Όλα είναι πολύ σχετικά όταν κινείσαι με 1.600+ km/h. Αυτό που θεωρώ εγώ και εσύ “απολύτως επίπεδο”, για την ομάδα του Bloodhound SSC και τους συνεργάτες της κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι. Και πώς να βρεις μία απολύτως επίπεδη επιφάνεια με μήκος που φτάνει τα 20 χιλιόμετρα και πλάτος που δεν πρέπει να είναι μικρότερο από 500 μέτρα; Ο άνθρωπος που θα πιλοτάρει το Bloodhound SSC σε αυτή την τρομερά ενδιαφέρουσα προσπάθεια, ο Andy Green, μας εξηγεί το πώς η ομάδα κατέληξε στο Hakskeen Pan, μία αποξηραμένη λίμνη που πλημμυρίζει κάθε χρόνο.
Περιττό να αναφέρω ότι υπάρχουν προβλήματα. Πρώτον, η καμπυλότητα της γης που φυσικά ακολουθεί η επιφάνεια της λίμνης αλλά και η μικρές μεταβολές στην βαρύτητα κατά μήκος της επιφάνειας. Έπειτα, υπάρχει το “θεματάκι” της ανώμαλης επιφάνειας που προκαλείται τόσο από τις καταρρακτώδεις βροχές του καλοκαιριού, όσο και από το γεγονός ότι οι ντόπιοι χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο κομμάτι γης ως συντόμευση. Τέλος, η ομάδα έπρεπε να ανησυχεί και για τις πέτρες που έχουν μαζευτεί εκεί τα τελευταία… ξέρω γω… χιλιάδες χρόνια!
Ας ξεκινήσουμε από το τέλος. Οι πέτρες αφαιρέθηκαν με το χέρι από την Northern Cape ομάδα. Περίπου 16.000 πέτρες. Αφαιρέθηκαν. Με το χέρι. Πόσο ανώμαλη είναι όμως η επιφάνεια; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, ξεκίνησε μία από τις πιο ακριβείς μελέτες φυσικής επιφάνειας στον κόσμο. Η ομάδα του Gavin Lloyd, έπρεπε να σαρώσει μία επιφάνεια μήκους 20 χιλιομέτρων και πλάτους 500 μέτρων και να μετρήσει την διαφορά στο ύψος κάθε τετραγωνικού μέτρου με ακρίβεια 10 χιλιοστών ή λιγότερο. Αυτό είναι περίπου 10 εκατομμύρια σημεία μέτρησης… Μόνο για την κύρια επιφάνεια! Η ομάδα χρησιμοποίησε τεχνολογία laser. Τα πρώτα 3 χιλιόμετρα αγνοήθηκαν γιατί είναι πάρα πολύ ομαλά. Το τελευταίο χιλιόμετρο επίσης αγνοήθηκε γιατί το Bloodhound θα πηγαίνει αργά σε εκείνο το σημείο. Αυτό σημαίνει ότι απέμεινε μία επιφάνεια μήκους 16 χιλιομέτρων και πλάτους 500 μέτρων. Σύνολο, 8 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα.
Θεωρητικά, είναι εύκολο. Βάζεις ένα laser στην οροφή ενός οχήματος και ξεκινάς τα πάνω κάτω. Οι μετρήσεις μεταφράζονται σε έναν τρισδιάστατο χάρτη και είσαι έτοιμος! Χαχαχαχα. Καλό! Πρέπει να βρεις τρόπο να αντισταθμίσεις ανακρίβειες εξαιτίας της κίνησης του οχήματος στην επιφάνεια αλλά και να βρεις τρόπο να γνωρίζεις με ακρίβεια 10 χιλιοστών το πού βρίσκεται το όχημα ανά πάσα στιγμή. Η λύση που βρήκε η ομάδα, είναι να βρει 290 σημεία αναφοράς κατά το μήκος της διαδρομής ώστε ο χάρτης που θα δημιουργηθεί από τις μετρήσεις του laser να ταυτίζεται με αυτά τα γνωστά σημεία. Το άλλο πρόβλημα, είναι η σκόνη που σηκώνουν οι τροχοί του οχήματος στην έρημο. Σκόνη που εμποδίζει τη λειτουργία του laser. Δεν θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω το πώς το κατάφεραν –γιατί θα αποτύχω παταγωδώς- αλλά η ουσία είναι ότι και αυτή η σκόπελος παρακάμφθηκε. Το τελευταίο “θέμα”, είναι αυτό του εντοπισμού των διαφόρων επιφανειών στην διαδρομή. Ευτυχώς, αυτό δεν είναι πρόβλημα για το Bloodhound γιατί μιλάμε για ένα υπερηχητικό όχημα 7 τόνων. Αλλά είναι πρόβλημα για το τι “βλέπει” το laser ανά πάσα στιγμή. Για να λυθεί και αυτό το πρόβλημα, η ομάδα σκάναρε κάθε τετραγωνικό μέτρο σε 500+ διαφορετικά σημεία. Αυτό σημαίνει περίπου 4 δισεκατομμύρια σημεία!!!
Από εδώ και πέρα και χάρη στην δουλειά της ομάδας του Gavin Lloyd, υπάρχουν καλά νέα… Κατά το μήκος της διαδρομής των 16 χιλιομέτρων, τα μεγαλύτερα “σαμαράκια” και οι μεγαλύτερες “λακκούβες” δεν έχουν διαφορά μεγαλύτερη των 50 χιλιοστών από τον μέσο όρο. Δεύτερον, το Hakskeen Pan, είναι αρκούντως επίπεδο. Το νότιο άκρο, είναι μόλις 300 χιλιοστά χαμηλότερα από το βόρειο. Ελάχιστη κλίση. Οι μετρήσεις όμως επιφύλασσαν μία έκπληξη.
Στο 9 χιλιόμετρο, εκεί όπου ξεκινά το “μίλι μέτρησης” που σημαίνει ότι το Bloodhound θα ταξιδεύει με 1.600+ km/h, υπάρχει ένα σκαλοπάτι. Σε απόσταση 180 μέτρων, υπάρχει διαφορά 80 χιλιοστών. Κλίση 0.026 μοιρών. Ελάχιστο θα μου πεις… όλα είναι σχετικά όμως! Όταν ταξιδεύεις με 450 m/s, αυτά τα 180 μέτρα τα διανύεις σε 0.4 δευτερόλεπτα. Έπρεπε να ερευνηθεί το αν η ανάρτηση θα άντεχε τις δυνάμεις… Τα μοντέλα που δημιουργήθηκαν, έδειχναν ότι η μέγιστη επιτάχυνση που προκαλεί εκείνο το σκαλοπάτι, δεν ξεπερνά τα 0.5 G. Όταν συνυπολογίσεις τη λειτουργία της ανάρτησης, η επιτάχυνση πέφτει κάτω από τα 0.25 G και η ανάρτηση αντέχει έως και 4 G. Οπότε δεν υπάρχει θέμα.
Η ομάδα ακόμα εξετάζει τα δεδομένα και περιττό να αναφέρω ότι κάθε βοήθεια είναι καλοδεχούμενη. Οπότε αν έχεις παρελθόν σε suspension modeling ή είσαι φοιτητής που ψάχνει ένα project, τότε μπορείς να επικοινωνήσεις με την ομάδα στα στοιχεία που θα βρεις στην ιστοσελίδα τους και να βοηθήσεις. Εγώ απλά έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό…