Παραφράζοντας το motto των φίλων της ΑΕΚ, είναι διαφορετικό να είσαι “ατμόσφαιρα”. Η ηχητική παλέτα που ξεκινάει από straight six πρίμα, συνεχίζει σε μπρουτάλ V8 μπάσα και κορυφώνει με V10/V12 ουρλιαχτά αποτελεί από μόνη της λόγο λατρείας των ατμοσφαιρικών κινητήρων. Ο άλλος είναι το δαιμονισμένο στροφάρισμα, καλή ώρα τα αθάνατα VTEC των Type R.
Η εξέλιξη, ωστόσο, δεν κοιτάει ρομαντισμούς και λοιπά συναισθηματικά. Επιβάλλονται ολοένα και αυστηρότερες νόρμες ρύπων; Είτε αλλάζεις, είτε βουλιάζεις που έλεγε και μια “πετυχημένη” ψυχή. Όπου αλλαγή, βλέπε downsizing. Ένας όρος που έγινε viral 12 χρόνια πριν, όταν η VW λάνσαρε το Golf MK5 με τον 1.4 TSI και άνοιξε τους Ασκούς της Φτερωτής. Σύντομα, όλοι άρχισαν να κατεβαίνουν σε κυβικά και να επιστρατεύουν τουρμπίνες, προκαλώντας το μένος των απανταχού υποστηρικτών της “φυσικής αναπνοής”.
Δεν είναι όλα μαύρα, όμως. Το αποδεικνύουν οι 10 κορνίζες του downsizing που ακολουθούν και σε προκαλούν να ξεχάσεις τα παλιά.
Aston Martin DB11 (5,2 V12 twinturbo από 5,9 V12)
Tί είχε: Έναν από τους πιο μελωδικούς V12 των τελευταίων ετών. Και 510 ίππους
Τί έχασε: Όχι πολλά. Ο ήχος κατέβηκε μια οκτάβα, αλλά δεν φιμώθηκε κιόλας.
Τί κέρδισε: 90 ίππους, 10 κιλά ροπής και 25 χλμ/ώρα τελικής (322 σύνολο). Καθόλου δεν την χάλασε.
Θα μας λείψει; Ναι, αλλά ο νέος είναι ωραίος. Θα το ξεπεράσουμε.
Audi RS5 (2,9 V6 twinturbo από 4,2 V8)
Tί είχε: Το μοτέρ του πρώτου R8. ‘Nuff said.
Τί έχασε: To μοτέρ του πρώτου R8. Και ένα από τα τελευταία ατμοσφαιρικά οχυρά στην κατηγορία. Πλέον έχει απομείνει μόνο το Lexus RC-F.
Tί κέρδισε: To δικαίωμα να κοντράρει στα ίσα τις BMW M4 και Mercedes C63 AMG Coupe, γιατί είχαν σφίξει πολύ τα “γάλατα” τελευταία.
Θα μας λείψει; Ασυζητητί.
BMW M4 (3,0-λιτρος twinturbo straight six από 4,0-λιτρο V8)
Tί είχε: Τον δεύτερο καλύτερο κινητήρα που έχει μπει σε Μ3 (έστω κι αν τη λένε Μ4. Η πρωτιά δεν φεύγει από τον S54 της Ε46)
Τί έχασε: Ήχο, χαρακτήρα, γρέζι στη φωνή.
Τί κέρδισε: Ροπή. 16 κιλά “έβαλε” (56 χορταστικά). Και τον θρόνο του πλεόν αντιπροσωπευτικού δείγματος για τους πολέμιους του downsizing.
Θα μας λείψει; Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα.
Ferrari 488 GTB (3,9 twinturbo V8 από ατμοσφαιρικό 4,5 V8)
Tί είχε: Την Μελωδία της Ευτυχίας μετενσαρκωμένη σε μέταλλο.
Τί έχασε: Τον πιο ηδονικό ήχο που έχει ακουστεί από το Μαρανέλο (μαζί με την 360 Challenge Stradale).
Tί κέρδισε: Mια κατοστάρα ίππους (670), ένα σκασμό ροπή (+22 κιλά, 77 σύνολο) και το ρεκόρ για την υψηλότερη ειδική ισχύ σε Ferrari (171.7 ίππους/λίτρο).
Θα μας λείψει; Δεν ρωτάμε τα αυτονόητα. Αλλά και ο καινούριος δεν είναι Κακοφωνίξ.
https://www.youtube.com/watch?v=gYjjaIKQkdU
Ford Mustang EcoBoost
Tί είχε: Ακόμα έχει, έναν V6 3,7 λίτρων και 300 ίππων. Αλλά σύντομα θα χαιρετίσει.
