Στις 29 Ιουλίου 1995, 46 αγωνιστικά βρίσκονταν στη γραμμή εκκίνησης των θρυλικών 24 Ωρών του Spa. Ανάμεσά τους, ένα αυτοκίνητο της Peugeot Talbot Βελγίου που συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, ένα αυτοκίνητο που μάλλον δεν περίμενες ποτέ να δεις σε έναν αγώνα αντοχής και ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα, σαν την “Κόκκινη Γουρούνα” της AMG, 24 χρόνια πριν, πάλι στην πίστα που είναι χωμένη στο δάσος των Αρδενών.
Ρε Peugeot, μα με το 806;;;
Πες ότι είσαι η Peugeot, θέλεις να κατέβεις στον αγώνα αντοχής και θέλεις να πας σε μια “safe” επιλογή. Στην αγωνιστική σου γκάμα, υπάρχουν τα 306 Group A και το 405 Supertouring, αγωνιζόμενα στο γαλλικό πρωτάθλημα ράλι και σποραδικά στο WRC και στα πρωταθλήματα Τουρισμού ανά την Ευρώπη αντίστοιχα. Σωστά; Εμ, μάλλον όχι, καθώς το αγωνιστικό τμήμα της γαλλικής εταιρείας στο Βέλγιο τόλμησε να κάνει τη διαφορά και ανέθεσε στην Kronos Racing την προετοιμασία και εξέλιξη ενός αγωνιστικού MPV, που η πολιτική του έκδοση είχε παγκόσμιο ντεμπούτο ένα χρόνο πριν.
Τα “Eurovans”, όπως ονομάστηκαν απ΄τον ειδικό τύπο, ήταν η σύμπραξη Citroen, Peugeot, FIAT και Lancia για την δημιουργία μιας “οικογένειας” MPV που από κοινού θα παράγονταν στο εργοστάσιο Sevel Nord στη Γαλλία. Τα Citroen Evasion, Peugeot 806, FIAT Ulysee και Lancia Zeta ήταν στην ουσία το ίδιο MPV, μηχανικά μοιράζονταν τους ίδιους κινητήρες, με τις μόνες διακριτές αλλαγές να εντοπίζονται στην εμφάνιση των τεσσάρων μοντέλων.
Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό 806, τα δύό προαναφερθέντα αγωνιστικά της Peugeot “δάνεισαν” από κάτι για να προετοιμαστεί καταλλήλως το MPV για τις απαιτητικές 24 Ώρες. Ο κινητήρας των 2.000 κ.εκ. ήταν μια “μίξη” 306 και 405, αφού, το μπλοκ προερχόταν από το 306 Group A και η κυλινδροκεφαλή απ΄το 405 Supertouring, καθώς και η ανάρτηση και το 6αρι κιβώτιο ταχυτήτων. Η ισχύς του κινητήρα ανερχόταν στους 260 ίππους, διόλου άσχημα για την εποχή.
Ωστόσο, υπήρξε έντονη κριτική από τον Τύπο λίγο πριν τον αγώνα και το 806 έφτασε μια ανάσα από τον αποκλεισμό από τα δοκιμαστικά και κατ’επέκταση από τον αγώνα. Η κριτική αυτή αφορούσε κυρίως το υψηλό κέντρο βάρους του 806, γεγονός που θα το έκανε αρκετά επικίνδυνο για τις απαιτήσεις του αγώνα. Η RACB, η ομοσπονδία μηχανοκίνητου αθλητισμού του Βελγίου, επέτρεψε τελικώς τη συμμετοχή του στις 24 Ώρες του Spa, αφού εκπλήρωνε όλες τις προδιαγραφές της Procar (Βέλγικο Πρωτάθλημα Τουρισμού) Division 2. ‘Ετσι, το πράσινο φως δόθηκε και η “τολμηρή” τριάδα οδηγών που θα έφερνε σε πέρας το δύσκολο έργο αποτελούταν από τους Βέλγους Eric Bachelar, Philip Verellen και Pascal Witmeur.
