Lancia 037. Η Ντίβα της αξέχαστης εποχής των ’80s στα rallies. Στα δικά μου μάτια, η Ferrari του WRC. Με ψυχρή, ιστορική ματιά, το πρώτο αυτοκίνητο της Lancia στην παράνοια που λεγόταν Group B, το τελευταίο πισωκίνητο που “σήκωσε” την κούπα στα χέρια του Θείου Walter, του αιώνια πιστού στην ιταλική σχολή Markku Alen και του αδικοχαμένου στην “καταραμένη” Κορσική του ’85, Attilio Bettega.
Σήμερα, δε θα μιλήσουμε για λασπωμένες διαδρομές, ούτε για τη σκόνη του Εθνικού μας Αγώνα, ούτε για τους φιδίσιους δρόμους του Monte, όπου άνετα η Lancia έκανε το “1-2” το 1983 στην πρώτη πλήρη χρονιά εμπλοκής της 037. Θα μεταφερθούμε στη χώρα των samurai, 8 χρόνια μετά την-αναπόφευκτη-κατάργηση του Group B. Το ημερολόγιο έδειχνε 1994 και στον τρίτο γύρο του JGTC (Japanese GT Championship) που έλαβε χώρα στην πίστα του Fuji έκανε την εμφάνισή της μια “ξεχασμένη” Ιταλίδα, που μάλλον δεν πολυταίριαζε με το κλίμα του αγώνα. Σαν να πηγαίνεις στην παραλία καλοκαιριάτικα με κοστούμι ένα πράμα…
H Rosso Competition, περί ούσας ο λόγος, πήρε μια πρώην εργοστασιακή Lancia 037 και αποφάσισε να “κατέβει” στο συγκεκριμένο αγώνα. Σημειωτέον, η χάραξη της πίστας του Fuji δε διέφερε και πολύ απ΄την αντίστοιχη της δεκαετίας του ’70, στην οποία διοργανωνόταν το ιαπωνικό GP της Formula 1. Συνεπώς, μιλάμε για μια αρκετά γρήγορη πίστα και η 037, με τα 345 άλογα από τον supercharged κινητήρα των 2.111 κ.εκ. σίγουρα θα τα έβρισκε σκούρα από τα μεγαθήρια της εποχής, που άκουγαν στο όνομα Ferrari F40 και Porsche 962. Καθόλου τυχαία η αναφορά σε αυτά τα δύο αγωνιστικά, καθώς η Nτίβα μας συμμετείχε στην κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος, αυτής της GT1.
Οι μόνες διακριτές αλλαγές στην “Ιταλίδα” ήταν τα περισσότερα ανοίγματα στο χώρο του κινητήρα για την καλύτερη ψύξη του και οι μεγαλύτερες ζάντες, που όμως δεν ταιριάζουν με το χαρακτήρα και την εικόνα της 037 Rallye. O Naohiro Furuya, πολύπειρος οδηγός μονοθεσίων σε πρωταθλήματα ανά την Ευρώπη και στην πατρίδα του, ήταν ο οδηγός που έφερε το δύσκολο έργο να φέρει στον τερματισμό την 037, αφού τα προβλήματα προέκυψαν νωρίς από τα δοκιμαστικά.
Σαφώς και το αυτοκίνητο δεν ήταν σχεδιασμένο για αγώνα σε πίστα, το κοντό σε κλιμάκωση κιβώτιο ταχυτήτων δυσκόλευε το έργο του οδηγό και η ομάδα πάλευε να βρει το σωστό στήσιμό του. Οι χρόνοι ήταν αποκαρδιωτικοί και βρέθηκε στην προτελευταία θέση στην εκκίνηση του αγώνα, αφού ένα Nissan αντιμετώπισε δυσκολίες και δεν “έγραψε” χρόνο.
Κύριος στόχος, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήταν η διάκριση στον αγώνα, αλλά ο τερματισμός σε αυτόν. Ο Ιάπωνας οδηγός κατάφερε να φέρει την 037 Rallye στην ένατη θέση στην κατηγορία της, μπροστά από άλλα δύο αυτοκίνητα που όμως αντιμετώπισαν περισσότερα προβλήματα από αυτήν! Μπορεί να μην έχει σημασία τόσο πολύ ο χρόνος της, αλλά, έτσι για το αρχείο, ο Furuya συμπλήρωσε 49 γύρους με συνολικό χρόνο 1:34:06.841 και τερμάτισε επτά γύρους πίσω από την νικήτρια Porsche 962.
Τα πλάνα ήθελαν την 037 να συμμετέχει και στον αγώνα των 1000km της Suzuka, αλλά η ομάδα της Rosso Competition, χωρίς να αποσύρει τη συμμετοχή της, δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην πίστα. Όπως και να ‘χει, επρόκειτο για μια παράξενη, ολότελα τρελή συμμετοχή και για άλλη μια φορά αποδείχθηκε περίτρανα ότι σημασία έχει η προσπάθεια κι όχι το αποτέλεσμα. Κι ας είσαι έτη φωτός πίσω από τον ανταγωνισμό!
https://www.youtube.com/watch?v=xjsm1Aw5iD8