Καταρχάς, να πω ένα γεμάτο «σόρρυ» για το λογοπαίγνιο. Υπέκυψα. Στα δικά μας τώρα.
Οι πεντακύλινδροι κινητήρες δημιουργήθηκαν ως μεσοβέζικη λύση του «υποχρεωτικού» εν σειρά τετρακύλινδρου και του ιδανικού –αλλά ακριβού- αντίστοιχου εξακύλινδρου. Μπόνους το κόμπακτ μέγεθός τους, το οποίο τους καθιστά ιδανικούς για FWD και AWD κατασκευές. Βέβαια, ο μονός αριθμός κυλίνδρων δημιουργεί κάποιες αρρυθμίες στο θέμα της κατανομής των κρουστικών δυνάμεων και της σειράς ανάφλεξης, αλλά αντιμετωπίζεται εύκολα με την προσθήκη αντικραδασμικού άξονα (που,ωστόσο, προσθέτει βάρος). Περισσότερα και καλύτερα από τον Γιόακιμ Λεβ του Engineering Explained.
Η πρώτη εταιρία που πίστεψε στον straight five ήταν η Lancia, σχεδόν 90 χρόνια πριν απομείνει κουφάρι ιταλοαμερικανικών συμφερόντων. Η Mercedes τόλμησε και τον πέρασε σε αυτοκίνητο παραγωγής τοπ 1974 (τόσο η Lancia όσο και οι Γερμανοί σε ντίζελ εκτέλεση), ενώ η Audi έκανε τη μετάβαση στη βενζίνη 5 χρόνια αργότερα με ένα μοτέρ που σχεδιάστηκε για να δώσει ψυχή στο «ποταμόπλοιο» ονόματι 100. Πέτυχε κάτι λίγα παραπάνω, τελικά.
Σήμερα θα δούμε μοντέλα που κινούνται στο επίπεδο του «αντι-σταρ». Αυτοκίνητα που ίσως να μην ήξερες ότι παράγουν τη χαρακτηριστική υπόκωφη πεντακύλινδρη βροντή (Δεν λέμε ότι όλα είναι Focus RS ή Audi Quattro, μην παρεξηγηθούμε).
Καλό σκρολάρισμα γιατί είναι και μπόλικα!
Αlfa Romeo 156 2.4 JTD
Τον τελευταίο καιρό, όπου και να κοιτάξεις κάτι θα δεις που να αφορά την Alfa. Σήμερα έχουμε την μπερλίνα που ανέστησε (προσωρινά, μέχρι που ήρθε η Giulia) την ιταλική εταιρία.
Σε ένα τόσο σημαντικό μοντέλο δεν ήταν δυνατόν να λείπουν οι καινοτομίες, για αυτό και τοποθετήθηκε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο παραγωγής πετρελαιοκινητήρας τεχνολογίας common rail. Απέδιδε ομαλά και δίχως πολλά «χρα-χρα» 136 και 150 άλογα, μέχρι την αντικατάστασή του από τον –επίσης πεντακύλινδρο- 2.4 Mulitjet το 2006.
Αudi S6 Avant 2.2Τ
To RS2 το ξέρεις, το χεις ‘κόνισμα, μπορεί να σ’έχει μπαγλαρώσει κιόλας. Ε, έβγαινε και με 2% λιπαρά.
Κατά βάση το ίδιο αυτοκίνητο με το RS, χωρίς τη συνδρομή της Porsche. Και πάλι, με 220 ίππους από το εμβληματικό μοτέρ της Audi μπορούσε να προκαλέσει εφίδρωση σε πολλά γρήγορα της εποχής.
Donkervoort D8 GTO Bilster Berg Edition
Πες το και «Caterham με μοτέρ RS3» για συντομία. Ο 2.5 R5 TFSI της Audi είναι η καρδιά όλων των δημιουργιών του «τρελού Ολλανδού», εδώ με 340 ίππους για μόλις 700 κιλά απόβαρο. Μόλις 14 συλλέκτες έχουν τη δυνατότητα να επιχειρήσουν το 0-100 σε περίπου 3” και να φτάσουν στα 270 χλμ/ώρα με ένα ζευγάρι σωλήνες πάνω και δίπλα από το κεφάλι τους. Από τα σπανιότερα και πιο «ψαγμένα» track day cars που μπορείς να συναντήσεις (όχι ότι αν ψάξεις θα βρεις ένα, αλλά λέμε τώρα)
Μazda BT-50 XTR Dual Cab Adventure Pack
Επειδή σου αρέσει να διαβάζεις «σιδηρόδρομους». Το ΒΤ-50 είναι ο ετεροθαλής αδελφός του Ford Ranger, οπότε μοιράζεται τα περισσότερα μηχανικά μέρη. Οι κινητήρες εννοείται πως συγκαταλέγονται στη λίστα, με τον πεντακύλινδρο 3.2 Duratorq (μεταμφιεσμένο σε ΜΖ-CD) των 200 ίππων στην κορυφή της γκάμας.
