Υπάρχουν αρκετές ομάδες που έχουν περάσει από την F1 άλλες τις θυμόμαστε για τα περίεργα μονοθέσια, άλλες για τα περίεργα χρώματα που είχαν και άλλες γιατί πολύ απλά ήταν ανταγωνιστικές από την πρώτη μέρα που μπήκαν στο σπορ. Η Benetton απλά ήταν μια ανταγωνιστική ομάδα με ταχύτητα και εξαιρετικούς οδηγούς.
Ο όμιλος της Benetton άρχισε να ασχολείται με την F1 ως χορηγός της ομάδας της Tyrrell το 1983, στη συνέχεια της Alfa Romeo το 1984 και 1985 και τέλος της Toleman το 1985. Η Benetton F1 Ltd ιδρύθηκε στα τέλη του 1985 όταν η ιστορική ομάδα της Toleman πουλήθηκε στην οικογένεια Benetton.
Την ομάδα διοίκησε ο γνωστός σε όλους μας Flavio Briatore από το 1990 μέχρι το 1997 έχοντας στο ενεργητικό του εξαιρετικά αποτελέσματα. Το 1991 η TWR απέκτησε το ένα τρίτο των μετοχών της ομάδας και εξαιτίας αυτού, έφερε τον Tom Walkinshaw (ιδιοκτήτης της TWR) αλλά και τον Ross Brawn να καλύψουν τις θέσεις των μηχανικών της Ιταλικής ομάδας. Ο Rocco Benetton ήταν ο νεότερος γιος του Luciano Benetton, ο οποίος ανέλαβε την τύχη της ομάδας το 1998 και εξαιτίας αυτού απολύθηκε ο Flavio Briatore . Ο Rocco Benetton αντικατέστησε τον Flavio Briatore με το αφεντικό της Prodrive, David Richards, ο οποίος έμεινε μόνο για ένα χρόνο, όταν και αυτός απολύθηκε λόγω διαφωνιών που είχε με την οικογένεια Benetton για τη μελλοντική στρατηγική της ομάδας. Μετά από την αποχώρηση Richards, ο Rocco Benetton διατήρησε την ομάδα για άλλα τρία χρόνια, μέχρι να την πουλήσει στη Renault .
Η ομάδα της Benetton έμεινε στην ιστορία για τις επιτυχίες που είχε με οδηγό τον Michael Schumacher , ο οποίος κατέχει τις 19 από τις 27 νίκες της ομάδας, αλλά και τα 2 πρωταθλήματα οδηγών που έχει στο ενεργητικό της. Με την αλλαγή των κινητήρων σε Renault, η ομάδα κέρδισε επίσης το πρωτάθλημα των κατασκευαστών το 1995, με τον Schumacher και τον Johnny Herbert .
Το 1995, ο Schumacher μετακόμισε στη Ferrari μαζί με τον Ross Brawn , Rory Byrne και 11 άλλα βασικά μέλη που είχαν βοηθήσει να κερδίσει τα 2 πρωταθλήματα οδηγών με την Benetton .
Στις 16 Μαρτίου 2000, η ομάδα πουλήθηκε στη Renault για 120 εκατομμύρια δολάρια. Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσή της η Renault, έφερε πίσω τον Flavio Briatore ως γενικό διευθυντή της. Η ομάδα εξακολούθησε να χρησιμοποιεί τους Playlife ως κινητήρες τους οποίους χρησιμοποιούσε τα τελευταία 2 χρόνια. Οδηγοί της, ήταν οι Giancarlo Fisichella και Alexander Wurz. H Βenetton κέρδισε 20 βαθμούς και ανέβηκε 3 φoρές στο πόντιουμ το 2000, στη Βραζιλία , το Μονακό και τον Καναδά .
