H Laguna Seca ισοδυναμούσε με τον κλόουν του “To Αυτό” (μια χαρά μας έχουν ζαλίσει με δαύτο τελευταία) για τους ευαίσθητους παιδικούς νευρώνες της νεανικής ψυχοσύνθεσής μας. Ο λόγος στο παρακάτω βίντεο:
Σου ξανάρχονται μία-μία οι αναμνήσεις; Η δοκιμασία για το συγκεκριμένο δίπλωμα, αποδείχτηκε θεόσταλτο τεστ χαρακτήρα, υπομονής και αντοχής του DualSchock. H πρώτη επαφή με την Corkscrew -όπως μάθαμε αργότερα πως λέγεται η (δια)στροφή που μας έφαγε τα συκώτια- συνήθως ήταν μετωπικά, με τις μπαριέρες ευθεία από το σημείο φρεναρίσματος. Το οποίο δεν ξέραμε πού βρίσκεται, την ίδια την στροφή δεν την βλέπαμε καν, η ανηφόρα εκτόξευε το Viper σαν την Mustang του Steve McQueen στο “Bullitt” ή -στην καλύτερη- αποσταθεροποιούσε την ουρά κι έφευγες με το πλάι στον τοίχο.
Προσωπικά, πρέπει να χρειάστηκα πάνω από 1μιση ώρα non stop ενασχόλησης με το σημείο, ένα ζευγάρι κατακόκκινα και δακρυσμένα από το τσούξιμο μάτια, ένα κεφάλι-χύτρα ταχύτητος, δυο αγκυλωμένα χέρια με τους αντίχειρες παράλυτους από τον “σταυρό” και τον συνδυασμό “Χ-τετράγωνο”, αλλά και αναρίθμητες άναρθρες κραυγές απόγνωσης προς πάσα κατεύθυνση μέχρι να φύγει ο νταλκάς της Laguna Seca.
Την ίδια περίοδο, στην πραγματική ζωή, ο Alex Zanardi πραγματοποιούσε αυτό:
Το προσπέρασμα επί του Bryan Herta -που έμεινε στην ιστορία ως “Το Προσπέρασμα”- έδωσε το πρωτάθλημα στον teammate του, Jimmy Vasser, και αποποινικόποιησε μια από τις πιο διαβόητες καμπές στην ιστορία του motorsport. Mέχρι τότε, η παντελής έλλειψη ορατότητας ολάκερου του “S”, το τυφλό turn-in, η ανάποδη κλίση που σε πετάει προς την έξοδο της στροφής, η απότομη μεταφορά βάρους αλλά και ο συνδυασμός ανηφόρας-κατηφόρας- δεξιάς καμπής στο σημείο φρεναρίσματος καθιστούσαν κινήσεις σαν του Zanardi persona non grata για την Corkscrew.
Παρατήρησες πως η Reynard-Honda του Ιταλού βγήκε ολόκληρη εκτός πίστας, με δυο τροχούς στο χώμα και δυο στο τσιμέντο. Τραβηγμένο, “καρυδάτο”, “αντρικό” , όπως θες πες το, pass σε μια εποχή που “έτρωγες” τέτοιες προσπεράσεις και σου ευχόταν “καλή χώνεψη” ο αντίπαλος.
Προ ολίγων ημερών, ο Renger van der Zande γύρισε το remake. Σε πολύ πιο καθαρή ανάλυση, με χειρουργική ακρίβεια, εντός ορίων πίστας (σχετικά, γιατί το τσιμέντο στην “βούτα” της αλλαγής κατεύθυνσης επίσης “ξυρίστηκε”) και με τα προστατευτικά ελαστικά στο εσωτερικό του turn-in, ώστε να μην “κόβουν” δρόμο οι οδηγοί. Η κίνησή του δεν έκρινε πρωτάθλημα, ωστόσο χάρισε την πρώτη νίκη της σεζόν στην ομάδα του (και τον ίδιο). Βασικότερα, έκανε τους σχολιαστές να τον βάλουν (όχι άδικα) στην ίδια πρόταση με τον δις πρωταθλητή CART.
Ωστόσο.
Όταν παρουσιάζουμε την εξίσωση “Corkscrew+ Προσπέρασμα” η λύση είναι μία. Είναι δίτροχη. Είναι ιταλική. Είναι αξεπέραστη. Και είναι “γιατρικό” για τον (αυστραλιανό) πόνο του άλλου.
Άσχετα που 5 χρόνια αργότερα, ο Marc Marquez συνταγογράφησε το ίδιο φάρμακο στον “Γιατρό” (στο 0:29).