Η συγκεκριμένη «made in Jurassic Park» έκδοση είναι από τα ελάχιστα pick-ups που διατίθενται με bull bar από το εργοστάσιο και, ίσως, η μόνη με «σιδεριά» τέτοιου μεγέθους. Ιδανικό για Αφρική ή για τους δρόμους της Αθήνας, όπου σωστό παρκάρισμα και τήρηση προτεραιότητας είναι πιο δυσεύρετα κι από γκολ του Καρντόσο.
Fiat Stilo Schumacher GP Edition
Υπήρχε μια εποχή, όχι πολύ παλιά, που η Fiat δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο. Το όνομα και ο σκορπιός του Carlo Abarth χρησιμοποιείτο για να στολίζει side skirts και πορτμπαγκάζ, ενώ από την ιεροσυλία δεν γλύτωνε ούτε ο Michael Schumacher.
Εκτός από τη διαφήμιση του Seicento Sporting (η οποία, ομολογουμένως, είναι από τις πιο ευφάνταστες που έχουμε δει) οι Ιταλοί χρησιμοποίησαν τον θρύλο του Γερμανού για να boost-άρουν το σπορ χαρακτήρα του Stilo. Ξέρεις, του μοντέλου που θέλησε να κυνηγήσει το Golf και φαλίρισε το ιταλικό εργοστάσιο.
Παρόλα αυτά, μία και μόνο έκδοση ξέφυγε από την άβυσσο της ανίας, καθαρά λόγω μοτέρ. Ο πεντακύλινδρος των 2,4 λίτρων και 170 ίππων ήταν στην ουσία ο υπερκυβισμένος αδερφός του θρυλικού 2λιτρου που στοίχειωνε όνειρα και «ακριβά» κουστούμια κάτω από το καπό του Coupe 20V Turbo Plus.
Hummer H3T
«I have a dream» είπε με την uber-cult προφορά του ο Arnie και εγένετο «Ηummer». Μία μάρκα και ένα ολόκληρο καταναλωτικό ρεύμα δημιουργήθηκε από την αγάπη του Ζβαρτζενέγκερ για το στρατιωτικό HUMVEE, το οποίο ήθελε να κυκλοφορεί σε δημόσιους δρόμους.
Η εταιρία σημείωσε τεράστια επιτυχία για κοντά μια δεκαετία (άλλο που κι αυτή πλήρωσε τα σπασμένα του οικονομικού «πάρτι» που είχαν στήσει στη GM) και βασικός λόγος ήταν το Η3. Βασισμένο στην πλατφόρμα των Chevy Colorado/ GMC Canyon, το «Χαμεράκι» ήταν το μικρότερο μοντέλο της τριμελούς γκάμας. Φυσικά, τα άλλα δύο ήταν το «μεταφοράς προσωπικού» Η1 και το νταλικοειδές Η2, οπότε μικρό δεν το έλεγες.
Παρουσιάστηκε ακόμα και σε έκδοση pick-up (γιατί ‘Murica είσαι) έχοντας ως best seller την κινητήρια μονάδα του straight five των 3,5 λίτρων και 220 ίππων. Από τα πιο αχρ(η)είαστα αυτοκίνητα που έχουν υπάρξει, αλλά και από τα πιο εκκεντρικά.
Ηonda Vigor
To σουλούπι του μπορεί να σου θυμίζει πολλά αυτοκίνητα της κατηγορίας, γιαπωνέζικα και μη. Λογικό, καθώς μας έρχεται από την εποχή που η Nippon σχεδιαστική γραμμή αντλούσε «επιρροές» από τις 10 φυλές του Αβραάμ.
Μηχανικά, ωστόσο, ο δίλιτρος και δυομισάρης κινητήρας συγκαταλέγεται στα διαμάντια της Honda, ενώ και το υπόλοιπο αυτοκίνητο ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Δυστυχώς, είχε την ίδια μοίρα –και πολύ νωρίτερα- από το εξίσου αδικημένο Legend. To όνομα «Vigor» πάντως συνέχισε την καριέρα του στους δυο τροχούς και τη Honda F650.
Land Rover Discovery TD5 G4 Εdition
To θυμάσαι το Camel Trophy; Ε, το G4 Challenge ήταν η συνέχεια του.
To χρώμα άλλαξε σε πορτοκαλί από κίτρινο, η βασική αρχή όμως παρέμεινε ίδια. Εργοστασιακά –πλην ελαστικών και διαφόρων περιφερειακών προσθηκών που βλέπεις στη φώτο (όχι η σερφοσανίδα και το ποδήλατο)- Land Rovers όργωναν τις ζούγκλες και τις ερημιές του κόσμου με σκοπό την αγνή περιπέτεια (και το προμοτάρισμα των ικανοτήτων τους).
