Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία ανάλυση αγώνα, αλλά υπόσχομαι ότι τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά φέτος. Αυτό “προστάζει” η σεζόν που μόλις έχει ξεκινήσει, και αναμένεται να είναι διαφορετική από την περσινή, όταν η Red Bull Racing και ο Sebastian Vettel κατέκτησαν με πολύ μεγάλη άνεση τους δύο παγκόσμιους τίτλους, για τέταρτη συνεχόμενη φορά. Ίσως να προσθέσουν ακόμα δύο τρόπαια Πρωταθλητών στη συλλογή τους, αλλά αυτό, αν γίνει, δε νομίζω ότι θα γίνει με την χαρακτηριστική περσινή ευκολία, όπου η RB9 ήταν ένα φανταστικό μονοθέσιο στο δεύτερο μισό τής σεζόν, και φυσικά με διαφορά το ταχύτερο από τα υπόλοιπα.
Φτάνοντας στην Αυστραλία
Οι ομάδες μπήκαν στα αεροπλάνα για την Αυστραλία με τη Mercedes να βρίσκεται πιο μπροστά απ’ όλους στο μυαλό των περισσότερων οπαδών, καθώς οι δοκιμές μάς είχαν δείξει ότι η W05 είναι ένα αξιόπιστο μονοθέσιο με πολύ καλή ταχύτητα. Φυσικά, υπήρχαν άγνωστοι παράγοντες για το πρώτο Grand Prix τής χρονιάς: πού είναι η Red Bull; Εντάξει, ξέραμε ότι έχει προβλήματα, αλλά δύσκολα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ένα μονοθέσιο των Πρωταθλητών δε θα είναι γρήγορο· μπορεί όχι ταχύτερο, αλλά θα ήταν τουλάχιστον ανταγωνιστικό. Η αυστριακή ομάδα αντιμετώπισε μερικά σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας στις χειμερινές δοκιμές, τα οποία επηρέασαν σίγουρα τη συνολική απόδοση του μονοθεσίου, όμως ο τρόπος λειτουργίας, η νοοτροπία και τα μυαλά που βρίσκονται στο Milton Keynes έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα και να είναι σχεδόν πάντα -από το μέσον τού 2009- μια άκρως υπολογίσιμη δύναμη.
Στις 12 μέρες των χειμερινών δοκιμών, καλά στοιχεία έδειξε και η Ferrari: η F14 T δεν είχε σοβαρά προβλήματα με την αξιοπιστία των μηχανικών συστημάτων, αλλά η πραγματική απόδοση της βρισκόταν στον σκοτάδι, αν και διαβάζαμε πως μπορεί και να την έκρυβε επίτηδες, καθώς ήθελε να τη βγάλει όλη στην Αυστραλία, δηλαδή θα ήταν πολύ πιο γρήγορη όταν έπρεπε. Οι οπαδοί τής Scuderia -και όχι μόνο- περίμεναν να το δουν αυτό στην πίστα, διότι έχουν χορτάσει από αντίστοιχες φήμες τα τελευταία 4 χρόνια. Σε παρόμοια κατάσταση και η McLaren: η MP4-29 έδειξε στις χειμερινές δοκιμές να είναι ένα καλύτερο μονοθέσιο από την MP4-28, όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά και ο Jenson Button σε σχετική ερώτηση, αλλά έπρεπε να περιμένουμε μέχρι να δούμε πόσο γρήγορο είναι το βρετανικό μονοθέσιο.
Η πιο θετική έκπληξη του χειμώνα ήταν η Williams: η FW36 είχε στην πλάτη της τον Mercedes-Benz PU106A Hybrid -τον καλύτερο κινητήρα μέχρι στιγμής-, παρουσιάζοντας εξαιρετική αξιοπιστία, ενώ η Pat Symonds και οι υπόλοιποι τεχνικοί είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά πάνω στο νέο μονοθέσιο. Η προετοιμασία τους για το πρώτο Grand Prix ήταν άψογη, και πολλοί πιστεύαμε ότι η Williams θα είναι μια τελείως διαφορετική ομάδα φέτος. Το ίδιο πιστεύαμε και για τη Lotus, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα ήταν αντίθετα: η E22 έκανε τα λιγότερα χιλιόμετρα, και μάλιστα μέσα από πολλά προβλήματα. Ο Pastor Maldonado πίστευε ότι όλα είναι καλά, και ο Gerard Lopez υποστήριζε ότι η ομάδα του είναι ίσως καλύτερη και από τη Red Bull, δηλώσεις που μόνο ειρωνικά σχόλια προκαλούσαν.
Από τις υπόλοιπες ομάδες, η Force India, έχοντας τον turbo V6 από τη Mercedes-Benz, έδειξε καλά στοιχεία, και ίσως ν’ αποτελούσε πονοκέφαλο σε μερικά σημεία μέσα στη χρονιά ακόμα και για τις μεγάλες θεωρητικά ομάδες, ιδίως με τον Nico Hulkenberg στο τιμόνι. Η Toro Rosso, με τον Renault Energy F1-2014 στην πλάτη της STR9, δεν έμοιαζε φαβορί για το μέσον του grid, κάτι που ίσχυε και για τη Sauber, η οποία δεν έχει πλέον τον “Hulk” πίσω από το τιμόνι, μία απώλεια που δεν μπορεί να καλύψει εξ ολοκλήρου ο Adrian Sutil. Όσον αφορά τις Marussia και Caterham, είναι οι γνωστές δύο τελευταίες ομάδες στο grid, και τίποτα δεν έδειξε πως αυτό θ’ αλλάξει φέτος: η ρωσική ομάδα πήγε στο Albert Park με τα μισά χιλιόμετρα σε σχέση με την Caterham, αλλά ο γαλλικός κινητήρας στο πράσινο μονοθέσιο ίσως να έδινε ένα προβάδισμα στους Ρώσους.
Στην Αυστραλία
Επειδή κάνουμε ανάλυση αγώνα, θα κάνουμε μόνο μια μικρή αναφορά στα όσα έγιναν πριν από την Κυριακή: η Mercedes έδειξε πάρα πολύ δυνατή την Παρασκευή και το Σάββατο, αν και ξεκίνησε το Grand Prix με πρόβλημα αξιοπιστίας στην W05 τού Hamilton, το πρώτο για φέτος. Η Red Bull έδειξε πολύ βελτιωμένη σε σχέση με τις δοκιμές, καταφέρνοντας να κάνει πολλούς γύρους, και μάλιστα έχοντας καλή απόδοση όπως μαρτυρούσε και η δεύτερη θέση του Daniel Ricciardo στις κατατακτήριες. Ανεβασμένη και η McLaren, σε αντίθεση με τη Ferrari που δεν έδειξε να πείθει, παρόλο που ο Alonso έγραψε τον καλύτερο χρόνο στο FP1. Η βροχή στις κατατακτήριες δε μας βοήθησε να κατανοήσουμε πολλά για την ταχύτητα των μονοθεσίων στον έναν γύρο, και όλοι περιμέναμε τον πρώτο αγώνα για να πάρουμε μία καλή πρώτη γεύση για τη δυναμικότητα των νέων μονοθεσίων.
Δε σου κρύβω το προφανές: το μέγεθος του άρθρου θα είναι μεγάλο (εντάξει, τεράστιο!), κι γι’ αυτό θα χωριστεί σε μικρότερα μέρη, τα οποία θα περιέχουν την ανάλυση για την κάθε ομάδα και οδηγό. Η αρχή θα γίνεται με την ομάδα του νικητή, και θα συνεχίζω βάσει αποτελέσματος στον αγώνα. Η ανάλυση για την κάθε ομάδα θα περιλαμβάνει και τον δεύτερο οδηγό της στον αγώνα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του. Ίσως να σε μπέρδεψα λίγο, αλλά θα καταλάβεις στην πράξη τι ακριβώς εννοώ, καθώς ξεκινά το κύριο μέρος του άρθρου.
