Κάθε φορά, σε κάθε έκθεση, συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Παρουσιάζεται το τάδε πρωτότυπο από την εκάστοτε εταιρία που λέγεται ότι θα αντικαταστήσει το δείνα μοντέλο ή θα είναι το πρώτο στη σειρά. Όλοι μας χαζεύουμε τις φοβερές γραμμές, το φανταστικό χρώμα, τις εντυπωσιακές λεπτομέρειες και τις τεράστιες φανταχτερές ζάντες και αναφωνούμε με μία φωνή: «αν το τελικό μοντέλο είναι σαν το πρωτότυπο θα είναι αμαξάρα». Αλλά σπάνια είναι…
Τις περισσότερες, αν όχι όλες τις φορές, οι διάφοροι κανονισμοί ασφάλειας επιβαινόντων και πεζών, οι διάφοροι περιορισμοί στο κομμάτι της παραγωγής ή ακόμα και η κοινή λογική, επιβάλλουν το τελικό μοντέλο παραγωγής να είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που είδαμε στην έκθεση. Υπάρχουν και οι σπάνιες εξαιρέσεις αλλά δεν θα επικεντρωθούμε σε αυτές. Όπως υπάρχουν και οι φορές που μας πετάχτηκαν τα μάτια έξω με την ομορφιά ή τις καινοτομίες ή τα τεχνικά χαρακτηριστικά –ή συνδυασμό αυτών- κάποιου concept car μόνο και μόνο για να το «θάψει» η εταιρία μέσα σε κάποιο συρτάρι και να ξεχαστεί.
Το γιατί η κάθε εταιρία απορρίπτει την παραγωγή κάποιον concepts, είναι πέραν εμού, όμως ένα είναι σίγουρο: ότι εγώ όπως φαντάζομαι και πολύ από εσάς, δεν ξεχνάω και το κρατάω μανιάτικο από τις εταιρίες μέχρι αυτές να εξιλεωθούν με τρόπο που εγώ αποφασίζω. Anyway, για να μην ξεφύγω, κυρίες και κύριοι σας παρουσιάζω 10 concept cars που για εμένα, έπρεπε να βγουν στην παραγωγή, αλλά οι εταιρίες με γράψανε!
2001 VW Microbus Concept
Ελάτε τώρα, μεταξύ μας είμαστε. Ποιος από εσάς δεν λατρεύει να μισεί το κλασικό Type 2 βανάκι της VW; Με τον χαρακτηριστικό αερόψυκτο boxer κινητήρα τοποθετημένο στο πίσω μέρος να κροταλίζει με τα λεπτά περνώντας από μπροστά σας –γιατί γρήγορο δεν το έλεγες-… Με τα χαρωπά χρώματα και την χαρακτηριστική σχεδίαση και με τον εκάστοτε μαστουρωμένο χίπη στο τιμόνι αν ζείτε στην Αμερική ή σε κάποια ταινία; Ανεξάρτητα αν το μισείτε ή όχι πάντως, το van αυτό έγινε σύμβολο μίας εποχής αλλά και μίας πολύ συγκεκριμένης «κοινωνίας» ανθρώπων επειδή είχε χαρακτήρα, κάτι που –κακά τα ψέματα- λείπει από τα περισσότερα σύγχρονα VW.
Fast forward στο 2001 τώρα οπότε και η VW με χαρά και περηφάνια μας παρουσιάζει στην έκθεση του Detroit τη αναβίωση του Transporter με την πιασάρικη ονομασία Microbus. Ok, μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα compact αφού μετρούσε κοντά στα 5 μέτρα μήκος και κοντά στα 2 μέτρα πλάτος και ύψος και μπορεί να μην ήταν και ιδιαίτερα οικονομικό, αφού κάτω από το χαρακτηριστικό καπό βρισκόταν ένας V6 3,2 λίτρων αλλά αν είχε κάτι σε αφθονία αυτό ήταν χαρακτήρας! Δείτε το! Ακόμα και εγώ, ένας φανατικός των μικρών, sport, ελαφρών αυτοκινήτων, αν ποτέ έκανα πολυμελή οικογένεια ή αποφάσιζα να ζω καλλιεργώντας «χορτάρια» αυτό θα διάλεγα. Φυσικά, επειδή είσαι VW, ενώ είχαν ανακοινώσει ότι θα βγει στην παραγωγή το 2003, το έθαψαν.
2003 Cadillac Sixteen
Αμερικανιά στο μεγαλείο της… αλλά αμερικανιά που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο! Η Cadillac Sixteen μας παρουσιάστηκε το 2003 και ενσωμάτωνε ότι καλύτερο είχε να προσφέρει η GM εκείνη την περίοδο. Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι το σχεδιαστικό τμήμα μάλλον δεν είχε χρήματα για οτιδήποτε άλλο πέρα από χάρακες, η Sixteen ήταν ένα απίστευτα εντυπωσιακό όχημα, τόσο στην όψη, όσο και στα χαρτιά. Οι διαστάσεις και οι αναλογίες προκαλούν θαυμασμό, οι σχεδιαστικές λεπτομέρειες όπως το τεράστιο καπό που χωρίζεται στα δύο και ανοίγει όπως σε οχήματα του προηγούμενου αιώνα και οι ζάντες των 24 ιντσών σε κερδίζουν και το εσωτερικό σε κάνει να σκέφτεσαι πόσες δύσμοιρες αγελάδες και πόσα κακόμοιρα δέντρα έπρεπε να θυσιαστούν για να παραχθεί αυτή η ομορφιά.
Και όλα αυτά χωρίς να ξέρεις τι κινεί αυτό το θηρίο! Κάτω από το –τεράστιο, δεν ξέρω αν σας το είπα- καπό κρύβεται ένας 16κύλινδρος σε σχηματισμό V κινητήρας με χωρητικότητα 13,6 λίτρα που αν πιστέψουμε την Cadillac αποδίδει όχι λιγότερα από 1.000 άλογα και σίγουρα παραπάνω από 1.300Nm ροπής! Ο κινητήρας διέθετε το σύστημα ενεργής διαχείρισης καυσίμου “Displacement On Demand” που απενεργοποιούσε 12 κυλίνδρους σε χαλαρή οδήγηση, 8 κυλίνδρους σε έντονη οδήγηση και λειτουργούσε και τους 16 κυλίνδρους μόνο σε πλήρη επιτάχυνση. Χάρη σε αυτό το σύστημα η Sixteen μπορούσε να πετύχει κατανάλωση της τάξεως των 7,5 l/100km. Χμμμμ, αμφιβάλλω αλλά δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας… Να μην ξεχάσω ότι η Sixteen διέθετε και τετραδιεύθυνση και το καλύτερο όλων; Λειτουργούσε σαν κανονικό αυτοκίνητο παρότι ήταν concept! Γιατί GM; Γιατί δεν την έβγαλες σε παραγωγή;
2006 Saab Aero X
Το 2006, στο σαλόνι αυτοκινήτου της Γενεύης, η Saab μας άφησε με το στόμα ανοιχτό για αρκετή ώρα. Ο λόγος για αυτό ήταν η παρουσίαση του Aero X, ενός οχήματος που σύμφωνα με τον Bryan Nesbitt, executive director της GM Ευρώπης: «…δείχνει πως η δύναμη της κληρονομιάς της Saab μπορεί να εμπνεύσει τολμηρά και καινοτόμα σχέδια…» αλλά σύμφωνα με τον Victor Muller, μετέπειτα CEO της Saab: «…δεν είναι προτεραιότητα για την εταιρία τώρα…». Αν τα αυτοκίνητα της Saab είχαν έστω και το 10% του πάθους και της ομορφιάς αυτού του concept, η Saab μπορεί να μην είχε τα προβλήματα που είχε και να ήταν ακόμα κοντά μας φτιάχνοντας αξιόλογα οχήματα.
