Πίσω στο 2006 ο σχεδιαστικός οίκος Giugiaro είχε παρουσιάσει μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδοχή για το εικονικό μοντέλο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για την ακρίβεια υπεύθυνος για την εξέλιξη του συγκεκριμένου πρωτοτύπου είναι ο γιος του διάσημου σχεδιαστή, Fabrizio.
Με πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω με ένα απλό άγγιγμα, γυάλινη οροφή που προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία καθώς και πιο “αγριεμένο” body kit – 30 χιλιοστά φαρδύτερο μπροστά και 80 πίσω – δεν θα περνούσε με κανένα τρόπο απαρατήρητο.
Αντί εξωτερικών καθρεπτών έχουμε κάμερες ενώ τα πίσω παράθυρα έδωσαν τη θέση τους σε διαφανείς “περσίδες”. Τα πίσω φώτα αποτελούν ένα σύγχρονο “remake” αυτών της Mustang του 1964 ενώ οι 20άρες ζάντες κατασκευάστηκαν αποκλειστικά για το πρωτότυπο.
Το εσωτερικό είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό, με κάποια από τα χαρακτηριστικά του πάντως να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον υπερβολικά όπως για παράδειγμα η επένδυση των καθισμάτων από δέρμα αλόγου. Το τιμόνι είναι τριάκτινο με επίπεδο κάτω μέρος ενώ η κεντρική κονσόλα χωρίζεται κατά μήκος από μια μπάρα χρωμίου.
Ο κινητήρας που φορούσε το πρωτότυπο του Giugiaro είναι ο V8 4,6 λίτρων της τότε της κορυφαίας έκδοσης Mustang GT που είχε απόδοση 300 ίππους. Υπήρχε μια μικρή διαφορά βέβαια, συγκεκριμένα ο υπερσυμπιεστής της Ford Racing ο οποίος ανέβαζε την ιπποδύναμη κατά 200 περίπου αλογάκια, φτάνοντας την περιοχή των 500. Η περιποίηση της Ford Racing όμως δεν περιορίστηκε στον κινητήρα, με το σασί να δέχεται επεμβάσεις και να χαμηλώνει κατά 38 χιλιοστά.
Όλα τα παραπάνω ήταν σίγουρα αρκετά ενδιαφέροντα για 10 χρόνια πριν. Με ένα λίγο πιο “γήινο” εσωτερικό θα ήθελα να δω την ιταλική πρόταση για το αμερικάνικο muscle στο δρόμο.