Mercedes AMG
Δίχως καμία αμφιβολία, η Mercedes είχε το ταχύτερο μονοθέσιο στο πρώτο Grand Prix. Ωστόσο, στον τομέα τής αξιοπιστίας δεν τα πήγε καλά, όσον αφορά την W05 τού Hamilton: ο Βρετανός δεν έκανε χιλιόμετρα στο FP1, ύστερα από ένα πρόβλημα στον αισθητήρα λαδιού. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν ότι ο 29χρονος δέχτηκε ακόμα ένα χτύπημα, αυτή τη φορά την Κυριακή, όταν παρουσιάστηκε πρόβλημα στον turbo V6 κινητήρα (ρέταρε ένας από τους 6 κυλίνδρους), το οποίο τον οδήγησε σ’ εγκατάλειψη, παρόλο που είχε ξεκινήσει από την pole position και ήθελε να κάνει το “1-2” με τον Rosberg, για να επιβεβαιώσουν ότι η γερμανική ομάδα δεν είχε πραγματικά αντίπαλο στη Μελβούρνη.
Nico Rosberg
Αυτό το έκανε μόνος του ο Nico Rosberg, και η ανάλυση για τη Mercedes θ’ αφορά μόνο τον Γερμανό: δεν μπορούμε ν’ αναλύσουμε ούτε τους 3 γύρους τού Lewis Hamilton, αφού είχε πρόβλημα ήδη από τον γύρο σχηματισμού, όπως τόνισε ο Paddy Lowe, Τεχνικός Διευθυντής τής ομάδας. Ο Rosberg, λοιπόν, έκανε μια έξοχη εκκίνηση, περνώντας μέσα σε μερικά μέτρα στην πρώτη θέση, την οποία κράτησε μέχρι το τέλος, δίχως ν’ απειληθεί από κανέναν. Στο τέλος τού πρώτου γύρου, η διαφορά του από τον Ricciardo ήταν 1.5 δευτερόλεπτο, ωστόσο μειώθηκε στα 1.3 δευτερόλεπτα στον δεύτερο γύρο, κάτι που μ’ έκανε να σκεφτώ αν η W05 είχε τα ίδια προβλήματα στον ρυθμό αγώνα με την W04. Ο Rosberg, όμως, μου “διέλυσε” αμέσως αυτή τη σκέψη: πήρε σχεδόν 6 δέκατα στον 3ο γύρο από τον Αυστραλό, 1 δευτερόλεπτα στον 4ο γύρο και 1.2 δευτερόλεπτα στον 5ο γύρο!
Η συνέχεια δεν ήταν καθόλου δύσκολη: ήλεγχε τον ρυθμό του, κάνοντας παράλληλα οικονομία καυσίμου, ενώ υπήρχαν στιγμές που, όταν αποφάσιζε να πιέσει, έδειχνε την πραγματική ταχύτητα της W05, καθώς πήρε άλλα 1.2 δευτερόλεπτα στον 10ο γύρο, ανεβάζοντας τη διαφορά στα 7.7 δευτερόλεπτα, μέχρι να βγει το Αυτοκίνητο Ασφαλείας, στον 12ο γύρο. Φυσικά, μπήκε αμέσως στα pits και βγήκε ξανά στην 1η θέση. Βάσει της απόδοσης στο πρώτο stint, δεν είχαμε αμφιβολίες για το αν θα καταφέρει ν’ ανοίξει τη διαφορά. Ακριβώς αυτό έγινε: κράτησε σταθερή τη διαφορά στον 17 γύρο (2.3 δευτερόλεπτα), ώσπου πάτησε γκάζι στον 18ο γύρο (3.0 δευτερόλεπτα), αλλά αυτό που μ’ έκανε να κοιτάξω και να ξανακοιτάξω τα χρονόμετρα ήταν ο 19ος γύρος, όταν και σημείωσε τον ταχύτερο γύρο. Ο χρόνος του ήταν 1:32.478, με τον Ricciardo να είναι ο ταχύτερος από τους υπόλοιπους οδηγούς στον 19ο γύρο, αλλά με 1:33.969 δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι στον Rosberg. Μιλάμε για 1.5 δευτερόλεπτο σε έναν γύρο, ανάμεσα στους δύο πρώτους οδηγούς. Ο χρόνος του Ricciardo ήταν παραπλήσιος με τον χρόνο στον 18ο γύρο (1:33.884), και αυτό μαζί με το γεγονός ότι ήταν ο ταχύτερος από τους υπόλοιπους με κάνει να πιστεύω ότι ο Αυστραλός πιέζει πολύ το μονοθέσιό του, δηλαδή δεν είχε επιλέξει πρόγραμμα μεγάλης εξοικονόμησης καυσίμου.
Οι υπόλοιποι γύροι τού Rosberg δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: το δεύτερο stint του με τα μαλακά ελαστικά κράτησε ουσιαστικά 23 γύρους (16ος μέχρι και τον 38ο γύρο), και είχε επιλέξει το “Cruise Control” ή “Safe Mode” ή όπως αλλιώς θέλεις να το πεις. Υπήρχαν στιγμές που ήθελε να πιέσει το μονοθέσιό του, και σε αρκετούς γύρους “έριχνε” πάνω από 1 δευτερόλεπτο στο δεύτερο group οδηγών πίσω του, γιατί είχε καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να χάσει τη νίκη αν δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα αξιοπιστίας. Έβαλε τη μέση γόμα στον 38ο γύρο, μετά από τους πρώτους, αν και μπορούσε να κάνει κι άλλους γύρους με τα μαλακά, ωστόσο με τη διαφορά να είναι στα 18 δευτερόλεπτα, έχεις την πολυτέλεια να είσαι πολύ πιο άνετος ακόμα και στην στρατηγική. Μέχρι το τέλος, τα μοναδικά μονοθέσια που προσπερνούσε ήταν αυτά που βρισκόταν έναν ή περισσότερους γύρους πίσω του, και τελικά είδε την καρώ σημαία 24.5 δευτερόλεπτα πιο γρήγορα από τον Ricciardo.
McLaren
Ο οδηγός που τερμάτισε πίσω από τον Rosberg ήταν ο Daniel Ricciardo, και θα έπρεπε να συνεχίσω την ανάλυση με τον οδηγό τής Red Bull, όμως η ακύρωσή του από τον αγώνα δίνει τη δεύτερη θέση στον Kevin Magnussen, έτσι η McLaren είναι η επόμενη ομάδα που θ’ αναλυθεί, έχοντας δύο οδηγούς στο βάθρο, τους Magnussen και Button. Φυσικά, θα ξεκινήσω από τον νεαρό Δανό που έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς, ξεκινώντας τον αγώνα από την 4η θέση, όταν ο team-mate του δεν κατάφερε να περάσει στο Q3 των κατατακτήριων.
Kevin Magnussen
Αρχίζοντας από την εκκίνησή του, ξεκίνησε πολύ καλά, ωστόσο ένα μεγάλο γλίστρημα από τη τεράστια ροπή παραλίγο να τον βγάλει εκτός πίστας, όμως κατάφερε να ισιώσει την MP4-29 και να διατηρήσει την 4η θέση του, βρισκόμενος πίσω από τον Hamilton, που βρέθηκε στην 3η θέση. Ο οδηγός τής McLaren έκανε αντίστοιχο ξεκίνημα στη Formula 1 με αυτό τού Hamilton, πριν από 7 χρόνια, ο οποίος δεν είχε φοβηθεί τα μεγάλα ονόματα, όπως έκανε και ο Magnussen. Το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν να πάει όσο πιο ψηλά μπορούσε, και αφού ήταν ο Hamilton μπροστά του, έπρεπε να τον προσπεράσει, κάτι που έκανε με ιδιαίτερη ευκολία στο δεύτερο sector τής πίστας, δίχως να γνωρίζουμε σ’ εκείνο το σημείο ότι ο Hamilton έτρεχε ουσιαστικά με 5 κυλίνδρους. Βρισκόμενος ήδη στο βάθρο, είχε βάλει στόχο τον Ricciardo, που ήταν δεύτερος, αλλά, παρόλο που μείωσε τη διαφορά στον 2ο γύρο, έχανε σταθερά έδαφος στους επόμενους, ακόμα και πάνω από 1 δευτερόλεπτο σε μερικούς γύρους.