Σε αντίθεση με άλλα concept cars που επειδή δεν προορίζονταν για παραγωγή είχαν ότι να’ ναι κάτω από το καπό, το Aero X, κινούνταν από έναν twin-turbo V6, 2,8 λίτρων που κατανάλωνε καθαρή αιθανόλη για να παράγει 400 άλογα. Το 0-100 ολοκληρωνόταν σε 4,9 δευτερόλεπτα και η τελική ήταν 250km/h. Φυσικά αυτά τα νούμερα είναι προβλέψεις αφού από μόνο του αυτό το όχημα δεν έκανε ούτε μέτρο. Άλλα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν το γεγονός ότι δεν διέθετε πόρτες αλλά το «κουβούκλιο» άνοιγε όπως ανοίγει στα αεροσκάφη, το γεγονός ότι ολόκληρο το εξωτερικό περίβλημα ήταν κατασκευασμένο από ανθρακονήματα, ότι διέθετε τετρακίνηση, επτατάχυτο ημι-αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων και ηλεκτρονικά ελεγχόμενες αναρτήσεις και ότι στο εσωτερικό δεν διέθετε κουμπιά και διακόπτες αλλά τα πάντα προβάλλονταν σε “clear zones” με 3D εικόνες. Ποιος νοιάζεται όμως για όλα αυτά; Απλά θαυμάστε το! Είχε τις σωστές δόσεις παράνοιας concept car και λογικής αυτοκινήτου παραγωγής και ίσως γι’ αυτό μας μπέρδεψε και να αναπτέρωσε τις ελπίδες μας…
2008 BMW M1 Homage
Ποιος δεν θυμάται τις εντυπωσιακές BMW M1 από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80; Είναι ίσως ότι πιο κοντινό σε supercar έχει βγάλει ποτέ η BMW παρά το γεγονός ότι δεν ήταν τίποτε παραπάνω από homologation special για την αγωνιστική M1. Για να γιορτάσει η BMW τα 30 χρόνια από την παραγωγή της Μ1, τον Απρίλιο του 2008, στο Concorso d’ Eleganza Villa d’ Este, παρουσίασε την M1 Homage και πάω στοίχημα ότι πολύς κόσμος αναφώνησε όπως εγώ “f**k me silly”. Το concept car Homage ήταν το λιγότερο εντυπωσιακό και ήταν όντως ένας φόρος τιμής στην ιστορική M1.
Κάθε λεπτομέρεια πάνω της «φώναζε» Μ1, από τα στενά και χαμηλά εμπρός φωτιστικά σώματα, τις μεγάλες και κλειστές ζάντες, τα δύο σήματα στο πίσω μέρος, ένα δεξιά ένα αριστερά, τις αναλογίες της αλλά και το γεγονός ότι παρότι της έλειπε ο κινητήρας –ή τουλάχιστον δεν μάθαμε ποτέ λεπτομέρειες για αυτόν-, θεωρητικά ήταν κεντρομήχανη. Δυστυχώς για εμάς, όπως δεν μάθαμε ποτέ τεχνικά χαρακτηριστικά, έτσι δεν έχουμε δει το εσωτερικό της και δεν την έχουμε δει ποτέ να κινείται οπότε δεν μπορούμε παρά να σκεφτόμαστε ότι είναι απλά μία σχεδιαστική σπουδή αλλά ειλικρινά και τι δεν θα έδινα για να έβγαινε έστω και σε περιορισμένη παραγωγή.
Βλέποντας τι μπορεί να κάνει το M Division στα «απλά» και «ταπεινά» μοντέλα παραγωγής της BMW, αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να πετύχει αν σχεδίαζε ένα αυτοκίνητο από το μηδέν. Ακούει κανείς από την BMW; …Μάλλον όχι…
2008 Mazda Furai
Το Furai είναι ένα πρωτότυπο που μας έδειξε η Mazda για πρώτη φορά στα τέλη του 2007 και το απολαύσαμε σε όλο του το μεγαλείο στο Detroit το 2008. Ήταν το τελευταίο της σειράς πρωτοτύπων Nagare που ξεκίνησε το 2006 με το Mazda Nagare και περιελάμβανε και τα Ryuga, Hakaze και Taiki με τα οποία η Mazda θέλησε να μας δείξει την σχεδιαστική γραμμή που θα ακολουθήσει στο μέλλον τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό των οχημάτων της. Εντυπωσιακό όσον αφορά στο Furai είναι το γεγονός ότι δεν ήταν κάποιο «μη μου άπτου» concept car. Το chassis ήταν τύπου monocoque, κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και κυψέλες αλουμινίου και προερχόταν απευθείας από κάποιο Courage C65 αγωνιστικό κατηγορίας LMP2.
Τα εξωτερικά panels ήταν φυσικά από carbon ενώ το σχέδιο πέρασε πολλές ώρες επεξεργασίας και μελέτης από λογισμικό CFD. Κάτω από το «καπό» βρισκόταν ένας τριρότορος Wankel R20B, βασισμένος στον RENESIS αλλά τροποποιημένος να καίει E100 αιθανόλη, ο οποίος απέδιδε άνετα και απροβλημάτιστα 450 ατμοσφαιρικά άλογα. Τέλος, κάθε επιμέρους εξάρτημα, ήταν top-of-the-line αγωνιστικού επιπέδου όπως οι carbon δίσκοι στα φρένα και τα διπλά ψαλίδια στις αναρτήσεις. Φυσικά δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σχέδιο για να το τρέξουν σε κάποια διοργάνωση όπως και δεν υπάρχει περίπτωση να δει το φως της γραμμής παραγωγής. Γιατί θα ήθελα να βγει στην παραγωγή; Όποιος χρειάζεται να ρωτήσει, ή τυφλός είναι ή έχει κάποιο σοβαρό κόλλημα με την Mazda.