Την τελευταία της χρονιάς στην F1, δηλαδή το 2001, η ομάδα είχε ως οδηγούς τον Jenson Button και τον Giancarlo Fisichella, όμως η απόδοσή της δεν ήταν η ίδια με των τελευταίων χρόνων. Η κακή απόδοση αυτή της ομάδας οφειλόταν εν μέρη και στον κινητήρα των 111 μοιρών που φορούσε το μονοθέσιο και δεν είχε και την καλύτερη απόδοση. Ο Button και ο Fisichella μάζεψαν μόλις 10 βαθμούς εκείνη τη χρονιά, όμως είχαν και ένα βάθρο με τον Fisichella στο Βέλγιο.
Στην ιστορική αυτή ομάδα δούλεψαν μερικά από τα κορυφαία ονόματα στο χώρο, όπως ο Flavio Briatore, David Richards,Ross Brawn, Mike Gascoyne, Rory Byrne, ο δικός μας Νικόλας Τομπάζης, Pat Fry, Nick Wirth, Nigel Stepney και ο Pat Symonds.
Επίσης οδήγησαν τα μονοθέσια της Benetton και μερικοί εξαιρετικοί πιλότοι, όπως οι Michael Schumacher, Gerhard Berger, Nelson Piquet, Giancarlo Fisichella, Jean Alesi και ο Jenson Button.
Μικρά αλλά ενδιαφέροντα που πρέπει να γνωρίζετε για την ομάδα:
1) Gerhard Berger: Κέρδισε τον πρώτο και τον τελευταίο αγώνα της ομάδας, τον πρώτο το 1986 στο Μεξικάνικο Grand Prix και τον τελευταίο το 1997 στο Γερμανικό Grand Prix . Κέρδισε επίσης το πρώτο βάθρο της ομάδας το 1986 στον αγώνα του Σαν Μαρίνο. Ο μεγάλος αυτός Αυστριακός οδηγός έκλεισε την τεράστια καριέρα του στην F1 με την Benetton το 1997.
2) Nelson Piquet: Ήταν ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής που βρέθηκε στην ομάδα και με αυτόν κατάφερε να κάνει το πρώτο της 1-2 το 1990 στο Ιαπωνικό Grand Prix με τον Roberto Moreno (που αντικατέστησε τον Nannini έπειτα από σύσταση του Piquet) να είναι δεύτερος.
3) Michael Schumacher: Ξεκίνησε με την Benetton το 1991 στο Ιταλικό Grand Prix και κέρδισε το παγκόσμιο πρωταθλήματα οδηγών του 1994 και 1995. Επίσης βοήθησε την ομάδα με του βαθμούς που συγκέντρωσε, να κερδίσει το πρώτο της πρωτάθλημα κατασκευαστών το 1995. Ο Γερμανός πιλότος μετακόμισε στη Ferrari το 1996.
4) Johnny Herbert: Σημείωσε δύο από τις τρεις νίκες του στην F1 με την Benetton το 1995 στο Βρετανικό Grand Prix και το 1995 στο Ιταλικό Grand Prix.
5) Jos Verstappen: Ίσως ο πιο διάσημος οδηγός της ομάδας εξαιτίας της ανάφλεξης του μονοθεσίου της Benetton, κατά τη διάρκεια ενός pit stop το 1994 στο Γερμανικό Grand Prix. Η πυρκαγιά αυτή του προκάλεσε μικρά εγκαύματα στο πρόσωπο.
6) Giancarlo Fisichella: Κέρδισε την τελευταία pole position της ομάδας το 1998 στο Αυστριακό Grand Prix και το τελευταίο podium το 2001 στο Βελγικό Grand Prix.
