Χαμένο διαμάντι: Peugeot 406 Coupe

Σχετικά άρθρα

Εισαγωγή

Πριν ξεκινήσεις να απολαμβάνεις το υπέροχο κείμενο που σου ετοίμασα (πάνω απ’ όλα καλό παιδί και μετριόφρων) scrollαρε μέχρι κάτω για μια σύντομη οφθαλμοθεραπεία και συνεχίζουμε.

Δεν αισθάνεσαι καλύτερα; Σαν να έκανες ένα νοερό ταξίδι σε μέρη ονειρεμένα, υπό τη συνοδεία «road trip rock» μουσικής και ενός αισθαντικού «γουργουρητού» από μια διάταξη V που είναι σε ελεύθερη σχέση με το δεξί σου πόδι;

Αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός του Pininfarina όταν παρουσίαζε την κουπέ εκδοχή του 406, για λογαριασμό της Peugeot, το 1996. Κατάφερε κάτι παραπάνω: να χαρίσει στο κοινό το ομορφότερο αυτοκίνητο της δεκαετίας και ένα από τα σαγηνευτικότερα σχήματα όλων των εποχών. Αυτή είναι η πανέμορφη ιστορία του.

Η «χρυσή εποχή» των κουπέ

Τα δίθυρα σπορ μοντέλα έζησαν τα φοιτητικά τους χρόνια στα 90’s. Σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές είχαν τουλάχιστον από ένα στη γκάμα τους, απευθυνόμενοι σε όσο το δυνατόν περισσότερα βαλάντια. Τί να πρωτοθυμηθείς και να μην βουρκώσεις από νοσταλγία; Alfa Romeo GTV, Opel Tigra και Calibra, Ford Puma και Probe, Mazda RX7, MX3 και ΜΧ6, Mitsubishi Eclipse, FTO και 3000GT, Honda Prelude και Integra, Fiat Coupe, Nissan 100ΝΧ, 180SX και 300ΖΧ, Toyota MR2 και Supra, VW Corrado. Οργασμός επί οργασμού στην κουπέ κοινότητα.

Οι Γάλλοι, αντίθετα, δεν υπήρξαν ποτέ ιδιαίτεροι κοινωνοί της συγκεκριμένης προσέγγισης. Φυσικά τα Alpine ήταν ανέκαθεν δυναμικά (και δηλώνουμε ευτυχείς που επανέρχονται) και ξεχωριστά, αλλά πέραν αυτών η εκπροσώπηση περιοριζόταν στα τυπικά. Ένα Renault Fuego εδώ, ένα Megane Coupe εκεί, Citroen και Peugeot πρακτικά απούσες.

Βέβαια ο «Λέοντας» είχε τον τρόπο να αφήνει το σημάδι του. Μπορεί να μην παρουσίαζε κουπέ συχνά, αλλά όταν το έκανε εντυπώνονταν στη μνήμη. Το 404 θεωρείται κλασικό κομμάτι των 60’s, ενώ το 504 ύψωσε το λάβαρο της Peugeot κατά τη διάρκεια όλης της δεκαετίας του 70 και των αρχών του 80. Τη σκυτάλη θα μπορούσε να έχει πάρει το 405 Coupe που παρουσίασε ο Γάλλος καροσερίστας Heuliez το 1988, αλλά τα κεντρικά στο Παρίσι απέρριψαν την ιδέα.

H γαλλική εταιρία είχε μείνει χωρίς εκπρόσωπο για πάνω από μια δεκαετία, όταν και σταμάτησε η παραγωγή του 504 το 1983 (Το δίθυρο 309 προφανώς και δεν μετράει). Κάτι που αποφάσισε να αλλάξει εντός έδρας το 1996. Και το κατάφερε με φαντασμαγορικό τρόπο.