Το πρώτο pit stop ήρθε στον 12ο γύρο (βάζοντας ξανά τη μαλακή γόμα), με το Αυτοκίνητο Ασφαλείας στην πίστα, και μέσα σε 11 γύρους (από τον 16ο μέχρι και τον 26ο) η διαφορά διαμορφώθηκε στα 4.1 δευτερόλεπτα, με τη μεγαλύτερη διαφορά από τον Ricciardo να είναι τα 8 δευτερόλεπτα, στους γύρους 29, 30 και 31. Ο Δανός έκανε αρκετά μεγάλη εξοικονόμηση καυσίμου στο δεύτερο stint, που ολοκληρώθηκε στον 37ο γύρο, έναν γύρο αργότερα από στιγμή που μπήκε ο Ricciardo στα pits, για να βάλει τη μέση γόμα, όταν η διαφορά τους ήταν στα 5.9 δευτερόλεπτα και ο Αυστραλός ήταν αρκετά σίγουρος πως κρατούσε τη δεύτερη θέση από τον rookie.
Στον 38ο γύρο, το χρονόμετρο έδειξε πως η μεταξύ τους διαφορά είχε πέσει στα 2.3 δευτερόλεπτα, και πως θα είχαμε μάχη για τη δεύτερη θέση στο βάθρο. Στον 39ο γύρο, η διαφορά έγινε 1.1 δευτερόλεπτα, κάτι για το οποίο έχει “ευθύνη” και ο Max Chilton που δέχτηκε γύρο και από τους δύο. Μετά από τον 40ο γύρο, ο 21χρονος πίεζε πολύ και μπήκε σε ζώνη DRS, γνωρίζοντας πως κάνει λιγότερη εξοικονόμηση καυσίμου από τον Ricciardo. Η μεταξύ τους διαφορά ήταν στο 1 δευτερόλεπτο μέχρι τον 52ο γύρο, ώσπου ο οδηγός τής Red Bull άκουσε από τον Simon Rennie, τον μηχανικό του, ότι μπορούσε να πιέσει την RB10, έτσι ο Magnussen δεν κατάφερε να πάρει τη δεύτερη θέση, αν και αυτό έγινε μετά το τέλος τού αγώνα.
Jenson Button
Σειρά έχει, βάσει αποτελέσματος, ο Jenson Button, που τερμάτισε τέταρτος τον αγώνα, αλλά είναι ουσιαστικά σαν να έχει ανέβει στο βάθρο, λόγω τού αποκλεισμού τού Ricciardo. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής τού 2009 δεν είχε καλή απόδοση στις κατατακτήριες, εκτός Q3. Τελικά, ξεκίνησε από την 10η θέση, μετά από ποινή 5 θέσεων στον Bottas για αλλαγή κιβωτίου. Ο Βρετανός δεν ξεκίνησε όσο καλά θα ήθελε, χάνοντας τη θέση του στον πρώτο γύρο από τον Bottas, αλλά μπήκε στην 10άδα μετά από τον 4ο γύρο, ύστερα από την εγκατάλειψη του Hamilton. Στον 10ο γύρο, από την επαφή τού Bottas με τον τοίχο, κέρδισε άλλη μία θέση, ανεβαίνοντας 9ος, αλλά παρέμενε κολλημένος πίσω από τον Kvyat.
Με το που άκουσε ότι το Αυτοκίνητο Ασφαλείας βγαίνει στην πίστα, πρόλαβε την τελευταία στιγμή και μπήκε στα pits, στον 11ο γύρο, για να βάλει τη μαλακή γόμα. Στον 16ο γύρο, μόλις είχαμε ξανά αγώνα, και μετά από τα pit stops, όχι μόνο απαλλάχθηκε από τον Kvyat, αλλά ήταν πίσω από τον Alonso, στην 6η θέση. Στις θέσεις 4, 5 και 6 ήταν οι Hulkenberg, Alonso και Button, και αυτό το “τρενάκι” έμεινε για πάνω από 15 γύρους έτσι, με τις διαφορές μεταξύ τους να είναι πολύ μικρές. Στον 32ο γύρο, η McLaren τράβηξε τον 34χρονο στα pits, για να βάλει τη μέση γόμα. Ο “Hulk” μπήκε στον επόμενο μέσα και ο 34ος γύρος τούς βρήκε με τον Button μπροστά. Ο Alonso έκανε τη δική του αλλαγή στον 35ο γύρο, και ο “Jens” βρέθηκε στην 4η θέση, με τη διαφορά του από τον Magnussen να είναι στα 5 δευτερόλεπτα μόλις και ο μικρός έβαλε τη μέση γόμα. Η διαφορά των δύο team-mates δεν άλλαζε ιδιαίτερα με το πέρασμα των γύρων, και ο Button είχε έναν ήρεμο τερματισμό, γιατί δεν απειλούσε και δε δεχόταν απειλή.
Ferrari
Μία από τις αρνητικές εκπλήξεις στο Αυστραλιανό Grand Prix ήταν η Ferrari. Τα πράγματα από το Σάββατο φάνηκαν ότι δεν είναι καλά για τη Scuderia, τουλάχιστον για το πρώτο αγωνιστικό Σαββατοκύριακο της χρονιάς, με τον Raikkonen να μένει εκτός Q3 και, σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό έγινε επειδή… έπαιζε με τους διακόπτες, τονίζοντας ότι δεν πίεζε, γιατί απλά δεν μπορούσε να περάσει στους 10 ταχύτερους οδηγούς. Ο Alonso, από την άλλη, ξεκίνησε από μία γνώριμη θέση, την 5η θέση, γιατί είναι αρκετά συνηθισμένος στην 3η σειρά τού grid τα τελευταία χρόνια.
Fernando Alonso
Ο Ισπανός δεν έκανε μία από τις εκκινήσεις που μας έχει συνηθίσει, κι έχασε τη θέση του από τον Hulkenberg, την οποία όμως πήρε πίσω πριν στην 3η στροφή. Ωστόσο, την έχασε ξανά καθώς πλησίαζαν οι δυο τους στο πιο γρήγορο “S” τής πίστας, στις στροφές 11 και 12, και μάλιστα δεχόταν πίεση και από τον Jean-Eric Vergne, κρατώντας την 6η θέση στα φρένα για τη στροφή 13, έχοντας την εσωτερική. Η πίεση από τον οδηγό τής Toro Rosso δεν κράτησε πολύ, και ο “El Nano”, επειδή ήθελε μία θέση στο βάθρο, έπρεπε ν’ απαλλαχθεί γρήγορα από τον Γερμανό. Ξεκίνησε αμέσως να τον πιέζει, άνοιγε το flap της πίσω αεροτομής, αλλά ο οδηγός της Force India ήταν αλάνθαστος, έπαιζε εξαιρετική άμυνα, και κρατούσε με υποδειγματικό τρόπο τη θέση του από τον δις Παγκόσμιο Πρωταθλητή, δείχνοντας γι’ άλλη μία φορά ότι είναι ένας οδηγός που πρέπει να οδηγήσει για λογαριασμό μεγαλύτερης ομάδας.
Κι εκεί που έψαχνε τρόπους να περάσει, οι καθρέφτες του έγιναν άσπροι, καθώς ο Bottas ήθελε να του δείξει πώς πρέπει να το κάνει. Ευτυχώς για τον Ferni, αυτό δεν έγινε, γιατί ο Φινλανδός ακούμπησε στον τοίχο, κάτι που προκάλεσε την είσοδο του Αυτοκινήτου Ασφαλείας, και αυτό ίσως να μην μία ευκαιρία, για να περάσει στα pit stops, όμως και μετά από τα πρώτα pit stops, έμεινε πίσω από τον σκληρό “Hulk” που επιβεβαίωνε το προσωνύμιό του. Στο δεύτερο stint, ήμασταν θεατές στο ίδιο έργο, μόνο που ο Button απέκτησε συμπρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς βρέθηκε πίσω από τον Ισπανό, ο οποίος πλέον, εκτός από την πίεση στον Hulkenberg, έπρεπε να κοιτά και τους καθρέφτες του, γιατί ο Button βρισκόταν μέσα σ’ ένα καλύτερο μονοθέσιο. Βλέποντας ότι τίποτα δεν άλλαζε, ουσιαστικά περίμενε μέχρι το δεύτερο pit stop για να μπορέσει να περάσει μέσω στρατηγικής στην 4η θέση, με τη διαφορά του από το βάθρο ν’ αυξάνεται διαρκώς, και μόνο με θαύμα θα μπορούσε να πετύχει τον αρχικό στόχο τής Scuderia.
