Ανεξαρτήτως σχολής, οδηγικών συνηθειών και λοιπών προτιμήσεων, πρέπει να είσαι πολύ ψυχρός κ@ρ&%λης αν δεν σου σηκώνεται η τρίχα στο άκουσμα ενός τερματισμένου “βετεκίσιου” μοτέρ. Για την ακρίβεια, το «άρπαγμα» που κάνει κάπου στις 5.500 και το ακούς να γαζώνει μέχρι το «τα τα τα τα» λίγο ή και αρκετά πάνω από τις 8.000 rpm
Σύμφωνοι, τα συγκεκριμένα είναι βελτιωμένα αλλά πιάνεις το νόημα. Επειδή κυκλοφορούσε μια φήμη ότι τα Honda ήταν λίγο αλλεργικά σε οιουδήποτε είδους στροφών, πέρα από αυτές ανά λεπτό, οι Ιάπωνες σύστησαν το τμήμα ειδικών αποστολών με την επωνυμία “Type R”. 25 χρόνια και δεκάδες «κοφτερά» -σαν επιδιαμαντωμένα αστέρια νίντζα- μοντέλα γιορτάζουμε, «κοφτιάζουμε» και θυμόμαστε ορισμένα highlights από το πρώτο, μέχρι το πιο πρόσφατο «Tάπερ».
Το πρώτο Type R ήταν το NSX…
Μπορεί να μεγαλώσαμε κάτω από τη φτερούγα του Integra, όμως στην Ιαπωνία είχε ήδη σκορπίσει ρίγη τρόμου και συγκίνησης το NSX-R. Απαλλαγμένο από κάθε ίχνος πολιτισμού (air condition, ηλεκτρικά παράθυρα, ηχοσύστημα, υδραυλική υποβοήθηση, ηχομόνωση) έχανε 120 κιλά σε σχέση με το ήδη «Ferrari-κτόνο» NSX. Aπό το 1992 μέχρι το 1995, όταν και παρέδωσε τη σκυτάλη στο Integra, το αρχέγονο Type R κυκλοφορούσε κι εκτελούσε αδιακρίτως σε πίστες, ξυρίζοντας αντιπάλους πολλαπλάσιου κόστους, πρεστίζ και δύναμης.
Το 2002 επανήλθε και συνέχισε το ψυχοκαταστροφικό έργο του προκατόχου.
…και είναι το αγαπημένο αυτοκίνητο του Drift King
O Κeichi Tsuchiya μπορεί να ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα και να καθιέρωσε το drift ως τρόπο ζωής με την Corolla AE86, όμως το παιδί που ξεκλέβει την περισσότερη αγάπη φοράει κόκκινο «Η» στο καπό. Μάλιστα διατηρεί συνεργείο με βελτιωτικά προϊόντα για το NSX, όπως και για το ΑΕ86
Το οποίο κόκκινο «Η» αποτελεί φόρο τιμής στο πρώτο μονοθέσιο F1 της Honda
Πίσω στα 1965, ο Richie Ginther εκκινούσε από την pole position στο Gran Prix Μεξικού. Κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν έχασε στιγμή την πρωτοπορία, χαρίζοντας στον Ιάπωνα κατασκευαστή την παρθενική νίκη στην F1. Το μονοθέσιο ήταν η RA272, βαμμένη στα χρώματα της ιαπωνικής σημαίας, με τα οποία έπρεπε να συμβαδίζει και το σήμα της Honda.
To «Championship White» χρώμα που χρησιμοποιείται κατά καιρούς στα Type R, αποτίει κι αυτό τα σέβη του σε εκείνο το ιστορικό αγωνιστικό.
Οι Αμερικανοί έκαναν να δουν Type R πάνω από 15 χρόνια…
Οι Η.Π.Α. έχουν ουκ ολίγες φορές ρίξει «πόρτα» σε διάφορα μοντέλα, ελέω νομοθεσίας ρύπων και crash tests. Το πρώτο σκέλος ήταν υπεύθυνο για ένα άτυπο εμπάργκο των Type R, που διήρκεσε 18 χρόνια. Τελευταίος, πραγματικός πρέσβης ήταν το Integra DC2 του οποίου η παραγωγή σταμάτησε το 2001. Το επόμενο Integra Type R δεν κυκλοφόρησε ποτέ ως τέτοιο, παρά μόνο σε πιο τουριστική μορφή με το όνομα Acura RSX Type-S.
Φέτος σημειώθηκε το μεγάλο comeback με το Civic, έχοντας αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές από τον αμερικανικό Τύπο. Μένει να δούμε τι ψάρια θα πιάσει στις πωλήσεις.
…αλλά χάρηκαν ό,τι πλησιέστερο σε S2000 Type R
Αν το S2000 της φώτο σου φαίνεται πως μοιάζει κάπως πολύ με το αντίστοιχο του The Fast and The Furious, χτύπησες κόφτη! Για το 2007, η Honda παρουσίασε στις Η.Π.Α. την έκδοση Club Racer. Αρχικά δεν έγινε κάποια νύξη, όμως ύστερα από πολλές συζητήσεις αρκετοί αντιπρόσωποι της ιαπωνικής εταιρίας παραδέχθηκαν πως πηγή έμπνευσης ήταν το S2k του Johnny Tran.