2010 Citroen Survolt
Πριν αρχίσετε να μου λέτε ότι θα μπει στην παραγωγή και έτσι μας είπανε και είναι προγραμματισμένο να σας πω ένα πράγμα: Trust no one! Αν δεν το δω απλά δεν το πιστεύω και επειδή δεν το πιστεύω θα το χειριστώ ως ένα ακόμα υπέροχο μοντέλο που δεν βγήκε στην παραγωγή. Σοβαρά τώρα, γιατί δεν κάνουν τα υβριδικά έτσι; Γιατί πρέπει να τα κάνουν σαν άψυχα κουτιά μόνο και μόνο για να μην χρειάζεται να λένε μερικοί ότι έχουν υβριδικό και σώζουν τον πλανήτη αλλά απλά να δείχνουν το όχημά τους;
Βγάλε μου το Survolt ή ένα αυτοκίνητο σαν αυτό, με επιδόσεις και αυτονομία και ειλικρινά σας μιλάω πολύ θα χαρώ να σώσω τον πλανήτη μαζί σας! Ή ακόμα καλύτερα, θυμάστε κύριοι της Citroen ότι συμμετέχετε σε ένα πρωτάθλημα που ονομάζεται WRC; Ναι… σε εκείνο το πρωτάθλημα χρησιμοποιείτε κάτι κινητήρες 1,6 λίτρων με turbo. Βάλτε έναν detuned τέτοιο μέσα στο Survolt, γλυτώστε το βάρος των μπαταριών, στήστε το κιόλας όπως ξέρετε να κάνετε και δώστε το στον λαό! Τόσο απλά τα πράγματα. Τέλος πάντων, ακόμα και στη μορφή που το παρουσιάσατε, το Survolt ζυγίζει 1.150 κιλά, έχει σωληνωτό chassis, επίπεδο πάτωμα, carbon panels και μπορεί να φτάσει τα 100km/h σε κάτω από 5 δευτερόλεπτα. Μόνο εγώ βλέπω τις προοπτικές που έχει αυτό το αμάξι;
1995 Ford GT90
Ο χρόνος; Ιανουάριος του 1995. Ο χώρος; Έκθεση του Detroit. Το όχημα; Ford GT90. Τι να πει κανείς για αυτό το αμάξι; Η ιστορία πίσω από την παραγωγή του; Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του; Η εμφάνισή του; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το κόστος εξέλιξης του GT90 ήταν περί τα 3 εκ. δολάρια και από την στιγμή που τους ήρθε η ιδέα μέχρι την στιγμή που το είδαμε, πέρασαν μόλις 6 μήνες! Ναι κύριοι, τα παιδιά στο SVT τμήμα της Ford ολοκλήρωσαν αυτό το όχημα σε μόλις 180 μέρες! Που να είχανε και παραπάνω χρόνο δηλαδή!