Η μέση γόμα μπήκε στην F14 T στον 35ο γύρο, δύο γύρους μετά από τον Hulkenberg και 3 γύρους μετά από τον Button. Βγαίνοντας στην πίστα, πέρασε επιτέλους τον οδηγό τής Force India, μα ήταν και πάλι στην 5η θέση! Πώς; Απλά, γιατί η McLaren επέλεξε την καλύτερη στρατηγική, και ο Alonso είχε ξανά έναν οδηγό μπροστά του. Κράτησε τη διαφορά από τον οδηγό τής McLaren στα 3 δευτερόλεπτα για 6 γύρους (από τον 36 μέχρι και τον 41ο), αλλά έπρεπε να κάνει εξοικονόμηση καυσίμου για να μπορέσει να τερματίσει τον αγώνα. Ωστόσο, αυτό έκανε και ο Hulkenberg (σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό), έτσι έφτασε στον τερματισμό χωρίς ν’ αλλάξει κάτι, και σίγουρα χωρίς τίποτα που να πρέπει ν’ αναλυθεί.
Kimi Raikkonen
Η 11η θέση στο grid δε θεωρείται καλή θέση για εκκίνηση αγώνα, ειδικά για τη Ferrari και τον Kimi Raikkonen. Η εκκίνησή του, όμως, ήταν αρκετά καλή, βρέθηκε δίπλα στον Massa, ενώ δέχτηκε χτύπημα στον πίσω αριστερό τροχό από τον Kamui Kobayashi, ωστόσο δίχως να υπάρξει κάποια ζημιά στο ιταλικό μονοθέσιο. Έτσι, βρέθηκε στην 8η θέση, ανάμεσα στις δύο Toro Rosso, και φυσικά όταν έχει μπροστά του ένα κατώτερο -τουλάχιστον θεωρητικά μονοθέσιο- πρέπει να περάσεις γρήγορα. Το έκανε, περνώντας τον Vergne, στον 3ο κιόλας γύρο, και πιστέψαμε ότι θα βλέπαμε μάχη μεταξύ των Alonso και Raikkonen από τον πρώτο κιόλας αγώνα. Ο Ισπανός, όμως, ήταν 3 δευτερόλεπτα μπροστά, και ο “Iceman” δεν ήταν ταχύτερος από τον team-mate του.
Σαν να μην έφτανε αυτό… του ήρθε μήνυμα από την πατρίδα του. Ήταν ο Bottas και του έλεγε ότι “σε σέβομαι, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή από το να σε περάσω”. Το προσπέρασμα έγινε στον 8ο γύρο, με τον Kimi να προσπαθεί να παίξει όσο πιο σκληρή άμυνα μπορεί, ν’ ακουμπούν λίγο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο για να κρατήσει την 6η θέση, την οποία ξανακέρδισε όταν ο Bottas είχε την επαφή με τον τοίχο. Το Αυτοκίνητο Ασφαλείας μόνο καλό δεν έκανε στον Raikkonen, καθώς έχασε δύο θέσεις μετά από τα pit stops, και ήταν ξανά πίσω από τον Vergne, αλλά και τον Button που είχε αυτός πλέον την 6η θέση. Όσο εύκολα πέρασε τον Vergne στο πρώτο stint, τόσο δύσκολο του φαινόταν τώρα. Από τον 16ο γύρο μέχρι και τον 23ο γύρο, ήταν συνεχώς εντός δευτερολέπτου, δηλαδή ενεργοποιούσε συνεχώς το DRS, αλλά ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα.
Από τον 24ο γύρο, άνοιξε τη διαφορά του, γιατί έπρεπε να προσέξει τα καύσιμα του, με τη διαφορά να μειώνεται λίγο προς το τέλος του δευτέρου stint, αλλά δεν έφτασε τόσο κοντά για να μπορέσει να επιτεθεί για πολλοστή φορά. Αντίθετα, ο Bottas ήταν και πάλι πίσω του και τον προσπέρασε ξανά, στον 35ο γύρο, ύστερα από λάθος που έκανε ο “Iceman” στα φρένα για τη στροφή 9. Επισκέφθηκε τα pits για δεύτερη φορά στον 36ο γύρο, φυσικά χωρίς να βρεθεί μπροστά από τον Vergne που είχε μπει 3 γύρους πιο νωρίς. Έτσι, έπεσε στην 9η θέση, την οποία ήθελε να πάρει ο Kvyat με την άλλη Toro Rosso. Αυτό ποτέ δεν έγινε, και ο ίδιος είχε αφήσει μια δουλειά στη μέση: να προσπεράσει τον Vergne. Τον είχε ξανά μπροστά του από τον 46ο γύρο, και άρχισε αμέσως να τον πιέζει, γιατί ένας κακός αγώνας είναι ακόμα χειρότερος αν δεν μπορείς να περάσει μία Toro Rosso. Μπήκε αμέσως στο δευτερόλεπτο, στον 47 γύρο, και η πολιορκία κράτησε αρκετά, ώσπου να καταφέρει τελικά να περάσει τον 52ο γύρο. Μπροστά του, ήταν ο Hulkenberg, αλλά η διαφορά των 5.5 δευτερολέπτων και οι μόλις 5 γύροι μέχρι να τελειώσει ο αγώνας δεν του έδιναν ελπίδες για κάτι καλύτερο από τηνν 8η θέση, η οποία έγινε 7η μετά από το τέλος τού αγώνα.
Williams
Και ήρθε η ώρα που δε σου κρύβω ότι περίμενα περισσότερο, γιατί νομίζω ότι ο αγώνας του Valtteri Bottas είναι άξιος ανάλυσης. Κατ’ αρχάς, δεν μπορούμε να πούμε ότι η Williams τα πήγε πάρα πολύ καλά στις κατατακτήριες, με βάση όσα είχαμε δει στις δοκιμές. Οι Massa και Bottas πέρασαν στο Q3, αλλά ήταν οι μοναδικοί οδηγοί που ήταν στο 1:48, όταν οι άλλοι ήταν τουλάχιστον 7 δέκατα πιο μπροστά. Ο Bottas δέχθηκε ποινή 5 θέσεων, επειδή έκανε μη προγραμματισμένη αλλαγή κιβωτίου, έτσι ξεκίνησε από την 15η θέση, όχι το καλύτερο για την ψυχολογία ενός οδηγού. Ο Massa, προφανώς, γνωρίζοντας τις δυνατότητες του μονοθεσίου του, ήθελε να δείξει ότι αυτή θα είναι μια διαφορετική χρονιά γι’ αυτόν, αλλά το χτύπημα από τον Kobayashi (που δεν έχει ευθύνη ο Ιάπωνας), δεν του το επέτρεψε, και φυσικά εμείς δεν μπορούμε ν’ αναλύσουμε τον αγώνα του, γιατί έκανε μόλις μερικά μέτρα.