Το CR διέθετε ήταν ελαφρύτερο κατά 41 κιλά, κυρίως λόγω απουσίας air condition και κλιματισμού. Η ανάρτηση ήταν σκληρότερη, τα Bridgestone RE070 φαρδύτερα πίσω, ο λεβιές τοποθετημένος 12 mm χαμηλότερα ώστε να μειώνει τη διαδρομή του χεριού κατά 6% και το εξελιγμένο στην αεροδυναμική σήραγγα εμπρός splitter, μαζί με το spoiler αύξαναν την κάθετη δύναμη κατά 55%. Ο κινητήρας παρέμενε στα 240 άλογα, όμως μια εξάτμιση τιτανίου φρόντιζε να ακούγεται ακόμα περισσότερο η φωνή του.
Ο σχεδιαστής του S2000, Shigeru Uehara, είχε δηλώσει πως το CR βρισκόταν ανάμεσα στο JDM Type-S και το Type-R, αν φυσικά η Honda το κατασκεύαζε κάποτε.
To Integra Type R ανακηρύχθηκε ως το καλύτερο μπροστοκίνητο όλων των εποχών από το Evo Magazine
Για το τεύχος 095, οι Άγγλοι συνάδελφοι μάζεψαν τα –κατά τη γνώμη τους- 15 πιο επιδραστικά μπροστοκίνητα που είχαν υπάρξει μέχρι το 2007. Ανάμεσά τους τα VW Golf GTi MK1/MK5/Corrado VR6, Renault Clio Williams, Peugeot 306/106 Rallye, Ford Focus RS MK1 και αρκετά ακόμα. Με τα λόγια του Richard Meaden:
“Το σασί είναι τόσο καλορυθμισμένο, που απορροφά τις αισθήσεις σου. Ο κινητήρας έχει τόση προσωπικότητα, που ικετεύεις να μην τελειώσει η βενζίνη. Από άποψη χαρακτήρα και οδηγικής απόλαυσης, δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από οποιαδήποτε RS της Porsche. Ξεχάστε τα καλύτερα μπροστοκίνητα: το Integra Type R είναι ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Τελεία.”
Έχουν κάνει χαμό στις πίστες
Το NSX έδωσε τους αγώνες του στο JGTC με μπόλικη δόση επιτυχίας, όμως δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την σκιά του ισοπεδωτικού Nissan Skyline.
Το Accord με το Civic, ωστόσο, έχουν αφήσει το στίγμα τους στα πρωταθλήματα Τουρισμού. Ειδικά στο Βρετανικό, μετράνε 4 τίτλους και –εκτός απροόπτου- θα ανέβουν στα 5. Δες στο 3.35 πόσο όμορφα μετακινεί το εμπόδιο του Vectra και το στέλνει συστημένο στο Mondeo ο κύριος με το Accord
https://www.youtube.com/watch?v=C-yq7_vXDkw&t=228s
Υπάρχει έντονη φημολογία για νέο NSX-R και τετρακίνητο Civic Type R
To δεύτερο είναι περισσότερο για να καθησυχάσουν οι nippon υποστηρικτές, καθώς βλέπουν τα Focus RS και RS3 να στοιχειώνουν τον ύπνο τους. Αν και γενικά η Honda δεν εγκαταλείπει εύκολα τα πιστεύω της, έχει αποδείξει πως όταν «σφίξουν τα γάλατα» προσαρμόζεται αναλόγως (βλέπε υπερτροφοδότηση). Δεν είναι κάτι επιβεβαιωμένο από επίσημα χείλη, όμως από τη στιγμή που ακόμα και η Hyundai δοκιμάζει τετρακίνητες βερσιόν του i30 N, δεν μπορούν να μείνουν αμέτοχοι οι Ιάπωνες.
Όπως δεν πρόκειται να το κάνουν –καθ’ όπως φαίνεται- και στην περίπτωση του NSX. Η τεχνολογία αιχμής και το σκεπτικό της «Porsche 918 του φτωχού» (του λιγότερο πλούσιου, δηλαδή, μην τρελαθούμε) έχουν βάση, αλλά το NSX έγινε μύθος από την αποτελεσματικότητα στο να «εκτελεί» πανάκριβες πρεστιζάτες υπερ-κατασκευές. Η γενική ιδέα που θέλει το υβριδικό σύστημα να παίρνει δρόμο και να μένει μόνος ο twinturbo V6 των 3.5 λίτρων, τροφοδοτώντας αποκλειστικά τους πίσω τροχούς, αποτελεί ονειροπόλο συννεφάκι καθαρά λόγω κόστους. Ωστόσο, μια έκδοση με επιθετικό set-up, ξεγυμνωμένο εσωτερικό και ανεβασμένη απόδοση βρίσκεται εντός πλάνων.
Περιμένουμε το πράσινο φως, ώστε να ακούσουμε και πάλι τη μελωδία του NSX-R στα κόκκινα…
Φωτογραφίες
