Το 2017 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το κορυφαίο Πρωτάθλημα Τουρισμού του κόσμου και οι αλλαγές σε πρόσωπα, κανονισμούς (τεχνικούς και αγωνιστικούς) έδωσε νέα πνοή στον θεσμό, με την πρώτη θητεία του Gerhard Berger στον προεδρικό θώκο του πρωταθλήματος να κρίνεται ιδιαίτερα πετυχημένη.
Βέβαια, εκεί στα τέλη Ιουλίου, έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η απόφαση της Mercedes, της πιο πετυχημένης εταιρείας στην ιστορία του DTM, να βάλει τίτλους τέλους στις αγωνιστικές της περιπέτειες στο πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια, αφού το 2018 θα είναι η τελευταία της χρονιά στο DTM. Το 2019, θα συμμετέχει και επίσημα στο ολοένα ανερχόμενο πρωτάθλημα της Formula E και, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, Audi και BMW είναι οι μόνες-σίγουρες-εταιρείες που θα πορευτούν το 2019 και στη νέα εποχή του DTM με βάση τους παγκόσμιους κανονισμούς της Class One.
Αρκετά με τον πρόλογο και πάμε να δούμε πώς κύλησε η 31η αγωνιστική χρονιά του DTM μέσα από πρόσωπα και αριθμούς, από την πρεμιέρα κλασικά στην πίστα του Hockenheim μέχρι την αυλαία στην ίδια πίστα και το θρίλερ που εκτυλίχθηκε στον 18ο και τελευταίο αγώνα και τη στέψη του πρωταθλητή Rene Rast.
12 διαφορετικοί νικητές
12 από τους 18 οδηγούς είδαν πρώτοι την καρό σημαία του τερματισμού. Από τρεις νίκες κατέκτησαν τρεις οδηγοί (Rene Rast, Lucas Auer, Jamie Green), με τους δύο τελευταίους να τερματίζουν εναλλάξ στην πρώτη θέση στους δύο πρώτους γύρους του πρωταθλήματος. Mάλιστα, ο Rast σημείωσε τη μοναδική νίκη οδηγού για το 2017 που ξεκίνησε από την πρώτη θέση και τερμάτισε σε αυτή (1ος αγώνας, Μόσχα). Από μία νίκη σημείωσαν οι Paul Di Resta, Mattias Ekström, Maro Engel, Timo Glock, Maxime Martin, Mike Rockenfeller, Bruno Spengler, Robert Wickens και ο Marco Wittmann.
Άρα, Audi 8 νίκες, Mercedes 6 νίκες, BMW 4 νίκες.
16 οδηγοί ανέβηκαν τουλάχιστον από μια φορά στο βάθρο
Σχεδόν όλοι οι οδηγοί του πρωταθλήματος ανέβηκαν στο βάθρο νικητών. Τις πιο πολλές παρουσίες σε αυτό είχαν οι Mattias Ekström και Mike Rockenfeller (6 τον αριθμό), Rene Rast και Marco Wittmann ανέβηκαν πέντε φορές, τέσσερις οι Lucas Auer, Maxime Martin, Robert Wickens, Timo Glock και Jamie Green. Tom Blomqvist και Augusto Farfus ήταν οι μόνοι οδηγοί που δεν τερμάτισαν ποτέ μέσα στη χρονιά μέσα στους κορυφαίους τρεις του αγώνα. Από την άλλη, και οι 18 οδηγοί βαθμολογήθηκαν τουλάχιστον σε έναν αγώνα.
Πρωταθλητής… και στα δοκιμαστικά!
Στην πρώτη του χρονιά, ο Rene Rast κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής εντυπωσιάζοντας με τη σταθερή του απόδοση κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Το 2017 ήταν η πρώτη φορά που βαθμολογούνταν και οι τρεις κορυφαίοι χρόνοι των δοκιμαστικών που λάμβαναν χώρα μερικές ώρες πριν τους αγώνες του Σαββάτου και της Κυριακής. Τρεις βαθμούς έπαιρνε ο poleman, δύο ο δεύτερος και έναν ο τρίτος της εκκίνησης. Έτσι, με τους 17 βαθμούς που συγκέντρωσε ο Rast από τους επιδόσεις του στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά, πήρε τον άτυπο τίτλο του “πρωταθλητή” των δοκιμαστικών περιόδων. 15 βαθμούς συγκέντρωσε ο πρωταθλητής του 2016 Wittmann και 11 ο Jamie Green.
Glock, Auer και Rast με τις πιο πολλές pole positions
Tρεις οδηγοί μοιράζονται την κορυφή στη σχετική λίστα με τις περισσότερες pole positions το 2017. Timo Glock, Lucas Auer και Rene Rast κατέκτησαν από τρεις pole positions έκαστος και ακολουθούν με δύο πρώτες θέσεις στην εκκίνηση του αγώνα οι Tom Blomqvist και Jamie Green. Μία φορά τον ταχύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά σημείωσαν οι Augusto Farfus, Maxime Martin, Bruno Spengler, Robert Wickens και Marco Wittmann.
Συνεπώς, η BMW Μ4 DTM ήταν το ταχύτερο αγωνιστικό στα δοκιμαστικά (9 pole positions), η Audi με το ολοκαίνουριο RS 5 DTM βρέθηκε να ξεκινά τον αγώνα από τη πρώτη θέση 5 φορές, ενώ 4 φορές στην pole βρέθηκε κάποιος οδηγός της Mercedes.
