Tα 8 χειρότερα αυτοκίνητα που μας έδωσε η DaimlerChrysler

Σχετικά άρθρα

Δεν αποτελεί κανένα μυστικό πως ο γάμος είναι δύσκολο ζήτημα. Το αποδεικνύει και το γεγονός πως περίπου το 50% (λίγο πάνω-λίγο κάτω, αναλόγως την έρευνα) καταλήγουν σε πληρωμές δικηγόρων, διατροφών και λοιπά αντι-ρομαντικά. Και μιλάμε για την συμβίωση δυο ανθρώπων.

Φαντάσου τι γίνεται όταν μπαίνουν στη μέση συμφέροντα εκατοντάδων (δις)εκατομμυρίων, εταιρικοί ανταγωνισμοί, μεγιστοποιήσεις κερδών και ούτω καθεξής. Με δυο λόγια, οι συγχωνεύσεις επιχειρήσεων.

Όταν μάλιστα πρόκειται για μία μεταξύ ενός ακμάζοντα κι ενός παραπαίοντος κολοσσού, τότε το project μοιάζει πιο καταδικασμένο κι από το να σου ευχηθεί Σαββατογεννημένος “και του χρόνου” στον γάμο σου. Σαν σήμερα, 20 χρόνια πριν, Daimler-Benz και Chrysler Corporation ενώθηκαν εις πορτφόλιο ένα και σχημάτισαν την DaimlerChrysler AG.

Ευθύς εξαρχής ακούστηκαν φωνές πως δεν επρόκειτο για συγχώνευση, αλλά για εξαγορά της αμερικανικής εταιρίας από τους Γερμανούς. Δεν χρειάστηκαν παραπάνω από 3 εβδομάδες για να επιβεβαιωθούν οι φήμες, καθώς Αμερικανός εργαζόμενος δήλωσε χαρακτηριστικά πως “το μόνο που ξέρω είναι ότι το αφεντικό μου πλέον λέγεται Γιούργκεν, Σουλτς ή Μπάστιαν“.

Μετά από 9 χρόνια γεμάτα αγωγές, μηνύσεις και ζημιές ύψους 1.5 δις δολαρίων μόνο για το 2006, η Mercedes παραχώρησε το πακέτο των μετοχών της Chrysler στο επενδυτικό σχήμα Cerberus Capital Management. Οι Αμερικανοί μέχρι σήμερα υποστηρίζουν πως δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ ως ίσοι, παίρνοντας ό,τι περίσσευε από τις αποθήκες των Γερμανών και αποτελώντας τον χαμάλη της Στουτγάρδης.

Μέσα σε αυτή την “ωραία ατμόσφαιρα” ξεχώρισαν 8 μοντέλα, παραδείγματα προς αποφυγή και αιτίες πανηγυρισμών για τον ανταγωνισμό.

Dodge Avenger

Πριν το πιο επιτυχημένο movie franchise όλων των εποχών, υπήρχε ετούτη εδώ η οπτασία να αποκαλείται “Avenger”.

Εκδικητικό μόνο ως προς την ψυχολογία του οδηγού του, πιο αδιάφορο κι από επιθετικό προσανατολισμό ομάδας του Μπάμπη Τενέ, το Avenger ήθελε να αποτελέσει το σπορ “αδερφάκι” του Chrysler Sebring. Βλέπεις πόσο τα κατάφερε.

Πέρα από τα δυναμικά χαρακτηριστικά (τα ποια;!), το εσωτερικό ήταν χάρτινο (κι επίκαιρο), οι κινητήρες έτειναν προς το “ψόφιοι” και η γενικότερη εμπειρία θύμιζε παραμονή στην αίθουσα αναμονής κρατικού νοσοκομείου. Ευτυχώς δεν ήρθε ποτέ Ευρώπη, αλλά κάνα-δυο (προφανώς από σπόντα/βίτσιο) βρήκαν τον δρόμο τους προς τα μέρη μας.

Chrysler Sebring Cabrio

Mία από τα ίδια και για την βάση του Avenger. Μέχρι την 2η γενιά του, το Sebring -και παλαιότερα Stratus- υπήρξε ένα ευυπόληπτο αμερικανικό sedan και κάμπριο. Ξεχωριστό εμφανισιακά, με τα παραδοσιακά ελαττώματα σε οδική συμπεριφορά και ποιότητα εσωτερικού, αλλά σε νορμάλ πλαίσια. Μέχρι το 2007.

Τότε παρουσιάστηκε η 3η γενιά, η οποία στην χώρα μας εισήχθη μόνο σε convertible έκδοση. Δίχως κανένα από τα προτερήματα του προηγούμενου (εμφάνιση, χαρακτήρας), αλλά με όλα -κι άλλα τόσα- μειονεκτήματα (στρεπτική ακαμψία λιωμένου παγωτού, αξιοπιστία χρεοκοπημένης ταβέρνας για τον μηχανισμό της οροφής, 1.700 κιλά βάρους-γιατί ήθελε και μεταλλική αναδιπλούμενη) το Sebring πρακτικά σήμανε το τέλος της Chrysler από την Ευρώπη (όχι ότι στην Αμερική πήγε πίσω).