Ας δούμε τα μονοθέσια της ομάδας κατά χρονολογική σειρά:
1986 (Benetton B186)
Η πρώτη χρονιά της ομάδας στο σπορ δεν ήταν και η καλύτερη αν και τελείωσε στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα των κατασκευαστών. Το μονοθέσιο ήταν εφοδιασμένο με κινητήρες ΒΜW Μ12/13 S4 tc και σχεδιασμένο από τον Rory Byrne. Οδηγούς είχε τον Teo Fabi και τον Gerhard Berger, ο οποίος κατέκτησε στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς εκείνης (1986) την πρώτη νίκη της ομάδας στην F1.Τα χρώματα της ομάδας ήταν το κλασικό πράσινο της Βenetton με κάποιες πολύχρωμες πινελιές στο κάλυμμα του κινητήρα. Στον αγώνα του Detroit, η ομάδα έτρεξε με ελαστικά που το πλαϊνό τους μέρος είχε και διαφορετικό χρώμα.
1987 (Benetton B187)
Σχεδιαστής και αυτού του μονοθεσίου ο Rory Byrne, βασική αλλαγή όμως είναι οι κινητήρες Ford TEC V6 Turbo που είχε πια στην πλάτη της η Ιταλική ομάδα. Το 1987 δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο αγώνα, η Benetton όμως είχε καλύτερα πλασαρίσματα στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος μιας και στο πρώτο μισό μετρούσε 11 εγκαταλείψεις. Τερμάτισε μια θέση πιο ψηλά στο πρωτάθλημα κατασκευαστών δηλαδή στην 5η. Οδηγοί ήταν πάλι ο Teo Fabi και ο Thierry Boutsen οι οποίοι κατάφεραν να πάρουν από ένα βάθρο ο καθένας. Τα χρώματα του μονοθεσίου ήταν πράσινο στο εμπρός μέρος, κόκκινο, κίτρινο και μπλε στο πίσω.
1988 (Benetton B188)
Το 1988 αν και μεταβατική χρονιά για τις ομάδες του σπορ εξαιτίας της κατάργησης των V6 Turbo κινητήρων και την τοποθέτηση των νέων 3.5L V8 στα μονοθεσία, η ομάδα έκανε μία εξαιρετική χρονιά φτάνοντας στην 3η θέση των κατασκευαστών. Η Ford πλέον ήταν ο αποκλειστικός προμηθευτής κινητήρων της Ιταλικής ομάδας. Οδηγοί της ομάδας ο Ιταλός Αlessandro Nannini και o Theirry Boutsen, οι όποιοι ανέβηκαν και οι δυο τους συνολικά σε 7 podium μέχρι το τέλος της χρονιάς εκείνης. Τα χρώματα του μονοθεσίου ήταν τα ίδια, δηλαδή πράσινο το εμπρός μέρος, κίτρινο, κόκκινο και μπλε το πίσω μέρος.
1989 (Benetton B188b, B189)
Η ομάδα ξεκίνησε με μια εξέλιξη του περσινού μονοθέσιου το Β188b και στη συνέχεια έφερε την Β189 η οποία στηριζόταν και πάλι σε σχεδία του Rory Byrne. Η ομάδα τερμάτισε στην 4η θέση των κατασκευαστών με οδηγούς τους Nannini και Pirro. Ο Ιταλός οδηγός κατάφερε να πάρει μια νίκη στην Ιαπωνία και μια 3η θέση στον αγώνα του Σαν Μαρίνο. Χρωματισμός ο ίδιος με την B188b.
1990 (Benetton B189b, B190)
Η ομάδα πάλι ξεκίνησε με μια εξέλιξη το περσινού μονοθεσίου, την B189b και στην συνέχεια ήρθε το μονοθέσιο με το οποίο η ομάδα έτρεξε το 1990, την B190. Οδηγοί της ομάδας ήταν ο Nannini και ο Nelson Pique. Η χρονιά δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, όμως με σκληρή δουλεία και με νέες αναβαθμίσεις που ήρθαν στα μέσα του πρωταθλήματος στην Β190 την έκαναν να κλείσει το πρωτάθλημα με ιδανικό τρόπο. Στα τελευταία 2 Gran Prix ο Nannini αποχώρησε, τη θέση του πήρε ο Moreno και η ομάδα κατάφερε να δει το πρώτο της 1-2 στον Ιαπωνικό αγώνα εκείνης της χρονιάς αλλά και μια ακόμη νίκη στον τελευταίο αγώνα, στην Αυστραλία. Νικητής και των δύο αγώνων ο Nelson Piquet, ο οποίος βοήθησε την ομάδα να φτάσει και πάλι στην 3η θέση των κατασκευαστών. Το μονοθέσιο είχε και πάλι τα ιδία χρώματα με το προηγούμενο.