Το θηρίο ήταν το πρώτο όχημα της Ford που χρησιμοποιούσε το “New Edge” design της φίρμας και έπαιρνε κίνηση από έναν V12, 5.927 κ.εκ με 4 turbo της Garrett που απέδιδε 720 άλογα και κοντά στα 900Nm ροπής! Ενδιαφέρον γεγονός: Επειδή το χρονοδιάγραμμα ήταν πολύ πιεστικό, προφανώς δεν υπήρχε χρόνος για εξέλιξη νέου κινητήρα. Οπότε οι ιδιοφυίες της Ford τι έκαναν; Πήραν δύο V8 από κάποια Lincoln, κόψανε τους τελευταίους δύο κυλίνδρους από τον έναν και τους δύο πρώτους από τον άλλον και τους συγκολλήσανε! Βάλε και 4 turbo γιατί τα 2 έχουν φορεθεί πολύ και είσαι κομπλέ! Έχεις έναν quad-turbo V12 για το concept car σου! Για τον ίδιο λόγο –περιορισμένος χρόνος- το πεντατάχυτο κιβώτιο και η ανάρτηση με τα διπλά ψαλίδια ήταν «δάνειο» από την Jaguar XJ220! Κάθε φορά που τα θυμάμαι αυτά γελάω μόνος μου! Δεν είναι δυνατόν…
Αποτέλεσμα αυτών ήταν η τελική που έφτανε τα 400+km/h, η ταχύτητα εξόδου από το τετρακοσάρι που έφτανε τα 225km/h και η εξάτμιση που ανέβαζε τέτοιες θερμοκρασίες που για να μην κάψει όλο το αμάξι χρησιμοποίησαν θερμομονωτικά «πλακάκια» παρόμοια με αυτά που είχαν τα διαστημικά λεωφορεία! Μέσα στην παράνοιά του, αν το είχαν βγάλει έστω και σε περιορισμένη παραγωγή, αυτό το αμάξι θα πουλούσε σαν μην υπάρχει αύριο… που αν το οδηγούσες μάλλον δεν θα είχες αύριο…
2010 Audi Quattro Concept
Αυτό το αμάξι με εκνευρίζει όσο κανένα άλλο στη λίστα και ο λόγος είναι πολύ απλός. Σαν αυτοκίνητο ήταν τόσο κοντά στην παραγωγή που δεν είχε νόημα να το βάλουν σε κάποιο συρτάρι και να το ξεχάσουν. Κι όμως, αυτό έκαναν. Πάτωμα από RS5, κομμένο τόσο ώστε το Quattro Concept να έχει περίπου το ίδιο μήκος όσο ένα Scirocco, ύψος μόλις 1,33 μέτρα, βάρος που δεν υπερέβαινε τα 1.300 κιλά και κάτω από το καπό ο γνωστός από το TTRS πεντακύλινδρος turbo που για την περίσταση έβγαζε 400+ άλογα και 480Nm ροπής και συνδυαζόταν με εξατάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο και τετρακίνηση με 3 διαφορικά.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα τα 100km/h να έρχονται σε 3,9 δευτερόλεπτα και η τελική ταχύτητα να περιορίζεται όπως πάντα στα 250km/h. Εξωτερικά αξίζει να αναφερθεί ότι το design το έχει αναλάβει η Italdesign,η οποία έχει περάσει στα χέρια του ομίλου ενώ το μεγαλύτερο μέρος του είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο με το καπό και το πορτ-μπαγκάζ να είναι από ανθρακονήματα. Έτοιμο αυτοκίνητο για ένα κομμάτι της αγοράς στο οποίο η Audi θα έπαιζε χωρίς αντίπαλο μέχρι να βγει η Alfa Romeo 4C… γιατί δεν τολμήσατε κύριοι;
2012 Peugeot Onyx
Όνυχας: Ημιπολύτιμος λίθος που αποτελεί κρυσταλλική μορφή του χαλαζία. Τι; Ημιπολύτιμος; Δεν ξέρω για την πέτρα αλλά ο όνυχας που είδαμε στην φετινή έκθεση στο Παρίσι ήταν ένα άψογο διαμάντι! Καιρό είχε να με ενθουσιάσει έτσι πρωτότυπο, πολύ παραπάνω δε πρωτότυπο της Peugeot. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω με αυτό το όχημα. Το powertrain περιλαμβάνει έναν diesel V8, 3,7 λίτρων ο οποίος είναι ικανός για 600 άλογα και συνδυάζεται με εξατάχυτο σειριακό κιβώτιο ταχυτήτων και ένα ηλεκτρικό σύστημα που αντλεί ενέργεια από μπαταρίες για να παράγει 80 αλογάκια επιπλέον. Όλα αυτά πάνε στον πίσω άξονα. Αυτό που με κέρδισε όμως ήταν η σχεδίαση και η έξυπνη και πρωτότυπη εκμετάλλευση υλικών
. Εντάξει, στην πλειοψηφία του, το Onyx είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα που για την περίσταση είναι καλυμμένα με matte μαύρη βαφή, την διαφορά όμως κάνουν τα δύο ενιαία φύλλα χαλκού, ένα σε κάθε πλευρά που καλύπτουν τις πόρτες και τα εμπρός φτερά. Εκτός του ότι είναι εντυπωσιακό στην όψη, ο χαλκός δίνει και μία δυναμικότητα στο σχέδιο αφού με τον χρόνο θα οξειδωθεί και θα αλλάξει χρώμα. Οι πρωτοτυπίες όμως δεν σταματούν στο εξωτερικό αφού και στο εσωτερικό, τα υλικά είναι αυτά που κερδίζουν την παράσταση.