Chrysler Crossfire

Ο ορισμός του “απ’έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα”. Tην ίδια στιγμή που η Mercedes παρουσίαζε την δεύτερη γενιάς της SLK, η Chrysler δήλωνε υπερήφανη για το -βασισμένο στην πρώτη- Crossfire. Αυτός ο ετεροχρονισμός εξυπηρετούσε -υποτίθεται- την μείωση κόστους.

Η συναρμολόγηση γινόταν στη Γερμανία από την Karmann και κατόπιν το Crossfire ταξίδευε στην Αμερική για να ριχτεί στον εμπορικό στίβο. Ο V6 της SLK 320 συνεργαζόταν αποκλειστικά με το 5αρι αυτόματο της Mercedes, “σακατεύοντας” αρκετούς από τους 220 ίππους του. Κανένα πρόβλημα, όμως, αφού η εμφάνιση και το “περιορισμένο κόστος” θα αρκούσαν για να ισοσκελίσουν το ζύγι.

Ο περιορισμός του κόστους (συναρμολόγηση από εξωτερικό καροσερίστα και υπερατλαντικό ταξίδι) αποδείχτηκε το ίδιο πετυχημένος με τις παρεμβάσεις του Σφαιρόπουλου στα play-offs, φέρνοντας τιμολογιακά το Crossfire απέναντι στην -τότε- ολοκαίνουργια SLK R171. Συγκεκριμένα, ένα Crossfire το 2006 κόστιζε το ίδιο στην Αμερική με μια SLK 280, με τη Μερσεντέ να φέρει και το υπερσύγχρονο 7G-Tronic.

Βάλε στην εξίσωση το πεπαλαιωμένο εσωτερικό της προηγούμενης SLK, μαζί τα επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια αντί για κρεμαργέρα και τον τραχύ V6, κι έχεις την λύση στην εξίσωση: “γιατί πήγε άπατο ένα κουκλί σαν το Crossfire”.

Dodge Nitro

Βασισμένο στην 4η γενιά του Cherokee, το Nitro ήταν η πιο gangsta κι επιθετική προσωπικότητα του αειθαλούς Jeep.

Στην πραγματικότητα ένα Cherokee με έναν τεράστιο σταυρό στη μάσκα, καλύμματα στα εμπρός φωτιστικά σώματα, φουσκωμένους θόλους και 22αρες ζάντες (στην έκδοση R/T) ήταν. Παρόλα τα κουσούρια του (εσωτερικό, κατανάλωση, κοιμισμένο κιβώτιο, 1.900 κιλά μάζας, άνεση ανάρτησης και άλλα) δεν πούλησε λίγο στην Ελλάδα, για τον χαρακτήρα και τα κυβικά του. Μεγάλο ρόλο στην καλή πορεία του έπαιξε ο ντιζελοκινητήρας των 2,8 λίτρων. Τραχύς σαν μπουκωμένος 2,0-λιτρος από Toyota Corona, αλλά οικονομικός-πάντα σχετικά.

Το οξύμωρο εδώ έχει να κάνει με την εμπορική αποτυχία του Nitro στην Αμερική. Ενώ στην Ευρώπη τα πήγε συμπαθητικά, στις ΗΠΑ καταποντίστηκε και σήμανε άρον-άρον το τέλος της παραγωγής του το 2012.

Dodge Caliber

Εδώ χτυπάμε νεύρο, καθότι το Caliber αποτέλεσε σεβαστό σουξέ στην ελληνική αγορά. Πριν πιάσουν τις πέτρες οι ιδιοκτήτες του, ένα “τσικ” να εξηγηθούμε.

Με τα μέτρα των μοντέλων που παρουσίασε η DaimlerChrysler -ειδικά η made in the USA πλευρά- το Caliber είναι από τα καλύτερα. Ξεκινούσε από τα 1.800 κυβικά και τους αξιοπρεπέστατους 150 ίππους, είχε πλούσιο εξοπλισμό -πλην βασικής έκδοσης-, καλούς χώρους και έχασε για λίγους μήνες τον τίτλο του πρώτου compact crossover από το Nissan Qasqhai.

Όμως.

Όταν αγοράζεις Dodge, το κάνεις για την διαφορετικότητα. Την αμερικανιά, bro. Το Caliber είναι τόσο αμερικάνικο, όσο είναι Γερμανός ο Ζερόμ Μπόατενγκ (αυτός που παίζει στην Μπάγερν). Πλατφόρμα, κινητήρες και κιβώτια είναι προσφορά του Mitsubishi ASX, σε ένα από τα πολλά “πάρε-δώσε” που είχαν οι Ιάπωνες με την DaimlerChrysler. Εμφανισιακά δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από ένα κοινό crossover, το εσωτερικό είναι το μόνο που θυμίζει Αμέρικα (εννοείται με την κακή έννοια) ενώ μπόνους ξενέρωμα έδινε η μαντζιριά με τα 17αρια τάσια της βασικής έκδοσης.