Valtteri Bottas
Ο 24χρονος είχε μια πολύ καλή εκκίνηση, και βρέθηκε αμέσως στην 10η θέση, θέση από την οποία θα ξεκινούσε αν δεν είχε πρόβλημα στο κιβώτιο, κάτι που σημαίνει ότι το όποιο ψυχολογικό μειονέκτημα μετατράπηκε αμέσως σε πλεονέκτημα. Πρώτος στόχος: Kvyat, Toro Rosso. Έπιασε αμέσως τον “κόκκινο ταύρο” από τα κέρατα, στον 3ο γύρο, στα φρένα για τη στροφή 13. Ακόμα ένας “ταύρος” ήταν μπροστά, ο Vergne. Μπροστά στη μανία του Bottas, ο “ταύρος” ήταν απλά “αρνάκι”! Η μανία αυτή ήταν φαινόταν καθαρά στον τρόπο που οδηγούσε: πίεζε στο όριο την FW36 και περνούσε ελάχιστα εκατοστά από τον τοίχο στην έξοδο της 10η στροφής, φλερτάροντας επικίνδυνα. Όσο πίεσε τον Kvyat, τόσο πίεζε και τον Vergne, με τον ίδιο φυσικά σκοπό: να του πάρει τη θέση. Στον 5ο γύρο, στην 3η στροφή, αν έμπαινες στο μυαλό του, έλεγε: “Job done”, καθώς ούτε ο Vergne δεν κατάφερε να τον κρατήσει πίσω του.
Καλά τα πήγε με τις Toro Rosso, αλλά μπροστά ο Kimi Raikkonen θα ήταν μια διαφορετική περίπτωση· αυτό πιστέψαμε εμείς, αλλά ο Φινλανδός τον έφτασε αμέσως, κάνοντας σαφές τι ακριβώς θέλει να κάνει. Στο ίδιο σημείο που ο πέρασε δύσκολα τον Vergne, κέρδισε και τη θέση τού Raikkonen, μόνο που αυτή τη φορά ήταν στην εσωτερική, και το έκανε να μοιάζει λίγο πιο εύκολο. Ακόμα πιο “βαρύ” ήταν το όνομα στην επόμενη θέση: ήταν ο Alonso, αλλά τα δύο παγκόσμια πρωταθλήματα, οι 32 νίκες και τα 95 βάθρα μόνο σαν πρόκληση έμοιαζαν για τον ιπτάμενο Bottas. Πήρε 7 δέκατα μέσα σ’ έναν γύρο από τον Ισπανό και όλα έδειχναν ότι θα πραγματοποιήσει 4 προσπεράσεις μέσα σε 10 γύρους (εξαιρούνται οι θέσεις που κέρδισε την εκκίνηση), δύο εκ των οποίων θα ήταν σε Πρωταθλητές επιπέδου Alonso και Raikkonen.
Δυστυχώς γι’ αυτόν, το παράκανε στην έξοδο της στροφής 10, στον 10ο γύρο, και το… φλερτ των προηγούμενων γύρων έφτασε στο τέλος του, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να τραυματίσει τη ζάντα, μέρος της οποίος αποκολλήθηκε, αν και νομίζαμε ότι είχε σπάσει και η ανάρτηση, όχι μόνο η ζάντα. Έφτασε στα pits, έβαλε τη μαλακή γόμα, πέφτοντας στην 16η θέση, και απλά περίμενε να φύγει το Αυτοκίνητο Ασφαλείας για να συνεχίσει αυτό που έκανε και πριν. Ο 15ος Esteban Gutierrez δεν αποτέλεσε σοβαρό εμπόδιο. Το ίδιο ίσχυε και για τον Sergio Perez, τον οποίο πέρασε στον 16ο γύρο. Στους γύρους 17, 18 και 19, έδειξε τα δόντια του στους Romain Grosjean, Marcus Ericsson και Adrian Sutil. Τελικά, έφτασε πάλι πίσω από την Toro Rosso του Kvyat, που ήταν 9ος εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή μέσα σε 4 γύρους βρέθηκε από την 16η, στην 10η θέση! Του πήρε 5 γύρους για να μειώσει τη διαφορά των 4 δευτερολέπτων, και τον ξαναπέρασε στον 25ο γύρο, και είχε ξανά τον Raikkonen μπροστά του, με τη μεταξύ τους διαφορά να είναι 4.4 δευτερόλεπτα.
Μετά από 9 γύρους, ήταν σε θέση να κάνει και πάλι επίθεση, όπως στο πρώτο stint. Όμως, δε χρειάστηκε, αφού ο οδηγός τής Ferrari έκανε λάθος και πήρε εύκολα τη θέση. Αμέσως μετά, στον 36ο γύρο, έβαλε τη μέση γόμα, αλλά ήθελε να πάει πιο μπροστά. Ο Vergne είχε αλλάξει ελαστικά στον 33ο γύρο, έτσι είχε περάσει μπροστά, κι έπρεπε να περάσει και πάλι. Το έκανε, στον 46ο γύρο, και το τελευταίος του στόχος ήταν ο Hulkenberg, που ήταν 2 δευτερόλεπτα μπροστά. Η διαφορά δεν ήταν τόσο μεγάλη και ξεκίνησε να πιέζει πολύ στον 49ο γύρο. Ο οδηγός τής Force India δεν θα έδινε αμαχητί τη θέση του, αλλά αυτό ουδώλως προβλημάτιζε τον Bottas, που ανέβηκε στην 6η θέση, και τα 12 δευτερόλεπτα διαφοράς με τον Alonso ήταν πάρα πολλά για να προλάβει να τα καλύψει μέσα σε 5 γύρους.
Force India
Η ινδική ομάδα έδειξε διαφορετικό πρόσωπο στις κατατακτήριες: ο Nico Hulkenberg είχε εξαιρετική απόδοση κι έγραψε τον 7ο γύρο, όταν ο Sergio Perez έμεινε 16ος. Με τις Williams, τον Button και τον Raikkonen να ξεκινάμε πίσω του, πολλοί θεωρήσαν ότι ο Γερμανός θα χάσει γρήγορα την 7η θέση, με το ενδιαφέρον να σχεδόν όλο συγκεντρωμένο σ’ αυτόν, κάτι που είναι λογικό, γιατί έχει δείξει πολλές φορές ότι θα πρέπει να δώσεις μάχη για να πάρεις τη θέση του.
Nico Hulkenberg
Η σπουδαία εκκίνηση, τον έφερε στην 5η θέση, μπροστά από τον Fernando Alonso. Όμως, στην προσπάθειά του να περάσει τον Magnussen, άνοιξε πολύ τη γραμμή του, και ο Ισπανός δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ναι, αλλά δεν ξέχασε ότι είναι “Hulk” με πείσμα και γενναιότητα, στον πρώτο κιόλας γύρο ήθελε πίσω τη θέση του, παίρνοντάς την από τον οδηγό τής Scuderia, λίγο πριν από τη στροφή 11. Το μυαλό του δεν ήταν στον Ισπανό, αλλά τον Hamilton, τον οποίο πέρασε έναν γύρο μετά, στον ίδιο ακριβώς σημείο. Το ίδιο ήθελε να κάνει και στον Magnussen, αλλά η ο Δανός δεν είχε προβλήμα με το μονοθέσιό του -όπως ο Hamilton-, και άνοιγε τη διαφορά του από τον Γερμανό. Πλέον, ο 26χρονος έπρεπε να προσέχει τον Alonso, γιατί είχε κολλήσει πίσω του.
Συνεπώς, η επίθεση έπρεπε να γυρίσει σε άμυνα. Το ίδιο αποτελεσματικός ήταν και στην άμυνα. Όσο και να πίεζε ο Alonso για να του πάρει τη θέση, άλλο τόσο συγκεντρωμένος ήταν ο Nico, που δεν έκανε το παραμικρός λάθος. Το Αυτοκίνητο Ασφαλείας καθόρισε και το δικό του pit stop, ενώ δεν έχασε την 4η θέση. Ο Ferni ήθελε να τον πιέσει την επανεκκίνηση, αλλά δεν ο Hulkenberg δεν έχασε την ψυχραιμία του και συνέχισε να κρατάει την 4η θέση με νύχια και με δόντια, και δεν θα είχε πρόβλημα να συνεχίσει να παίζει το ίδιο παιχνίδι μέχρι να πέσει η καρώ σημαία. Σε όλο το δεύτερο stint κρατούσε πίσω του δύο Πρωταθλητές: τους Alonso και Button. Μπορεί να ήταν ταχύτεροι, αλλά αυτό δεν “έσπασε” την υπομονή του Hulkenberg.
