Αντοχή και αξιοπιστία. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;

Σχετικά άρθρα

19d63b980a0d028a003e1d2505c57757

Αντοχή και αξιοπιστία. Δύο έννοιες που πολλές φορές συγχέονται αλλά έχουν ξεκάθαρα διαφορετικό νόημα και διαφορετική σημασία. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που μπερδεύουν τις δύο λέξεις. Είναι περίεργο μάλιστα, αφού έχουν διαφορετικό ορισμό. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον όρο “αντοχή” ως την αντίσταση στην φθορά, ενώ ο όρος “αξιοπιστία” έχει να κάνει με τον βαθμό στον οποίο ένα προϊόν είναι λειτουργικό. Βλέπεις την διαφορά; Ένας ακόμα ορισμός που βρήκα, ακόμα πιο ενδιαφέρων κατά τη γνώμη μου, λέει ότι η αξιοπιστία είναι “το μέτρο των απρόσμενων διακοπών κατά τη διάρκεια της χρήσης” – απρόσμενες διακοπές που προφανώς, προκύπτουν από απρόσμενες βλάβες. Είναι αυτό το ίδιο με την αντοχή;

Ένα ανθεκτικό αυτοκίνητο, δεν είναι απαραίτητα αξιόπιστο και ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο, δεν είναι απαραίτητα ανθεκτικό. Κάνοντας μία σύντομη και πρόχειρη αναδρομή στην μεταπολεμική ιστορία του αυτοκινήτου, βλέπουμε ότι στο παρελθόν κυκλοφορούσαν ανθεκτικά αυτοκίνητα. Και ήταν ανθεκτικά γιατί η κατασκευή ενός ανθεκτικού αυτοκινήτου δεν είναι και τόσο δύσκολη υπόθεση. Μην με παρεξηγείς. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μειώσω τους μηχανικούς και τους σχεδιαστές του παρελθόντος γιατί έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν με ότι –υλικά, τεχνογνωσία, τεχνολογία, κατασκευαστικές μεθόδους κλπ– είχαν στη διάθεση τους εκείνη την εποχή. Αλλά “πέτα” σε ένα αναγκαστικά προϊόν καλύτερα και περισσότερα απ’ ότι χρειάζεται και θα έχεις μία συσκευή που αντέξει πολλές δεκαετίες. Θα κυκλοφορεί, αλλά όχι απαραίτητα απροβλημάτιστα. Πράγματα θα χαλάνε αλλά επειδή η βασική δομή του οχήματος θα είναι ανθεκτική, ένας καλός μηχανικός θα μπορεί να το επαναφέρει σε αξιοπρεπή κατάσταση χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Με λίγα λόγια, θα αρνείται πεισματικά να “πεθάνει” αλλά θα πηγαίνει στον “γιατρό” αρκετά συχνά.

LRM-Dec2012-096

Γιατί η αντοχή, έχει να κάνει με την ικανότητα του αυτοκινήτου (σαν σύνολο αλλά και ως ξεχωριστά μέρη) να ανταπεξέρχεται στις περιβαλλοντικές “προκλήσεις” αλλά έχει να κάνει και με τα φορτία. Αν αυτά είναι χαμηλά για τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί, τα εν λόγω υλικά δεν καταπονούνται. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην “χρήσιμη διάρκεια ζωής” ενός αυτοκινήτου –περί τα 10 χρόνια πάνω κάτω-, αλλά για αντοχή πολύ πέραν αυτής. Κάποια στιγμή όμως, οι φιλοδοξίες των κατασκευαστών, οι απαιτήσεις των πελατών και οι κανονισμοί που ψηφίζονταν άρχισαν να ξεφεύγουν. Κάποια στιγμή, για να μπορέσει ένα όχημα να κυκλοφορήσει και να έχει εμπορική επιτυχία, έπρεπε να είναι σε θέση να προσφέρει άνεση, πολυτέλεια, ταχύτητα και πολλά ακόμα στους πελάτες ενώ ταυτόχρονα, να πληροί διάφορους κανονισμούς ασφαλείας, εκπομπών καυσαερίων κλπ. Δεν μπορώ να τοποθετήσω κάπου επακριβώς αυτή τη στιγμή, αλλά υποψιάζομαι ότι “κυκλοφορεί” κάπου μέσα στη δεκαετία του ’90.

Την ίδια περίπου περίοδο, οι κατασκευαστές συνειδητοποίησαν κάποια πράγματα. Πρώτον, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πελατών, δεν κρατάει στην κατοχή της ένα όχημα –αγορασμένο ως καινούριο– για περισσότερα από 10 χρόνια! Δεύτερον –και δεν γνωρίζω αν είναι ασύνδετο ή όχι– ότι αυτοί που κρατάνε περισσότερα χρόνια το αυτοκίνητο τους, σύμφωνα με μελέτες, είναι λιγότερο πιθανό να αγοράσουν την ίδια μάρκα και τρίτον, πρέπει να πουλάνε ολοένα και περισσότερα αυτοκίνητα για να κρατηθούν ζωντανοί και να “μεγαλώσουν”. Οπότε η αξία του να δημιουργήσουν ένα αυτοκίνητο που θα άντεχε για 30+ χρόνια “μετρήθηκε” με τον ρεαλισμό των διάφορων κανονισμών και βγήκε το συμπέρασμα: Γιατί να παράγεις ένα όχημα που “δεν λέει να πεθάνει”, όταν μπορείς να κρατήσεις τον πελάτη ευχαριστημένο με ένα όχημα που δεν χαλάει για όσο θα το έχει στην κατοχή του;