Τα χειρότερα τα είδαμε πιο πριν. Θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Απλά ήταν ανυπόφορα μέτριο.

Mercedes C-Class W203

Eπειδή πήραμε από τα μούτρα την Chrysler, ώρα να ασχοληθούμε με τις “πρώτες ύλες”.

Όπως είπαμε, οι Αμερικανοί κατηγορούσαν τους Γερμανούς πως τους είχαν για κάδο ανακύκλωσης. Η περίοδος της εξαγοράς -μπαρντόν, “συγχώνευσης”- συνέπεσε με το διάστημα, κατά το οποίο η Mercedes έφτιαχνε τα χειρότερα (ποιοτικά) αυτοκίνητα της ιστορίας της. Οπότε καταλαβαίνεις τι περίσσευε για την Chrysler…

Η W203 είναι το πλέον χαρακτηριστικό δείγμα των “πέτρινων χρόνων” της Στουτγκάρδης. Τραχύτητα κινητήρα, διακόπτες και υλικά στο εσωτερικό τουλάχιστον 2 κατηγορίες τιμής κάτω, γαρνιρισμένα με μυριάδες ηλεκτρονικών προβλημάτων που φόρτωσαν πολλές C-Class στις πλάτες της οδικής βοήθειας. Μπόνους όνειδος το γεγονός πως αποτέλεσε την βάση για την…

Mercedes C-Class Sports Coupe

Το γερμανικό αντίστοιχο, από πλευράς “κρίμα”, του Chrysler Crossfire. Όσο όμορφη και δυναμική ήταν εμφανισιακά, άλλο τόσο προβληματική αποδείχτηκε.

Αφήνουμε κατά μέρους τα -πιο χλιαρά κι από ξεχασμένη, ξαναζεσταμένη σούπα φθινοπωρινού μεσημεριού σούπα- δυναμικά χαρακτηριστικά κι επικεντρωνόμαστε στο προκείμενο. Η Sports Coupe ήταν τόσο αναξιόπιστη και “λίγη” ποιοτικά, δεχόμενη ανελέητο κράξιμο από παντού, που εξανάγκασε την Mercedes σε restart. Ένα restart που έφερε την εξαιρετική C-Class W204, οπότε έχουμε για κάτι να την ευχαριστούμε.

Mercedes CL

Tέλη 90’s με mid 00’s δεν θα έλεγες ότι ήταν καλή περίοδος για να παρουσιάσει πολύπλοκα μοντέλα η Mercedes. Ακριβώς τότε, αποφάσισαν οι Γερμανοί να προικίσουν την κουπέ ναυαρχίδα τους με ηλεκτρονικά ελεγχόμενη αερανάρτηση και brake-by-wire.

Το Active Body Control στόχευε στο κοντρολάρισμα των 2 τόνων της CL, προκειμένου να περνάει “τραπέζι” τις στροφές, ούσα παράλληλα “σφουγγάρι” στις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Πράγμα που το ABC κατάφερνε-όταν λειτουργούσε.

Προσωπικά έχω δει 2 στα πρόθυρα της εγκατάλειψης, με το πάνω μέρος των τροχών να κρύβεται από τους θόλους και την κοιλιά σχεδόν να σέρνεται στο πεζοδρόμιο. Πέραν της οικονομικής κρίσης, το κόστος επισκευής του ABC είναι πιο πιθανό να ακινητοποίησε τις 2 CL (η μία 55 AMG, σπαράζει η καρδιά σου), ξεπερνώντας τις 40 χιλιάδες ευρώ.

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Τα ηλεκτρικά θα κοστίζουν λιγότερο από αυτά με κινητήρες εσωτ. καύσης το 2027, αλλά θα έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος επισκευής

Το κόστος κατασκευής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων μειώνεται ταχύτερα από ό,τι αναμένει η Ford και σύμφωνα με την πρόβλεψη της Gartner, μιας αμερικανικής εταιρείας τεχνολογικής...

Η Renault δεν θα προσφέρει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα από το 2030

Στις αρχές του 2022 η Renault είχε ανακοινώσει πως έως το 2030 η εταιρία θα μεταμορφωθεί σε μια αμιγώς ηλεκτρική εταιρία για την αγορά...

Η κατήγορος του Christian Horner έκανε επίσημη καταγγελία στη FIA

Νέο κεφάλαιο στην υπόθεση Christian Horner, με την γυναίκα κατήγορο να έχει κάνει επίσημη καταγγελία για τη συμπεριφορά του στη FIA, ενώ ετοιμάζεται να...
Autoblog.gr