Με την έκθεση της Γενεύης να αποτελεί παρελθόν και τον πρώτο αγώνα της Formula 1 για τη νέα σεζόν να έχει ολοκληρωθεί, ήρθε επιτέλους η ώρα να συνεχίσουμε την ιστορική μας αναδρομή στους δυσκολότερους και σκληρότερους αγώνες όλων των εποχών. Όπως σου είχα υποσχεθεί στο τρίτο άρθρο της σειράς, το σημερινό, θα καλύψει το θρυλικό Targa Florio και το επόμενο το ιστορικό Mille Miglia για να κλείσουμε με την “Αγία Τριάδα” των road races. Τι είναι όμως το Targa Florio, γιατί έγινε τόσο μεγάλη υπόθεση και γιατί του αξίζει μία θέση σε αυτή τη λίστα;
Ο αγώνας δημιουργήθηκε από τον εύπορο οδηγό αγώνων και λάτρη των αυτοκινήτων, Vincenzo Florio το 1906. Ήταν το παλαιότερο sportscar racing γεγονός και από το 1955 μέχρι το 1973, μέρος του World Sportcar Championship.
Η απόσταση που έπρεπε να διανύσουν τα αυτοκίνητα ήταν “μόλις” 446 χιλιόμετρα, τα οποία αποτελούσαν στην ουσία το άθροισμα 3 γύρων των 148 περίπου χιλιομέτρων (από το 1906 μέχρι το 1911). Η αλήθεια είναι ότι συγκρινόμενο με αγώνες όπως το Peking to Paris ή το New York to Paris, το Targa Florio ήταν μικροσκοπικό αλλά η δυσκολία του δεν οφειλόταν τόσο στην απόσταση, όσο στη διαδρομή καθεαυτή. Ο αγώνας διεξαγόταν στα βουνά της Σικελίας, σε διαδρομές που δεν ήταν σχεδιασμένες για αυτοκίνητα, πόσω μάλλον για αγώνες… Έπειτα, ήταν τα αυτοκίνητα που αγωνίζονταν. Για άλλη μία φορά, μιλάμε για το 1900-κάτι και όπως θα έχεις μάθει μέχρι τώρα, τα οχήματα εκείνης της εποχής, ήταν σαφώς ταχύτερα από τα κάρα τα οποία διαδέχθηκαν, αλλά καθόλου ασφαλέστερα. Τέλος, ήταν οι συνθήκες. Μιλάμε για διαδρομή στο βουνό, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αντιδράσεις, τα αντανακλαστικά και την ικανότητα για καθαρή σκέψη από τους οδηγούς λόγω του υψομέτρου. Ο καιρός μπορούσε να αλλάξει ανά πάσα στιγμή ενώ στη διαδρομή, οι συμμετέχοντες, συναντούσαν εξημερωμένα ή άγρια ζώα αλλά και τον εκάστοτε ληστή…
Το Targa Florio διεξαγόταν σε ετήσια βάση από το 1906 έως και το 1977 με εξαίρεση φυσικά μερικά χρόνια που σταμάτησε λόγω του Α και του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα θα μου πεις, όλα αυτά που έγραψα μόλις τώρα ως αιτιολογία για την ένταξη του αγώνα στους δυσκολότερους όλων των εποχών, έμειναν ίδια όλα αυτά τα χρόνια; Όχι φυσικά. Η διαδρομή άλλαξε πολλές φορές και τα αυτοκίνητα έγιναν ασφαλέστερα και πιο τεχνολογικά προηγμένα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το επίπεδο δυσκολίας μειώθηκε και δεν αναφέρομαι μόνο στις –πολλές φορές απάνθρωπες- συνθήκες. Για την διαδρομή, αφήνω να μιλήσει ο Brian Redman, νικητής του Targa Florio το 1970 πίσω από το τιμόνι μίας Porsche 908/3:
Ένας γύρος των 71 χιλιομέτρων είχε 710 στροφές, για να μην αναφέρω τους στύλους, τους πέτρινους τοίχους, τα σκυλιά, τους θεατές και τα ζώα της φάρμας. Η επιφάνεια του δρόμου άλλαζε από το κακή σε κάκιστη και τούμπαλιν. Μία χαμένη στροφή, σήμαινε τρομακτική πτώση από το βουνό.
Και σκέψου πως τότε η διαδρομή του αγώνα, ήταν η μικρή, η “Piccolo”. Για τα αυτοκίνητα όμως, θα μιλήσω εγώ. Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς… Να σου θυμίσω τις Bugatti T35 της δεκαετίας του ’20 ή την Alfa Romeo 8C 2300 Monza της δεκαετίας του ’30; Όσο τα χρόνια περνάνε, τόσο τα αγωνιστικά γίνονται ολοένα και πιο αναγνωρίσιμα. Το 1955, τη νίκη πήρε η Mercedes-Benz 300 SLR, το 1961 και 1962, η Ferrari Dino 246 SP, το 1968, η Porsche 907, το 1971, η Alfa Romeo 33/3 και το 1974, η Lancia Stratos και όπως βλέπεις, παραλείπω πολλές χρονιές γιατί αλλιώς, θα έγραφα μέχρι αύριο.