B0BF62DA-29F2-4A70-932B-D482552AAE63_1

Έτσι, βλέπουμε ότι τα τελευταία κάποια χρόνια, οι κατασκευαστές προσπαθούν να παράγουν αξιόπιστα οχήματα. Μία πρόκληση, κατά τη γνώμη μου, απείρως δυσκολότερη από την προηγούμενη, ιδίως την εποχή των δεκάδων ηλεκτρονικών συστημάτων, της άνεσης/πολυτέλειας και των εκπομπών ρύπων. Η δημιουργία και το λανσάρισμα ενός αξιόπιστου οχήματος απαιτούν ευφυΐα, επιμονή, τεχνογνωσία και τεχνολογία – ακόμα και αν αυτή η αξιοπιστία πρέπει να διαρκέσει μόλις 5-6 χρόνια. Απαιτεί κίνητρο που είναι δύσκολο να βρεθεί όταν το καταναλωτικό κοινό θέλει ολοένα και περισσότερα –άνεση, ασφάλεια, πολυτέλεια, ταχύτητα, οικονομία καυσίμου, περιβαλλοντική συνείδηση κ.ά.- ενώ παράλληλα απαιτεί να πληρώνει αν όχι λιγότερα, τουλάχιστον τα ίδια! Σίγουρα κάποιες από αυτές τις απαιτήσεις υπήρχαν διαχρονικά, αλλά μερικές εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια και μαζί με τους ολοένα και αυστηρότερους κανονισμούς, κάνουν την ζωή των κατασκευαστών δύσκολη.

Όλα αυτά όμως, έρχεται να επισκιάσει η “θεωρία του γλόμπου”. Μία θεωρία-συνωμοσία που λέει ότι οι κατασκευαστές δημιουργούν προϊόντα με ημερομηνία λήξης που δεν συμπίπτει με αυτήν που θα είχανε χάρη στις προόδους της τεχνολογίας, των υλικών και των μεθόδων κατασκευής. Με λίγα λόγια, αν αυτή η θεωρία εφαρμοστεί στα αυτοκίνητα, λέει ότι οι κατασκευαστές, συνειδητά λανσάρουν αξιόπιστα αλλά όχι ανθεκτικά οχήματα. Οχήματα που είναι κατασκευασμένα για να χαλάνε… μεσοπρόθεσμα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω αν ισχύει κάτι τέτοιο και κανείς δεν έχει καταφέρει να μου το αποδείξει μέχρι στιγμής. Πιστεύω μάλιστα ότι η αυτή η θεωρία θα κριθεί από τον χρόνο τον ίδιο. Θα δούμε αν αντέχει ένα σύγχρονο αυτοκίνητο σε 20, 30 ή 40 χρόνια.

P90190523_highRes

Η πλάκα είναι ότι τόσο η αξιοπιστία, όσο και η αντοχή, είναι διαστάσεις της ποιότητας. Ένα θέμα που –οφείλω να ομολογήσω,  χωρίς να το γνωρίζω– το “έπιασα” όταν αποφάσισα να εντρυφήσω στην ποιότητα, τέτοια εποχή πριν από 3 χρόνια! Ένα θέμα που είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και που δεν τολμώ να πω ότι εξάντλησα ούτε στο παραμικρό. Όλα αυτά που διάβασες όμως, είναι η δική μου άποψη. Για να συνοψίσω, δεν είμαι οπαδός του “δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά”. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, συμφωνώ εν μέρει με αυτή την λογική. Όντως, δεν τα φτιάχνουν όπως τότε αλλά είναι λογικό, γιατί οι προτεραιότητες των κατασκευαστών και των πελατών, έχουν αλλάξει. Δεν τα φτιάχνουν όπως τότε, γιατί οι πολυπλοκότητα των αυτοκινήτων έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα επίπεδα. Πιστεύω ότι ένα τεχνολογικά προηγμένο –για την εποχή του– παλιό αυτοκίνητο, μπορεί να είναι ανθεκτικό, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση αξιόπιστο. Επίσης, υπάρχει το “πρόβλημα” που λέγεται νοσταλγία και περιβάλλει ως ομίχλη που θολώνει το τοπίο τα παλιά αυτοκίνητα, αλλά και η διάθεση των ιδιοκτητών τους, περασμένων ή τωρινών, να δικαιολογούν τα “καμάρια” τους και τα τερτίπια τους. Η δική σου όμως άποψη ποια είναι στο θέμα της αντοχής και της αξιοπιστίας;

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Δες την Michele Mouton να αντιδρά στη νίκη της στο Rally Ακρόπολις

Η Michele Mouton είναι η πιο επιτυχημένη γυναίκα που συμμετείχε ποτέ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι και φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον πρώτο της...

Tέλος παραγωγής για τη Ferrari Roma

Πριν ένα χρόνο η Ferrari αποκάλυψε την ανοιχτή έκδοση του ομορφότερου μοντέλου της γκάμα της, τη Roma Spider, οι παραδόσεις της οποίας ξεκίνησαν το...
Autoblog.gr