Η δεύτερη και τελευταία αλλαγή έγινε στον 33ο γύρο, και οι Alonso και Button δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη: πίεσαν όσο μπορούσαν για να ξεπεράσουν το εμπόδιο του “σκληρού” Γερμανού, ο οποίος έχασε δύο θέσεις. Στον 37ο γύρο, ήταν 7 δευτερόλεπτα μακριά από τον Bottas, αλλά ήταν αναγκασμένος να κάνει εξοικονόμηση καυσίμου. Ωστόσο, είχε τον Vergne για “μαξιλαράκι”, κάτι που έπαψε να ισχύει στον 46ο γύρο, όταν ο Bottas βρέθηκε μπροστά από τον Vergne και μόλις 1.7 δευτερόλεπτα πίσω από τον Hulkenberg, που όσο κι αν προσπάθησε να κάνει αυτό που κατάφερε 30 γύρους με τον Alonso, ο Φινλανδός ήταν πιο γρήγορος κι επιθετικός, με αποτέλεσμα να χάσει την 6η θέση στον 52ο γύρο. Υπήρχε διαφορά ασφαλείας από τον Raikkonen και ουσιαστικά ο αγώνας του είχε τελειώσει.
Sergio Perez
Ο Sergio Perez βρέθηκε μέσα στη 10άδα μετά τον αποκλεισμό τού Ricciardo, και γι’ αυτό θ’ αφιερώσω μερικές γραμμές στον Μεξικανό. Έκανε καλή εκκίνηση, όμως είχε επαφή με τον Gutierrez, με αποτέλεσμα να έχει κλατάρισμα και να μπαίνει στα pits στον πρώτο γύρο, βάζοντας τη μαλακή γόμα, βγαίνοντας στην πίστα 18ος, μπροστά από τον Gutierrez που μπήκε κι αυτός στα pits, και με τις εγκαταλείψεις των Hamilton και Vettel, μετακινήθηκε στην 16η θέση, στην οποία έμεινε μέχρι και τον 9ο γύρο. Ο Chilton ήταν 11 δευτερόλεπτα μακριά, αλλά ξαναμπήκε στα pits στον 11ο γύρο, όταν πληροφορήθηκε ότι το Αυτοκίνητο Ασφαλείας βγαίνει στην πίστα. Η επανεκκίνηση του αγώνα τον βρήκε στην 16η θέση, αλλά στον 21ο γύρο είχε ήδη περάσει τους Gutierrez, Ericsson, Grosjean και Maldonado, και κράτησε την 12η θέση μέχρι να ολοκληρωθεί το τρίτο του stint, στον 34ο γύρο.
Σε όλους αυτούς τους γύρους ασκούσε πίεση στον Adrian Sutil, αλλά δεν μπορούσε να βρεθεί πιο κοντά στη 10άδα. Ο οδηγός τής Sauber μπήκε έναν γύρο μετά για τη δική του αλλαγή, και αυτό ήταν αρκετό για να χάσει τη θέση του. Ο ένας βαθμός της βαθμολογούμενης 10άδας ήταν σχεδόν 10 δευτερόλεπτα μακριά, κι έφτασε χωρίς πίεση στον τερματισμό, ξέροντας ότι δεν έχει νόημα να πιέσει την VJM07 για τον πρώτο του φετινό βαθμό, ο οποίος τελικά ήρθε σαν δωράκι από τον Ricciardo.
Toro Rosso
Η τελευταία ομάδα που θ’ αναλύσουμε είναι η Toro Rosso, που έδειξε ήδη από το Σάββατο ότι θα είναι υπολογίσιμη δύναμη για τις θέσεις στη βαθμολογούμενη 10άδα. Ο Vergne ήταν ελάχιστα πιο αργός από τον 5ο Alonso στις κατατακτήριες, και ο Kvyat ήταν ο 8ος ταχύτερος, απόδοση που δεν περνά απαρατήρητη για έναν πρωτοεμφανιζόμενο οδηγό, ειδικά στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν. Με δύο Williams, μία McLaren, μία Ferrari και μία Red Bull να είναι πίσω, μπορεί οι “μεγάλοι” να πίστεψαν ότι οι οδηγοί τής ιταλικής ομάδας θα είναι εύκολη στόχοι, αλλά αυτοί έδειξαν ακριβώς το αντίθετο. Αν κι έχω γράψει πολλές φορές το όνομά τους, λόγω της άμυνας που έπαιξαν, είναι κρίμα να μην αφιερώσουμε μερικές λέξεις στην προσπάθειά τους, αν και η ανάλυση τους αγώνα τους δε θα είναι τόσο μεγάλη.
Jean-Eric Vergne
Ο Γάλλος έχασε αμέσως μία θέση, μετά από το κακό ξεκίνημα του, και βρέθηκε να δέχεται πίεση από τον Raikkonen, χάνοντας τη θέση του από τον Φινλανδό, όπως παρέμεινε 7ο, διότι ο Hamilton πήρε τον δρόμο για τα pits, με το πρόβλημα στον κινητήρα. Προσπέραση δέχθηκε και από τον Bottas, και στον 5ο γύρο είχε πίσω του τον team-mate του, από τον οποίο δεχόταν πίεση. Έφτασαν μαζί στα pits, στον 11ο γύρο, και αυτό τον έφερε ξανά μπροστά από τον Raikkonen, που άργησε κατά έναν γύρο να μπει για την πρώτη του αλλαγή, με αποτέλεσμα να βρεθεί και πάλι στην 7η θέση, αλλά αυτή τη φορά πιο αποφασισμένος να κρατήσει πίσω του τον “Iceman”, όπως κι έγινε, αφού ήταν μπροστά του σε όλο το δεύτερο stint, το οποίο τελείωσε στον 33ο γύρο, όταν ο Kimi παρέμενε στην πίστα.
Παρ’ όλα αυτά, μετά την ολοκλήρωση των δεύτερων pit stops, συνέχιζε να κρατά την 7η θέση. Ο οδηγός πίσω του συνέχισε να είναι Φινλανδός, μόνο που λεγόταν Bottas και ήταν πολύ πιο επιθετικός, αποφασιστικός και γρήγορος από τον Raikkonen. Το… οχυρό τής 7η θέσης έπεσε στον 46ο γύρο, συγκεκριμένα λίγα μέτρα πριν ολοκληρωθεί ο 46ος γύρος, στην ευθεία εκκίνησης-τερματισμού, μετά από γλίστρημα που είχε στην τελευταία στροφή, καθώς πάτησε το γρασίδι. Ο Raikkonen τον πλησίαζε και η 8η θέση χάθηκε στον 52ο γύρο, στη στροφή 13, ενώ στους 3 επόμενους γύρους ο Kvyat τον πίεσε, όμως δεν έχασε και την 9η θέση, αν και πήρε τους 4 βαθμούς που δίνει η 8η θέση.
Daniil Kvyat
Ο τελευταίος οδηγός που θ’ αναλύσουμε στην πρώτη ανάλυση του 2014 είναι ένας rookie που έδειξε πολύ καλά στοιχεία στον πρώτο του αγώνα. Ο Daniil Kvyat έβαλε την STR9 στην 8η θέση τού grid, ξεκίνησε καλά, αν και βρέθηκε στην 9η θέση, πίσω από τον Raikkonen και μπροστά από τον Bottas, τον οποίο κράτησε μόλις 2 γύρους πίσω του, κι έπρεπε να κάνει το ίδιο ξανά, με τον Button να είναι αυτός που ήθελε να προσπεράσει τον Ρώσο. Το έκανε πολύ καλύτερα και πιο επιτυχημένα με τον οδηγό τής McLaren, αλλά μετά από το πρώτο του pit stop, είδε το όνομά του πίσω από αυτό τού Sutil, στην 10η θέση. Μόλις οι οδηγοί ήταν ξανά ελεύθεροι να τρέξουν, πέρασε την C33, αλλά μεταφέρθηκε ξανά στο όριο της 10άδα μετά από την επιτυχημένη επίθεση του Bottas, στην αρχή τού 25ου γύρου.