Η έμπνευση για την καμπίνα των επιβατών λένε ότι προήλθε από τις χάρτινες συσκευασίες αυγών. «Με εξαιρετική οικονομία υλικού, προστατεύει πολύ εύθραυστα αντικείμενα» μας λέει ο Julien Cueff, ο σχεδιαστής του εσωτερικού του Onyx. Έτσι το υλικό της επιλογής του δεν ήταν άλλο από ξύλο κατασκευασμένο από επεξεργασμένες εφημερίδες για το ταμπλό και τσόχα για όλα τα υπόλοιπα. Απλά, οικονομικά και έξυπνα. Για να παραφράσω το δημοφιλές meme: Peugeot. Y U NO put the Onyx into production;
1969 Mercedes-Benz C111
Κάθε φορά που κάνω τέτοιου είδους λίστες, φτάνω στο τελευταίο και συνειδητοποιώ πως έχω να διαλέξω μεταξύ 10 τουλάχιστον εναλλακτικών που άνετα θα άξιζαν μία θέση. Δυστυχώς όμως για οικονομία χώρου και χρόνου είμαι αναγκασμένος να καταλήξω σε ένα και αυτή τη φορά, αυτό το ένα είναι η C111 της Mercedes-Benz από το μακρινό 1969. Για να είμαι ακριβείς, η C111 δεν ήταν ένα αυτοκίνητο αλλά μία ολόκληρη σειρά που λειτουργούσε από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ως test bed για νέες τεχνολογίες αλλά εμείς θα επικεντρωθούμε στα δύο πρώτα C111, ξέρετε, αυτά με τον Wankel! Ναι, καλά ακούσατε. Για εσάς που δεν το ξέρετε λοιπόν, να σας πληροφορήσω πως η Merc πειραματιζόταν με τους Wankel κινητήρες από το 1962 αλλά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποφάσισε ότι δεν θα τους προχωρήσει.
Όπως και να έχει, οι C111 ήταν εξαιρετικά και απίστευτα over engineered οχήματα. Εξολοκλήρου κατασκευασμένα από fiberglass, με gullwing πόρτες, έναν τριρότορο Wankel στο κέντρο –ο οποίος στην C111 II αντικαταστάθηκε με τετραρότορο- και απίστευτα χαμηλό για την εποχή αεροδυναμικό συντελεστή οπισθέλκουσας ήταν στην αιχμή της τεχνολογίας για εκείνα τα χρόνια. Η ανάρτηση είχε anti-squat και anti-dive και αποτελούνταν από διπλά ψαλίδια εμπρός και έναν πρόγονο της ανάρτησης πολλαπλών συνδέσμων πίσω. Το εξαιρετικά χαμηλό βάρος σε συνδυασμό με τον Wankel και το πεντατάχυτο κιβώτιο χάριζαν αξιοζήλευτες επιδόσεις και τα καλά δεν σταματούν εδώ. Στο εσωτερικό οι χώροι ήταν άπλετοι και ο διάκοσμος υπερπολυτελής! Για όλους αυτούς τους λόγους, οι πελάτες έκαναν ουρές στις εκθέσεις δίνοντας λευκές επιταγές για να αποκτήσουν αυτό το απίστευτο όχημα αλλά η Mercedes είχε άλλα σχέδια και αυτά δεν περιελάμβαναν παραγωγή… δυστυχώς.
Αυτά από μένα για σήμερα. Ξέρω ότι από τον κατάλογο λείπουν πολλά οχήματα όπως η Lamborghini Cala, η BMW i8, το VW Nardo, το GTbyCitroen, η Maserati Birdcage 75 και άλλα πολλά. Αλλά ο καθένας μας έχει την δική του λίστα στο μυαλό και για εμένα αυτά τα 10 concepts που σας παρουσίασα έπρεπε να είχαν βγει στην παραγωγή –ή να βγουν στην παραγωγή, για μερικά δεν είναι αργά-. Δεν υπάρχει περίπτωση να με ακούσει κάποιος ή πολύ παραπάνω να αλλάξω γνώμη σε κάποιον και να δούμε σε μερικά χρόνια κάποιο από αυτά να κυλάει τις ρόδες του απομακρυνόμενο από κάποια γραμμή παραγωγής αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσω να φωνάζω. Ελπίζω να σας άρεσε η λίστα και θα χαρώ πολύ να μάθω και τις δικές σας προτιμήσεις…