Η Ferrari των φτωχών. Κυριολεκτικά

Το Σαλόνι του Παρισιού εκείνης της χρονιάς έμεινε στην ιστορία ως κολάζ από καρέ εξαρθρωμένων σιαγόνων. Η αποδοχή της οποίας έτυχε η δημιουργία του Pininfarina ήταν ό,τι πλησιέστερο σε «καθολική», ο Ειδικός Τύπος μέτραγε τις μέρες και τις ώρες για να το οδηγήσει περισσότερο κι από τους προς απόλυση «παλαίουρες», ο ανταγωνισμός είχε μείνει αποχαυνωμένος να «καρφώνει» την καλλίπυγη ύπαρξη. Η σχεδίασή του αποτυπωνόταν πιστά στο εδραιωμένο κλισέ «από μεγαλύτερη κατηγορία». Μια στερεότυπη φράση που ακόμα δεν γνωρίζουμε αν είχε συμπυκνωμένες δόσεις αλήθειας πίσω από τις λέξεις.

Η γραμμή, οι καμπύλες, το σχήμα της ουράς, όλα θύμιζαν τις παρουσίες από μια άλλη εταιρία για την οποία φιλοτεχνούσε αριστουργήματα ο Ιταλός καλλιτέχνης. Αρκετά πιο νότια των Παρισίων και με έμβλημα ένα άλλο υπερήφανο μέλος του ζωικού βασιλείου. Οι φήμες άρχισαν να φουντώνουν και η μη διάψευση θεμελίωνε την απόδειξη του θεωρήματος: το 406 Coupe ήταν ένα σχέδιο που απορρίφθηκε από τη Ferrari.

Σύμφωνα με τον μύθο , ο Pininfarina κατέθεσε την ιδέα του για μια entry-level πρέσβειρα του «Cavallino Rampante», η οποία θα τοποθετούνταν κάτω από την 355. Η διάταξη θα έφερε τον κινητήρα μπροστά και την κίνηση πίσω, με τον χαρακτήρα να προσανατολίζεται περισσότερο στον all around χαρακτήρα παρά στην αιχμηρή προσωπικότητα. Μια μικρογραφία της 456GT, από την οποία θα ερχόταν και ο κινητήρας. Τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του, καθώς η πρόταση αφορούσε V6 και V8 σύνολα βασισμένα στον 5,5 V12 του ιταλικού grand tourer.

To Μαρανέλο δεν ήταν «ζεστό» με την υλοποίηση του project «baby Ferrari» και ο Pininfarina πήγε τα προσχέδια στην Peugeot, προκειμένου να αποδείξει στους Ιταλούς το πόσο επιτυχημένη θα μπορούσε να είναι μια «340 Μodena». Ο ίδιος, ερωτηθείς πολλές φορές για το αληθές της ιστορίας, έχει απαντήσει διπλωματικά:

Συνεργάζομαι με την Peugeot περισσότερα χρόνια από όσα με τη Ferrari. Μπορεί να μην είναι μεγάλος ο αριθμός των αυτοκινήτων, όμως κάθε Peugeot που έχει σχεδιάσει το χέρι και οι συνεργάτες μου ήταν αποκλειστικά για την Γαλλία. Το ίδιο και αυτά που έχουν ταξιδέψει για το Μαρανέλο. Η γραμμή του προφίλ, το ρύγχος, τα πίσω φτερά και η ουρά μπορεί να πει κανείς ότι έχουν DNA Ferrari. Όπως έχουν και DNA Peugeot. Πολύ απλά γιατί και τα δύο έχουν DNA Pininfarina.

Η αλήθεια είναι πως αν φανταστείς το Coupe με τα αναδιπλούμενα φώτα και τη γρίλια της Ferrari εμπρός και τα χαρακτηριστικά διπλά φανάρια πίσω, δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερες μετατροπές στο σχήμα για να το ντύσεις στο «Rosso Corsa» και να το διαθέσεις με τα σήματα της Ferrari. Αν ισχύουν οι φήμες, πάντως, εκείνοι έχασαν. Προς όφελος των Γαλατών.