Η 10 θέση βρισκόταν με ασφάλεια μέσα στο μονοθέσιό του, καθώς ο Sutil ήταν πάνω από 11 δευτερόλεπτα μακριά σ’ εκείνο το σημείο, και η διαφορά μεγάλωνε συνεχώς. Αποφάσισε να μπει στα pits στον 36ο γύρο. Τα μάτια του ήταν μόνο μπροστά και όχι στους καθρέφτες και, παρά τα 19 του χρόνια, δε δίστασε να πιέσει τον Raikkonen για 5 γύρους (38, 39, 40, 41 και 42), δίχως να πετύχει κάτι. Αυτό συνέβη και με τον team-mate του, στους γύρους 53, 54 και 55, αλλά αυτό δεν έφερε κάτι περισσότερο από την 10η θέση, δηλαδή ένα επιτυχημένο ντεμπούτο για έναν 19χρονο οδηγό σε μία ομάδα που βρίσκεται στο μέσο του grid, και μάλιστα λίγο πίσω από τον team-mate του.
Η ανάλυση έχει ολοκληρωθεί εδώ. Το μόνο επιπλέον που θα γράψω είναι ότι δεν αναλύω τον αγώνα του Ricciardo, για δύο λόγους: ο κυριότερος είναι ο αποκλεισμός του από τον αγώνα, αφού βρέθηκε ότι η ροή καυσίμου ήταν μεγαλύτερη από 100 κιλά/ώρα σε μερικά σημεία. Και το δεύτερο είναι ότι ο αγώνας του δεν είχε κάτι το ενδιαφέρον: αν εξαιρέσουμε τους γύρους 36 και 37 που έδωσε τη θέση του στον Magnussen επειδή ήταν στα pits, σε όλο τον υπόλοιπο αγώνα ήταν στη 2η θέση. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσο η παρανομία αυτή επηρέασε το αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορώ να μη γράψω ότι οδήγησε φοβερά τόσο στις κατατακτήριες όσο και στον αγώνα.
Επίσης, δε μου είναι κόπος ν’ αναλύσω τον αγώνα όλων των οδηγών, αλλά έτσι το άρθρο θα ξεπεράσει με άνεση τις 10.000 λέξεις (ήδη έχει ξεπεράσει τις 5.400 λέξεις), και δε βρίσκω κανένα νόημα να το κάνω. Φυσικά, αν έχεις οποιαδήποτε ερώτηση για τον αγώνα ενός οδηγού ή μιας ομάδας που δεν έχω αναφέρει, είσαι ελεύθερος να την εκφράσεις στα σχόλια, ακόμα κι αν αυτή αφορά ομάδα ή οδηγό που έχω αναλύσει.
Συμπερασματικά
Καλά, μην περιμένεις να σου γράψω ποιος θα είναι ο Πρωταθλητής στο τέλος τής χρονιάς ή τι θα γίνει στους επόμενους αγώνες. Ακόμα δεν έχω χάσει τα λογικά μου, απλώς ο αγώνας τής Κυριακής μάς έδωσε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Μέσα σ’ αυτές τις 3 μέρες (και όχι μόνο), ειλικρινά έχω βαρεθεί ν’ ακούω την ερώτηση “πώς τα βλέπεις τα πράγματα για φέτος;” Αφού, λοιπόν, τα έχω πει αρκετές φορές, ας εκφράσω και γραπτώς τις σκέψεις μου:
Red Bull Racing
Ξεκινάω από τη Red Bull, και όχι από τη Mercedes. Οι Πρωταθλητές είχαν έναν πολύ άσχημο και δύσκολο χειμώνα, αλλά παρουσιάστηκαν πολύ βελτιωμένοι στην Αυστραλία. Η αξιοπιστία συνεχίζει ν’ αποτελεί ένα ζήτημα για την ομάδα τού Milton Keynes, αλλά η δεύτερη θέση τού Ricciardo δίνει πολλές ελπίδες στην RBR για να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά τα δύο πρωταθλήματα. Φυσικά, στα χαρτιά, ο Αυστραλός αποκλείστηκε, και μπορεί όντως να είχε κάποιο πλεονέκτημα σε μερικά σημεία τού αγώνα από την παράνομα αυξημένη ροή καυσίμου. Και πάλι, όμως, με ροή εντός κανονισμών, θα έπαιρνε έστω την τρίτη θέση, δηλαδή το ξεκίνημα θα χαρακτηριζόταν πολύ θετικό. Και πιστεύω πως μπορεί ο Vettel είχε ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο, αλλά είναι ταχύτερος και καλύτερο οδηγός από τον Ricciardo, κάτι που σημαίνει ότι η αυστριακή ομάδα σίγουρα δε θα είναι “τελειωμένη” όπως τη χαρακτήριζαν κάποιοι για τη φετινή χρονιά.
Mercedes AMG
Πάντα πίστευα ότι η Mercedes περίμενε το 2014 για να δείξει ότι και πρακτικά μια κορυφαία ομάδα. Η W05 στα χέρια του Rosberg έδειξε να είναι τρομερά γρήγορη, όπως αναλύσαμε και παραπάνω, και τα λόγια του ήταν χαρακτηριστικά μετά το τέλος τού αγώνα: “Σας ευχαριστώ, παιδιά! Τι αυτοκίνητο μου έχετε κάνει!“, εννοώντας ότι είναι εξαιρετικό στην οδήγηση, αλλά σίγουρα δεν είναι τέλειο· όχι ακόμα. Δεν είναι μόνο τα προβλήματα αξιοπιστίας που πρέπει να λυθούν, είναι και το γεγονός ότι η W05, όσο καλή κι αν είναι τώρα, παραμένει ένα ανώριμο μονοθέσιο, ένα νέο μονοθέσιο, που είναι μια πολύ καλή βάση, η οποία έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, και ο ρυθμός εξέλιξης θα είναι πολύ πιθανό ν’ αποδειχτεί καθοριστικός και φέτος. Οι Rosberg και Hamilton είναι δύο εκπληκτικοί οδηγοί, και θέλουν να κερδίσουν ο ένας τον άλλον κάτι που σημαίνει ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το πετύχουν, μέσα σ’ ένα πολύ γρήγορο μονοθέσιο, το οποίο δε δείχνει να έχει τα προβλήματα με τη φθορά των ελαστικών, που ήταν το κυριότερο πρόβλημα στην W04, με ό,τι συνεπάγεται αυτό…
Ferrari
Ναι, τα περισσότερα ερωτηματικά είναι πάνω από το αλογάκι, το οποίο οι εκατομμύρια οπαδοί περιμένουν να το δουν ξανά όρθιο, κι έχουμε εξηγήσει γιατί μπορεί και πρέπει να γίνει αυτό φέτος (αυτό δε σημαίνει ότι θα συμβεί απαραίτητα). Πάντως, το ξεκίνημα δεν ήταν καλό: είδαμε σημάδια των προηγούμενων ετών, όταν ο Alonso δεν μπορούσε να παλέψει για το βάθρο. Οι Ιταλοί λένε πως είχαν προβλήματα και στα δύο μονοθέσιά τους, δηλαδή η πραγματική τους απόδοση ήταν ανώτερη. Λένε και κάτι άλλο, όμως: ότι η Mercedes είναι μπροστά, και ότι γι’ ακόμα μία χρονιά (είναι η 6η συνεχόμενη) πρέπει να κυνηγήσουν τον πρώτο. Η F14 T δεν είναι κακό μονοθέσιο, αλλά δεν είναι και όσο καλό θα περιμέναμε. Φυσικά, η χρονιά δεν έχει κριθεί στον πρώτο αγώνα, αλλά θα πρέπει να βλέπουμε αξιόλογες αναβαθμίσεις, και μάλιστα με μεγάλη συχνότητα.