1991 (Benetton B190b, B191)
Το μονοθέσιο το σχεδίαζαν πια όπως και την B190, B190b αλλά και το B191 οι John Bernard και o Mike Coughlan. Οδηγοί ήταν οι ίδιοι με το 1990, δηλαδή οι Piquet και Moreno με τον δεύτερο να τον αντικαθιστά ο τότε νεαρός Michaeel Schumacher, η ομάδα κατέκτησε την 4η θέση στη βαθμολογία των κατασκευαστών. Τα χρώματα της άλλαξαν, καθώς η χορηγία της CAMEL έκανε τα μονοθέσια κίτρινα, με λίγο μπλε στο πλάι τους αλλά και λίγο πράσινο στο μπροστά μέρος.
1992 (Benetton B191b, B192)
Το νέο μονοθέσιο ήρθε στον 4ο αγώνα της χρονιάς στο Ισπανικό Gran Prix και ήταν δημιούργημα του Rory Byrne και του πολυμήχανου Ross Brawn. Μεγάλη διαφορά της 192 με την 191, ήταν το μπροστά μέρος του μονοθεσίου, το οποίο είχε μια ασυνήθιστη μύτη η οποία ήταν αρκετά ψηλά από το έδαφος. Με το μονοθέσιο αυτό έδειξε η ομάδα ότι πλέον έχει αρχίσει να στοχεύει την κορυφή, καθώς τελείωσε στην 3η θέση των κατασκευαστών, αλλά και κατά τη διάρκεια της χρονιάς η σταθερότητά της ήταν εξαιρετική αφού με 10 podium μέσα σ’ αυτά και την πρώτη νίκη του Michaeel Schumacher στην F1 στο Spa, έδειξε να έχει αρκετή ταχύτητα. Ο άλλος οδηγός της ομάδας ήταν ο Martin Bundle, ο οποίος αντικατέστησε τον αποχωρήσαντα από το σπορ Piquet. Χρωματισμός ήταν ο ίδιος κίτρινος, απλά μια γραμμή πρασίνου υπήρχε στο πλαϊνό μέρος.
1993 (Benetton B193, B193b)
Εν αντιθέσει με τα προηγούμενα έτη, η χρονιά ξεκίνησε και η ομάδα είχε νέο μονοθέσιο στην κατοχή της, αυτό της έδωσε τη δυνατότητα να είναι άμεσα ανταγωνιστική προς τις McLaren μόνο, γιατί η κυριαρχία της Williams εκείνη τη χρονιά ήταν αδιαμφισβήτητη. Κατέκτησε εύκολα την 3η θέση στους κατασκευαστές, ενώ στους οδηγούς το άστρο του Michaeel Schumacher άρχιζε να λάμπει. Ο Γερμανός οδηγός όποτε δεν εγκατέλειπε, ήταν στο βάθρο με 8 δεύτερες και τρίτες θέσεις και μια νίκη στην Πορτογαλία. Teammate του εκείνη τη χρονιά ο μεγάλος Riccardo Patrese. Χρωματισμός πάλι κίτρινος με λίγο πράσινο στο πλαϊνό μέρος.
