρσας. Με 5 γύρους να απομένουν για το πέσιμο της καρό σημαίας, ο Hill προηγούνταν του Villeneuve με διαφορά 35 δευτ., όμως 3 γύρους πριν το τέλος, ο Βρετανός αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα με μία υδραυλική αντλία, με αποτέλεσμα το κιβώτιο να κολλήσει στην 3η σχέση, ενώ επιπλέον το πεντάλ του γκαζιού δεν υπάκουε στις εντολές του, κάνοντας διακοπές.
Στον τελευταίο γύρο ο Villeneuve πέρασε εύκολα μπροστά, ενώ ο Hill ίσα που κατάφερε να φέρει την “πληγωμένη” Arrows στην γραμμή του τερματισμού, στη 2η θέση. Ήταν η καλύτερη στιγμή της σεζόν για τον Hill και την Arrows. Η ομάδα συγκέντρωσε 9 βαθμούς, τερματίζοντας στην 8η θέση των Κατασκευαστών. Ο Hill επιβλήθηκε του Βραζιλιάνου team-mate του με 14-3.
1998-1999: Υπόλοιπο καριέρας
Για το 1998, ο Hill έρχεται σε συμφωνία με τον Eddie Jordan προκειμένου να οδηγήσει για την ομάδα του. Κατά ειρωνεία της τύχης, θα βρεθεί team-mate με τον αδελφό του μεγαλύτερου αντιπάλου του, τον Ralf Schumacher. Το μονοθέσιο της ομάδας, η Jordan 198 με κινητήρα Mugen-Honda απέτυχε να σκοράρει βαθμούς στο α΄ μισό της σεζόν.
Χρειάστηκε να γίνουν πολλές βελτιώσεις στο μονοθέσιο και να φτάσουμε στο β΄ μισό της σεζόν, προκειμένου η ομάδα να πετύχει τους πρώτους της βαθμούς, με την 6η θέση του Ralf στο Βρετανικό grand prix. Η σκληρή δουλειά της ομάδας απέδωσε, καθώς η 198 πέτυχε βαθμούς σε 7 από τους 8 αγώνες, ενώ στο GP Βελγίου, στο πάντα ανατρεπτικό Spa πέτυχε ένα μικρό θαύμα.
Ο Hill πέτυχε τον 3ο καλύτερο χρόνο στις κατατακτήριες δοκιμές, πίσω από τις 2 McLaren-Mercedes των Hakkinen και Coulthard, αφήνοντας στην 4η θέση και τρία δέκατα πίσω, την Ferrari του Michael Schumacher. Ο αγώνας διεξήχθη υπό βροχή και ο Βρετανός έκανε πολύ αργή εκκίνηση, χάνοντας θέσεις. Ωστόσο μετά την 1η στροφή, ο David Coulthard έχασε τον έλεγχο της McLaren του, πυροδοτώντας μία αλυσιδωτή αντίδραση συγκρούσεων που είχε σαν αποτέλεσμα να καταστραφούν 12 μονοθέσια.
Στην 2η εκκίνηση ο Hill εκκίνησε φανταστικά και έστριψε 1ος στη La Source, αλλά στο τέλος του 7ου γύρου υπέκυψε στην ανωτερότητα του Schumacher. Στον 25ο γύρο ο Γερμανός βρισκόταν 40 δευτ. μπροστά από τον Βρετανό, αλλά επιχειρώντας να ντουμπλάρει τον Coulthard που βρισκόταν στην 8η θέση, έπεσε πάνω του, καταστρέφοντας την Ferrari του. Ο Hill πέρασε και πάλι στην 1η θέση χαρίζοντας στην Jordan την πρώτη της νίκη, ενώ η 2η θέση του Ralf Schumacher ολοκλήρωσε τον θρίαμβο της Ιρλανδικής ομάδας.
Τα highlights
Βέβαια πρέπει να επισημάνω, ότι ο Ralf δέχθηκε εντολή από την ομάδα να μην επιχειρήσει να περάσει τον Hill. Νωρίτερα, ο Βρετανός έθεσε το δίλημμα στον Eddie Jordan μέσω της ενδοεπικοινωνίας. Κανονικός αγώνας για τη νίκη; ή ένα σίγουρο 1-2; Καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του, ωστόσο να θυμίσω ότι “το έργο το έχουμε ξαναδεί” και έχει συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες…
Οι διάλογοι στην ενδοεπικοινωνία
https://www.youtube.com/watch?v=ykI39M27y10
Στην τελευταία του σεζόν στην F1, κατά ακόμα μεγαλύτερη ειρωνεία της τύχης, βρέθηκε team-mate με τον αντικαταστάτη του στην Williams, τον Heinz-Harald Frentzen. Η Jordan 199 αποδείχθηκε ανταγωνιστική, με τον Frentzen μάλιστα να διατηρεί ρεαλιστικές πιθανότητες για τον τίτλο, καθώς μετά τη νίκη του στη Monza και με 3 αγώνες να απομένουν για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος, βρισκόταν στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα, μόλις 10 βαθμούς πίσω από τους δύο πρωτοπόρους (Hakkinen-Irvine:60, Frentzen:50, Coulthard: 48).
Εντελώς διαφορετική ήταν η αγωνιστική κατάσταση του Βρετανού, με τις επιδόσεις του να είναι ασθενικές σε κατατακτήριες και αγώνες. Κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 7 από τους συνολικά 61 βαθμούς που σκόραρε η Jordan, στη σεζόν που αποδείχθηκε η καλύτερη στην ιστορία της, ενώ επισκιάστηκε από τον Γερμανό team-mate του και στη μεταξύ τους μάχη (14-2). Ο Βρετανός ήξερε ότι είχε έρθει η ώρα του να αποσυρθεί. Tο καλοκαίρι του ’97, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η σεζόν προέβη στη σχετική ανακοίνωση.
Ο Hill δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τον ορισμό του φυσικού ταλέντου στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αλλά απέδειξε ότι με σκληρή δουλειά και αποφασιστικότητα, με πείσμα και προσήλωση στο στόχο, μπορεί κανείς να σταθεί επάξια σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον σαν αυτό της F1. Κάτι άλλο που απέδειξε, είναι ότι δεν αρκεί ένα σπουδαίο όνομα για να τα καταφέρεις.
Σίγουρα σου ανοίγει πολλές πόρτες, αλλά δεν αρκεί. Την ίδια περίοδο με τον Hill, αγωνίστηκαν οι Christian Fittipaldi, Michael Andretti και David Brabham, αλλά όλοι τους αποχώρησαν νωρίς από την F1 και χωρίς να πετύχουν κάτι το ιδιαίτερο.