Όσον αφορά τους οδηγούς, ο Alonso είναι η σταθερή αξία τής Ferrari, αλλά βελτίωση χρειάζεται ο Raikkonen. Δε λέω, είναι ιδιαίτερη και μοναδική προσωπικότητα, αλλά πέρα από αυτό είναι και οδηγός Formula 1, Πρωταθλητής Formula 1 και οδηγός τής Ferrari. Η εμφάνισή του στην Αυστραλία δεν ταιριάζει με τις δύο ιδιότητες που ανέφερα στην προηγούμενη πρόταση, ίσως και στις τρεις. Εντάξει, είχε προβλήματα υποστροφής και graining, αλλά μου φάνηκε πολύ αδιάφορος, και θα πρέπει να δουλέψει περισσότερο για να βοηθήσει και την ομάδα του στην κατανόηση της F14 T. Πρέπει να δούμε τον Raikkonen που είδαμε το 2005, το 2007 και το 2009 (η F60 δεν ήταν ανταγωνιστική, αλλά ο Kimi είχε πολύ καλή απόδοση). Η απάθεια και η αδιαφορία που δείχνει σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι συστατικά που θα βοηθήσουν τον ίδιο και την ομάδα του.
McLaren
Η ίδια η McLaren έλεγε ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες σε περίπτωση που η MP4-29 δεν είναι ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Και η Αυστραλία μάς έδειξε ότι δε χρειάζεται να ψάχνει για δικαιολογίες. Το βρετανικό μονοθέσιο έδειξε να έχει πολύ καλή συμπεριφορά και ισορροπία, και η McLaren θα πρέπει να νιώθει τυχερή που χρησιμοποιεί τον turbo V6 κινητήρα τής Mercedes-Benz στην τελευταία προ-Honda χρονιά, αλλά θα πρέπει οι τεχνικοί στο Woking να έχουν έναν δυνατό ρυθμό εξέλιξης. Κι ενώ πέρυσι, το βάθρο δεν ήρθε ποτέ, φέτος ήρθε στον πρώτο κιόλας αγώνα, έναν εξαιρετικό Magnussen, που θύμισε το ντεμπούτο τού Hamilton, το 2007, με τον επί κεφαλής τού McLaren Group, Ron Dennis, να ισχυρίζεται ότι ο 21χρονος μπορεί να γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής μ’ ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Όπως δεν μπορούμε να κρίνουμε μία ομάδα από έναν αγώνα, έτσι δεν μπορούμε να το κάνουμε και για έναν οδηγό, όμως ο Δανός έδειξε πως είναι ένας πολύ ταλαντούχος και γρήγορος οδηγός, που ξεκίνησε με άψογα το ταξίδι του στον κόσμο της Formula 1. Όσο για τον Button, είναι ο πιο έμπειρος οδηγός στο άθλημα, αλλά η εμπειρία πολλές φορές δε φτάνει για να νικήσεις ένα ταλέντο.
Lotus
Ίσως να περίμενες τη Williams, αλλά η Lotus προηγείται λόγω καλύτερου τερματισμού στο περσινό πρωτάθλημα. Στην Αυστραλία, μόνο κορυφαία ομάδα δεν έδειξε να είναι. Η διπλή εγκατάλειψη των Grosjean και Maldonado δεν είναι το μόνο κακό: η E22 είχε πολύ κακό ρυθμό, κάτι που μπορεί να οφείλεται και στα πολύ λίγα χιλιόμετρα που είχε κάνει την Παρασκευή και το Σάββατο. Έχει σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας, κυρίως με το ERS, και τα πράγματα δε φαίνεται να είναι πολύ καλύτερα όσον αφορά την απόδοση. Το πρώτο που θα πρέπει να διασφαλιστεί είναι η αξιοπιστία, για να μπορούν να τερματίζουν, αλλά για κάνουν χιλιόμετρα που θα βοηθήσουν στην κατανόηση της E22. Ο Grosjean έδειξε (ειδικά πέρυσι) ότι έχει την ταχύτητα μέσα του, και ο Maldonado θα πρέπει να προσέχει τι δηλώνει (δε μετανιώνει για την αποχώρησή του από τη Williams και δεν έβρισκε λόγω ανησυχίας πριν από την Αυστραλία), και σίγουρα θα πρέπει να δουλέψει πολύ μαζί με τους μηχανικούς του. Δεν πιστεύω ότι η Lotus θα είναι σε τόσο τραγική κατάσταση όλη τη χρονιά, αλλά δε φαίνεται να μπορεί να είναι έστω και θεωρητικά μία εκ των διεκδικητών τού τίτλου.
Williams
Ίσως πιο πιο θετική έκπληξη της χρονιάς να είναι η Williams. Πάντως, μέχρι στιγμής είναι! Η FW36 είναι ένα πολύ καλό και αξιόπιστο μονοθέσιο, αν και υπάρχουν προβλήματα αξιοπιστίας (αλλαγή κιβωτίου στο πρώτο κιόλας GP), και ο Bottas θα μπορούσε να φτάσει ακόμα πιο ψηλά αν δεν είχε την επαφή με τον τοίχο. Πολλές απαιτήσεις υπάρχουν και από τον Massa, που είναι ο νούμερο ένα οδηγός τής ομάδας, και σίγουρα έχει διαφορετική ψυχολογία απ’ ό,τι στη Ferrari. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η Williams θα φτάσει σε σημείο να διεκδικήσει νίκες, αλλά πιστεύω πως θα τη δούμε στο βάθρο, και όχι μόνο για μία φορά. Ωστόσο, άγνωστος παράγοντας είναι ο ρυθμός εξέλιξης, διότι η βρετανική ομάδα δεν έχει τόσο υψηλό προϋπολογισμό, κάτι που μπορεί θεωρητικά να τις κοστίσει, αλλά θα το δούμε από το μέσον του πρωταθλήματος κι μετά.
Λοιπές ομάδες
Όσον αφορά τις ομάδες που έχουν απομείνει, η Force India και η Toro Rosso έδειξαν πολύ καλά στοιχεία στο πρώτο Grand Prix, αλλά είναι νωρίς για να γνωρίζουμε ποιος θα κερδίσει τη μάχη για το μέσον τού grid. Η ινδική ομάδα ίσως έχει πλεονέκτημα λόγω κινητήρα και οδηγών, αλλά αυτά είναι μόνο θεωρητικά. Η Sauber ήταν αρκετά πίσω στην Αυστραλία, αλλά δε θα πρέπει να θεωρείται απίθανο να βελτιωθεί στους επόμενους αγώνες. Από τις μικρές, η Marussia μάλλον είναι σε καλύτερη κατάσταση από την Caterham, αλλά κι εδώ δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για το μέλλον, αν και, για να λέμε την αλήθεια, ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το ποια από τις δύο θα είναι η τελευταία.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η χρονιά θα είναι συναρπαστική, και πιστεύω πως θα δούμε αρκετές ανατροπές στις βαθμολογίες οδηγών και κατασκευαστών. Όπως ίσως να πρόσεξες, δεν έχω αναφέρει κάτι για τον ήχο των νέων μονοθεσίων. Δεν το κάνω γιατί δ’ ενδιαφέρει ή γιατί μ’ αρέσει αυτός ο ήχος, αλλά γιατί θα υπάρξει άρθρο μέσα στη χρονιά για όλα όσα έχει κάνει η FIA στη Formula 1, για τον “βιασμό” του αθλήματος, γιατί έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει πραγματικά η Formula 1, με όλους αυτούς τους περιορισμούς, την εξοικονόμηση καυσίμων, τον άθλιο ήχο, τους ηλίθιους κανονισμούς για την αύξηση του “θεάματος” και άλλα διάφορα, που δεν είναι ώρα ν’ αναλύσουμε.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω πως δε θα πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα (θετικά ή αρνητικά). Η Αυστραλία μάς έδωσε μία πρώτη γεύση, αλλά το Albert Park δεν είναι μια πίστα που δίνει ακριβή στοιχεία για την ανταγωνιστικότητα των μονοθεσίων και την ιεραρχία των ομάδων. Μια πιο ξεκάθαρη εικόνα θα έχουμε μετά το Μαλαισιανό Grand Prix, που είναι προγραμματισμένο για τις 28-30 Μαρτίου.
[Photos Copyrights: Andrew Hone, Alastair Staley/Lotus F1 Team, Andrew Ferraro/Lotus F1 Team, Studio Colombo/Scuderia Ferrari, Getty Images/Red Bull Racing]