Το Discovery TD5 ήταν το δημοφιλέστερο μεταξύ των αγωνιζομένων, έχοντας 135 άλογα και 35 κιλά ροπής για συμμάχους κόντρα σε ποτάμια, πεσμένους κορμούς δέντρων και λοιπά κωλύματα. Δεν έχει τη φήμη του πιο αξιόπιστου (πες μου ένα αγγλικό που έχει δηλαδή), τη δουλειά του την έκανε και με το παραπάνω πάντως. Όταν δούλευε.
Mercedes-Benz C30 CDI AMG Combi
Πριν η AMG γίνει ο εφιάλτης των BMW M, κατασκεύαζε αυτοκίνητα σαν την C32 AMG. «Σφαίρα» στις ευθείες, αδιάφορα σαν τοστιέρα στις στροφές. Κατασκεύαζε και αυτοκίνητα σαν τη C30 CDI AMG, όμως. Τι ήταν αυτό;
Ένα ντίζελ station wagon 231 ίππων και 54 κιλών ροπής, που έκανε το 0-100 σε 6.5”, «χτύπαγε» ηλεκτρονικό περιοριστή στα 250 χλμ/ώρα (260+ ελεύθερη) και τα συνδύαζε με μέση κατανάλωση 7,9 λίτρων/100 km.
Ford Mondeo 2.5T
To μοτέρ του Focus ST με πινακίδες πολύτεκνου. Ίδιος –φοβερός- ήχος, περίπου ισάξιες –κορυφαίες- επιδόσεις, πιο μετριοπαθής εμφάνιση (ανάλογα την έκδοση).
Ένα ίδιο με αυτό της φώτο κυκλοφορεί στα νότια προάστια και «ράβει κουστούμια». Αν βρεθεί δίπλα σου σε κάνα φανάρι, μην το περάσεις για καγκουρεμένο 1.8 και ψάχνεσαι. You’ve been warned.
Volvo C70 T5
Καλό και νοσταλγικό το 850 R, αλλά δεν θέλεις κάτι πιο αρμονικό σε εμφάνιση; Ένα σαγηνευτικό κουπέ, ας πούμε.
Το ίδιο σκέφτηκε κι η Volvo, παρουσιάζοντας το 1997 το C70. Το πανέμορφο δίπορτο ξεχώριζε για τα σμιλεμένα «καπούλια» του και για τη συμμετοχή στο κινηματογραφικό ριμέικ του «Αγίου» (η τελευταία ταινία του Βάλ Κίλμερ, πριν αλλάξει επάγγελμα σε λαϊκατζής από τις ντομάτες που μάζεψε η καριέρα του).
Το μοτέρ ήταν μια πιο εκλεπτυσμένη μορφή του ακατέργαστου 2.3 που έφερε το 850, χαρίζοντας εξαιρετικές επιδόσεις στο μεσαίο GT. Ιδανικό σε Saffron χρώμα.
Volkswagen Passat VR5 Syncro
Από το πιο καλαίσθητο στο πιο ιδιαίτερο αυτοκίνητο της λίστας. Κι ας μην του φαίνεται.
Κάτω από το συνηθισμένο αμάξωμα του Passat 5ης γενιάς, κρύβεται ένα αμάλγαμα μηχανικών μερών που σε κάνει να αρχίζεις την αναζήτηση στα μεταχειρισμένα. Το Β5 ήταν το πρώτο Passat μετά το B2 που μοιράζονταν την πλατφόρμα με το Audi A4 αντί για το Golf, κι αυτό δημιούργησε ορισμένες «παρενέργειες» στη συγκεκριμένη έκδοση. H τετρακίνηση, για παράδειγμα, ήταν αυθεντική Quattro (τρία διαφορικά, το κεντρικό Torsen και «γεια σας») αντί για την ιμιτασιόν προσαρμογή του Haldex. Αυτό με τη σειρά του οδήγησε σε άλλα ζητήματα, όπως την χωροταξία του συνόλου κινητήρα – μετάδοσης.
Ο 1.8 Turbo έμπαινε στο μπροστοκίνητο Passat και η VW ήθελε κάτι ξεχωριστό για το Syncro. Έλα, όμως, που ο 2.9 VR6 της προηγούμενης γενιάς δεν χώραγε να στρίψει στον διαμήκη. H λύση ήρθε δια της αφαιρετικής οδού, όπερ ένας κύλινδρος πήγε για σκραπ και έτσι δημιουργήθηκε ένας από τους πιο ξεχωριστούς κινητήρες της τελευταίας 30ετίας.
Δυστυχώς, η τοποθέτησή του σε μοντέλα – ναφθαλίνη (Bora, Golf IV, Passat) και η χαμηλή του ιπποδύναμη (μόλις 150 άλογα) τον καταδίκασαν σε ταχύρυθμο θάνατο. Αν βρεις ένα, μη διστάσεις πάντως. Body kits υπάρχουν τόσο από την Abt όσο και από τη Oettinger, turbo και compressor kits επίσης. Καλή διάθεση και χρήμα χρειάζεται (κάτι σου είπα τώρα).