Τί έχασε: Απολύτως τίποτα, εκτός κι αν σώνει και ντε θες να έχεις “V” κάτω από το καπό.
Τί κέρδισε: Την απομάκρυνση της ταμπέλας “φτωχός συγγενής” σε σύγκριση με την 5,0-λιτρη GT. Και πιο άμεσο μπροστινό σε σχέση με την “μεγάλη αδερφή”, ελέω χαμηλότερου βάρους του 2.3 EcoBoost.
Θα μας λείψει; Αν ήταν ο V8, θα μαζεύαμε υπογραφές. Για τον V6, κλάιν.
https://www.youtube.com/watch?v=niNQxUvKNmk
Honda Civic (1,0 και 1,5 turbo από 1,4 και 1,8 λίτρα)
Tί είχε: Το καλύτερο υλικό για “πελάτωμα” από όλα τα downsized μοντέλα του C-Segment.
Tί έχασε: Άλλος.
Τί κέρδισε: Να το θέσω απλά. Το προηγούμενο 1.800αρι μετά βίας κρατιέται στη σύγκριση με το 1.0 Turbo VTEC των 129 ίππων. Το 1.5 των 182 “γαζώνει” τα ατμοσφαιρικά -εργοστασιακά- Type R στις ρεπρίζ.
Θα μας λείψει; Πάμε παρακάτω.
Μercedes AMG GT (4,0-λιτρος twinturbo V8 από 6,2 V8)
Tί είχε: Υπό τη μορφή της SLS, τον πιο musclecar-ίστικο κινητήρα που έχει τοποθετηθεί σε αυτοκίνητο εκτός Αμερικής.
Τί έχασε: Επί της ουσίας, τίποτα. Η βαρβατίλα εξακολουθεί να στάζει από τις απολήξεις της εξάτμισης, η δύναμη -αν και η κορυφαία GT R των 577 ίππων μόλις ξεπερνάει την βασική SLS- βρίσκεται παντού κι έχει ο Θεός (βλέπε επερχόμενη Black Series).
Tί κέρδισε: Πάρα πολλούς πόντους σε ισορροπία κρατήματος και οδικής συμπεριφοράς, ελέω μικρότερου φορτίου πάνω από τον μπροστινό άξονα και τοποθέτησης του κινητήρα όσο πιο πίσω γίνεται.
Θα μας λείψει; Δεν θα τα βάψουμε μαύρα.
Porsche Panamera Turbo (4,0-λιτρος twinturbo V8 από 4,8 twinturbo V8)
Tί είχε: Ίδιας φιλοσοφίας μοτέρ, με 800 κυβικά έξτρα “λιπαρά”.
Τί έχασε: Τίποτα όμως;
Tί κέρδισε: 50 άλογα (για αρχή) και καλύτερη κατανάλωση.
Θα μας λείψει; Δεν θα το έλεγα.
Volvo XC90 T6 (2,0-λιτρος twincharged από 3,2 straight six)
Tί είχε: Έναν τίμιο 3,0-λιτρο, 6κυλινδρο εν σειρά με 240 ίππους.
Τί έχασε: Πες τον ήχο του straight six.
Tί κέρδισε: Άλογα (80 ολάκερα), καλύτερη κατανάλωση (όχι ότι σε απασχολεί αν μπορείς να διαθέσεις τα 70 χιλιάρικα που κοστίζει)
Θα μας λείψει; Όχι μωρέ.
Last but not least, ο Ηγέτης
VW Golf GT (1.4 twincharged από 2,0-λιτρο FSI)
Τώρα πλέον ως 1.5 TSI και χωρίς κομπρέσορα, θυμόμαστε την 5η γενιά του Golf και τον ορυμαγδό εξελίξεων που προκάλεσε. Το GT ήταν το πρώτο που εφάρμοσε το δόγμα less is more, για να το ακολουθήσει το 1.4 TSI των 140 ίππων και να παγιώσει το downsizing ως τον δρόμο του μέλλοντος.
Τί είχε: Τους βασανιστές της ασφάλτου 1.6 και 2.0 FSI.
Tί έχασε: Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου.
Τί κέρδισε: Την ευτυχία των “ψαγμένων” ιδιοκτητών του να υποστηρίζουν πως ήταν το πρώτο που συνδύασε τούρμπο και κομπρέσορα, μετά την Lancia Delta S4 (άλλο που είχε προηγηθεί το Nissan Micra Super Turbo κατά 16 χρόνια).
Θα μας λείψει; Τα παγωμένα και γεμάτα απόγνωση πρόσωπα οδηγών Audi A3 1.6 FSI, που πνιγόντουσαν στο τσάι από Punto Sporting (1.200 κιόλας); Αξία ανεκτίμητη.