111 γύροι στην κορυφή
Για 111 γύρους, ο Βρετανός Jamie Green βρέθηκε στην πρωτοπορία του αγώνα, τους πιο πολλούς γύρους από κάθε άλλον οδηγό. 101 γύρους στην πρώτη θέση συμπλήρωσε ο René Rast και 82 ο Bruno Spengler. Oι 111 γύροι του Green μεταφράζονται σε 492 αγωνιστικά χιλιόμετρα, έναντι 408 του Rast.
0,178” διαφοράς
H μικρότερη διαφορά μεταξύ νικητή και δεύτερου σημειώθηκε στον σαββατιάτικο αγώνα του Zandvoort μεταξύ Timo Glock και Marco Wittmann. O Γερμανός πρώην πιλότος της F1 τερμάτισε μόλις 0,178” μπροστά από τον συμπατριώτη του, ενώ στη τρίτη θέση βρέθηκε ένας άλλος οδηγός της BMW, ο Maxime Martin, 0,840” πίσω από τον νικητή του αγώνα.
3 βαθμοί χώρισαν τον Rast απ΄τον Ekström
Mόνο τρεις βαθμοί χώρισαν στο τέλος τον πρωταθλητή Rast από τον κυριότερο διεκδικητή του τίτλου Mattias Ekström, που κρατούσε μέχρι τον ένατο και τελευταίο γύρο την τύχη στα χέρια του. Άλλες δύο φορές κατά το παρελθόν σημειώθηκε αυτή η διαφορά στους βαθμούς, το 1987 (Eric van de Poele- Manuel Reuter) και το 2007 (Ekström- Spengler). Είναι και η μικρότερη διαφορά στο DTM ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον δευτεραθλητή.
216 κερδισμένες θέσεις
Ο Edoardo Mortara άφησε την Audi για την Mercedes και στην πρώτη του χρονιά με τη νέα του ομάδα μάλλον θα ήθελε κάτι παραπάνω απ΄την 14η θέση στην τελική κατάταξη. Ωστόσο, ο Ιταλός είναι ο οδηγός με τις πιο πολλές κερδισμένες θέσεις στους 18 αγώνες και βελτίωσε τη θέση του στον αγώνα 218 φορές. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται ο Loic Duval. O Γάλλος ήρθε με περγαμηνές στο DTM μετά από πρωτάθλημα στο WEC και νίκη στο Le Mans, αλλά σίγουρα δε θα είναι ευχαριστημένος με τις 184 φορές που έχασε τη θέση του από κάποιον συναθλητή του.
40G η σύγκρουση Paffett-Rockenfeller στο Norisring
Aυτό που σημάδεψε τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος δεν ήταν άλλο από το τρομακτικό ατύχημα του Gary Paffett. Ο Βρετανός πρωταθλητής του 2005 και οδηγός της Mercedes μαχόταν με τον Jamie Green για την ένατη θέση στον 33ο γύρο του αγώνα. Στην ευθεία εκκίνησης/τερματισμού του Norisring, οι οδηγοί αναπτύσσουν ταχύτητες άνω των 250χ.α.ω.. Σε εκείνο το σημείο του αγώνα, ο Paffett προσπαθούσε να προσπεράσει τον συμπατριώτη του από την εσωτερική, αλλά τα δύο αυτοκίνητα ακούμπησαν και ο οδηγός της Mercedes έχασε τον έλεγχο της C 63 DTM. Το αγωνιστικό, αναπόφευκτα, έπεσε πάνω στις μπαριέρες και ανεξέλεγκτο πια, συγκρούστηκε με το RS 5 DTM του Mike Rockenfeller, ο οποίος, έστριβε εκείνη τη στιγμή στην Grundig-Kehre. Πολύ τυχερός στάθηκε ο Augusto Farfus, που γλίτωσε στο παρά ένα τη σύγκρουση.
H Mercedes ανακοίνωσε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τη σφοδρότητα της σύγκρουσης. Σύμφωνα με τις μετρήσεις, ο Paffett είχε αναπτύξει ταχύτητα 255 χλμ/ώρα και η αρχική σύγκρουση με τις μπαριέρες μετρήθηκε στα 6-8G, ενώ η δύναμη της σύγκρουσης της ακυβέρνητης, πια, C 63 DTM με το RS 5 DTM του πρωταθλητή του 2013 έφτασε τα 40G! ‘Oπως είναι φυσικό, το σοκ για τους δύο οδηγούς ήταν μεγάλο, και χρειάστηκε η συνδρομή της ιατρικής ομάδας της πίστας για να βγουν με ασφάλεια οι δύο οδηγοί από τα κατεστραμμένα αυτοκίνητά τους.
24 χρόνια
Tόσα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που ένας πρωτοεμφανιζόμενος στο DTM κατακτούσε το πρωτάθλημα. Μιλάμε βεβαίως για τον Nicola Larini και την “Mιλανέζα” του στην πρώτη χρονιά επίσημης εμπλοκής της Alfa Romeo στο θεσμό.
24 χρόνια μετά, ένας άλλος rookie έφτασε στην κορυφή. Ο Rene Rast ανταμείφθηκε για την εξαιρετική του παρουσία το 2017 και με το “καλημέρα” έγραψε το όνομά του στο βιβλίο των πρωταθλητών.