Τα έκανε (σχεδόν) όλα και συνέφερε

Η σαγήνη του ντιζάιν δεν έμενε ασυνόδευτη όταν έπρεπε να συναντηθεί με την petrolhead οδό. Το ικανότατο σασί του 406 δεν είχε κανένα πρόβλημα να συντονιστεί με τα αυξημένα μετατρόχια και η ανάρτηση προσέδιδε ένα αρχοντικό πάτημα στο πανέμορφο σύνολο. Η εικόνα της Brigitte Bardot να χορεύει βαλς είναι μια αρκούντως ταιριαστή παραβολή. Η δυσκολία για το τέκνο του Pininfarina ήταν ότι είχε να συναγωνιστεί την «αφρόκρεμα» του star system, πολλές φορές στο ίδιο τους το γήπεδο.

Ιδανική επιλογή ήταν ο 3,0-λιτρος V6 των 200 ίππων, που «πάντρευε» επιδόσεις και ήχο. 0-100 χλμ/ώρα σε 7,8” και τελική 230 χλμ/ώρα δεν ήταν καθόλου άσχημα νούμερα. Μόνο που υπήρχαν μοντέλα αρκετά ικανότερα, όχι ακριβότερα και στις περισσότερες των περιπτώσεων γρηγορότερα.

Η Brigitte είχε να κοντράρει στην πασαρέλα την Monica Bellucci (Alfa GTV) και στα courts των «βουνών» την Steffi Graf (BMW 325). Φυσικά ουδέποτε υποκρίθηκε τον b-road killer, όμως ο ανταγωνισμός ήταν πολυπληθής, είχε συνήθως καλύτερες επιδόσεις (τα υπόλοιπα μοτέρ των 2,2 και 2 λίτρων υπήρχαν απλά για να συμπληρώνεται η γκάμα) αφήνοντας την σχεδίαση να λειτουργεί ως Σειρήνα του Οδυσσέα στα αυτιά του αγοραστικού κοινού.

Γεγονός είναι πως αρκετοί – με τα δεδομένα της κατηγορίας – υπέκυψαν στο αποπλανητικό τραγούδι, κυρίως του V6. Μεταξύ 1997 και 2004 που έπαιρνε «french breakfast» με την αγορά, πουλήθηκαν κοντά στις 108.000 μονάδες. Η Peugeot προσπάθησε να αμαυρώσει την μνήμη του με το facelift του 2003, όταν τοποθέτησε τον προφυλακτήρα – «χασμουρητό» που φόραγαν όλα τα μοντέλα της. Το αρχικό σχέδιο, ωστόσο, ήταν χαρακτηριστικό δείγμα πηγαίας ομορφιάς για να καταστραφεί από μια αποτυχημένη εγχείρηση.

Σήμερα μπορεί να βρει κανείς ένα καλοδιατηρημένο 3λιτρο γύρω στις 7.000 ευρώ. Αν η ευτυχία του να αντικρύζεις αυτή τη σιλουέτα κάθε πρωί αρκεί, υπάρχουν αρκετά 2λιτρα κάτω από τις 4.000, ακόμα και τις 3.000 ευρώ. Με έναν προϋπολογισμό της τάξης των 5 χιλιάδων, μπορείς να αγοράσεις κάποιο από αυτά και να προβείς σε μεταμόσχευση καρδιάς από 306 GTi ή Xsara VTS. Οξύμωρο; Σπίλωση; Καθόλου. Τα γυμναστήρια για αυτό υπάρχουν. Για να τα επισκέπτονται (και οι) καλλονές που θέλουν να τονώσουν τον δυναμισμό τους. Εξάλλου, κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε καν η Brigitte.

#trending

#trending

Αξίζει να δεις
Featured

Περισσότερα νέα

Δες την Michele Mouton να αντιδρά στη νίκη της στο Rally Ακρόπολις

Η Michele Mouton είναι η πιο επιτυχημένη γυναίκα που συμμετείχε ποτέ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι και φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον πρώτο της...

Tέλος παραγωγής για τη Ferrari Roma

Πριν ένα χρόνο η Ferrari αποκάλυψε την ανοιχτή έκδοση του ομορφότερου μοντέλου της γκάμα της, τη Roma Spider, οι παραδόσεις της οποίας ξεκίνησαν το...
Autoblog.gr