Φυσικά, τα αυτοκίνητα αυτά δεν συμμετείχαν μόνα τους αλλά με τη βοήθεια μερικών πολύ μεγάλων ανδρών. Άλλοι κέρδισαν και άλλοι όχι αλλά τι να πει κανείς για ονόματα όπως ο Vincenzo Lancia (ιδρυτής της Lancia προφανώς), ο Enzo Ferrari (ναι, αυτός ο Enzo Ferrari), ο Tazio Nuvolari, ο Alfieri Maserati (προς τιμήν του το τελευταίο concept της μάρκας), ο Sir Stirling Moss, ο Graham Hill, η Elizabeth Junek (για κάποιον λόγο επέλεξε η Bugatti να βάλει το δικό της όνομα στη Veyron Legends Edition), o Juan Manuel Fangio, ο Helmut Marko (ναι, αυτός ο Marko) και άλλοι, πάρα πολλοί άλλοι.
Τα αυτοκίνητα έπαιρναν εκκίνηση το ένα μετά το άλλο, σαν time trial ενώ ακριβώς επειδή ο δρόμος ήταν δημόσιος και τα μέτρα ασφαλείας ανύπαρκτα, οι οδηγοί έκαναν δοκιμαστικά περάσματα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν τον αγώνα, μερικές φορές με τα αγωνιστικά τους (κάποια είχαν και πινακίδες κυκλοφορίας, μην ρωτήσεις πώς και γιατί!), με την κίνηση να διεξάγεται κανονικά! Ο αγώνας ήταν φοβερά δύσκολος. Όποια και αν ήταν η διαδρομή, όταν ανεβαίνεις το βουνό με ένα αγωνιστικό που τη δεκαετία του ’60 και του ’70, έφτανε μέχρι και τα 600 άλογα και ο δρόμος είναι επιεικώς απαράδεκτος, περνώντας μέσα από χωριά και με θεατές δίπλα ή ακόμα και πάνω στον δρόμο, απαιτείται το μέγιστο της προσοχής και της αυτοσυγκέντρωσης.
Θα ολοκληρώσω το μικρό αφιέρωμα για το Targa Florio με τα ρεκόρ. Για την μεγάλη διαδρομή (Grande) των 146 χιλιομέτρων, το ρεκόρ γύρου ανήκει στον Achille Varzi που με μία Bugatti Type 51, έγραψε 2 ώρες, 3 λεπτά και 54.8 δευτερόλεπτα, με μ.ω.τ. της τάξης των 70.8km/h. Για την μεσαία διαδρομή (Medio 1919-1930) των 108 χιλιομέτρων, το ρεκόρ ανήκει και πάλι στον Achille Varzi που πίσω από το τιμόνι μίας Alfa Romeo P2 ολοκλήρωσε τον γύρο σε 1 ώρα, 21 λεπτά και 21.6 δευτερόλεπτα με μ.ω.τ. 79.6km/h. Το ρεκόρ για την μικρότερη διαδρομή και ο ταχύτερος (από πλευράς μ.ω.τ.) γύρος όμως, ανήκει στον Leo Kinnunen, που το 1970, ολοκλήρωσε την μικρή διαδρομή (Piccolo 1932-1936 και 1951-1977) σε μόλις 33 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα με μέση ταχύτητα 128.57 χιλιόμετρα ανά ώρα. Μπορείς να το διανοηθείς; Σχεδόν 130 χιλιόμετρα την ώρα, μέση ωριαία ταχύτητα, μέσα στα βουνά!
Φυσικά, ο αγώνας σταμάτησε να αποτελεί μέρος του World Sportscar Championship το 1973. Ο λόγος όπως συνηθίζεται σε αυτή τη σειρά άρθρων, η ασφάλεια. Το 1973 συνέβησαν μερικά τρομακτικά ατυχήματα, 2 εκ των οποίων θανάσιμα και τότε περίπου ήταν, όταν η FIA απαίτησε τοίχους ασφαλείας σε όλες τις πίστες στις οποίες διεξάγονταν αγώνες υπό την αιγίδα της. Το οριστικό τέλος για το Targa Florio ήρθε το 1977, όταν μετά από ένα ατύχημα που σκότωσε 2 θεατές και τραυμάτισε άλλους 5, η αστυνομία διέκοψε τον αγώνα στον τέταρτο γύρο. Έκτοτε, το Targa Florio υπάρχει ως αγώνας rally αλλά για τις ανάγκες του άρθρου, έπαυσε να υπάρχει.