Oι”Galacticos” των Πρωταθλημάτων Τουρισμού στο Spa
Κάποτε, ο Αlain Prost είχε περιγράψει την πίστα του Spa ως “την καλύτερη πίστα στον κόσμο”, γνώμη με την οποία είχαν συμφωνήσει οι περισσότεροι κορυφαίοι οδηγοί .Σε έναν τόσο σημαντικό και κλασικό αγώνα πια, με μια ιστορία από το 1924, δε θα μπορούσαν να λείπουν όλα τα μεγάλα ονόματα των Πρωταθλημάτων Τουρισμού (κι όχι μόνο). Joachim Winkellhock, πρωταθλητής του 1993 στο BTCC και μεγάλο όνομα στο DTM, Steve Soper, νικητής στο Spa το 1992 κυριολεκτικά στο νήμα, Jörg Müller, Antonio Albacete, o “οδοστρωτήρας” Roberto Ravaglia (και τέσσερις φορές νικητής στις 24 Ώρες του Spa), Eric Helary, Volker Stycek (ο πρώτος πρωταθλητής του DTM) ήταν μερικά από τα σπουδαία ονόματα που έδωσαν το “παρών”, αλλά κι ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, Nelson Piquet, επέστρεψε το 1995, ύστερα από την τέταρτη θέση στο Spa ένα χρόνο πριν.
Μια αρμάδα των BMW 320i, Opel Vectra, Audi 80 Quattro, Honda Accord συγκαταλέγονταν στην κορυφαία κατηγορία του αγώνα, αυτής της Group 1 – Supertouring 2000 (10 αυτοκίνητα), ενώ το Group 2 αποτελούταν από 20 αυτοκίνητα από το Βέλγικο Πρωτάθλημα Τουρισμού, ανάμεσά τους και το ιδιαίτερο Peugeot 806. Group 3 – Touring 2500 & 2000, Group 4 – Series 2500 & 2000 συμπλήρωναν τη λίστα των συμμετεχόντων και ένα σεντάν Peugeot 306 TD ήταν κυριολεκτικά μια κατηγορία μόνο του, αφού θα αγωνιζόταν στην κατηγορία EcoTech Challenge.
Η προσπάθεια και η συμμετοχή μετράνε
Η τριάδα των Βέλγων οδηγών έγραψε τον τρίτο καλύτερο χρόνο στην κατηγορία του και 12ο γενικής και με το ¨καλημέρα” έδειξε ότι κάτι καλό θα μπορούσε να καταφέρει στον αγώνα. Παρολ’ αυτά, τα προβλήματα δεν έλειψαν και στην πρώτη ώρα, το πλήρωμα αναγκάστηκε να ξοδέψει πολύ χρόνο στα pits εξαιτίας προβλημάτων στα φρένα και στην αντλία λαδιού. Προς στιγμήν, φάνηκε το 806 να συνεχίζει ακάθεκτο, αλλά, επειδή “ενός κακού, μύρια έπονται”, οι βάσεις του κινητήρα, καθώς και το διαφορικό είχαν τα δικά τους θεματάκια, προτού ο κινητήρας παραδώσει πνεύμα πριν συμπληρωθούν 10 ώρες αγώνα.
Μετά από 24 ώρες, οι Peter Kox/Steve Soper /Joachim Winkelhock ανεδείχθησαν νικητές με την BMW 320i, δεύτεροι, 9 γύρους πίσω από τους νικητές τερμάτισαν οι Nelson Piquet /Marc Duez/Roberto Ravaglia με BMW 320i και το βάθρο των νικητών συμπλήρωσαν οι Didier de Radigues/Patrick Snijers/Philippe Favre με Honda Accord.
Mπορεί η τρελή και ασυμβίβαστη προσπάθεια να μην απέδωσε καρπούς με έναν τερματισμό σε έναν τόσο θρυλικό αγώνα, αλλά οι αγώνες πρέπει να είναι ένα ευρύ πεδίο δοκιμών και πειραματισμών. Στην τελική, το “projct Peugeot 806 Procar” ήταν μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική, γρήγορη, αλλά όχι αξιόπιστη, όπως αποδείχθηκε.
https://www.youtube.com/playlist?list=PLPVnwU6Hy4HN0-sK2kIJo737Umx120lBO