1994 (Benetton B194)
Σχεδιαστής του μονοθεσίου αυτού ποιος άλλος, ο Rory Byrne, ο οποίος βασίστηκε στα παλαιότερα μονοθέσια που είχε σχεδιάσει, για να δημιουργήσει την Β194. Το μονοθέσιο αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό από τα προηγούμενα στο εσωτερικό του, διότι το 1994 καταργήθηκαν όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα. H ομάδα δεν κατάφερε να πάρει το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών και τερμάτισε στη 2η θέση. Όμως ο Michaeel Schumacher άρχισε να γράφει τη δικιά του ιστορία στο άθλημα αυτό, καθώς κατέκτησε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών, τελειώνοντας τη χρονιά με 8 νίκες. Η χρονιά είχε και απρόοπτα, καθώς πολλές ομάδες κατηγορούσαν την Benetton για παράνομη χρήση ηλεκτρονικών βοηθημάτων στο μονοθέσιο του Γερμανού πιλότου.Στο Βρετανικό Gran Prix, o Schumacher αγνόησε μετά από οδηγία της ομάδας του τη μαύρη σημαία και εξαιτίας αυτού τιμωρήθηκε με 2 αγώνες.Την 194 την οδήγησαν επίσης και οι Verstappen(ο οποίος είχε και το τρομακτικό ατύχημα στο pit stop στη Γερμανία), JJ Leto και ο Johny Herbert. Τα χρώματα του μονοθεσίου άλλαξαν σε γαλάζια, εξαιτίας του νέου χορηγού της ομάδας τη Mild Seven, παρόλα αυτά πάλι στο πλαϊνό του μέρος είχε μια ρίγα πράσινη.
1995 (Benetton B195)
Το μονοθέσιο νικητής της Ιταλικής ομάδας το οποίο κέρδισε 11 από τους 17 αγώνες της χρονιάς εκείνης, έχοντας και 4 pole στο ενεργητικό του. Η Ford αποτέλεσε παρελθόν εκείνη τη χρονιά και πλέον η Renault ήταν προμηθευτής κινητήρων της ομάδος. Ο Renault RS7 V10, 3000 κυβικών και όχι 3500 όπως αυτός της Ford ,ήταν μια βασική διαφορά στο δύστροπο μονοθέσιο της Benetton, άλλη βασική διαφορά ήταν οι μικρότερες πτέρυγες. Η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών με 137 βαθμούς και ο Γερμανός οδηγός συνέχισε κερδίζοντας για 2η φορά το παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών με 9 νίκες. Ο έτερος οδηγός της ομάδας Johny Herbert, μόνο βοηθητικός δεν ήταν αφού και αυτός κέρδισε 2 αγώνες, βέβαια σε αγώνες που είχε εγκαταλείψει ο Γερμανός πιλότος. Χρωματισμός ο ίδιος γαλάζιος, όμως μετά από αρκετά χρόνια θα δούμε το μονοθέσιο της ομάδας χωρίς το χρώμα πράσινο, το οποίο αντικαταστάθηκε με το χρώμα άσπρο.
1996 (Benetton B196)
Η χρονιά που αποχώρησε ο Γερμανός πιλότος (Ferrari) και μαζί του ακολούθησαν αρκετοί μηχανικοί της ομάδας. Το μονοθέσιο ήταν ανταγωνιστικό, είχε ως οδηγούς τον Jean Alesi και τον Gerhard Berger, οι όποιοι και οι δύο ήρθαν από τη Ferrari. Και οι δύο οδηγοί βρήκαν το μονοθέσιο αρκετά δύσκολο, καθώς είχε σχεδιαστεί για τον Γερμανό πιλότο, παρόλα αυτά μπόρεσαν και κέρδισαν 68 βαθμούς και την 3η θέση στους κατασκευαστές. Χρωματισμός ο ίδιος γαλάζιος, με την παρουσία του άσπρου να είναι πλέον μεγαλύτερη, επίσης επιστρέφει στο πλαϊνό μέρος του μονοθεσίου το πράσινο της Benetton.
1997 (Benetton B197)
To μονοθέσιο σχεδιάστηκε από τον Nick Wirh και τον Pat Symonds και δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο από το να κερδίσει την 3η θέση των κατασκευαστών. Διατήρησε το ίδιο δίδυμο οδηγών με αυτό του 1996 και το μονοθέσιο είχε χρωματισμούς το μπλε άσπρο αλλά και νέο χορηγό στο πλαϊνό μέρος την FedEx.
1998 (Benetton B198)
Μετά από 10 χρόνια, η ομάδα πέφτει και πάλι στην 5η θέση των κατασκευαστών. Η ομάδα αλλάζει κινητήρες, καθώς πλέον χρησιμοποιεί τους Playlife V10 και όχι τους Renault (ουσιαστικά ήταν Renault, αλλά την εξέλιξη την έκανε η Playlife και σε άλλες περιπτώσεις η Μεcacrome ή η Supertec). Οδηγοί ήταν ο Alex Wurtz, ο oποίος είχε τρέξει σε 2 αγώνες την προηγούμενη χρονιά με την ομάδα και ο Ιταλός Giancarlo Fisichella. Ο χρωματισμός του μονοθεσίου είναι πλέον μπλε, έχοντας και λίγο άσπρο στο πλαϊνό μέρος.
1999 (Benetton B199)
Ούτε και αυτήν τη χρονιά ήταν ανταγωνιστική η Ιταλική ομάδα, καθώς τα πολλά προβλήματα με το κιβώτιο ταχυτήτων έφεραν 12 εγκαταλείψεις σε 16 αγώνες. Η ομάδα είχε τους ίδιους οδηγούς με το 1998 και εκτός μίας 2ης θέσης του Giancarlo Fisichella στον Καναδά, δεν κατάφεραν να επιδείξουν κάτι καλύτερο και αναπόφευκτα η ομάδα τερμάτισε στην 6η θέση των κατασκευαστών. Το μονοθέσιο ήταν το ίδιο σε χρωματισμό με το 1998.
2000 (Benetton B200)
Η Β200 είναι το μονοθέσιο με το οποίο η ομάδα έδειξε να αναγεννάτε, καθώς τερμάτισε στην 4η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, σε ισοβαθμία με την ομάδα της BAR. Το μονοθέσιο αυτό είχε σχεδιαστεί από τον Pat Symonds, αλλά και τον Mike Gascoyne. Το οδήγησαν για ακόμη μια χρονιά οι Giancarlo Fisichella και Alex Wurtz, με τον Ιταλό οδηγό να καταφέρνει να κερδίζει δύο 3ες θέσεις σε Μονακό και Καναδά. Ο χρωματισμός του μονοθεσίου ήταν όλος γαλάζιος.
2001 (Benetton B201)
Το τελευταίο μονοθέσιο της Benetton στο μαγικό κόσμο της F1. Το μονοθέσιο αυτό είχε σοβαρά προβλήματα με τον κινητήρα των 111 μοιρών, ο οποίος είχε μικρότερη ιπποδύναμη και χαμηλή αξιοπιστία, παρόλα αυτά ο κινητήρας αυτός πρόσφερε αεροδυναμικά πλεονεκτήματα καθώς μπορούσε να τοποθετηθεί χαμηλότερα στο μονοθέσιο. Οδηγούς είχε για 4η χρονιά τον Giancarlo Fisichella και τον Jenson Button, ο οποίος είχε έρθει στην ομάδα μετά από το εντυπωσιακό του ντεμπούτο στην Williams. Η ομάδα τερμάτισε στην 7η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών, ενώ είχε και ένα podium στο Βέλγιο με τον Fisichella. Ο χρωματισμός του μονοθεσίου είναι ο ίδιος με το 1999, δηλαδή το γαλάζιο χρώμα, αλλά η εμπρός και πίσω αεροτομές γίνονται πλέον άσπρες.
Η Benetton ήταν μια ανταγωνιστική ομάδα που κατάφερε να κερδίσει πρωταθλήματα κατασκευαστών, επίσης κατάφερε να αναδείξει το μεγάλο ταλέντο του Michael Schumacher και ουσιαστικά να του δώσει το πρώτο του πρωτάθλημα στην F1.